Blogtips #20: Privacy, hoeveel deel je?

Wederom een veelgevraagd onderwerp, privacy! Wat vertel je wel en wat vertel je niet? Toen ik jullie vroeg waarover jullie graag blogtips zouden willen werd dit veel genoemd, maar ik krijg ook regelmatig mailtjes van meiden die hier vragen over hebben. Het is ook een lastig onderwerp, wat vertel je wel en wat niet? Voor iedereen ontzettend persoonlijk, maar vandaag geef ik een aantal tips.

je-wordt-in-de-gaten-gehouden

Flickr / -MRGT

Het internet is voor altijd

Houd er rekening mee dat alles wat je op het internet zet voor altijd terug te vinden is, zelfs al heb je het verwijderd. Het is niet meer meteen zichtbaar, maar alles is terug te vinden. Wees daarvan bewust wanneer je iets op het internet zet waarvan je twijfelt of je het wel online moet zetten.

Houd rekening met het ‘ergste’

Een tip van mij, voor jou: houd altijd rekening met het ergste. Je denkt misschien dat je blog niet zo groot is, en dat de persoon die het beter niet kan lezen je blog toch niet leest, maar houd er altijd rekening mee dat iedereen het kan lezen! Dat je blog nu niet veel bezocht wordt houdt niet in dat dat nooit gaat gebeuren.

Iedereen, echt iedereen, kan het lezen

Bedenk bijvoorbeeld de volgende dingen:

  • Zouden mijn ouders dit mogen lezen?
  • Of mijn oma?
  • Mijn vriendinnen?
  • Werkgever en collega’s?
  • Klasgenoten en leraren?
  • Mensen die ik ga ontmoeten in de toekomst?
  • De persoon waarover dit gaat?

Als je daar ja op kan zeggen dan zit je goed. Bloggen over andere mensen zou ik sowieso niet aanraden, en als je dat wel doet, vraag dan even toestemming. Dingen als ruzies: niet aan te raden om daarover te bloggen.

Als iedereen het zou mogen lezen, dan zit je sowieso goed!

privacy

Flickr / g4ll4is

Het gebruiken van je (achter)naam op je blog

Ga je bloggen met gebruik van je achternaam, wees dan bewust van het feit dat toekomstige werkgevers je via Google kunnen gaan vinden.

Dit heeft nadelen: ze kunnen alles lezen. En voordelen: je kan zelf bepalen wat ze vinden via Google en dus wat ze lezen. Door je achternaam te gebruiken kun je zelf bepalen wat mensen over je vinden bovenaan in Google, dat maakt misschien een betere indruk dan wat er nu bovenaan in Google te vinden is als je op jouw naam zoekt! Daarin moet je zelf een afweging maken.

Gezondheid & bloggen: wat vertel je wel en wat vertel je niet?

Dit is een vraag die ik vaak krijg: Ik wil graag een blog beginnen, maar kan ik dan wel eerlijk zijn over mijn gezondheid? (vaak gevraagd dus door meiden die problemen hebben met hun gezondheid). En dan vaak met betrekking tot toekomstige werkgevers. Lastige vraag, heel lastig! Er zijn een aantal dingen waarover je na kunt denken.

Ga ik ooit ergens solliciteren?
Sommige chronisch zieken zijn volledig afgekeurd en er is geen kans op vooruitgang. Als je vrijwel zeker weet dat je nooit meer zult kunnen werken hoef je je natuurlijk geen zorgen te maken over toekomstige werkgevers. Even heel goed nadenken, ook rekening houdend met herkeuringen en hoe jouw aandoening/ziekte zich kan ontwikkelen. Dat je nu niet kan werken betekent niet altijd dat je dat in de toekomst ook niet kan. En in zo’n geval zou het in je nadeel kunnen uitpakken dat je hebt geblogd over je beperkingen met je naam erbij.

Verder kun je ervoor kiezen om alleen je voornaam te gebruiken zodat je minder goed vindbaar bent (geen berichten erover op Facebook posten dus!) of onder een pseudoniem gaan bloggen.

Is mijn blog een toevoeging aan mijn CV?
Mijn blog staat met trots op mijn CV, dat snap je denk ik wel. Wanneer je bijvoorbeeld werkt in de communicatie of een ander werkveld waarbij het hebben van een (succesvolle) blog een voordeel kan zijn dan hoef je je blog ook niet te verbergen. (dat is natuurlijk niet alleen bij problemen met je gezondheid!) Houd altijd rekening mee dat alles over je gezondheid dan ook gelezen kan worden.

Bij sommige situaties heb je geen andere keus dan van tevoren aan toekomstige werkgevers aangeven wat je beperkingen zijn. Dit is in mijn geval zo, en dat is ook een reden dat ik het niet zo erg vind dat er veel over mijn gezondheid te vinden is op mijn blog.

Hoe ik dit heb aangepakt:
Mijn blog is ook niet altijd zo groot geweest als hij nu is, ook ik begon klein, net zoals ieder ander. Ik begon zelf met het alleen gebruiken van mijn voornaam. Ik wist vanaf het begin dat ik gewoon eerlijk wilde zijn over mijn beperkingen, dat is een deel van wie ik ben en bloggen zonder daar volledig duidelijk over te zijn dat ‘paste’ voor mij niet. Dus, alleen mijn voornaam. Uiteindelijk zijn er stukken over mij en mijn blog gepubliceerd met mijn achternaam erbij, die te vinden waren via Google. Toen was mijn ‘anonimiteit’/onvindbaarheid via Google een beetje voorbij, haha.

Maar zoals ik al zei: ik vind het niet erg. Ik ben ten eerste trots op mijn blog. Ten tweede kun je om mijn beperkingen niet heen, het is zoals het is en dan kun je die maar beter op een positieve manier (door middel van mijn blog!) kennis mee maken. (Als ik er spijt van krijg heb ik nog een andere achternaam achter de hand, maar dan moet ik wel eerst even trouwen, hahaha)

Kwetsbaarheid

Hoe meer je over jezelf vertelt, hoe kwetsbaarder je opstelt, hoe meer kwetsbaar je ook bent. Ik zeg niet dat het gaat gebeuren, maar stel dat je iets vertelt over je gezondheid of iets anders persoonlijks, mensen kunnen daarover gaan oordelen. Sommige mensen op het internet zijn keihard, en daar moet je wel tegen kunnen. Dat is bij alle dingen die je vertelt, waarover je blogt, waarbij je je kwetsbaar opstelt; internetlezers kunnen je raken.

Bloggers, hoe pakken jullie dit aan? Wat vertel je wel en wat zet je liever niet online?

Deze blogtips wil je misschien ook lezen:

DELEN:

62 reacties

  1. Kelly Caresse 23 februari 2014 / 07:11

    Wat een interessant onderwerp waar ik ook regelmatig in balanceer. Als persoonlijke blogger deel je al snel veel en vooral in het begin deelde ik weinig dingen die in google op mijn naam vindbaar kunnen zijn. Ik studeerde af aam het hbo en wilde mijn blog nog niet op mijn cv omdat ik dacht dat dit nog niet veel toevoegde. Inmiddels zie ik dat helemaal anders, mijn blog is m’n bedrijf en trots en een hele goede werkervaring die ik op doe als zelfstandige. Ik houd mijn dochtertje wel bewust uit de spotlights door alleen hele vage foto’s te delen en ook niet haar achternaam enzo, ik vind dat zij als ze groter is niet geconfronteerd hoeft te worden als ze dit niet gewild zou hebben 🙂 goed artikel lisanne! Ik ben benieuwd hoe andere bloggers dit doen en ervaren 🙂

  2. Healthy Mommy 23 februari 2014 / 07:52

    Wat een handig onderwerp! Het bloggen is al erg snel persoonlijk en soms voelt het als té persoonlijk maar misschien komt dat ook omdat ik nogal gesloten ben in het dagelijks leven. Wel denk ik dat je met een beetje gezond verstand én je eigen normen en waarden heel goed voelt wat oké is en je niet kan schaden of wat misschien toch te ver gaat.

  3. xhannahs 23 februari 2014 / 07:54

    Ik probeer het altijd maar gewoon op gevoel te doen.. Ik publiceer artikelen nooit impulsief en als ik er geen goed gevoel over heb komt het gewoon niet online. Ik blog best wel persoonlijk, maar vooral omdat ik dat zelf leuk vind en graag dichtbij mezelf wil blijven. Mijn blog is niet groot dus echt vindbaar in google ben ik toch niet haha. Ik schrijf en publiceer alleen dingen waar ik helemaal achter sta zodat ik er niet zo snel spijt van zal krijgen!

    • Linda 23 februari 2014 / 17:40

      Ik wilde echt zo’n beetje hetzelfde zeggen als Hannah! Ik schrijf én publiceer mijn artikelen wel eens impulsief, maar als ik iets heb geschreven waar ik me niet heel goed bij voel dan is het vaak te persoonlijk en plaats ik het niet.
      Ik pas verder ook wel op met foto’s/namen van anderen (bijvoorbeeld vriendinnen, familie of klasgenoten) en vraag – zeker bij foto’s! – wel toestemming om dat online te zetten!

  4. Karin 23 februari 2014 / 08:06

    Goed artikel Lisanne. Ik heb altijd anoniem geblogd met alleen mijn voornaam. Ik ben dus (volgens mij) niet te vinden met mijn hele naam. Onlangs heeft een van mijn zussen mijn blog gevonden en dat eerlijk tegen mij verteld. Hoewel ik er best van schrok bleek het een echte eyeopener voor haar . Als ik iets plaats waar bijvoorbeeld vrienden of zorgverleners in voorkomen en het is niet zo positief dan denk ik daar altijd goed over na. Stiekem hoop ik dan dat als ze het ooit lezen ze zichzelf eens achter de oren gaan krabben.

  5. Hester 23 februari 2014 / 08:07

    Ik deel wel vrij veel over mijn leven maar niets net mijn achternaam. Ik vind dat mijn blog niet echt wat toevoegt aan mijn cv. Werkgevers zouden mijn blog niet echt kunnen vinden maar als iemand het zou lezen denk ik niet dat er veel ‘slechte’ informatie op staat. Toch zou ik er zeker wat vaker stil bij mogen staan.

  6. Elize 23 februari 2014 / 08:12

    Wat ontzettend fijn om hierover te lezen, want ik vind het erg lastig. Ik gebruik heel bewust alleen mijn voornaam en controleer regelmatig wat er gebeurt als je op m’n naam zoekt in Google. Wat betreft m’n gezondheid: Ik weet dat het beter wordt, maar ik wil juist over de moeilijkheden praten om anderen te helpen die net zoals ik nog in een beginfase zitten. Ik merk ook dat ik daar veel goede reacties op krijg. Het stuk wat ik heb geschreven over studeren terwijl je heel veel last hebt van vermoeidheid is bijvoorbeeld één van de best gelezen stukken op m’n blog. Ik studeer als het goed is nog anderhalf of tweeënhalf jaar. In die tijd kan er zo veel veranderen. Ik geloof erin dat ik na die tijd m’n energie weer helemaal terug heb en ik niet per se meer over de moeilijkheden hoef te bloggen en het dan misschien dus ook minder een probleem is wat betreft privacy. Alleen ik vraag me wel eens af: ondanks dat ik me nu vaak nog niet zo goed voel zit ik wel op de universiteit en haal ik prima cijfers. Dus wat als toekomstige werkgevers mijn blog zouden lezen? Zouden ze dan niet denken: goh, als die meid dit nu al allemaal doet, dan dan kan het alleen maar beter worden in de toekomst. Dat zou ik in ieder geval hopen haha!
    Oh ja, ook m’n woonplaats laat ik het liefst buiten beschouwing. Als je goed oplet op m’n blog kun je het wel achterhalen, maar ik wil het er niet duidelijk op hebben.
    Ik ben verder ook eigenlijk best heel trots op m’n blog. Ik zie de bezoekersaantallen flink stijgen terwijl ik nou nog niet zo heel lang bezig ben. Ik hoop dat ook dat juist een positief iets naar werkgevers kan zijn. Door die stijgende bezoekersaantallen merk ik wel dat ik meer en meer oplet op wat ik wel en niet zeg. Ik ben me er nu meer van bewust dat mensen het daadwerkelijk lezen haha!

  7. Nicole 23 februari 2014 / 08:14

    Mijn blog plaats ik op mijn facebook zodat familie en vrienden met ons mee zwanger kunnen zijn. Dus ik denk enorm goed na ook wat ik erop zet.. Wel plaats ik veel persoonlijks dus, maar dit zijn ook dingen die van mij iedereen mag weten. Iedereen mag weten hoe geweldig het is en hoe vervelend soms ook!

  8. Martina 23 februari 2014 / 08:16

    Ik probeer mijzelf continu de vraag te stellen of ik het oké vind dat anderen mijn blog zouden kunnen lezen. Spannend? Ja, maar ik voel me er wel oké bij 🙂

  9. Bibian 23 februari 2014 / 08:40

    Wat een goed artikel, zeker iets om over na te denken! Liefs

  10. Kimberly 23 februari 2014 / 08:54

    Dit is echt een heel interessant onderwerp! Ik blog zelf eigenlijk niet heel veel over mijn prive leven, maar af en toe een update over mijn gezondheid vind ik altijd wel fijn. Ik vind het wel moeilijk en lastig eigenlijk dat dingen op internet voor altijd zijn, dat maakt het wel lastig en vooral voor later. Misschien vind je het nu wel oke om te delen maar denk je later had ik toch maar niet.. Ik probeer zo min mogelijk over mezelf bloot te geven (behalve favoriete dingen etc, dat vind ik zelf niet zo heel erg om te delen) maar niet echt dingen over mezelf verder. Als ik misschien dieper en langer had nagedacht had ik misschien wel onder een pseudoniem gaan bloggen.

  11. Susanne 23 februari 2014 / 09:04

    Weer handig en fijn om te lezen! Ik ben nog maar net begonnen dus heb er niet heel veel mee te maken. Sowieso achternaam zou ik niet zomaar online zetten. M’n woonplaats wel. En de rest?! Tsja bij foto’s van anderen sowieso eerst vragen. Ik merk wel dat hoe actiever (grote) bloggers op social media zijn, hoe meer je over hun priveleven te weten komt. Dat zou ik persoonlijk niet willen!

  12. Karin 23 februari 2014 / 09:04

    Hoi Lisanne! Wat goed dat je al zo snel een artikel wijdt aan de vragen over privacy! Je zegt terecht dat het slim is om van tevoren na te denken hoe de mensen in je omgeving op je blog zullen reageren. Ik ben begonnen met een blog voor opa’s en oma’s (hij gaat binnenkort online!). Ik ben een jonge moeder en ga vanuit dat perspectief schrijven. Ik zou het niet leuk vinden als mijn ouders en schoonouders (de doelgroep van mijn blog dus) zich meteen ‘aangesproken’ voelen als ze mijn blog gaan lezen… Dat houd ik dus altijd in mijn achterhoofd!

  13. Hester 23 februari 2014 / 09:10

    Toevallig heb ik hier net vandaag een artikel over online gezet! Ik deel vrij veel maar dat komt omdat het allemaal gewoon oppervlakkige dingen zijn (hoe ik mijn week doorbreng bijvoorbeeld – heel persoonlijk, maar niets ‘ergs’). En af en toe is het wel iets dieper, bijvoorbeeld hoe ik over iets denk of over een karaktereigenschap van mezelf, maar dan schrijf ik het alsnog zelf en leg ik het altijd zo goed mogelijk uit en ik denk dat het dan echt geen kwaad kan. Ik blog natuurlijk ook wel jong, dus ik heb nog niet echt met werkgevers te maken. Als die het later vinden denk ik dat wat ik nu schrijf alweer zover verouderd is dat ze dat 1) niet allemaal terug gaan lezen en dat het 2) niet relevant is. Ik denk juist dat het in dat geval eerder positief is! Ik merk de laatste tijd ook wel dat je sommige dingen niet online wil zetten omdat anderen erbij betrokken zijn of omdat het erg persoonlijk bij jezelf ligt. Dan voel ik me ook niet verplicht dat te delen en doe ik het ook gewoon niet. Mijn achternaam heb ik ondertussen maar gewoon vermeld en mijn woonplaats komt denk ik ook nog wel een keer, maar het is nou ook weer niet dat ik het er in koeienletters op zet. Ik vind het wel ‘completere’ informatie, maar wil hier toch ook weer niet te makkelijk mee omspringen.

  14. Tineke 23 februari 2014 / 09:14

    Handige tips, ik zet nooit rare dingen over mijzelf op het internet. Laatst zocht ik mijzelf op via google, ik had wel veel verwacht maar schrok er uiteindelijk toch van.
    Liefs

  15. Maai 23 februari 2014 / 09:21

    Dank je wel Lisanne, dat was inderdaad een van mijn vragen en ben blij dat jij hebt laten weten hoe jij daar over denkt. Daar kan ik wel wat mee. Die vragen stel ik mezelf inderdaad ook, ook namens mijn kinderen. Maar dan zit ik er ook nog mee dat er mensen zijn die gekke dingen doen met de fotos van kinderen. Dus daar denk ik nog even verder over na. Want mijn blog zonder fotos is mijn blog niet meer….

  16. Mirte 23 februari 2014 / 09:24

    Ik zet nooit iets over mijn werk online. Dit vind ik veel te riskant, beroepsgeheim en privacy. Daarbij wil ik ook niet dat mensen weten waar ik precies werk. Mijn beroep is bekend, maar daar houdt het ook mee op. Verder ben ik trots op mijn blog, dus iedereen mag het lezen, toch is het altijd weer even confronterend als mensen in real life reageren op wat je geschreven hebt. Een soort “oh ja- momentje”.

  17. Marion 23 februari 2014 / 09:27

    Mijn zus leest al een poos mee op mijn blog en mijn ouders sinds kort. Dat is soms wel een vreemd idee. Ik heb wel tegen ze gezegd dat ik niet anders ga schrijven omdat ik weet dat zij meelezen. Als het voor hen niet prettig is om te lezen, dan is het heel makkelijk: stoppen met lezen. En dat zullen ze dan ook neem ik aan doen.

    Over mijn ziek zijn schrijf ik regelmatig. Niet echt inhoudelijk over de ziekte zelf, maar wel hoeveel problemen het me geeft. Tot het punt nu zelfs dat ik door mijn ziekte mijn baan dreig kwijt te raken. Ik ben kostwinner thuis, dus ja…. dat levert wel wat stress op. Ik weet het niet zo goed. Stel dat ik ga solliciteren straks en ze vragen waarom ben je je baan kwijtgeraakt? Dan zal ik toch ook eerlijk moeten zijn. Vind het wel lastig.

  18. Frauke 23 februari 2014 / 10:00

    Handige tips, inderdaad – privacy is écht iets waar je stil bij moet staan :). Ikzelf zou het niet erg (meer) vinden mochten mensen mijn blog vinden, net als toekomstige werkgevers, aangezien ik toch in de communicatiebrance wil gaan werken en een blog daar volgens mij alleen maar leuk is haha. Maar het is inderdaad heel goed om af te wegen wat je al dan niet wil delen!

  19. I scream beauty 23 februari 2014 / 10:19

    Wat een handig artikel weer! Wij zijn ons er wel erg bewust van dat alles op internet blijft staan en altijd terug te vinden is. We plaatsen wel persoonlijke foto’s, maar dit zijn foto’s die iedereen wel zou mogen zien.

  20. Kim 23 februari 2014 / 10:22

    Wat een ontzettend goede tips! Bij iedereen ligt de grens natuurlijk weer anders, maar ik vind dat je het mooi verwoord.

  21. Sanne 23 februari 2014 / 10:48

    Goed geschreven en een heel belangrijk onderwerp, dat helaas vaak wordt vergeten. Helemaal het effect wat het kan hebben op de toekomst, zoals bij toekomstige sollicitaties.

    Ik laat zelf ook altijd mijn achternaam achterwegen en voor nu nog foto’s – al vind ik dit laatste wel een hele prettige toevoeging op blogs.

  22. Rosa 23 februari 2014 / 10:53

    Goed stuk! Ik ben zelf docent en dat is soms best lastig. Op mijn blog ben ik best persoonlijk, maar voor de klas houd ik daarvoor meer grenzen aan. Dat is ook wel waarom ik er voor kies geen achternaam te gebruiken 🙂

  23. Manon 23 februari 2014 / 11:00

    Heel handig zo’n blog. Soms ben ik ook wel ergens “bang” dat ik teveel deel. Maar gelukkig denk ik ook altijd goed na over wat ik deel, wat voor foto’s ik online zet… Die vragen van: mogen m’n ouders dit lezen? vind ik een hele goede!

  24. Dagmar 23 februari 2014 / 11:12

    Wauw super goed stuk! Het is ook echt een puntje waar ik de laatste tijd veel vaker over na moet en wil denken. Alles wat verschijnt, blijft. Daarom heb ik ook wel een keuze gemaakt waar ik mij prettig bij voel en tot nu toe werkt het wel. Maar die vragen die je stelt zijn echt heel goed en handig, mooie invalshoek heb je bedacht voor dit onderwerp en mooi hoe je het hebt beschreven. Ook over chronische ziek zijn is heel herkenbaar, goed dat je dit ook hebt benoemd <3 Mooi!

  25. Annebelle 23 februari 2014 / 11:19

    Ik vind dit ook altijd een erg moeilijk punt! Goed dat je hierover schrijft!

  26. MySimplySpecial 23 februari 2014 / 11:36

    Goed onderwerp! Dit is ook iets waar ik vaak over nadenk en gedurende de tijd veranderd het ook wel een beetje wat ik wel en niet online zet.

  27. Vanilles 23 februari 2014 / 11:42

    Hele goede tips Lisanne, hier heb ik wat aan!
    Bedankt dat je dit leuke artikel hebt geschreven!

  28. Nancy 23 februari 2014 / 12:04

    Ik ben net begonnen met een serie over mijn PDS. Ik heb er een tijd over getwijfeld, maar wilde dat toch doen. Het is een onderdeel van mij en ik kan gelukkig een heleboel nog wel. Ik denk dan ook niet dat toekomstig werkgevers er een probleem van zullen maken (en zo wel, dan wel…). Dat zal met de tijd zich moeten uitwijzen. Ik blog onder een naam die mensen niet echt wat zal zeggen. Als je mijn naam intikt in google kom je mijn blog niet tegen. Voor nu vind ik dat nog prima.

  29. Fleur 23 februari 2014 / 12:47

    Goed artikel! Ik doe gewoon wat voor mij goed voelt om te delen en ben mij er zeker heel erg bewust van dat iedereen het in de wereld dan kan lezen en zien..

  30. Michelle 23 februari 2014 / 13:09

    Goed onderwerp. Ik loop er zelf ook tegenaan, wat deel ik wel en wat deel ik niet (ook qua ziekte) Dit omdat ik weet dat er genoeg mensen meelezen. En het UWV ook zomaar eens kan meelezen. Dit niet erg want ik heb niks te verbergen maar toch voelt dit nog niet helemaal fijn. Ik hou er in ieder geval rekening mee. Het is een kwestie van tijd en ervaren hoe dit allemaal gaat uitpakken:)

  31. Explorista 23 februari 2014 / 13:09

    Interessant om te lezen! Ik doe het juist allemaal wel heel publiekelijk omdat een specialisme (goedkoop reizen) bij mij als journalist natuurlijk alleen maar goed uitkomt. Maar ik let wel op wat ik deel, zo deel ik in principe niet de naam van mijn vriend, en gebruik ik geen namen van vrienden en vriendinnen. Ik ben heel open over mijn slechte geldsituatie, omdat ik daar andere mensen mee kan helpen. Maar dat was echt wel een heel eng besluit in het begin..

  32. Stella 23 februari 2014 / 13:31

    Jeetje, dit zet me wel aan het denken. Ik zet bijvoorbeeld niet op mijn blog waar ik woon of iets, maar mijn achternaam is wel bekend. Niet dat ik hele vreemde, stomme, rare dingen op mijn blog zet waar mijn toekomstige werkgever iets op aan gaat merken -hoop ik-, maar toch. Dit heeft me zoals ik al zei wel aan het denken gezet, een fijn en onwijs handig artikel! Liefs, Stella.

  33. Kirsten 23 februari 2014 / 13:42

    Dat is inderdaad wel een hele goede, wat me bij elke post die ik maak weer aan het denken zet. Heel duidelijk en fijn artikel! Liefs

  34. Manon 23 februari 2014 / 14:07

    fijn artikel, ik schrijf meestal alleen reviews dus daar hoef ik niet echt op te letten, maar als er iets persoonlijke gezet word natuurlijk wel

  35. Kirsty 23 februari 2014 / 15:02

    Wat een supergoed artikel! Ik denk heel vaak na over wat ik wel of niet op mijn blog wil hebben staan. Ik heb besloten dat ik het prima vind als gewoon mijn voor en achternaam te vinden zijn, maar een personal diary plaats ik dan weer niet omdat ik niet vind dat iedereen hoeft te weten wat ik en vooral de mensen om mij heen precies doen allemaal. Af en toe schrijf ik wel een heel persoonlijk artikel en ik ben als het ter sprake komt altijd eerlijk over mijn leven, maar om alles kant en klaar neer te zetten zodat werkgevers het makkelijk kunnen vinden, vind ik zelf niet zo prettig.

  36. Esther 23 februari 2014 / 15:34

    Bedankt Lisanne! Was wel even fijn dat je dit onderwerp aankaartte. Ik ben nog niet zo lang aan het bloggen en vond het in het begin best eng om persoonlijke dingen online te zetten. Juist omdat ik er zo bewust van ben dat iedereen het altijd kan lezen. Toch denk ik ook dat je blogt over iets waar jij expert in bent en als dat te maken heeft met je gezondheid, dat je eigen ervaringen niet achter kunnen blijven. Jij laat ook zien dat je ondanks je gezondheidsproblemen positief in het leven staat. Het lijkt me dat een toekomstige werkgever dat juist kan waarderen. Ga zo door!

  37. Isabel Cristina 23 februari 2014 / 15:52

    Wat een goed artikel! Ik deel zelf ook wel veel.. maar ik kan wel overal ja zeggen bij die vragenlijst 🙂

  38. PS by Dila 23 februari 2014 / 16:59

    Ik denk dat het voor iedereen verschilt hoeveel ze willen delen. Ik blijf liever nog een beetje anoniem op het internet, en deel daarom niet te veel persoonlijke dingen.

  39. Luuke 23 februari 2014 / 17:18

    Wat een goed artikel zeg! Super handig ook! Gelukkig kan ik overal ja zeggen op die vragen 🙂 Ik moet alleen nog wat losser worden in het schrijven en nóg kritischer gaan nalezen…

  40. Tiffany 23 februari 2014 / 17:59

    Fijn artikel! Ik durf best wat vertellen over mezelf op mijn blog. Echter, onlangs heb ik een enorm privé en lang concept geschreven, wat nog altijd mooi tussen die concepten staat. Dit is niet geschikt voor mijn blog, veel te persoonlijk. En ook al vermeld ik er geen namen in, het verhaal dat ik vertel is erg herkenbaar voor de mensen in mijn omgeving. Ik zou er mensen mee kwetsen, en ook al ben ik nu niet tevreden met die bepaalde relaties, ik zou er ooit misschien wel spijt van krijgen. Dus doe ik het inderdaad niet, sommige dingen hou je gewoon voor jezelf.

    Heel leuk trouwens, ik ging wat namen Googlen door dit artikel. Wat je nog kan te weten komen van sommigen, ongelooflijk!

  41. Syl 23 februari 2014 / 19:47

    Wanneer je een website registreert, moet (vaak) ook een adres en andere gegevens opgeven. Dat vind ik soms best lastig, want ik wil tot op zekere hoogte wel privacy hebben.

  42. Resy 23 februari 2014 / 19:57

    Erg goed geschreven en handig artikel! Zelf blog in inderdaad alleen met mijn voornaam en weten mensen in mijn omgeving er niet van af. Natuurlijk weet ik dat de kans bestaat dat ze hem ooit via internet tegen komen (ookal heb ik op blogger wel dat van de zoekmachines uitgezet maar weet ook dat dat misschien niet 100% helpt) en let er daarom ook wel op wat ik er op zetten. Ik plaats sowieso geen foto’s waar andere mensen uit mijn omgeving op staan.

  43. Zo simpel is dan geluk 23 februari 2014 / 20:23

    Toevallig schreef ik laatst nog een post over waarom ik anoniem blog. Eerder blogde ik onder mijn voornaam, maar via mijn twitteraccount kon je ook makkelijk mijn achternaam achterhalen. Ik weet niet hoe het kwam, maar op gegeven moment had ik het gevoel dat ik beter een anonieme blog kon starten en dat heb ik dus ook gedaan. Hoewel het soms wat minder persoonlijk is, voel ik me er wel prettiger bij. En veel van mijn toenmalige volgers zijn mee verhuisd en weten dus precies wie ik ben. 🙂
    Goed dat je hier een artikel over schrijft, want het is inderdaad erg belangrijk dat je je ervan bewust bent waar je wel en niet over blogt en of je dat onder je eigen naam doet of niet.

  44. Rosalie 23 februari 2014 / 20:46

    Ik vindt het soms wel moeilijk, maar ik kan ook te veel gaan twijfelen aan alles soms moet ik het maar gewoon online zetten.

  45. Miss Happinez 23 februari 2014 / 21:49

    Heel goed artikel weer! Ik vind het heel belangrijk om erover na te denken wie mijn artikelen allemaal kunnen lezen. Gelukkig kan ik goed grenzen stellen in het bloggen en mijn privé leven.

  46. Mandy 24 februari 2014 / 01:10

    Erg goed artikel, ik vind ook dat je hierbij moet stil staan voor je iets online zet. Voor toekomstige werkgevers hoef ik mijn blog denk ik niet te verbergen; ik studeer communicatie dus een blog sluit daar goed bij aan. Wel kijk ik bijvoorbeeld dat ik in de persoonlijke / instagram artikelen geen dronken foto’s ofzo neerzet, die ik op Facebook bijvoorbeeld wel gewoon zou plaatsen. Vrienden en familie lezen mijn blog ook, en daar plaats ik ook weleens iets over (bijvoorbeeld; ik was met Henk en Piet gaan winkelen,blabla) maar dat vinden ze niet erg. Op Twitter plaatsen ze zelf ook dit soort informatie en dat wordt waarschijnlijk door meer mensen gelezen. En sowieso zal ik nooit iets negatiefs over bekenden online zetten; voor mijn lezers is dat toch niet interessant en zelf bereik ik er ook niks mee.

  47. Laura 24 februari 2014 / 07:02

    Blijft een lastig onderwerp. Ooit gingen wij verhuizen en we hadden een codewoord per sms als we elkaar tijdens de verhuizing moesten bellen: “Contact “. Daarna was er opeens iemand die constant ging zoeken op Ferry+Laura+ en zo op mijn blog kwam. Credit! Blog aangepast, maar dat duurt natuurlijk nog even.

    Tijd lang mijn blog niet op indexatie gehad voor Google, met persoonlijk blog heb ik toch geen hoger doel en sinds kort weer open. Mijn achternaam wordt er – ik heb het nog niet kunnen vinden – niet genoemd. Maar toch vind je mij op mijn volledige naam. Waarschijnlijk omdat ik ook mijn andere websites noem en daar wel mijn volledige naam staat oid.

    Maar bovenal: bedenk je dat bijv je bloglovin’ account ook op je volledige naam staat (als je dat zo hebt) en je blog is ook zo gevonden 😉

  48. July 24 februari 2014 / 14:29

    Goed dat je hier aandacht aan besteed, op ben van nature vrij open en heb daar ook niet zo’n moeite mee. Op mijn blog ben ik ook heel open alleen ik pas wel op dat ik niet of weinig zeur. Wel zet ik zo nu en dan een open artikel online om te laten zien dat mijn leven ook niet alleen maar geweldig en leuk is (zo kan het soms lijken) en dat ik het ook soms moeilijk heb met bepaalde dingen.
    Ik denk na tijdens het schrijven of wat ik schrijf schadelijk kan zijn voor mij of voor mensen om me heen maar dat is gelukkig nooit zo.
    Ik heb wel iets maar daar heb ik het niet over op mijn blog, in mijn persoonlijke leven praat ik daar ook bijna nooit over en dat is simpelweg omdat ik niet in een hokje geplaatst wil worden en weet dat dat wel zal gebeuren (ik vind het niet erg dat t hier staat).

  49. Melissa Charlotte 24 februari 2014 / 21:36

    Wat een fijn artikel. Ik twijfel ook wel eens of ik dingen moet delen en mijn blog staat ook niet op achternaam.

  50. Emma 25 februari 2014 / 12:04

    Fijn artikel! Dit is precies de reden waarom ik nog geen blog heb. Zelf lijkt het me soms wel fijn om ook over mijn fysieke beperkingen te kunnen schrijven, maar mijn vriend en ouders hebben meerdere malen aangegeven dat het ze niet slim lijkt. Inderdaad omdat het dan voor altijd op het internet zal blijven te staan. Ik twijfel er nog rustig over verder, hoewel ik moet zeggen dat het steeds meer begint te kriebelen.. ik volg al zeven jaar lang blogs op het internet en de meeste blogs die ik nu nog volg ken ik dus vanaf het begin, en ik ben er nog steeds niet over uit of ik het zelf aandurf 😉

  51. Tamarah 25 februari 2014 / 15:12

    Goed artikel en heel belangrijk om hier goed over na te denken. Enerzijds is het wel fijn om je ei kwijt te kunnen op het internet maar anderzijds is het ook goed te bedenken wat je precies gaat publiceren en wat niet!

  52. Lisa 26 februari 2014 / 17:35

    Ik heb hier nog niet op gereageerd bedacht ik me, maar leuk en fijn dat je mijn suggestie hebt behandeld! Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe minder ik op mijn blog deel. Ik heb een keer een heel persoonlijke post geschreven, maar ik heb bewust gewacht tot alles al een tijd achter de rug was (presentatieangst dus). Ik denk vaak even na voordat ik een persoonlijke post publiceer en haal er ook wel eens stukjes uit. Toch wil ik dicht bij mezelf blijven en zal ik ook wel dingen blijven delen.

    Ik denk ook dat het heel erg aan de situatie ligt. Als ik een keer niet zo goed voor een toets heb geleerd zal ik dat best op mijn blog zetten, ook al wordt mijn oma daar niet vrolijk van als ze dat zou lezen haha. Mijn vriendinnen komen soms wel op mijn blog maar die vinden dat alleen maar leuk! Ik zal alleen nooit persoonlijke dingen over ze vertellen.

  53. Estelle 27 februari 2014 / 15:19

    Heel goed artikel! Goed om bij stil te staan en nog maal aan te duiden. Veel mensen denken toch wel te makkelijk na over het internet, niet alleen bij blogs, en zien het pas in wanneer het te laat is.
    xx

  54. Anne 27 februari 2014 / 16:10

    Ik ben heel open over mijn gezondheid, maar ik wil er niet dramatisch over doen, dat is voor mij de grens. Op dit moment solliciteer ik vanuit een reïntegratietraject, dus is het meteen duidelijk dat er iets is. Daar vertel ik vanuit mezelf niet uitgebreid over, maar wanneer ik er vragen over krijg heb ik er geen problemen mee. Wanneer ik om mijn beperking word afgewezen dan vind ik dat niet zo erg. Liever dat, dan dat een werkgever van niks weet en later wanneer hij erachter komt, ineens heel anders met me omgaat.

  55. Lianne 27 februari 2014 / 20:30

    Goed artikel dit! Ik heb van meerdere mensen de tip gekregen om toch wat te doen met mijn ‘schrijftalenten’ -zoals zij dat noemen ghehe, zelf benoem ik ‘t niet zo- en een blog lijkt me heel leuk maar de reden waarom ik nog niet begonnen ben (naast angst voor mislukking xD) is dat ik niet weet of ik mijn blog en gezondheidsverhalen/levenskijk etc kan loskoppelen van elkaar. en ja, ik werk nog en ga in de toekomst weer solliciteren dus dat is niet zo’n goed idee, haha. Maar wie weet toch ooit nog es onder een pseudoniem ofzo :p

  56. Manwai 4 maart 2014 / 20:53

    Ik blog al jaren stiekem als een diary omdat typen tien keer sneller is. Maar je hebt gelijk wat op inet staat kan noooittt meer weg…

  57. Laura 7 april 2014 / 18:17

    Jouw blogtips zijn echt mega handig! Heb ze bijna allemaal gelezen en ik vind ze erg duidelijk en leuk geschreven.:)

  58. Montserrat 30 augustus 2014 / 09:11

    Hoi Lisanne,

    Mijn blog gaat voornamelijk over mijzelf en mijn passie voor mijn naaimachine. Ik blog dan ook gewoon onder mijn eigen naam. Daarbij ben ik hartstikke trots op mijn blog, iedereen mag het zien. Natuurlijk ben ik selectief over wat ik deel met mensen maar over het algemeen zoek ik net de grens op. Omdat ik dat leuk vind en omdat ik denk dat de lezers dat juist wíllen. (ik persoonlijk wel, als ik andere blogs lees) Genoeg over mij.

    Ik vind jouw blog enorm inspirerend, heb ‘m al helemaal doorgespit. En als beginnend blogger heb ik veel aan je tips. Dank je wel daarvoor!

    Groetjes,
    Montserrat

  59. Elleke 4 mei 2015 / 12:48

    Wauw, wat een nuttig artikel!!
    Zelf hou ik veel dingen privé als ik vergelijk met anderen bloggers. ik zou soms echt opener willen zijn, maar het idee dat het voor altijd op internet staat zit me dan toch niet helemaal lekker. Ik vind het knap hoe open jij bent!

    Liefs,
    Elleke

  60. Nora 15 februari 2018 / 18:54

    Dit is inderdaad ook iets waar ik mee worstel. Ik gebruik mijn voornaam wel, en de initialen van de kids. Maar waar ik nog over twijfel is: zou ik een foto plaatsen op mijn blog of niet? Aan één kant wil ik dus wel die “gunfactor” waar Lisanne het over had in haar blog, maar aan de andere kant lijkt me dat té persoonlijk.

    Ik heb niet bijzonder veel bezoekers, maar toch is dit voor mij een heikelpunt! Hoe gaan jullie daarmee om? Want ik heb bijvoorbeeld ook nooit foto’s van mij of de kids gepost online, op social media. Ik hou van schrijven, bloggen, maar niet van die visuele herkenbaarheid.

    Tips zijn altijd welkom!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.