Je niets aantrekken van anderen of verwachtingen die er zijn, ik ben er een held in. Dat komt natuurlijk omdat ik geen keus heb: Ik kan niet alles doen wat er van een gezond persoon verwacht wordt. Normaal heb jij de keus tussen het beklimmen van een zelf gemaakte en een kant en klare, al bestaande trap.
- Een middelbare school diploma halen.
- Naar het MBO, HBO, of WO gaan.
- Zo ver mogelijk doorleren en gewoon je diploma’s halen.
- Een baan vinden, die vervolgens meestijgt met de inflatie. Altijd naar je baas moeten luisteren. Elke 5 jaar hopen op een promotie.
- Ondertussen moet je ook nog trouwen, kinderen krijgen, en die hele hatseflats, maar dat is een ander verhaal.
Afbeelding via weheartit.com
Dat is ongeveer wat er van iedereen verwacht wordt, toch? Dat is hoe we het van onze ouders leren. Als je het zo doet heb je meer zekerheid en veiligheid dan wanneer je het anders doet. Zeggen ze.
Laten we het even over de zakelijke ladder, de carrièreladder hebben. De kans is groot dat er geen baan bestaat die voor 100% bij je past. Wel waar je tevreden mee bent, ongetwijfeld, maar niet jouw ultieme droombaan. Ik hoop niet dat ik je van je roze wolk heb afgeduwd, maar je droombaan bestaat dus waarschijnlijk niet.
Je kan kiezen voor het beklimmen van een ladder die er al is. Een vacature, een baan die bestaat, werken voor je baas. Maar je kan ook kiezen voor het bouwen van je eigen ladder, een eigen carriere, een eigen ‘vacature’ (bij jezelf!). Uitleg over het bouwen van je eigen ladder is hier heel mooi beschreven. Concreet is het verschil: Voor jezelf beginnen als ondernemer of in loondienst gaan werken. Daar komt het op neer.
‘Build Your Own Ladder Already
You’re not smart enough, you’re not experienced enough, and you have absolutely no idea what you’re doing.
No one does when they start.
But as you build, you learn and as you build you adapt, you get better and you keep going.
Build your own ladder. Piece by piece, run by run. Little by little you’ll start seeing what you build. You’ll be amazed at what you can do – but you’re the one that has to do it…because no one is going to build your ladder for you.’
Hierboven zie je wat Joel Runyon schreef op paid to exist over het bouwen van je eigen ladder.
Ik?
Jullie weten dat ik vorige week mijn eigen bedrijf startte, omdat alles zo gelopen is. Het was een droom, ik had alleen nog een ‘doe het gewoon’ duwtje nodig. En die kreeg ik!
Nu ben ik dus, ondanks dat 6 uur werken op kantoor ooit ontzettend zwaar was, mijn eigen bedrijf begonnen. Ik kan niet studeren, geen ‘normale’ baan hebben, maar mijn eigen ladder bouwen, dat kan wel. En dat zal ik doen ook! Ik ga het gewoon doen en kijken of het goed gaat komen. Ik kan ook wel wat, maar toch is het voor iemand van 20 een beetje een sprong in het diepe! (en ja, ik zal ook ongetwijfeld nog weleens op mijn snoetje gaan)
Zou jij het doen?
Nu vraag ik me af hoe jullie hierin staan. Stel dat je de vrijheid had (geen kinderen, geen mensen waarmee je rekening MOET houden, geen andere verplichtingen), wat zou je dan doen?
Zou je de normale, van zichzelf al eigenlijk wel goede ladder beklimmen? Doen wat op het eerder genoemde lijstje staat, omdat het veilig is en eigenlijk wel goed? Omdat je op deze manier ook gewoon tevreden bent? Omdat iedereen het doet, omdat je dan niet meer de moeite hoeft te doen om zelf iets te creëren, kiezen voor wat al bestaat zodat je zeker weet dat het mogelijk is?
Of kies je voor avontuur en ga je voor het creëren van je eigen ladder? Je eigen bedrijf starten, ook al heb je nog niet echt een idee. Jezelf uitdagen en het jezelf niet te simpel maken, gewoon omdat het leuk is? Soms misschien rondkomen met minder geld, omdat je een foutje maakte? Met een risico op veel inkomsten of juist weinig?
Dus, wat ga jij doen, wat is jouw plan? Creëer je je eigen ladder of ga je voor een al bestaande? En welke ladder past bij jou en welke kies je in jouw leven nu ook daadwerkelijk?
Ik ben nog jong, laat ik eerst maar eens diep nadenken over mijn ladder… Dat is al een hele klus, haha.
Ik beklim sowieso een andere ladder. Ik heb mijn eindexamen van de middelbare school gehaald, ben gaan werken en heb via mijn baas een HBO-opleiding aangeboden gekregen die past bij het werk wat ik doe.
Ik vind het heel prettig, want alles wat ik leer kan ik meteen toepassen en ik heb collega’s die ik vragen kan stellen die er meer vanaf weten, dan klasgenoten die het ook niet snappen.
Ik krijg wel heel vaak opmerkingen dat het dom is en dat ik moet genieten van het studentenleven (waarom? uitgaan kan ik nu ook wel) en student zijn (dat ben ik nu ook… ). Ik heb alleen geen gezeur met DUO, omdat mijn opleiding voor me betaald wordt, en ik werk bijna full-time.
Daar ben ik het helaas niet met je eens. Net zoals geluk te creëren is iedere dag opnieuw is ook je droombaan maakbaar. En als je die met passie doet, dan valt een factuurtje opsturen en wat administratie doen in het niet.
Maar een gelijk: Niet ieder kiest zijn droombaan en voelt feilloos aan wat zijn/haar droombaan is en hoop door de sociale opmars in bedrijven dat dat zich steeds meer ontwikkelt. Voor iedereen!
(Maar ik ben stiekem een moderne hippie en zie ze natuurlijk ook soms vliegen. Ik zie ze liever vliegen dan vallen. 😉 )
Ik denk dat veel mensen de financiele zekerheid van voor een baas werken ook wel erg prettig vinden hoor. Als je zzp’er bent moet je het zelf maar zien te rooien. Als je jong bent prima maar ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld een éénouder gezin graag een vast inkomen heeft.
Mij lijkt het heel leuk om zelfstandig te werken, maar werken in een team is ook heel prettig, je kunt toch advies aan elkaar vragen en dat soort dingen.
Het is echt knap en goed van je dat je je eigen bedrijf begonnen bent! Maar je lijkt een beetje voorbij te gaan aan het feit dat het ook je droom kan zijn om de ‘kant en klare, al, bestaande trap’ te beklimmen, en wel een studie te volgen en een baan in loondienst te krijgen. Ik doe zelf geneeskunde en het is mijn droom om psychiater te worden. En dat doe ik niet om ‘omdat iedereen het doet, omdat ik dan niet meer de moeite hoeft te doen om zelf iets te creëren, kiezen voor wat al bestaat zodat ik zeker weet dat het mogelijk is.’ Een studie volgen kan ook een heel groot avontuur zijn!
Ben ik het mee eens hoor, een studie volgen kan zeker een uitdaging zijn! De weg die jij kiest is zeker niet de makkelijkste, daar heb ik veel bewondering voor!
Maar waarschijnlijk gaat je job ook bestaan uit dingen die je niet leuk of minder leuk vindt, dat is meer mijn punt. (correct me if i’m wrong :p)
Dat laatste lijkt me net zo goed gelden wanneer je een eigen bedrijf hebt/freelancer bent/niet in loondienst gaat. Ook als freelancer kun je klussen krijgen die je misschien iets minder leuk vindt dan andere klussen. (Die zou je dan inderdaad kunnen afwijzen… maar klussen die voor 100% aan je eisen voldoen lijken me schaars).
Ik vind de algemene boodschap van je artikel ‘denk verder, breder en laat je niet tegenhouden-beperken door wat de maatschappij voorschrijft´ mooi. Maar lijkt er inderdaad wel alsof je wilt zeggen dat een mens dat in loondienst werkt nooit ècht gelukkig kan worden en freelancer/eigen baas zijn het ideaal van ieder mens is/zou moeten zijn. Daar ben ik het absoluut niet mee eens.
Daar heb je een punt, thanks voor je input 🙂
Misschien dat ik dit artikel een keer opnieuw moet schrijven met een wat breder blikveld!
Dat stoort mij ook een beetje.. Ik neem niet de “standaard” weg want dat gaat niet. Maar die standaard weg heeft ook wel voordelen. Jij ziet de voordelen van jouw weg en dat is heel goed, het is gewoon iets teveel van één kant bekeken.
Bedankt voor je mening Anne, ik ga er zeker iets mee doen! 🙂
Ik heb altijd heel veel bewondering voor mensen met een eigen bedrijf.
Mijn vader heeft sinds 2 jaar ook een eigen bedrijf en dit loopt super goed.
Zelf zou ik ook een eigen bedrijfje willen starten, maar vind dit eng. Ik ben een persoon die overal zeker van wilt zijn. En wat nou als t niet loopt? En wat nou als t misgaat?! Soms denk ik, misschien moet ik niet zo nadenken maar het gewoon doen! gewoon eens gek doen. Maar dan kijk je weer naar je vaste lasten, je huis etc dan denk ik weer ” Ja Roosie is dat wel zo slim? ”
In Februari zal ik mijn baan verliezen omdat de winkel waar ik in werk de deuren zal sluiten. Wat moet ik nou?! Zo zit ik dus elke avond voor het slapen gaan, erg benauwd word ik ervan!
Mijn vader pusht me heel erg en heeft ook een eventuele ruimte voor me eigen bedrijfje. We gaan nu een plan opstellen en kijken of de dingen haalbaar zijn en of er vraag naar is naar wat ik wil gaan doen!
Ik vind het maar allemaal eng, maar wel weer een leuke uitdaging!
Mijn ladder is nog niet zo hoog, vind ik zelf. Heb VMBO, MBO afgemaakt en ben van stagiar tot bedrijfsleidster gegroeid, dat is wel een redelijke ladder lijkt me zo.
Bedrijfsleidster is een hele andere richting dan waar ik voor gestudeert heb. Dus misschien moet ik me studie en dat bedrijf beetje samenvoegen en er iets moois van maken!
Succes Lisanne!
San is me voor zie ik. Ik heb het niet zo op die ga-avontuurlijk-tegen-het-systeem-in-of-je-wordt-een-zielige-kantoormedewerker-zonder-passie opvatting die heel erg schijnt te leven onder veel van m’n leeftijdsgenoten.
Er zijn heel veel prachtige beroepen die je na een lange studie kunt gaan doen. Er zijn mensen die een passie hebben voor advocatuur en een pittige rechtenstudie doen uit hun passie voor internationaal recht. Er zijn mensen die geneeskunde studeren en zich zo ver specialiseren dat zij degenen zijn die het meest kunnen betekenen voor kinderen met autoimmuunziektes – ik noem maar wat. Er zijn mensen die elke dag in een laboratorium zitten om nieuwe medicijnen of speciale technieken voor zonnecellen te ontwikkelen en die dat het allermooiste vinden op deze aarde. Er zijn ook mensen die niet heel ondernemend zijn, niet houden van zichzelf promoten of financieel ‘gedoe’ en graag duidelijkheid hebben, die een rustige en zorgzame persoonlijkheid hebben en een gave om mensen op hun gemak te stellen en te zien hoe ze iemand het beste kunnen ondersteunen. Zo iemand zou een perfecte verpleegkundige kunnen zijn, om maar wat te noemen – en kan een baan als verpleegkundige in een ziekenhuis veel leuker vinden dan een eigen bedrijf waarbij hij of zij alles zelf kan bepalen.
Ik heb een nicht die helemaal klaar was met haar goedverdienende maar stressvolle baan, alles gedag zei en een patisserieopleiding ging volgen in Parijs. Nu woont ze met haar Franse vriend in een appartementje in Montmartre en werkt ze als kunstenares en freelance vertaalster. Natuurlijk vind ik dat supertof en bewonderenswaardig en geniet ik van haar verhalen – net als ik van de verhalen van mijn oom geniet, die al 30 jaar al zijn passie en energie stort in zijn baan als huisarts in een dorp in de Achterhoek.
Natuurlijk moet je niet zomaar gaan doen ‘wat moet’, ‘omdat iedereen het van je verwacht’. Je moet iets doen wat bij je past en wat je blij maakt – of dat nou met één rugzakje de wereld rondreizen is of een opleiding, baan en huisje boompje beestje.
Ik snap best dat je vooral enthousiast bent over de zelfgemaakte ladder – immers is dit de weg die jij neemt en die voelt heel goed! En ik kan me ook vinden in de comments hierboven; de bestaande ladder is niet per sé saai of kies je omdat dit ‘nu eenmaal zo hoort’. Ook bij een reguliere vervolgopleiding kunnen er super spannende dingen je pad op komen. Het is opnieuw een kwestie van wat jij er zelf van maakt. 🙂
Ik vermoed dat bloggen mijn ladder is, al zal die niet heel lang zijn. Ik heb veel passies en hobby’s, maar kan geen enkel beroep vinden dat ik full-time of zelfs maar part-time zou willen doen voor een langere tijd. Bloggen combineert alles wat ik leuk en fijn vindt om te doen, al verdien ik er nauwelijks aan. Het houdt me mentaal op de been.
Daarbij hoop ik dan later een werkende echtgenoot te hebben en/of een part-time baan. Want ‘van minder geld leven’ klinkt leuk en aardig en kun je wel een korte periode volhouden, maar op langere termijn is het niet aan te raden.
Ik ben ook mijn ladder aan het beklimmen maar daar komen toch aardig wat van de dingen in voor die op de ‘normale’ ladder voorkomen want ik wil graag voor de klas staan en daar heb ik toch echt een opleiding voor nodig. Andere dingen die zullen daar niet op staan maar toch wil ik die ook graag volgen.
Beste Lisanne,
Via IM op je blog terecht gekomen en ik moest gewoon even reageren op jou artikeltje 🙂
Heel herkenbaar wat je in de laatste twee alinea’s schrijft! Ik heb zelf de kant-en-klare trap doorlopen zoals jij die aan het begin van je artikeltje beschrijft, maar toen ik eenmaal boven was had ik toch het gevoel dat er iets miste. Een stukje uitdaging en avontuur! Aan het begin van dit jaar daarom besloten om (part-time) een eigen onderneming op te starten en begonnen met een aantal websites uit te bouwen en te bloggen.
Een eigen ladder creëren die bij je past geeft zoveel meer voldoening! Ik wens je heel veel succes met je bedrijf! Go for it 🙂
Peter
Mijn plan is om, als ik die verrekte studie heb afgerond, ook gewoon het diepe in te springen. Mijn droombaan bestaat wellicht niet, maar ik kan het wel zo leuk mogelijk maken voor mezelf. Ik vind geld wel leuk, als er genoeg is dan vind ik dat fijn, maar rijk worden is niet mijn doel. Ik ben liever tevreden. Het kriebelt erg om voor mezelf te beginnen, maar die keuze staat nog niet vast. Als ik een leuke baan kan vinden, dan is dat ook prima. Als ik me er maar thuis voel, want anders zoek ik verder.
Heel lang heb ik ook gedacht dat ik moest voldoen aan het rijtje zoals iedereen het doet. Ik heb ook gemerkt dat het niet bij me past. Hoewel ik het soms moeilijk vind, wil ik mijn eigen pad zoeken. En ik vraag me af voor wie de standaard wel het beste is? Er bestaat toch niet zoiets als een ‘normaal’ iemand die alles exact volgens het boekje doet? Dat geloof ik namelijk niet.
Ik ben het eens met wat jij zegt, maar toch ga ik mijn vwo-diploma halen en daarna studeren. Ik doe het wel anders, want ik blog tussendoor maar dat doe ik als hobby. Puur als hobby, omdat ik het leuk vind. Alles heeft nadelen, een droombaan bestaat niet. Maar ik vind dat iedereen een eigen ladder heeft, studeren of niet. Als dat is wat jij wilt, en echt wilt, dan weet je dat en dan betekent het niet dat je de normale of ‘veilige’ ladder beklimt.
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar iedereen is anders en iedereen doet het ook anders.
Als ik niet aan mijn keuzes van ene man, een zoon en een hypotheek vastzat, zou ik nog steeds hetzelfde doen als wat ik nu doe: freelancen! Enige verschil is dat ik dan waarschijnlijk meer uren zou werken.
Maar ik wil wel je verhaal even nuanceren, want zoals jij het schrijft, lijkt het net of ondernemen voor iedereen een bevrijding is, en ik weet vanuit mijn netwerk dat die vlieger niet voor iedereen opgaat. Sommige mensen zijn nu eenmaal het gelukkigst in een loondienst-verband. Omdat het voor hen veilig voelt, ze de sociale contacten binnen een vaste club collega’s nodig hebben, het fijn vinden dat ze elke maand hetzelfde geldbedrag op hun rekening gestort krijgen, of omdat ze graag een rustige, stabiele basis willen om daarnaast in hun privé leven de uitdagingen te zoeken.
Ondanks dit puntje van nuance: mijn complimenten voor je blog 🙂 Ik heb je blog nog maar net ontdekt, maar ik lees je erg graag. Ga zo door!
Bedank voor je reactie! Dit is inderdaad vooral van een kant bekeken, de reden daarvoor laat ik binnenkort zien…