Deze blogpost is voor alle dames die steun vinden in mijn blog. Voor de dames die zelf ook moeten dealen met een bepaalde beperking en misschien wel op zoek zijn naar iets van herkenning. Meiden die van lotgenoten gewend zijn dat deze niet zo positief in het leven staan, en dat zelf juist wel heel erg hebben.
Chronisch ziek en niet zo optimistisch
Soms lijkt het of de wereld van chronisch ziek zijn alleen om bepaalde dingen draait. Ziekenhuis. Het zwaar hebben. Emotionele gesprekken. Heel veel pijn. Vermoeidheid. Praten over de beperkingen en de vervelende dingen. Alle andere dingen die er nog eens bovenop komen. Geldzorgen. Heel veel dingen die niet (meer) kunnen.
Chronisch ziek en optimistisch: deze mensen bestaan!
En nee, chronisch ziek zijn is geen pretje, helmaal niet. Maar soms kunnen we wel wat meer kleur gebruiken in dat wereldje! En dat is waar heel veel meiden naar op zoek zijn, merk ik. Met regelmaat krijg ik mails van meiden die dit precies zo voelen. Op zoek naar een positieve noot in de (niet altijd even positieve) wereld van de chronisch zieken. En de kans is groot dat als jij dit leest, dat je dat precies zo voelt!
Tegen jullie wil ik zeggen: je bent niet alleen! Ik ben ook zo’n iemand, en ik ken nog veel meer van zulke geweldige meiden. Op een of andere manier is er een soort beeld ontstaan van zieke mensen. Dat ze allemaal bitter zijn, dat ze zeuren, klagen, het altijd hebben over problemen. Snap ik ook wel, deze mensen bestaan ook wel (of in elk geval: lijken te bestaan door wat wij van ze zien). Maar de groep optimisten wordt niet meer gezien, ik dacht ooit zelf ook dat alle lotgenoten ‘niet mijn type’ waren. Maar er bestaan ook chronisch zieke mensen die wél optimistisch zijn, en dat zijn er veel meer dan je denkt!
Waar vind ik deze chronisch ziek, maar toch optimistische mensen dan?
We kunnen het eeuwen hebben over de mensen die minder positief zijn, maar wat we ook kunnen doen is naar de zonnige kant kijken. De optimisten kun je opzoeken!
Online is het het makkelijkste om dit te doen, je hoeft niet veel moeite te doen om ze op te zoeken (zoals dat vaak wel zo is bij ‘offline contact’) en de drempel is laag. Je kan ‘stiekem’ meelezen, maar een berichtje is ook zo verstuurd.
Dus ga eens Googlen of zoek eens op Twitter naar de naam van jouw beperking. De mensen die je leuk en optimistisch lijken, die kun je gaan volgen! Niet altijd een leuk klusje (je zult ook minder positieve dingen tegenkomen), maar achteraf zul je er blij mee zijn.
Tip: Als je ook fibromyalgie hebt is het misschien leuk om Mypaperblank.com te volgen (Suzanne heeft ook fibromyalgie, is een optimist en heeft een lifestyle blog).
Op deze manier heb je contact met lotgenoten die een beetje hetzelfde zijn als jij. Maar ook het feit dat optimisme heel erg aanstekelijk kan zijn helpt een handje, misschien wordt jouw positieve instelling door deze mensen wel naar een hoger level getild!
Hoe maak ik contact met optimisten die ook leven met een beperking?
Heb je behoefte aan contact met de gevonden lotgenoten? Volg hun blog, volg ze op Twitter, schrijf een comment op hun blog, stuur ze een mailtje! Misschien heb je en vraag, wil je graag advies, of gewoon je ei kwijt, vaak moet je gewoon contact zoeken.
Mensen vinden het vaak heel erg fijn om te helpen. En voor lotgenoten is het vaak ook fijn om een verhaal van iemand anders te lezen vanwege de herkenning. Mij kunnen jullie ook altijd een mailtje sturen, mocht je dat graag willen!
Mijn plan was eigenlijk om een lijst te maken met chronisch zieke optimisten (van hun blogs en Twitter accounts), zodat jullie ze makkelijker konden vinden. Maar ik snap dat niet iedereen het fijn vindt om in een artikel als deze genoemd te worden. Daarom nodig ik jullie graag uit, als je Twittert of blogt (of ergens anders online te vinden bent) en je leeft met een beperking en je herkent je in dit verhaal, laat het weten bij de reacties! Links plaatsen is vandaag toegestaan, haha.
Wat een heerlijk positief artikel!
Fijne positieve kijk! Heel verfrissend 🙂 ik heb zelf geen chronische ziekte maar ben wel werkzaam in de zorg
Mooi artikel.
Denk dat veel meiden hier baat bij kunnen hebben!
Je staat zo positief in het leven, petje af hoor!
Heel mooi artikel weer!
Mooi artikel (:
Goed artikel! Ik pas dan wel niet helemaal, ahum, in de doelgroep, ben namelijk 40+. Maar misschien is er voor lotgenoten van fibromyalgie toch iets te vinden dat een positieve bijdrage kan leveren op mijn website http://www.carpehoram.nl/blog. Overigens vind ik het een hele opgave om tussen de pijn en vermoeidheid positief te blijven, hoor! Ik kan daarom blogs als deze enorm waarderen om wat positiviteit bij te kunnen laden.
Volgens mij heeft iedereen weleens moeite om positief te blijven! Voor mij helpt het dan om een stel optimisten om me heen te hebben die een beetje weten wat ik doormaak 🙂
En je bent vast niet de enige veertigplusser die meeleest! De naam van je blog vind ik heel erg mooi trouwens 🙂
Fijn artikel, heerlijk positief. 🙂 Denk dat voor veel mensen dit een heel fijn artikel is. Zelf put ik er ook de nodige energie uit. Leuk! 🙂 X
Wat een mooi artikel 🙂 Dat nog zoveel meiden het hebben, dat is wel sneu 🙁
Mijn oude buurmeisje heeft ook fibromyalgie en geeft nu voorlichtingen op scholen. Echt zo goed wat zij doet nu..
Ik weet niet of ze toevallig deze blog ook bij houdt, maar ik zal even een linkje sturen naar haar Facebook pagina: https://www.facebook.com/fc.ipkia .. Ik mis haar, was een hele fijne buurvrouw!
Heel mooi artikel Lisanne, ook ik ben zo,n persoon, ook Fibromaylgie en beginnende artritis, en moest mij van de reumaconsulente aanmelden bij een omgaan met Fibromyalgie groep hier in de buurt.
Ben 1 keer geweest en nooit weer gegaan, juist vanwege de andere mensen die er zaten, sip, depressief, en de 1 had het nog slechter dan de ander, ja daar kan ik helemaal niks mee..
Tuurlijk hebben we het allemaal moeilijk, maar als je al niet naar de positieve dingen kan kijken dan kan ik daar niks mee, dan werkt zo,n therapie voor mij echt niet.
Ook ik heb inmiddels wat blogs ontdekt van mede lotgenoten, en merk dat ik daar meer aan heb.
Je bent een lieverd! En mijn optimistje! En samen sta je sterk, niet alleen met vrienden en familie, maar het is ook fijn om iemand te hebben die net zo optimistisch is als dat jijzelf bent. Daarom vind ik je blog zo fijn Lis! Bedankt voor het linken 😉 ! Liefs Suzanne (My Paperblank)
Met tijden kan ik best een pessimist zijn. Ik maak er geen geheim van dat ik ook fibromyalgie heb, maar ik heb er niet zo de behoefte aan om daar bewust dag in en dag uit mee bezig te zijn. Ik ben in principe net als ieder ander, alleen gaan dingen een tikkeltje anders/langzamer oid.
Ik leg dus liever niet zo graag de stempel op mijn voorhoofd met wat ik heb. Dat vind ik niet prettig 🙂
Gewoon doen wat je zelf prettig vindt, geef ik je groot gelijk in 🙂
Wat een super mooi artikel. Ik heb diabetes type 1, ook een chronische ziekte is en dan heb ik ook nog vrij veel last van bijkomende complicaties en dat is soms niet makkelijk. Niet vergelijkbaar met fybro maar ik kan wel veel optimisme en positiviteit halen uit je blog!
Ik heb ook een blog en al een paar artikelen geschreven over diabetes en ik probeer zo optimistisch mogelijk te zijn. Ik vind je blog echt heel prettig Lisanne, en Suzanne jouw blog volg ik ook en die vind ik ook heel tof en positief!
http://kellycaresse.com
Mooi stukje. Precies waarom ik jou volg! Ik weet nog niet zolang dat ik fibro heb en het werd in een korte tijd veel ‘slechter’. Hierdoor was het toen wel moeilijk om altijd postief te blijven. Maar ik merk dat me dat nu goed lukt, ik kijk nu naar wat ik wel kan en ben daar blij mee! Ik kan ook eindelijk weer vol overtuiging zeggen dat het goed met me gaat als iemand vraagt of of alles goed gaat 🙂 Al krijg ik dan soms wel de reactie, “huh, het gaat allemaal goed met je.. Maar je zegt net dat je moest stoppen met je studie en je kamer hebt moeten opzeggen, dan gaat het toch eigenlijk niet goed met je?” Het is dus maar net hoe positief je er tegenover staat, en jij hebt me daar wel bij geholpen! Zo fijn altijd om te lezen hoe iemand anders ermee (positief) omgaat! Xxx
Wauw, wat knap van je zeg, Anna! Daar mag je trots op zijn 🙂
Super om te horen dat ik daar een klein beetje bij heb kunnen helpen 😀
Het stukje dat het in korte tijd veel slechter gaat herken ik wel. Het is ook goed om te lezen dat jij er net als ik kracht uit haalt (het lezen van Lisanne haar blog!) Daarom ben ik ook gaan bloggen! 😉 Positief zijn scheelt zo veel.
Wat een interessant blogje. Ik blog er eigenlijk nooit over, maar ik ben nierpatiënt. Het vaker pijn hebben, constante ontstekingen hebben en daardoor minder dingen kunnen doen herken ik bij vele blogjes van mensen die beperkingen hebben. Soms is het ontzettend moeilijk om positief te blijven, maar we moeten er wel doorheen. En soms even een traan laten mag absoluut als we daarna maar weer verder kunnen. Zo probeer ik te leven.
Jou optimisme vind ik ontzettend mooi om te zien. Jij wordt dagelijks geconfronteerd met je beperking, daar waar ik dat minder heb. Het lijkt me moeilijk om altijd maar zo optimistisch te blijven. Petje af voor jou!
Ah, dat is lief! 🙂
Ook ik ben niet altijd positief hoor! Wat je zegt, soms even een traan laten, maar daarna weer opbouwend en met een positieve instelling verder gaan 🙂
Heel goed dat je dit artikel hebt geschreven! Ik denk dat het voor veel meiden een hart onder de riem is!
Goed artikel! Ik denk dat je een steun bent voor veel meiden (en jongens) die chronisch zien zijn. Petje af! 🙂
Hii Lisanne,
Ik ben Charlotte, 24 jaar en heb ook chronische ziektes en beperkingen daarvan. Helaas komt mijn eigenwijsheid en doorzettingsvermogen lang niet altijd ten goede van mijn lichaam. Ik herken mij dan ook zeker in jouw verhaal. Ik klaag ook wel eens en lucht ook mijn hart, maar ik blijf in de praktijk wel doorwerken en als dat kan probeer ik leuke dingen te doen.
Ik heb ook een website http://www.qlot.nl maar ik schreef daar behoorlijk diepgaande verhalen en ging iets te ver door in mijn ziek zijn. Ik ven nu bezig met een nieuw concept wat ik nog uit ga werken op wat de dag mijn gebracht heeft voor leuke en minder leuke dingen. Maar toch luchtig.
Ook heb ik twitter (username Qlot) en facebook. Ik zou heel graag ook in contact willen komen met lotgenoten dus dat lijstje leek mij wel wat.
Een hoop (leuke) en positieve lotgenoten heb ik al via twitter gevonden. Ik vind het contact via social media echt ideaal en een uitvinding.
Stay positive for the best
Wat een herkenbaar stuk,heb zelf reuma al zo n 15 jaar. Nu ben ik 19 en in bloei van mijn leven. Pracht baan,leuke studie en genoeg te doen
Nu is et op 16 feb een speciaal event, organiseer ik samen met het emc en nog veel meer positieve partijen die zien dat reuma wel meer is dan wat pijn in je knie. Vanaf vandaag staat er een groot artikel over mij in het maandblad Intens. Over sterke jonge vrouwen. Hoop dat jullie daar hoop positivisme uit kunnen halen.
Wil je meer weten? Volg mij dan op twittwr onder de naam marloesssske. Thanks!
Ik zag het net op Twitter! Is dat blad gewoon in de supermarkt oid te koop? Ben wel heel benieuwd 🙂 Goed bezig, Marloes!
Wauw, mooi geschreven!
Ik vind het altijd erg fijn om je blogs te lezen. Heb zelf ook fibromyalgie en kwakkel al sinds mijn 15de, ene keer gaat het weer beter, andere keer wat minder (ben nu 23). Zo’n lijstje met contactpersonen lijkt me wel wat, count me in!
Wat ik zelf met fibromyalgie nog wel eens moeilijk vind is dat het leven van je vrienden doorgaat terwijl je zelf wel eens het gevoel hebt dat je leven stilstaat. Vooral als je vrienden feestend en hossend door het leven gaan en je zelf soms ‘nee’ moet verkopen kan je best veel onbegrip krijgen van mensen en dat is wel eens jammer. Hoe doe jij (en andere lezers van je blog!) dat bijvoorbeeld?
Maar moet zeggen dat ik ondanks alles echt blij ben met mijn leven en er een goede draai aan wil geven 😉 Zo denk ik altijd maar: de aanhouder wint. En ondanks dat niet alles meteen super gaat kan ik toch echt terugkijken op superjaren waarin ik een groot deel van mijn doelen heb kunnen realiseren 😀
Mijn blog gaat trouwens niet over ziek zijn of zo, maar over bewegen en afvallen met een klein budget 🙂 -> http://www.budgetafvallen.nl
Als mensen het leuk vinden om in contact te komen, let me know. Vind ik gezellig 😉
Wat fijn om dit te lezen! Ik heb zelf de ziekte van Crohn en fibromyalgie en een artikel is dit is dan wel even een soort ‘opluchting,’ haha.
Leuk om te lezen zo’n positief berichtje op de dag. Meestal kom ik hier gewoon meelezen maar vandaag wou ik even reageren. Ik zelf weet ook pas sinds kort dat ik fibro heb. Heb de eerste dagen na de diagnose wat gevloekt en veel vragen gesteld maar mede dankzij jou blog vond ik al snel de antwoorden. Ik zag dat het anders kon. Dat het leven gewoon leuk kan zijn met of zonder chronische aandoening. Nu geniet ik gewoon van de dagen dat alles goed gaat en de mindere dagen nemen we er gewoon bij. Ik wil geen ongelukkige zuurpruim worden :D. Thx voor de inspiratie iedere dag Lisanne. X
Wat een prachtig artikel Lisanne, doet mij goed om te lezen! Ik heb fibromyalgie en ME, het lijkt mij erg fijn om in contact te komen met lotgenoten. Positief blijven gaat mij de laatste jaren gelukkig goed af, dat was in het begin wel anders haha 😉 Ik ben nu 27 en sinds mijn 16e ziek, de laatste jaren heb ik geleerd om het ziek-zijn te accepteren en te kijken naar wat ik wél kan! Mijn blog staat in de link van mijn naam, ik ben ook op Twitter te vinden (@xaveenia). Super dat je dit doet! 🙂
Wat goed dat je hier aandacht aan besteed. Veel sterkte met positief blijven!
Zelf heb ik de ziekte van Lyme (borreliose). Daar blog of Twitter ik níet over, maar alle meiden die ook last deze ziekte hebben en er over willen praten en/of advies willen kunnen mij áltijd mailen (http://www.areyoushir.nl/contact/) of Twitteren (https://twitter.com/areyoushir). Ik heb inmiddels een hele hoop kennis opgedaan en ik reageer altijd terug.
Fijn artikel weer! Er is toch ook een forum van de FES ofzoiets? ga die maar is zoeken, nu ik dit artikel heb gelezen krijg ik toch het idee om daar is te gaan rondneuzen 🙂
Ben zelf altijd positief, althans dat probeer ik haha, ondanks mijn fibromyalgie. Maar andere mensen om mij heen niet. Daar kan ik me dan zó aan ergeren! Maarja iedereen is anders, en dat moet je accepteren natuurlijk. Niet elke dag is leuk!
Wat een fijn artikel dit! Ik vind je altijd heel optimistisch en dat werkt echt aanstekelijk, heel tof!
Ik heb diabetes type 1 en dit is dan wel een hele andere soort ziekte als fybro, het is wel een chronische ziekte die mijn hele dag beinvloed, dan heb ik ook nog vrij veel complicaties waardoor het me soms best wel belemmert. Ik blog niet specifiek over het ziekzijn maar heb al wel een paar logjes erover geschreven. Ik probeer ook een positieve instelling te houden om zo min mogelijk mijn leven er door te laten beperken.
Ik wilde een berichtje plaatsen, maar zie dat jij al ongeveer alles hebt gezegd wat ik wilde zeggen haha… ik heb ook diabetes type 1 en ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen want diabetes is toch een ander soort chronische ziekte dan bijv fibromyalgie, maar toch beheerst ook deze ziekte je leven. Ik word altijd blij van jouw positieve berichtjes. Ik vond net een mooie quote die ik er wel bij vind passen: You never know how strong you are until being strong is the only choice you have!
Wat een mooie blogpost! Ik blog zelf over mijn leven met borderline en ptss en doe dit op een positieve manier! Ik heb borderline maar ik ben niet borderline. Deze stoornis staat vaak nogal negatief te boek, maar ik wil met mijn blog laten zien dat dit helemaal niet zo hoeft te zijn! Ik wil mensen ook inspireren en (h)erkenning geven. Mijn blog kun je vinden op http://www.moonalisa.nl en mijn twitternaam is Moonalisanl 🙂 liefs!! Xx don’t give up!
Goed artikel! Ik ben al een half jaar ziek en heb eindelijk het licht gezien. Doe veel met mindfullness en dat helpt me enorm om positief te blijven. Mijn blog is http://www.weheartfit.tk
Ik heb eerst ook best veel moeite gehad met het vinden van ‘positieve’ chronisch zieke mensen, maar dat komt denk ik ook omdat je bij deze mensen niet altijd doorhebt dat ze ziek zijn! De meeste mensen weten dat bij mij namelijk ook niet. (vooral ook omdat ik dans)
Ik schrijf er ook best veel over op mijn blog http://www.itsallaboutdance.nl/ en twitter (@isehazenveld) en vind het altijd leuk om nieuwe lotgenootjes te ontmoeten!
Jullie zijn allemaal lieve en sterke mensen 🙂
Oh Lisanne je artikels zijn altijd zo mooi geschreven, diepe respect! X Esmée
Wat goed dat je zo’n artikel schrijft! Ik vind je blog ook altijd erg leuk, omdat ik zelf ook chronisch ziek ben. Ik heb een aantal ziektes waardoor het leven soms wat moeilijker is ( en ik vermoed dat ik ook fibromyalgie heb, ik hoop dat het alleen iets is wat ik vermoed, maar als het zo is, dan is het zo ). Ik zelf ben al sinds mijn 7e ziek, dus ik weet maar al te goed hoe het is om positief te moeten blijven. Ik ben heel lang ook heel negatief geweest, maar dat was het begin van toen ik hoorde wat ik had, maar nu na een aantal jaren ben ik erg positief en haal ik uit het leven wat eruit te halen valt. Ik ben wel realistisch: ik kan nou eenmaal niet alles en dat is niet negatief, maar het is gewoon zo, maar ik probeer wel al mijn dromen en doelen waar te maken! (: Ik ben voor de rest zelf ook een blogger, maar ik blog eigenlijk erg weinig over mijn ziektes, omdat ik graag juist over de dingen wil praten die ik leuk vind en wat ik wel kan! Maar erg leuk dat je mensen die ook een chronische ziekte hebben wilt helpen om lotgenoten te vinden!
Daarom vind ik jouw blog altijd zo leuk! Van die leuke stukjes, die mensen aan het denken zetten en mensen helpen. Een en al positiviteit 😀
Ik heb echt oprecht respect voor je positieve houding. Het werkt volgens mij veel beter dan altijd maar klagen, maar het lijkt me wel erg lastig.
precies waarom ik jou volg (:
Positiviteit! <3
Lol ook ik hoor niet in de doelgroep wordt volgende maand 46 dan moet ik me geloof ik 45+ gaan noemen 😉 maar voel me wel altijd aangesproken door jouw blog! Ik heb fibro en ME en idd ik kan niet veel, maar wat ik kan daar geniet ik van met volle teugen 😉 denk ook wel dat iedereen met een chronische ziekte veel kracht haalt uit kleine mooie momenten die de “gezonde” mensen vaak niet eens opmerken. En ook het steeds vertellen waar je allemaal last van hebt, daar heb ik niet veel mee. Ik zeg liever dat ik ergens van genoten heb, dan bijv dat ik zeg dat mijn knie zo’n zeer doet;-) ga aub lang door met je blog je ziet het je bereikt ook de ouwetjes 😉 geniet van je dag vandaag!
Mooie blog weer Lisanne! Ik bewonder jou ook om je positiviteit ondanks chronische ziekte.
Zelf sta ik ook positief in het leven, ondanks een chronische darmziekte colitis ulcerosa. Ik ben zelfs ondernemer, en heb samen met een mede ondernemer een netwerkgroep opgericht op Facebook. Daar zitten ook veel positieve mensen in: https://www.facebook.com/groups/330310810414879/
Zelf blog ik op 18elf.nl/weblog over het dagelijkse leven en op http://www.eigenwijzedarmen.nl over positief leven met een chronische darmziekte.
Ik zou zeggen: topblog! Blijf zo doorgaan met je enthousiasme en positiviteit 😀
geweldig aritikel <3
Wauw, geweldige post dit! Zelfs kamp ik met CVS (cronisch vermoeidheidsyndroom) al zo’n 10 jaar. Waar van ik pas net echt zeker weet dat het dat is. Zelf sta ik gelukkig erg positief in het leven al is het soms moeilijk als je iets moet laten omdat je het niet op kan brengen.
Goed initiatief! Chronisch zieken zijn niet altijd depressief, behalve als je een chronische depressie hebt zoals ik. Maar dat betekent niet dat ik altijd loop te klagen. Sterker nog, je hoort me niet over mijn klachten, je merkt alleen dat ik ongelukkig ben. Ik blog op http://www.zonneharp.nl, waar ik soms best wat positiefs kan schrijven. 😉
Mooi artikel! Ik heb weleens mensen in mijn leven leren kennen die echt heel anders met Diabetes omgaan. Die veel drinken, niet prikken, niet bolussen, op niks letten etc. En dan voel ik me raar genoeg, een soort moeder Theresa omdat ik wel zo vaak mogelijk prik. Als het bij mij dan niet goed gaat, te hoge waardes, of juist te laag, dan denk ik.. waarom? Ik doe zo m’n best om te vechten voor mijn toekomst en hun komen er met een simpel lachje doorheen. Dat is altijd wel balen.
Maar ondanks dat ik geen fibromyalgie heb, blijf ik optimistischer denken door je blog! Good job 🙂
Wat een goed artikel! Ik volg je blog pas een paar weken, maar ik ben echt enthousiast 🙂 Zelf heb ik CVS, alhoewel het niet heel heftig meer is blijft het lastig ivm terugvallen etc. Ik blog er niet al te veel over, hoewel ik wel van plan ben om een CVS q&a filmpje te maken. Anyway, keep up the good work 😉
Dit stukje is heel fijn om te lezen! Echt, dat waardeer ik zo van je. Hoe open je er over bent. Ik ben nog steeds bezig met het accepteren van mijn fibromyalgie, maar het is moeilijk. Acceptatie in zekere zin en dan ook nog als je zo ongelooflijk eigenwijs bent, haha! Nu net dat je sleutelbeen er weer uitschiet, en dat soort. Allemaal geen pretje, but be positive. Dat blijf ik altijd vasthouden, al gaat het zo vaak niet meer goed met me. Daarbij blijf ik altijd gewoon ” ik kan het allemaal wel ” vervolgens stort je in, maar ga je door. Stiekem ben ik ook een optimist, wordt altijd tegen me gezegd, maar vooruit. Het is niet makkelijk en voor jou zou dat het ook niet zijn, maar jij accepteert het na mijn idee gewoon zo goed, en dat is uniek & laat je zien. Dat inspireert mensen en lotgenoten. That’s it. En al is iedere dag anders, het zou zo blijven. Everyday has a beautiful moment!
Vergeet niet dat iedereen door een heel proces heen gaat als je ‘je gezondheid kwijtraakt’. Dat heeft tijd nodig, die moet je jezelf gewoon geven! Niets geks aan dus 🙂
En dat je ook een optimist bent dat gaat je alleen maar heel veel helpen 🙂
Zelf ben ik nu 7,5 jaar ziek, dus dat ik het geaccepteerd heb is ook niet zo heel gek (hoewel het ook normaal is als je na 7,5 jaar nog midden in het proces zit). En ik vind het natuurlijk fijn als ik mensen kan helpen op deze manier 😀
Ik heb dan wel geen chronische ziekte, maar wel een lichamelijke aandoening. Op mijn 18e heb ik zwaar auto-ongeluk gehad, en heb sindsdien een whiplash. Ik ben nu 22. Buiten pijn in mijn nek en mijn hoofd, ben ik daarnaast ook heel erg vermoeid. Omdat ik zo positief in het leven sta, hebben mensen vaak niet door dat er iets mis is, ook school niet. Ik geef het op school dan wel aan, maar heb niet altijd het idee dat ze me serieus nemen, helaas. Ik probeer mijn studie zonder veel zorgen gewoon te halen en alles te doen als een “gezond” persoon. Soms krijg ik een klap in mijn gezicht, maar over het algemeen ben ik blij en geniet ik van de kleine dingen in het leven. Het auto-ongeluk had veel slechter af kunnen lopen en de artsen hebben ook aangegeven dat ik geluk heb gehad, ik had er ook niet meer kunnen zijn geweest.
Dit heeft me gemaakt wie ik ben, er zijn dingen die ik niet meer kan. Het zei zo, andere dingen dan weer wel. Na jaren gedanst te hebben, ben ik opzoek gegaan naar een nieuwe hobby, dit heb ik gevonden in bloggen. Ondanks dat ik echt net begonnen ben, merk ik dat ik hier veel plezier uithaal en dit voor mij niet lichamelijk te zwaar is :). Zo kan ik mijn fulltime stage en school, zonder extra problemen lekker afronden en me toch met iets ander bezig houden 🙂
Wat ‘n prachtige verhalen. Dappere vrouwen. 33 Jaar was ik, toen de ellende begon. Dat was in 1993. Na vele operatie, héél veel pijn, héél veel opnames ,abcessen drains,fisteltrajecten, sk verwijdering, en nu ‘n stoma, kan ik alleen maar zeggen; “waauw, wat moet ik toch sterk zijn “. ‘t Is nooit te laat om weer te gaan leven. Je leert van ziekte en pijn, klinkt hard ,maar ‘t is zo. Je leert de mensen kennen, “vrienden”, familie, iedereen valt af. Je staat (of ligt) er alleen voor. Ziekte is hier nog steeds taboe. o.k. ,Je leert jezelf kennen, op ‘n manier die je alleen door ziekte kunt krijgen. De kracht in jezelf, ‘t relativeren, ‘t niet meer opblazen van onzin, terug naar de essentie, de Kosmische en Goddelijke kracht, m’n lieve,ontzettende lieve katten*** Waar leven is,is hoop. Al kom je gehavend uit de strijd, als je er maar uitkomt !
Dag Lisanne,
Ik ben terecht gekomen op je website na het google’n op “optimistisch blijven bij vermoeidheid”. Dat zegt al veel,hé 🙂 Mijn diagnose is recent en ik ben nog volop aan het rouwen om mijn oude leventje dat ik verlies. De hoop op genezing die ik al twee jaar koester, is nu definitief weggenomen. Dat betekent dat ik moet leren leven met het beetje energie dat ik krijg en het opnieuw bekijken dag na dag. Een blog als de jouwe is een verademing. Dus als je het niet erg vindt, gaat deze “oude tante” ook mee lezen 😉
Mooi geschreven! Gelukkig zijn er inderdaad chronisch zieke mensen te vinden die heel positief in het leven staan. Bewonderingswaardig. 🙂
Zelf ben ik heel recent een blog begonnen over chronisch ziek zijn maar toch een gelukkig leven hebben. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar depressief zijn is dat ook niet.
Ik ben door artrosepijnen en fibromialgie een zeur en een klaag geworden . Ik haat dat aan mezelf ! Alle dagen neem ik mij voor : deze dag zaag en klaag ik niet . Maar het schijnt mij maar niet te lukken . Het gekke is , als ik een goede dag heb ik wel vrolijk ben en veel lach . Dus ik kan het wel . Wat moet ik toch doen om ook op moeilijke dagen wat positiever in het leven te staan . Ik heb o zo grote bewondering in mensen die het wel lukt . Een dikke pluim voor hen !
Dit artikel had ik net nodig. Dankjewel.
Mijn leven is een samenwerking met fibromyalgie en diabetes type 2. Heel lang heb ik mijn enthousiasme en positiviteit gebruikt om door te gaan en en heb daarbij mijn fibromyalgie een beetje te veel links laten liggen. Afgelopen oktober resulteerde dat in een burn-out.
Nu heb ik de behoefte aan contact met andere maar kan een hoop negativiteit tegen. Door dit artikel heb ik zin om verder te zoeken.
Hee, dit spreekt mij wel aan! Ik ben ook ziek Ik ben echter helemaal alleen. Ik was voor een lange periode bedlegerig. Nu kan ik iets meer, Maar ik heb eigenlijk niemand meer…. ook met familie geen echt contact. Ik voel me dan ook best wel eens eenzaam. Maar weet niet zo goed hoe e.e.a. te doen?