Handleiding: Leuker leven met een beperking

Al een tijdje speelt bij mij het idee om een artikel te schrijven over leven met een beperking. Om mij heen zie ik allemaal mensen die het heel moeilijk hebben en ik wil ze helpen. Ik wil jullie helpen. In het volgende artikel geef ik je tips, maar ik zal ook ongetwijfeld dingen zeggen waarmee je het niet eens bent.

Voor de lezers die zich kipfit voelen: dit artikel zou ook kunnen werken voor jou, sla alleen gewoon de lotgenotencontact stukjes over.

Zorg dat je iets hebt om voor te leven

Het leven met een beperking brengt veel ongemakken met zich mee. De een zal een grotere beperking hebben dan de ander. Soms heb je zo veel last dat je je afvraagt waarom je nog leeft. En daar heb jij een heel goed antwoord op nodig!

Ga bedenken: wat wil ik in het leven? Misschien kun je niet zo veel, maar er zijn altijd dingen die je wel kan. Zorg dat je een hobby zoekt, dat je iets hebt wat je kan, en wat je graag doet. Van een sport, tot breien, liefde geven aan de mensen om je heen, series kijken, boeken lezen, naar school gaan, werken, wandelen, bedenk het maar. Zoek iets waarmee jij jezelf kan vermaken, waar je je leven mee kunt invullen!

Helaas houdt het bij deze stap op voor sommige mensen. Soms heb je een keus tussen overleven en leven, maar sommige mensen kunnen niet anders dan overleven.

Zoek een uitdaging, een doel

Voor als jij een van de gelukkigen bent die niet hoeft te overleven (en dat hoop ik van harte!), introduceer dan een doel in je leven. Wat wil jij gaan doen, waarmee wil je jouw leven de moeite waard maken?

Ook hierbij zou je kunnen denken aan: Voor elk kind (of oma, of vriendin), een deken breien. Maar ook een leuke baan in een bepaald vakgebied of een hobby waarin je iets wilt bereiken kan zoiets zijn. Denk ook eens aan een studie, is er een studie die je heel graag wilt doen? Ook al doe je er 10 jaar over, zorg dat je een mooi doel hebt om elke dag weer voor op te staan, dit maakt het leven echt leuker.

Jij bent degene die de touwtjes in handen heeft. Nu is het aan jou om jouw leven leuk te houden en jezelf te blijven uitdagen!

Kies voor lotgenotencontact

Soms is het prettig om te weten dat je niet de enige bent die het moeilijk heeft. Dat er ook mensen zijn met een soortgelijke situatie en dat er altijd mensen zijn die het erger hebben dan jij (want die zullen er altijd zijn). Dit geeft je een gevoel dat je niet alleen bent, dat is erg prettig is als je er even doorheen zit.

Ook zijn lotgenoten vaak extra lief voor elkaar, dus een steun zullen ze ook zijn. En natuurlijk tips uitwisselen over bijvoorbeeld trucjes, beweging en medicijnen met betrekking op jullie beperking is misschien ook wel heel handig.

Kies NIET voor lotgenotencontact

Zoals in de vorige kop duidelijk werd ben ik voor lotgenotencontact, het zou je kunnen helpen. Maar lotgenotencontact kan je ook een naar en bitter mens maken, het hoeft niet, maar het kan. Ik zal het even verder uitleggen.

Wanneer al je vrienden lotgenoten zijn bijvoorbeeld, dan leef je als ware in een eigen wereld, met alleen maar lotgenoten. Dan wordt het jullie tegen ‘de rest’, je raakt in een soort isolement met lotgenoten, maar zonder normale mensen. Uiteindelijk komt het erop neer dat een bijzonder groot deel van je leven om je beperking draait, dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Nog een reden om niet te veel met lotgenoten op te trekken is dat je gaat vergelijken. Met gezonde mensen kun je je vaak niet meer vergelijken, omdat de verschillen simpelweg te groot zijn om een vergelijking te kunnen maken. Maar wanneer je lotgenoten tegenkomt, begin je opeens weer met vergelijken want dat kan best, jullie hebben immers dezelfde beperking, toch? Elke aandoening is bij iedereen verschillend, dus vergelijken is erg verleidelijk, maar het kan niet, doe het niet.

Waarom niet? Het kan resulteren in een lotgenoot die jou beledigt, doordat jij minder kan dan diegene. Het is erg als een gezond iemand dit doet, maar bij een lotgenoot is dat nog veel erger. Juist omdat je denkt dat zij je begrijpen raakt het je extra diep! Maar het kan ook zijn dat jij denkt van een bepaalde lotgenoot dat zij zich maar aanstelt, ‘want jij doet/kan het toch ook?!’. Hoe dan ook, de kans is in beide gevallen groot dat dat niet goed gaat aflopen. Niemand wordt er vrolijker van!

Het leven is niet eerlijk, dat wist je al. Feit is dus dat de ene lotgenoot meer geluk heeft dan de ander met zijn gezondheid, reken daar niemand op af. En laat dus ook je lotgenoten niet te dichtbij komen!

Houd je niet te veel bezig met ziek zijn

Nu denk je misschien ‘ik kan niet anders, ik ben altijd bezig met ziek zijn, want ik ben altijd beperkt’, maar dat is iets anders. Je hebt een beperking, jij bent niet je beperking. Misschien heb je altijd last, maar de truc is om je aandacht ergens anders op te vestigen.

Daarbij val ik weer terug op dat lotgenotencontact, houd je niet de hele dag bezig met de pijntjes van jezelf, de pijntjes van iemand anders, het onrecht wat iedereen jullie aandoet, en hoe oneerlijk het leven is. Ook een voorbeeld hiervan is het opzoeken van feiten over je aandoening of simpelweg zeuren. Het mag wel, maar overdrijf het niet.

Hoe meer aandacht je vestigt op je beperking, hoe groter je beperkingen worden.

Dit betekent overigens absoluut niet dat je niet naar de dokter mag gaan wanneer jij dit wilt. Zorg goed voor jezelf en houd jezelf in de gaten! Je hebt het recht om hulp te vragen wanneer jij dit wilt, laat je niet tegenhouden door wat dan ook hierbij.

Doe wat je wel kan, leef!

Ik weet dat het soms een enorme klus is om een hobby te vinden waarmee je je nog wel kunt bezig houden. Laat staan het vinden van een baan! Maar er zijn dingen die je nog wel kunt, echt waar. Ga je daarop richten, in plaats van het richten op het ziek zijn, wat ik in het vorige stuk noemde.

Richt je eigen leven in. Mijn leven lijkt ook in heel veel opzichten totaal niet op die van iemand anders, mijn leven is mijn leven. Dat is van mij en ik bepaal zelf of mijn leven leuk genoeg en goed genoeg is. En leuk is mijn leven, ook al zullen andere mensen de bezigheden in mijn leven misschien als minderwaardig beschouwen.

Je bent alleen zielig als jij jezelf zielig vindt. Je leven is niet goed genoeg als jij zelf je leven niet goed genoeg vindt. Kies ervoor om je leven wel goed genoeg te vinden en te genieten van de dingen die je nog wel kunt.

Dat was het. Ik hoop van harte dat iemand hier iets aan heeft, dit is wat ik door de jaren heen heb geleerd. Jouw kwaliteit van leven staat voorop! Jouw arts en jouw lichamelijke gesteldheid hebben daar heel veel invloed op. Maar vaak wordt er onderschat hoe veel invloed jij, jouw gedachten en je gedrag erop hebben. Heb jij nog tips voor ons voor een leuker leven met een beperking?

PS. Ik ben heel erg bang dat ik iemand beledigd heb, of dat ik dingen op een hele lompe manier heb gezegd. Als je iets opmerkt waar je het totaal niet mee eens bent, laat het dan alsjeblieft weten, met uitleg. Dan kan ik het misschien aanpassen, want mijn bedoeling is alleen om te helpen, ik wil absoluut niemand kwetsen!

31 reacties

  1. Hester 17 augustus 2012 / 08:00

    Ik ben zo vroeg dat ik nog geen reacties zie, jammer (kom later nog wel even terug), ik ben wel benieuwd wat anderen ervan vinden! Ik vind het in ieder geval wel een goed stuk en je kan zien dat het niet ‘zomaar’ is geschreven, maar dat het uit je eigen ervaringen komt. Ik heb geen beperking, maar ik denk dat sommige mensen hier best wat aan kunnen hebben. Dat hoop ik!

  2. Annika Korving 17 augustus 2012 / 08:33

    Ik denk dat ik hier een hoop aan kan hebben. Ik ben nog wel eens teveel bezig met wat ik niet kan en zie soms geen doel in mijn leven. Maar toch probeer ik een doel te krijgen en het naar mijn zin te hebben in mijn leven. Ik zal nou eenmaal met mijn handicap en ziekte moeten leven. Laten we er maar het beste van maken.

  3. Karin 17 augustus 2012 / 08:57

    Hoi Lisanne,
    Goeie blog en ik denk niet dat je iemand hebt beledigd toch? Mij in ieder geval niet.
    Ik vind het vooral heel goed dat je er het volgende stukje tussen hebt gezet “Helaas houdt het bij deze stap op voor sommige mensen. Soms heb je een keus tussen overleven en leven, maar sommige mensen kunnen niet anders dan overleven”. Je kunt namelijk geen oordeel vellen over anderen en of ze misschien niet genoeg hun best doen. Ik lees namelijk nog wel eens dat men vindt dat chronische zieken niet genoeg hun best doen en te snel bij de pakken neer gaan zitten terwijl ik dan denk: je kunt niet over andere oordelen want je weet niet wat zij voelen.
    Voor mij kwam na 1,5 tot 2 jaar het besef dat ondanks mijn beperkingen ik er toch zelf voor moet zien te zorgen dat ik een leuk leven krijg. Dit gaat natuurlijk met ups en downs maar door de jaren wel steeds beter.
    Lotgenotencontact vind ik superfijn. Geen mens die je beter begrijpt als zij, en samen kunnen we heerlijk zeuren. Maar ik ken mijn lotgenoten allemaal alleen via de mail/blog en dat wil ik graag zo houden. In mijn dagelijkse leven zie ik alleen maar gezonde mensen en dat vind ik zelf een goede balans. Fijn weekend!

  4. LinvanT 17 augustus 2012 / 09:36

    Ik heb zelf Bechterew en sinds ik weet dat ik het heb is mijn leven in allerlei opzichten veranderd. Ik merkte zelf dat ik lichamelijk minder kon. En bepaalde mensen konden daar niet mee omgaan en die ken ik ook niet meer, maar met een hoop mensen is de band alleen maar sterker geworden. Ik heb ook dat ik de kleine dingetjes veeel meer kan waarderen. Helaas is studeren wel een heel stuk moeilijker. Ik woon inmiddels op een kwartier fietsen van school, maar in de winter valt dat toch niet mee. Nu heb ik een opleiding die ik leuk vind en dan ga je ook makkelijker met pijn naar school. Met lotgenoten optrekken doe ik niet meer. Ik heb een tijdje bij een oefengroep gezeten en dat waren de mensen die het meest kritisch waren en een aantal leken toch niet te begrijpen dat ik bepaalde dingen niet kon die zij wel konden. Op een gegeven moment voelde ik me daar niet prettig bij.

  5. Roxanne 17 augustus 2012 / 09:48

    Ik kan het er alleen maar mee eens zijn! Er zijn gewoon dingen die je alleen zelf in de hand hebt. Je bepaald zelf waar jij voor opstaat en wat je gaat doen. Natuurlijk hebben we niet alles in de hand. Niet iedereen kan alles en je hebt niet altijd de luxe om te doen waar je zin in hebt, dat kan niemand. Er moet ook gewerkt worden natuurlijk.

    Lotgenoten contact vind ik zelf heel dubbel. Herkenning en steun kan heel fijn zijn, maar het heeft gewoon ook een keerzijde. Je kunt elkaar ook naar beneden halen. Zelf heb ik daar niet meer zo’n behoefte aan. Ik heb leren praten met de mensen om me heen en dan heb je dat niet meer zo nodig, tenminste, dat geldt voor mij. Voor anderen kan dat anders zijn. Hoe beter ik me voel, hoe liever ik ‘gezonde’ mensen om me heen heb, om leuke dingen mee te doen!

  6. Sanne 17 augustus 2012 / 09:49

    Super geschreven Lisanne 😉

  7. LounaBeauty 17 augustus 2012 / 10:28

    Wow meid. super lief van je! Ik hoop dat vele hier wat aan hebben! -x-

  8. Karin 17 augustus 2012 / 11:05

    Goed stuk, ik denk niet dat je hiermee iemand zult beledigen hoor. Ook mensen zonder een ziekte of aandoening hebben hier zeker wat aan.

  9. Amanda 17 augustus 2012 / 11:31

    Hey Lisanne,

    Ik volg je blog nu al een tijdje en ik moet zeggen dat ik hem fantastisch vind! Al de onderwerpen waar je over schrijft, ze lopen zo uiteen en ze zijn allemaal erg interessant.
    Ik vind het geweldig dat je ondanks je beperking nu een eigen bedrijf hebt en ik vind ook dat je er echt mee door moet gaan!
    Je kunt heel leuk schrijven, ik wacht met smart op je eerste boek (;-)).
    Daarbij is het geweldig dat je je niet laat beperken en gewoon je leven leeft!

    Even over dit artikel zelf: De tips die je geeft zijn erg handig, ook voor mensen die geen beperking hebben.

  10. Susan 17 augustus 2012 / 11:56

    Hey Lisanne, als ik je 1 tip mag geven: Luister niet naar mensen die zeggen dat je ze beledigd. Je hebt gewoon een ander referentiekader dan andere mensen, juist omdat je alles op een andere manier beleeft (met of zonder de beperking). Daarvoor hoef je je niet te schamen of te verontschuldigen!!! Jij bent wie je bent en hebt je eigen opvattingen en ervaringen. Dat maakt je tot wie je bent en daardoor is je blog juist zo leuk om te lezen! 🙂 Keep up the good work!

    • Lisanneleeft 17 augustus 2012 / 20:06

      Ahh wat lief, dankjewel!

      Ik weet alleen hoe diep het iemand kan kwetsen als je dingen op een verkeerde manier verwoordt. En zoals ik al noemde, vooral als het lotgenoten zijn. Dat is totaal niet mijn bedoeling, vandaar! 🙂 Maar zo te lezen is het wel goed verwoord zo, geen (te) scherpe dingen gezegd 😛

  11. Linda 17 augustus 2012 / 12:47

    Wat er voor mij uit springt, is dat je een gezonde balans in het leven moet hebben tussen het leven met je beperking en je eigen leven. En vind dat je dat heel duidelijk hebt beschreven! Want het leven stopt niet bij het krijgen van een diagnose, je moet je nieuwe leven je alleen even eigen maken (: dankje wel voor het delen. Ik heb deze balans al op kunnen maken,maar ik weet zeker dat dit voor veel mensen erg goede handvaten zijn.

  12. Debbie 17 augustus 2012 / 13:06

    Mooi geschreven, en herken al die dingen wel die je schrijft. Over het lotgenoten wel of niet is echt heel duidelijk voor mij. Ik heb jaren geleden veel op het internet gehad aan lotgenoten, maar ik raakte soms flink in de put ervan… Want je hoort soms vreselijke verhalen en ik trok alles wat ik hoorde me zelf aan. Daar werd ik alleen maar zieker van. Nu heb ik eigenlijk al vele jaren geen lotgenoten contact en eigenlijk bevalt het wel, heb er ook minder behoefde aan. Gaat prima zo dus.

  13. Emma 17 augustus 2012 / 16:33

    Heel goed geschreven! Erg herkenbaar, fijne tips 🙂 het laatste jaar heb ik mezelf op ongeveer dezelfde punten gericht en mijn leven is nu enorm veel leuker! Ik geniet veel meer

  14. Anne 17 augustus 2012 / 17:03

    Heel mooi en treffend geschreven! Ik ben er een beetje stil van…

  15. Ilse 17 augustus 2012 / 19:13

    Ik heb zelf geen handicap maar goed geschreven, mijn complimenten!

  16. Isabelle 18 augustus 2012 / 01:27

    Heel goed artikel! Ik heb ook n soort van beperking (al is hij deels tijdelijk) en kom net uit n mindere periode waarbij ik er enorm verdrietig van werd wat ik allemaal (tijdelijk) niet kan.. Gelukkig gaat het nu wel beter en ik ga je tips zeker gebruiken! DANKJEWEL! <3
    Xx
    Isabelle

  17. Petra 19 augustus 2012 / 22:11

    Ik ben het helemaal met je eens. Mijn tip? Lees het boek van Kim Bergshoeff ‘Onbeperkt Mindful’ eens.

    Laat je niet afschrikken door de ‘zweverige’ (maar wel hele mooie) cover en het woord mindful in de titel. ‘Onbeperkt Mindful’ is juist lekker toegankelijk geschreven. Het is puur, open en eerlijk. De schrijfster, Kim Bergshoeff, neemt je aan de hand van haar eigen ervaringen mee door het leven, wanneer dat leven er iets anders uit komt te zien dan je altijd had gedacht.

    Er zijn al zoveel boeken over mindfulnes geschreven, maar allemaal zijn ze gericht op drukbezette mensen die graag een tandje minder hard wíllen hollen in de maatschappij. Het boek ‘Onbeperkt Mindful’ is juist geschreven voor mensen die om wat voor reden dan ook rustiger aan móeten doen. Omdat hun lichaam dat zegt. Kim laat zien dat je toch voluit kunt leven ondanks dat stapje terug. Door op een andere manier naar jezelf en je leven te kijken.

    Ik schreef er op mijn eigen sites ook twee artikelen over:

    http://18elf.nl/weblog/2012/08/03/leestip-onbeperkt-mindful/

    http://petrawiebenga.nl/boekrecensie-onbeperkt-mindful/

    • kvgr 30 maart 2014 / 12:42

      Helaas werken de links alleen niet, en met de zoekfunctie op je site kom ik er ook niet 🙁

  18. Manon 31 augustus 2012 / 22:57

    Hee Lisanne,
    Ik heb nu echt al heel wat op je blog gelezen, en ik herken het zo!
    Ik loop nu 4 jaar met onverklaarbare klachten en herkende me al een tijdje in fibro klachten, maar je vind nergens lotgenoten van de zelfde leeftijd. Fibromyalgie is alleen nog niet echt vastgesteld, maar tig onderzoeken hebben andere dingen uitgesloten en deze klachten komen zo ver overeen.
    Zoals jij het hebt met hardlopen heb ik met dansen, ik danste 10 uur per week tot mijn klachten de overhand namen zon 3a4 jaar geleden. Ik vind het heel fijn om je blog te lezen, herkenningen maar ook een positieve insteek die ik zelf nogal snel kan verliezen. Ik volg voortaan echt je blog en lees verder!
    Liefs & sterkte! Manon

  19. Linda 27 juni 2013 / 13:16

    Wat een goed stuk! Je leest echt dat het recht uit je hart komt en dat je mensen echt wil helpen.
    Ik heb zelf geen beperking, maar ik denk dat het mensen echt kan helpen.
    Ik heb erg veel respect voor hoe jij in het leven staat. Zo positief. Dat kan alleen maar een goede uitwerking hebben op jezelf en op andere mensen!

  20. Michiel 15 maart 2014 / 23:33

    Beste Lisanne,

    Allereerst vind ik het mooi dat je met deze website laat zien wat je vooral voor mogelijkheden hebt met een beperking. Hierdoor geef je een positieve wending aan het begrip beperking. Het hebben van een beperking is voor iedereen heel verschillend. Echter ik las in het stukje wat je schreef “Je hebt een beperking, jij bent niet je beperking” Op dat punt voel ik me persoonlijk niet helemaal begrepen. Ik heb een autistische beperking (diagnose van asperger). Dat is een psychische stoornis in het autistisch spectrum. In mijn geval geld dat ik een beperking heb, maar ook die beperking ben omdat mijn hersenen o.a. informatie op een andere manier verwerking met verschillende problemen tot gevolg. Ik ben wie ik ben maar weet wel dat ik handel naar de manier waarop ik denk en doe. In dit handelen wordt mijn beperking dagelijks zichtbaar. Dat maakt het soms erg moeilijk. Wat ik belangrijk vind is dat je inderdaad zoals je terecht verteld vooral dingen moet doen die je leuk vind! Daarbij moet ik toegeven dat ik vooral in mijn werk heb ervaren uitdagingen te zoeken en het de kunst is om anderen jezelf niet te laten beoordelen met een bepaald stempel. Dat is een stukje bewustwording waarvan ik vind dat de omgeving daar soms te snel aan voorbij gaat. Ook al maak je dit met de beste bedoelingen duidelijk. Opgeven nooit! Accepteren, nee want ik heb er niet zelf voor gekozen. Ermee leren leven, zeker en dat maakt het leven ook tot een extra uitdaging!

    • Lisanneleeft 16 maart 2014 / 00:10

      Hoi Michiel,
      Ik heb zelf natuurlijk geen ervaring met psychische stoornissen, en zeker niet eentje zoals jij die hebt. Ik kan me heel goed voorstellen dat het (vooral ook als je het al je hele leven hebt) heel erg bij je hoort, dat je jezelf daar niet los van kan zien en dat dat ook helemaal niet hoeft. Dat klinkt best logisch, met hoe je het nu uitlegt snap ik wel wat je bedoelt 🙂
      Ik bedoel er meer mee te zeggen dat je meer bent dan alleen ‘ziek’. Dat je ook nog dingen wel kan doen, ook al zijn het slechts kleine dingen! Zo te horen doe je dat juist heel goed 🙂 Maar ik kan me voorstellen dat dat voor jou toch een beetje dubbel klinkt.

  21. kvgr 30 maart 2014 / 12:37

    ook een nadeel van lotgenotencontact of patientenbijeenkomsten: je hoort soms dingen waar je nog niet eerder op hebt gelet en gaat erop letten en verrek… je hebt het ook! Waardoor je je nog slechter voelt. Of omdat je je zo bewust bent van wat je hebt voel je juist meer pijn of voel je je slechter.

  22. Christiaan 30 maart 2014 / 14:03

    Lisanne, het gaat in het leven van iedereen, die welke beperking dan ook heeft, hoe die persoon er of zijn of haar leefomgeving er mee omgaat. Er zijn ook mensen met een zware beperking, die zelf helaas niet kunnen aangeven hoe ze zich vandaag voelen. Dan heb je juist mensen nodig, die op een positieve manier met die beperking van een ander omgaan.

    Ik ben blij, dat jij op jouw manier van schrijven met een positieve levensinstelling dagelijks omgaat met jouw beperking. En ja, je ziet zelf ook in dat je mindere dagen hebt, maar door jouw positieve levensinstelling weet je op die dagen jezelf door heen te slaan en dat er dan weer een goede dag volgt.

    Ikzelf probeer zo goed mogelijk dagelijks op een positieve manier om te gaan met mijn beperking, die ik pas 4 jaar weet. Zoals Michiel het al goed omschrijft: Opgeven nooit! Accepteren, nee want ik heb er niet zelf voor gekozen. Ermee leren leven, zeker en dat maakt het leven ook tot een extra uitdaging!

    Met die instelling leef ik dus ook. En blijf in jezelf geloven, dat je iets bereiken kan.

  23. Yoni van ekkendonk 23 september 2015 / 18:32

    Wauw meid wat een prachtige website
    echt mijn complimentjes
    Ik ben yoni en heb een licht verstandelijke beperking

    Mijn blog gaat over mijn verstandelijke beperking en hoe ik daarmee omga!
    Ik vind het altijd leuk om reacties te ontvangen van jullie
    gaan jullie me volgen??

    http://yonivanekkendonk.blogspot.nl
    XX yoni

  24. Tenziger 3 oktober 2022 / 16:11

    Wat mooi geschreven! Ik heb zelf geen handicap, maar iemand in mijn familie wel. Het maakt sommige dingen net even wat lastiger en vind het soms moeilijk om ermee om te gaan. Toch zal ik altijd voor hem blijven zorgen en sta ik altijd voor hem klaar. Bedankt voor het delen van dit artikel!

    Met vriendelijke groet,

    Felix

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.