Ruim een jaar na de aanvraag is het er: ik heb hulp in huis!!! Ik dacht dat het nooit meer zou komen, maar het is er toch gekomen, zo fijn. Omdat veel mensen ernaar vragen wil ik je er best iets over vertellen.
Mijn moeder
Ten eerste: mijn moeder is compleet ingestort. Fysiek heeft ze allemaal nare dingen te horen gekregen (hoewel het wel een bevestiging is van wat ze voelt natuurlijk). Ze moet hiervoor geopereerd. En mentaal kan ik het niet precies weten natuurlijk maar volgens mij is ze ook helemaal op. Ze kan niets meer. Op bed liggen. Ze eet erg weinig. Gaat niet goed.
Zo’n zieke moeder is heel verdrietig, maar mijn moeder hielp me ook met zorgen. Vandaar dat ik het in deze blogpost vertel. De zorg kwam precies op tijd! Ik weet niet hoe het zonder had gekund.
Hulp bij het eten
Ik krijg nu vier dagen in de week hulp bij het eten! Heel erg fijn.
Eén persoon
Alles wordt gedaan door één persoon die precies gekoppeld is aan de eisen waaraan zorg voor mij moet voldoen. Zorg op maat dus, haha. Het is een heel fijn, rustig en begripvol persoon, dus dat is echt top. Had geen betere kunnen treffen! Allemaal verschillende mensen kan mijn lichaam niet aan, dat wordt veel te druk.
In de ochtend
‘s Ochtends heb ik een uur voor het ontbijt. Dit is dus het wakker maken, ontbijt klaarmaken en de boel weer afruimen en zorgen dat de keuken weer in orde is.
Avond
‘s Avonds heb ik echter maar een half uur voor het klaarmaken, opeten, en weer afruimen. Ik moet eten als een malle, hahaha. Nee, dit is echt onmenselijk en niet echt te doen. Mijn ouders moeten alsnog het eten wel klaarmaken dus het wordt uit de vriezer gehaald, maar dan nog is avondeten in zo’n korte tijd een uitdaging. Maar dat het voor mijn neus gezet kan worden en dat ik uberhaupt kan eten vier dagen in de week is natuurlijk wel heel erg fijn.
Huishoudelijke hulp
Verder heb ik dus van dezelfde persoon, ook huishoudelijke hulp. Eén dag in de week, 2,5 uur (geloof ik), het kan ook 2 zijn, ik weet het niet helemaal zeker. De motivatie hierachter is dat het voor de zware klussen als stofzuigen is, en ik de rest prima zelf kan (haha), maar ik ben er toch heel erg blij mee.
Hoe gaat het?
Het is allemaal wel op vaste tijden, dat is heel erg wennen voor mij, het voelt alsof de dagen voorbij vliegen. Maar ik voel me steeds meer op mijn gemak bij de persoon die me helpt, dus het zal steeds normaler zijn als ze er is en het voelt dan steeds minder alsof de dag in stukjes wordt gehakt. Dat ik eet is het belangrijkste van allemaal.
Mijn moeder is op, voor haar had de hulp echt een jaar eerder moeten komen. Ik voel me ook een beetje schuldig, ondanks dat ik er natuurlijk niks aan kan doen. Mama ligt alleen nog maar in bed en ik weet natuurlijk zelf hoe naar dat is.
Tegelijkertijd loopt mijn vader de benen uit zijn lijf, ook niet helemaal goed natuurlijk. Werken doet hij voor een groot deel thuis omdat hij ook voor mijn moeder moet zorgen, werkt sinds kort ook minder en is kort gezegd vooral bezig met zorgen.
Ik ben héél erg blij met mijn zorg, echt heel erg blij. Onbeschrijflijk blij! Maar er zijn nog steeds heel veel dingen die mijn ouders nog steeds moeten doen. Op dit moment dus mijn vader.
De gemeente zou eigenlijk aan de hand van deze ervaringen meer uren moeten toewijzen, maar eigenlijk ga ik er vanuit dat ze dat redelijkerwijs ook wel doen. (hoewel ervaring uitwijst dat ze niet zo redelijk zijn. Het heeft niet voor niets meer dan een jaar geduurd. Maar ik geef ze het voordeel van de twijfel.) Het is niet perse voor mij, maar voor mijn ouders. Het is zelfs zo lastig vol te houden.
Op zich denk ik dat de meeste mensen die hulp krijgen (dit gaat via de gemeente, sinds nog niet zo lang, ingewikkeld verhaal, haha), dit niet zo gauw delen. Maar het zijn toch grote veranderingen in mijn leven, vandaar dat ik het toch met je wilde delen.
Fijn dat je nu hulp krijgt Lisanne! Het is een begin, hopelijk wordt het snel uitgebreid waardoor jij en je ouders écht wat meer rust hebben. Sterkte met je moeder!
Oh wat is dit al goed! Ik ben zo blij voor je. Het is niet genoeg, maar maakt wel een verschil. Ik vind het zo erg voor je moeder, maar het is inderdaad echt niet jou schuld. Dat zou ze ook niet willen. Ze heeft voor jou gezorgd met veel liefde!
Ik vind het zo raar dat je nu pas een klein beetje hulp krijgt, maar gelukkig is het er nu! Hopelijk knapt jouw moeder snel een beetje op.
Wat fijn dat je nu eindelijk hulp hebt!
Wel echt raar dat het maar 4 dagen per week is.
Moet je de overige 3 dagen verhongeren?
En best bizar dat ze vinden dat je het schoonmaken verder wel zelf kunt.
Ik hoop dat je snel helemaal zorg op maat krijgt, zodat je ouders ontlast worden.
Wat goed om te horen dat je eindelijk hulp hebt. Ik hoop dat er snel uitbreiding op komt! Heel veel sterkte met je moeder en je vader, ik hoop dat alles goed gaat xx
Wat geweldig dat de zorg nu eindelijk zo geregeld is! Goed om te horen! Ongetwijfeld zouden een paar uurtjes extra wel fijn zijn, maar dit zal vast al heel veel schelen. Ik heb tenminste wel die ervaring. Binnenkort komt er hier weer een herindicatie aan, dat is wel spannend. Maar in alles wat ik ontlast word ben ik superblij, dus het komt vast wel goed. Ik hoop dat de thuiszorg er ook bij jou voor zal zorgen dat je weer kunt gaan LEVEN ipv overleven.
Wel ontzettend naar voor je moeder, ik snap dat je je ook wat schuldig voelt, ookal hoeft dat natuurlijk niet. Ik hoop dat je ouders misschien ook wat thuiszorg zouden kunnen krijgen, maar als ik dat zo hoor is jouw gemeente daar niet zo vlot in. Sterkte voor je beide ouders!
Het klinkt alsof jouw zorg nu best goed geregeld is. Voor mezelf ben ik eigenlijk nieuwsgierig of je onder de wlz / zvw / WMO valt en of je PGB hebt of niet. Misschien vind je die vragen te privé, of te privé voor op je blog. Misschien mag ik je er anders over mailen?
Ik weet het niet zeker, volgens mij WMO en PGB inderdaad. Maar ik heb het allemaal zelf niet kunnen regelen, ironisch genoeg. Dus de details ken ik nu. PGB begeleiding gaat sinds een aantal jaar via de gemeente, maar die weten blijkbaar nog niet helemaal hoe ze ermee moeten omgaan, hehe.
Wat raar dat het meer dan een jaar heeft moeten duren voordat je zorg krijgt!
Maar wel fijn dat het nu eindelijk soort van geregeld is.
Ik hoop dat je moeder snel opknapt!
Fijn dat dat eindelijk geregeld is, al zou je eigenlijk veel meer uren hulp moeten krijgen. Beterschap voor je moeder!
Fijn dat er nu in ieder geval iets geregeld is. Sterkte ook voor jullie mam.
Zoals alles in Nederland, het moet eerst fout gaan, voor er eens een keer actie komt. Vindt het heel naar voor jouw moeder. En natuurlijk voor jouw vader, want die wordt op deze manier ook overbelast. Kunnen jouw ouders ook geen hulp krijgen?
Oh Lisanne, wat fijn voor je dat nu hulp hebt! En ook zo zielig voor je moeder, ik hoop dat ze opknapt en nu weer wat kan bijkomen van al het zorgen. Hopelijk zal er nu wat meer rust voor jullie gezin komen nu de hulp er is!
Ik ben al heel blij om te horen dat je nu al in ieder geval een beetje extra hulp krijgt. Beter iets dan niets natuurlijk. Is wel jammer dat het dan niet eerder kwam en daardoor je moeder nu helemaal op is.
Wat ontzettend goed dat je nu eindelijk hulp krijgt. Hopelijk voel je je gauw volledig op je gemak bij haar. Heel veel beterschap, ook voor je moeder. 🙁
Wat fijn dat je een en dezelfde hulp hebt altijd! Wij hebben ook al drie jaar dezelfde en dat is zo fijn, zo raak je echt op elkaar ingespeeld en hoef je niet meer alles steeds opnieuw uit te leggen. Goed dat je erover schrijft! 🙂
Fijn dat er ondertussen een beetje hulp is.
Hopelijk snel nog wat meer, want een week heeft meer dan 4 dagen.
En heel veel sterkte gewenst ook voor je moeder.
Fijn dat er nu in elk geval een beetje hulp is en hopelijk kan dit nog meer worden.
Dat zou heel fijn zijn voor jou en jouw ouders!
Ik vind het zo naar dat de hulp te laat kwam waardoor je moeder helemaal op is. Fijn dat je nu iets van hulp hebt, maar ik hoop dat het voordeel van de twijfel terecht is en je inderdaad extra hulp gaat krijgen zodat straks niet ook je vader helemaal op is.
Nou, werd ook wel hoog tijd dan! Toch fijn dat het er nu is.
Wat ontzettend fijn voor jou en je ouders dat je deze zorg nu krijgt. Ik weet uit ervaring hoe lastig het kan zijn om deze zorgindicaties te krijgen.
Wat fijn dat je eindelijk hulp krijgt. Het is inderdaad niet alleen hulp voor jou, maar ook voor je ouders. Wat moet dit ook voor hun zwaar zijn. Sterkte voor je lieve mama.
Blij om te horen dat je nu eindelijk hulp krijgt! Maar ik vind het wel heel vervelend om te horen dat het eigenlijk te laat is voor je moeder. Ik hoop dat het snel beter met haar gaat!
Fijn dat je eindelijk hulp hebt! Ik hoop dat je moeder snel herstelt en dat jij je ook wat beter gaat voelen dankzij de hulp.
Wat fijn dat je hulp gekregen hebt. Het is je gegund!
Wat fijn dat je eindelijk hulp hebt! Maar zoals ik lees zou je veel meer uren kunnen gebruiken, in die zin is het belachelijk dat je maar een half uur per maaltijd krijgt! En je hulp zou ook tijd moeten krijgen voor het volledige huishouden. Ja dat PGB wordt tegenwoordig besloten door de gemeente maar elke gemeente gaat er weer anders mee om. Voor mijn dochter van 6 die een visuele beperking heeft krijg ik al meer uren dan jij en daar heeft maar een gesprekje voor hoeven plaatsvinden om dat vast te stellen. Enfin, chronisch ziek zijn blijft lastig en je moet toch roeien met de riemen die je hebt. Heel fijn dat het toch geregeld kon worden! Geniet er lekker van, en ook voor je ouders zal dit wat meer rust geven.
Heel fijn dat je nu goede hulp hebt, dat went allemaal best wel en voor je moeder ook fijn dat zij weet dat je hulp hebt!
Wat fijn dat je eindelijk je hulp krijgt die je verdient. Wat vervelend voor je moeder. Ik wens jullie het alle beste! <3
Fijn om te horen dat je nu eindelijk hulp krijgt. Ook al is het een beetje, ik kan me voorstellen dat het jou ontzettend helpt. Wie weet kan het in de toekomst nog worden uitgebreid.
Spijtig dat de hulp zo laat moet komen. Gelukkig is het een goede manier om de lasten wat van je schouders te halen!x
Wat kan het fijn zijn om een beetje hulp te krijgen met de huishoudelijke taken he? Toen ik nog thuiszorg had vond ik het om verschillende redenen erg fijn, maar ook omdat mijn directe omgeving hierdoor niet met die vorm van zorg belast hoefden te worden. En ik begrijp heel goed dat je je ook een beetje schuldig voelt ten opzichte van je ouders. Maar ze zorgen vast met alle liefde voor je!
Omdat ik best in een sociaal isolement terecht was gekomen, leerde ik nog maar weinig nieuwe mensen kennen en al helemaal niet van mijn eigen leeftijd. Mijn thuiszorg medewerkers waren dus de sociale momenten met leeftijdsgenoten, waar ik toch onverwachts naar hunkerde. En nu ik inmiddels samenwoon met mijn vriend, heb ik helaas geen recht meer op huishoudelijke hulp. Maar goed, so be it. Mijn vriend stofzuigt er inmiddels flink op los :-P.
Overigens vind ik het belachelijk dat jij zo laat pas huishoudelijke hulp hebt gekregen, maar goed dat terzijde. Gelukkig heb je het nu en scheelt het jouw ouders ook weer een beetje qua verzorgen. Leuk artikel om te lezen, zeker omdat er herkenbare stukjes in zitten.
Liefs, Peggy.