Volgens mij heeft iedereen weleens een geluksmomentje. Een momentje dat voor een ander totaal niet bijzonder of interessant is, maar voor jou de hele wereld betekent. Zo’n moment heb ik ook, ik heb er meerdere, maar over een hele bijzondere wil ik jullie iets vertellen.
Vaak doe ik wel alsof het me niet zo veel doet, dat ik met fibromyalgie moet leven. Zo voelt het direct ook helemaal niet. Zo is mijn leven gewoon, niets aan te veranderen en er gewoon het allerbeste van proberen te maken.
Maar ik voel het wel altijd dat het er is hoor. Altijd ja, altijd voelt alles heel erg pijnlijk. Alles voelt heel zwaar, mijn armen, benen, hoofd, al ik deze optil voelt het 100 keer zo zwaar dan ze eigenlijk zijn. En hoofdpijn, die is er altijd. Daarentegen is mijn concentratie er juist nooit, haha.
Dus wanneer ik een momentje heb waarop ik mijn arm kan optillen zonder dat ie zwaar voelt, of mijn vingers kan bewegen zonder dat ze zeer doen zit ik meteen met een vette glimlach op mijn gezicht mijn arm en vingers te bewegen voor zo lang dat moment duurt (een paar seconden, haha). Dat is gewoon even een geluksmomentje, dat ik weer eventjes kan voelen hoe het eigenlijk hoort.
Er zijn duizenden pijnstillers op de markt. De zwakke werken niet, de medicijnen die wel helpen krijg ik niet. Ik ben 18 en ik ben veel te jong om pijnstillers te slikken. Ben ik oud genoeg om altijd pijn te lijden? Blijkbaar. Maargoed, veel artsen willen mij geen pillen geven, want dat hoort niet bij jonge meisjes.
Maar dit jonge meisje slikte toch laatst een pil die ze eigenlijk niet mocht slikken. Een pil die in 2006 verdikkie het meest voorgeschreven medicijn was in Nederland. Een pil waar ik van ga huilen zo fijn voelt het als ik er eentje slik. Ik voelde me veel normaler, ik voelde me eindelijk weer een beetje mens. Maar ook dit is een pil waar ik te jong voor ben, want jonge meisjes horen geen pijnstillers te slikken.
Ik werd dus eventjes zielsgelukkig door het slikken van een pil die bij half Nederland wordt voorgeschreven, bij bijvoorbeeld wat stress of slaapprobleempjes. En bij mij niet. Maargoed, genoeg over mij. Wanneer heb jij zulke geluksmomentjes?
Wat jammer dat je geen medicijnen krijgt voor je pijn! Dat is toch wel normaal? Oke, je bent jong, maar moet je pijn je leven bemoeilijken? Dat vind ik wel wat ver gaan.
Als ik stress heb, en ik denk dat alles wel weer goed komt, dan heb ik zo’n gelukzalig gevoel dat het zelfs vervelend word, haha.
Fybro Komt bij mij in de familie voor, dus ik weet wat het voor jou is.
ik hoop dat er ooit nog eens een hulpmiddel komt voor jou, dat de pijn een beetje wegneemt.
Is zwemmen niks voor jou, om je spieren wat losser en soepeler te maken?
Ik heb al zo lang niet gezwommen! Mijn spieren verkrampen helemaal van het koude water en dan gaat alles juist zeer doen. In warm water kan het misschien wel 🙂 Maar ik weet niet of dat verstandig is ivm mijn wegrakingen…
Ik ga binnenkort op vakantie, misschien dat ik daar weer ga proberen te zwemmen 😀
Oooh zo herkenbaar, wat je schrijft!
Ik had 2/3 week terug ook zo’n momentje.. Ik kon even ‘normaal’ bukken, trappen lopen ging redelijk en ik had éventjes het gevoel dat mijn lichaam alles aankon! Eventjes maar, maar dat moment zorgde bij mij wel voor een dag met een gouden randje.
Ik kon wel als een klein kind rondjes huppelen, van vreugde.. omdat ik me weer eventjes voelde als vroeger.
Ik slik trouwens af en toe tramadol (voor de fibro) en heb daar de ene keer wel baat bij en de andere keer niet. Er werd mij eerst ook door de huisarts verteld dat er geen medicatie mogelijk was maar na lang ‘zeuren’ heb ik tramadol dus gekregen. Ook heb ik slaappillen om zo af en toe eens een betere nacht te hebben, slechte nachten zijn voor jou zeker ook wel herkenbaar.
Heftig, doet je realiseren dat wat voor de meesten heel normaal is, voor sommigen een gevecht kan zijn.
Maar, ook heel mooi.
Jeetje dat lijkt me vreselijk. Maar respect op de manier hoe jij ermee om gaat!
Als ik die vraag lees; wat is jou geluks momentje en dan de titel erbij in mijn achterhoofd neem, denk ik meteen aan de momenten dat ik voor het eerst met de auto ergens heen was gereden
zoals laatst dat ik met de auto naar schiphol was gereden om m’n broer en z’n vriendin op te halen!
Nog geen rijbewijs hebbende en toch de mogelijkheid(m’n vader is rij-instructeur 😉 ) om voor het eerst de snelweg op te gaan en gewoon van Den Helder naar Schiphol zelf achter het stuur te zitten! Toen ik in de parkeerplaats uit de auto stapte moest ik echt gewoon even slikken om niet van geluk in tranen uit te barsten
Heftig verhaal. Dapper hoe je er mee omgaat!
Mijn geluksmomentje is behoorlijk simpel. Als de zon bijvoorbeeld schijnt, of ik met mijn vriendinnen een behoorlijke lachbui heb of als fiets in de regen met mijn muziek aan dan voel ik me al gelukkig 🙂