Weet je wat ik vind? Het leven is best oneerlijk. Bij sommige mensen lijkt alles veel makkelijker te gaan dan bij andere mensen. Daar moeten we het mee doen. Maar daardoor is het extra leuk als je ziet dat wanneer je ergens veel tijd, energie en liefde in steekt, dat wordt beloond.
Daar dacht ik ineens aan door mijn YouTube kanaal. Daar ben ik al een hele tijd mee bezig, dat ging in het begin allemaal nogal traag, maar omdat ik het zo leuk vond ging ik ermee door. Sommige video’s werden heel weinig bekeken, vooral vergeleken met hoeveel een gewone geschreven blogpost op mijn blog bekeken werd. Nu zie ik mijn abonnees en views steeds harder groeien en worden sommige video’s zelfs meer bekeken dan de blogposts op mijn blog en dat is zo leuk! Juist als je er lang en veel mee bezig bent geweest is zien dat het ook resultaat heeft natuurlijk extra leuk.
Hetzelfde vind ik eigenlijk ook wanneer ik dat bij anderen zie. Bijvoorbeeld mensen die chronisch ziek zijn, maar ondanks dat ze er bijvoorbeeld veel langer over hebben gedaan, toch hun diploma halen. Dan heb ik altijd een extra beetje respect, juist omdat ik weet dat er zo veel werk in zit!
Soms kan het juist heel rot voelen wanneer je ergens meer moeite voor moet doen dan wat je bij anderen ziet. Maar realiseer: als het dan uiteindelijk toch lukt, dan voelt het ook veel beter dan wanneer het je makkelijk af gegaan zou zijn!
Hoe dan ook: ik ben trots op mijn YouTube kanaal. En mijn blog. Dan is het misschien iets relatief kleins als we het over hard werken hebben (hoewel de toestand waarin ik soms nog zit te bloggen wel zal vallen onder hard werk), maar toch word ik er extra blij van als het succes heeft.
Maar hetzelfde geldt voor mensen die na onwijs veel rijlessen en mental ik-kan-het-niet breakdowns toch hun rijbewijs halen, mensen die terwijl ze behoorlijk ziek zijn toch nog aan het werk zijn en daarvoor beloond worden of mensen die jarenlang hebben gevochten tegen een nare ziekte en uiteindelijk genezen. Dat is in mijn ogen heel eerlijk, dat zij beloond worden, simpelweg omdat ze er hard(er) voor hebben gewerkt.
Kijk jij er op dezelfde manier tegenaan? Heb jij ook dingen waarvoor je hard werkte, maar daarna juist extra trots bent geweest wanneer het lukte?
Goed geschreven stuk en ik ben het zeker met je eens! Ik vind het altijd enorm knap als mensen die er net iets harder voor moeten knokken, iets voor elkaar krijgen. Ik vind het ook heel knap dat jij nog steeds regelmatig blogt en leuke artikelen online plaatst!
Zelf had ik in het begin van mijn opleiding journalistiek het idee dat ik harder moest knokken. Ik was zo verlegen dus interviews waren voor mij altijd veel meer werk dan voor de rest. Ik moest mezelf in het eerste jaar iedere keer weer overwinnen om op iemand af te stappen. Ik werd wel beloond! Het heeft ervoor gezorgd dat ik uit mijn comfort zone ben gestapt en nu ben ik helemaal niet meer verlegen en durf ik zonder enige aarzeling op iedereen af te stappen.
Klopt! Een tijdje geleden toen ik het weer erg moeilijk had met mijn ziekte zei ik tegen mijn moeder dat ik het niet eerlijk vond dat ik moest vechten voor alles want anderen zomaar komt aanwaaien. Zoals de dag doorkomen, een diploma, een studie volgen etc. Mijn moeder zei toen dat het inderdaad niet eerlijk was maar dat ik daardoor wel veel sterker was geworden, dat ik met tegenslagen om kon gaan waar anderen zouden opgeven. En daar heeft ze (en jij ook in je artikel) helemaal gelijk in! Mooi geschreven lisanne.
Mooi! Ben ik het ook helemaal mee eens. Door mijn chronische vermoeidheid was werken niet echt prettig. Toch deed ik dat. Helaas kijkt onze overheid er anders naar. Niet voor je eigen inkomen zorgen staat voorop, maar je hand ophouden. Als je daar recht op hebt dan. Anders heb je je recht opgegeven. Dat is het enige minpunt dat ik ondervond van mijn harde werken. Toch nog steeds trots dat we het zonder ‘hulp’ kunnen redden.
Het leven is inderdaad niet eerlijk.
Nog vervelender vind ik mensen die heel gemakkelijk dingen bereiken waar jij heel veel moeite voor moet doen of zelfs helemaal nooit zal bereiken en dat totaal niet appreciëren en dan nog steeds zitten te zeuren en jaloers zijn op anderen en vergelijken met anderen die in hun ogen meer hebben dan zij. Moesten zij maar eens beseffen wat ze hebben…
Maar inderdaad, als je dan iets bereikt waar je heel veel moeite voor hebt moeten doen, voelt dat inderdaad super! 🙂
Vind ik ook! Door ergens harder voor te moeten werken leer je zo veel (bijvoorbeeld over jezelf, of om om te gaan met tegenslag) en laat je zien dat je een doorzetter bent. Ik heb altijd heel veel respect voor mensen die doorzetten, ook als het soms tegenzit.
Voor mezelf blijf ik tot nu toe het meest trots op m’n diploma’s. Ging ook niet altijd even makkelijk, maar dat ik het toch heb gehaald geeft m’n zelfvertrouwen een boost haha!
Je mag zeker trots zijn op je blog en YT kanaal! Ik vind het knap wat je allemaal voorelkaar krijgt, zeker sinds je ons met die vlogs een kijkje in je leven hebt gegeven.
Oh ja, ik lééf volgens die gedachte haha! Het kan niet altijd vanzelf komen, maar als je iets écht wil en je doet je best ervoor, dan zal het wel lukken. En het gevoel achteraf is gewéldig. Ik heb dat bijvoorbeeld met school, als ik een tijd heel hard leer (en dat niet leuk vind, en afzie) en daarna als beloning 3 maanden vakantie heb want geen herexamens, ben ik super voldaan :). X
Heerlijk stukje! Soms lijkt het natuurlijk wel een beetje alsof het bij iemand anders gemakkelijker gaat maar dat is niet altijd zo 🙂 Ik hou me daar dan niet meer echt mee bezig. Ik werk hard aan wat ik leuk vind en baal soms als het dan niet gewaardeerd wordt of dat je denkt zo dat wordt echt een top artikel en je er geen 1 reactie op hebt. Als je jezelf blijft en achter de artikelen staat die je maakt wordt het vanzelf ineens wel gewaardeerd 🙂
Jazeker, het behalen van mijn propedeuse was voor mij echt knokken. Ik heb het niet in één jaar kunnen halen, maar het tweede jaar heb ik het toch mooi gehaald met een gemiddelde van ongeveer een 7. Daar ben ik supertrots op. Ondanks mijn fibromyalgie en prikkelbare darmsyndroom heb ik het toch maar voor elkaar gekregen. Dat had ik nooit gedacht, aangezien ik opeens vakken kreeg als biochemie en anatomie/fysiologie. Door mijn vooropleidingen op het vmbo en mbo had ik daar totaal geen verstand van. Daarnaast was ik ook al een paar jaar niet naar school geweest, waardoor ik het leren zelf weer moest leren. Het was toentertijd allemaal ontzettend frustrerend, maar nu gaat het juist heel erg goed :D.
En ik vind dat je zeker trots mag zijn op je blog en je YouTube-kanaal. Je doet het super en je zou (naar mijn mening) totaal niet denken dat je chronisch ziek bent. Het is dat je erover blogt, maar voor de rest heb ik het niet door als ik naar je blog kijk. Ga zo door zou ik zeggen!
Wow. Gefeliciteerd. Echt super goed dat je zo hart hebt geknokt én het hebt gehaald. Succes met de rest van je studie en geniet ervan.
Liefs
Dat is zeker ultiem geluk, het komt idd niet zomaar aanwaaien. Hard werken en doorzettingsvermogen zijn van groot belang! Je doet het ook ontzettend leuk op YT, vooral je vlogweek heeft veel ogen geopend denk ik!
Mijn blog is ook zeker iets waar ik trots op ben. Het is voor mij iedere keer hard werken mijn blog vanwege mijn pijnlijke lijf.
Mooi geschreven! Ik vind ‘hard werken’ een lastig iets. Ik weet van mezelf dat ik niet erg veel geduld en/of doorzettingsvermogen heb. Heel slecht, ik weet het.. Toch denk ik dat je wel gelijk hebt dat je er op de lange termijn meer geluk uit zult halen wanneer je ergens hard voor hebt gewerkt!
Liefs
Goed geschreven en helemaal mee eens! Ik moet wel toegeven dat ik ooit gefrustreerd kan raken als ik zie hoe ‘makkelijk’ het bloggen bij de meeste af gaat en gewoon alles in het algemeen en dat bij mij door een ziekte alles super sloom en moeilijk gaat. Het is wel inderdaad zo als je dan uiteindelijk resultaat ziet dat je heel trots bent! Ik ben vooral trots op dat ik jaren lang heel hard gewerkt heb om van een angststoornis te herstellen en ondanks dat ik chronisch ziek ben ook nog een diploma heb gehaald, terwijl ze dachten dat ik het niet zou halen. Dat maakt het alleen maar leuker, dat ik het tegendeel bewezen heb! 😉
Heel mooi geschreven en ook mee eens! Je kan ook echt trots zijn op je blog, vind het ook knap dat je op de dagen dat je echt niet lekker voelt toch (bijna) elke dag weer een leuk, creatief en positief artikel hebt gepost!
Zeker mooi geschreven, en je mag inderdaad ontzettend trots zijn op je blog en YT-kanaal!
Ik ben een van die mensen die moeite had met het halen van een rijbewijs. Combinatie van een motorische stoornis, waardoor het erg lang duurde voor die meer handelingen tegelijk een automatisme werden, en er absoluut niet tegen kunnen als ik iets moet doen waar ik op beoordeeld word. Tijdens de lessen ging het dan gewoon prima allemaal, maar voor afrijden ontwikkelde ik een gigantische faalangst. Uiteindelijk is het me de zesde keer gelukt, dankzij een fantastische examinator die doorhad hoe ik ‘rolde’, en die me het hele rijexamen aan de klets hield. Wat was ik trots dat het me toch was gelukt!
Heel erg herkenbaar. Ik heb het gevoel alsof ik mij altijd 200% ergens voor moet geven wil ik het geluk tegemoet zien en andere hoeven maar 80% te geven. Een vriendin van mij heeft veel meer (en sneller) geluk qua werk en liefde. En ik kan mij daardoor zo onwijs rot voelen. Dat ik denk, wanneer komt die geluk eens mijn kant op. Dat het mij eindelijk lukt om leuk en goed werk en eindelijk een vriend te vinden.
Maarja 🙂 uiteindelijk komt het wel goed zeggen ze.
Doorzetten en zo je doelen behalen ondanks alles is natuurlijk iets om trots op te zijn. Maar als ik kon kiezen had ik alles liever anders gezien. Maarja, of ik dan gelukkig zou zijn of de persoon die ik nu ben? Je moet het er maar mee doen hoe het is en zo veel mogelijk doorzetten en blij zijn met wat wel lukt.
In eerste instantie was ik het met je eens. Toen las ik het zinnetje over chronisch ziek zijn en toch nog kunnen werken en toen zakte ik even in. Mij lukt dat dus nog steeds niet. Ik voel me dan zo gefrustreerd. Waarom krijg ik het niet voor mekaar? Maar waarom kijk ik nu alleen daar naar? Het is maar een voorbeeld wat je geeft! Wat kan ik nog wel? Wat is me ondertussen al wel gelukt? En toen ging mijn koppie weer omhoog. Je inspireert me weer om verder na te denken dan mijn neus lang is. Thanks, meis. X
Ik vond het ook niet eerlijk dat het voor iedereen vanzelfsprekend was om het huis uit te komen, terwijl naar de winkel gaan voor mij al een heel avontuur was. Voor mij was het dan ook extra hard knokken om net in die periode een 3-jarige avondopleiding vol te houden, maar kijk: vorige maand legde ik met succes mijn laatste examens af! Samen met nog maar 3 andere klasgenootjes die hadden volgehouden terwijl we in het eerste jaar met bijna 30 waren gestart. Ik kan me niks inbeelden waar ik nog trotser op ben dan op die prestatie!
Helemaal mee eens! Ik probeer er zoveel mogelijk aan te denken op zo’n moment, dat is altijd nog enige troost 🙂
Prachtig stuk en je hebt groot gelijk. Ondanks dat ik ook chronische lyme heb, probeer ik toch nog mijn universitair diploma te halen. Ik heb hem bijna, maar ben nu al stiekem een beetje trots dat ik het al zo ver heb geschopt, ondanks dat er vele mensen waren die er niet geloofden dat ik het kon!
Het duurde twee jaar voordat ik uit een moeilijke situatie kon stappen, toch wist ik vanbinnen dat het mij zou lukken. Vorig jaar waagde ik die stap en dat was een verrijking voor mijn leven.
Maar ook voor bloggen geldt dit zeker. Ik begon in 2008, op een grootschalige site blogjes te schrijven op mijn profielpagina. Later ging ik naar Blogspot. Toen begon ik overnieuw en verhuisde ik met de tijd naar een eigen domein. Kleine doelen geef ik mezelf elk jaar. Aan het eind kijk ik wat ik er van kan wegstrepen. En ja, dan zie ik het ook, ik ben gegroeid… hard werk wordt beloond. Niet alleen concreet, maar ook zeker bij emotionele en relationele zaken in mijn leven heb ik grote sprongen gemaakt en dat loont. Mijn voorkeur is altijd kleine doelen geweest. Soms een paar grote ertussen, maar in principe altijd haalbaar.
Helemaal mee eens Lisanne!
Zelf merk ik ook dat hoe meer tijd ik in mijn blogposts en filmpjes steek, hoe meer mensen er dan op af komen. En ik ben op het moment heel hard aan het werk in de hoop een vast contract te krijgen, ik hoor het als het goed is van de week: laten we hopen dat mijn harde werk beloond wordt!
Ik ben om die reden weer beginnen met bloggen. Ik weet hoe hard ik ervoor gewerkt heb toen en ik heb een beetje spijt dat ik het heb laten vallen. Het gaat me niet zozeer om hoe populair ik ben maar ik weet wel dat misschien mede door mijn blog mensen zich iets beter voelen of het lezen en iemand met een ziekte daardoor wat beter behandelen om het zo maar te zeggen. Ik vind dat belangrijk en ben dan ook best trots als ik zie dat mijn blog nu na nog een 2 weken al zo gegroeid is. Je kunt ziek zijn en zeggen ‘ik kan het toch niet’ of toch iets proberen, al is het inderdaad maar bloggen, of proberen een webshop te openen met handgemaakte dingetjes. Wie weet, toch? 🙂
Zo is het maar net. Hoe harder je er voor hebt moeten werken hoe meer voldoening het geeft vind ik altijd. Ik heb keihard moeten werken voor mijn logopedie diploma and I kicked ass. Heb het gehaald en ik was toen super trots. Net als het uitrennen van de 4-mijl in Groningen, mennn ik kon wel huilen van geluk hihi. Hetzelfde met mijn blog nu. Ik heb dan wel niet 100-en volgers etc, maar ik vind het leuk dus ik ga gewoon lekker door 😀
Mooi stuk geschreven! Ik ben momenteel keihard aan het knokken om mijn diploma in vier jaar te halen en dus binnen de normale tijd, terwijl ik ondertussen last heb van een chronische vermoeidheid. Dus ik denk dat ik wel keihard ga huilen/feesten van geluk als dit mij ook echt lukt! Ik ga er wel in ieder geval voor.
Verder heb ik ook in 2012 nog 5k gerend en hoewel ik toen nog helemaal gezond was, was het toch vrij pittig voor iemand die nooit sportte en toch maar even gedaan.
Mooie blogpost. Ik vind jouw blog om die reden ook daarom des te leuker en des te knapper dat ‘ie er is. 🙂
Ik kan me hier helemaal in vinden! Mooi blogje, Lisanne! 🙂 ik heb al bijna 3 jaar therapie en medicamenten achter de rug en nu pas voel ik hoe trots ik (mag) kan zijn op mezelf. Trots op de strijd en hulpverlening die ik aan ging. Bij mij heeft dit een hele lange tijd geduurd…
Wat een mooi en vooral positief artikel Lisanne! Ik vind het voor mijzelf een ander verhaal. Ik doe langer over mijn studie door mijn gezondheidsprobleem en kan dat niet accepteren. Ik voel me juist schuldig. Komt denk ik ook wel doordat mijn ziekte anders in elkaar zit en ik mezelf er verantwoordelijk voor acht.
Niemand kiest toch voor gezondheidsproblemen? Ik vind het in elk geval super knap van je dat je doorgaat met je studie ondanks dat het je moeilijker af gaat!
Ik heb heel hard moeten werken voor mijn rijbewijs en hbodiploma, maar daardoor ben ik er inderdaad wel extra trots op. Je kunt ook kiezen voor stoppen en opgeven. Juist het doorgaan en hard werken is dan iets om trots op te zijn. Ook als het niet het resultaat geeft wat je wilde.
Goed geschreven! Ook ik zie mijn youtubekanaal langzaamaan groeien en hetzelfde geldt voor mijn blog! Hoewel het allemaal niet zo soepel gaat en het me niet zo goed lukt om dagelijks te posten op mijn blog, merk ik wel dat ik meer aandacht besteed aan de artikelen die zo nu en dan online komen. Ik merk juist nu ook dat er meer waardering is voor mijn blog omdat ik dingen niet meer zo afraffel en gewoon kijk wanneer het me wel lukt!
Deze blogpost trok mijn aandacht vanwege de titel. Ik heb namelijk de neiging om voor alles veel te hard te werken. Een gevolg daarvan is dat ik me ook vaak afvraag: Hoe komt het toch dat ik altijd zoveel meer moeite moeite moet doen voor iets dan anderen?
Maar ik denk dat die vraag niet helemaal terecht is.
1) Ik weet niet altijd of een ander zoveel gemakkelijker voor mekaar krijgt waar ik zo hard voor moet ploeteren. En er zijn ook voorbeelden genoeg die ik me herinner waarbij een ander heel hard moest ploeteren voor iets wat ik dan weer makkelijk voor mekaar kreeg.
2) Misschien moet ik gewoon niet zo ploeteren…
Honderd procent mee eens! Eén van de dingen waar ik heel gelukkig van kan worden, is als iets me lukt of als ik merk dat ik groei ondanks alles wat moeilijk is of niet gaat. Dat doet me gewoon heel veel plezier en geeft een geweldig gevoel omdat ik me daardoor succesvoller en volwaardiger voel 🙂