In het boek ziekelijk gelukkig worden een aantal eigenschappen genoemd die positief zijn als je een chronische ziekte hebt. Door deze eigenschappen te ontwikkelen maak je je leven met een beperking makkelijker en leuker. Over een aantal van deze eigenschappen vertel ik mijn persoonlijke verhaal.
Eigenlijk is het raar dat ik het hier nog nooit over heb gehad op mijn blog, behalve onlangs in deze blogpost. Ik heb altijd al wel wat optimistisch in mij gehad, maar zonder dat ik ziek was geworden was ik absoluut niet zo optimistisch als nu geweest. Hoe dat precies zit leg ik vandaag uit!
Ik weet dat veel lezers van Lisanneleeft.nl ook moeten leven met een bepaalde ziekte of aandoening. En vaak spreekt voor hen mijn blog zo aan vanwege de postieve noot in mijn blog. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet gek, want ik denk dat het leven veel beter wordt als je leeft met een beperking en je jezelf leert om optimistisch te zijn. Sterker nog: ik denk dat je soms geen keus hebt en wordt gedwongen het te leren.
Aangeleerde eigenschap optimisme: 2 voorbeelden
Stel je voor… al 2 maanden breng ik door in bed. De paar meter naar de wc is een enorme onderneming. Ik ben al tijden niet op school geweest, en mijn vrienden heb ik dus al tijden niet gezien. Voor de duidelijkheid: voor mijn vrienden was het (en is het nog steeds) nooit gebruikelijk om langs te komen als ik ziek thuis was. Het enige wat ik had was mijn bed, mijn laptop en mijn ouders die voor me zorgden. Ik wist niet wat ik had en of ik ooit nog beter ging worden dan dat. Maar ik genoot van mijn laptop, de programma’s op tv en als de zon naar binnen scheen dan was mijn dag weer helemaal goed.
Het klinkt misschien een beetje dramatisch, maar zonder mijn optimisme was ik er nu niet meer geweest. Vaak was de pijn ondraaglijk en kon ik van vermoeidheid helemaal niets doen. Dan heb je dat optimisme gewoon nodig om ook nog kleine lichtpuntjes te kunnen zien. Zonder lichtpuntjes had ik het niet vol gehouden, ik denk dat dit ook wel de momenten waren dat ik geen keus had en het wel moest leren de kleine dingen te waarderen.
Stel je voor… het nieuwe schooljaar is begonnen. Het afgelopen jaar heb ik met heel erg veel geluk 2 vakken kunnen afsluiten (eigenlijk maar 1, maar die 2e deed ik in de vakantie). Ik mocht nog 2 jaar doen over dat jaar, het examenjaar. Ik moest bij het afdelingshoofd komen om mijn rooster aan te laten passen. Het andere meisje (ook ziek) vertelde dat ze dat jaar 3 vakken wilde gaan doen. De vraag aan mij was: ‘en hoeveel en welke vakken wil jij dit jaar doen?’. ‘Alle 5’. Ik vond mezelf wel heel optimistisch hoor, maar dat moet je ook zijn, want anders krijg je achteraf spijt. Ik heb dat schooljaar mijn Havo diploma gehaald.
Wanneer het beter gaat, en optimisme niet alleen een middel is om de dag door te komen, heb je ook heel veel aan optimisme. Dan is het een toevoeging, een extraatje in het leven! Dat weten jullie denk ik ook wel, maar ik heb er heel erg veel aan te danken. Zonder dat extra beetje optimisme was mijn blog niet wat hij nu is! Of misschien was er wel helemaal geen blog… Hoe optimistisch ben jij? En waar gebruik jij het voor?
Mooi persoonlijk verhaal, dat getuigt van veel kracht en positiviteit!
Ik heb soms de neiging om vooral aandacht te hebben voor alles wat mis kan gaan, dus ik probeer wel bewust bezig te zijn met optimistisch dingen bekijken 🙂
Wauw, wat mooi geschreven! Het heeft me nu echt aan het denken gezet op de vroege morgen! Haha 🙂
Ik zal proberen wat meer positief te zijn, als het even tegenzit.
x
Mooi verhaal. Ook ik zou best wat positiever mogen zijn.
Ik vind mezelf ook zeker wel positief in het leven staan. Ik heb ook periodes dat ik nauwelijks kan lopen en veel pijn heb. Toevallig heb ik vorige maand nog zo’n periode gehad en ben ik nu nog aan het herstellen. Maar wat kan ik dan genieten van mijn vriendje wat ontbijt op bed komt brengen, van het zonnetje dat naar binnen schijnt of mijn hondje dat gek loopt te doen. Wat kan ik genieten van dat mijn moeder m’n lievelingseten komt brengen en dan een bosje van m’n lievelingsbloemen mee neemt en waar ik dan naar kan kijken. Bosje bloemen op tafel, zonnetje naar binnen, hondje wat loopt te spelen en ik voel me een gelukkig mens en vergeet alle pijn en vergeet dat ik al paar dagen nauwelijks kan bewegen.
Inmiddels gaat het een stuk beter en ben ik het wandelen weer aan het opbouwen. Het begon met een paar minuutjes en iedere minuut die het meer werd, was ik dolgelukkig.
Ik kan op dit moment alweer 25 minuten lopen, ik kom er zeker weer wel! En ondertussen geniet ik gewoon van mijn gekke hondje wat zelf lekker loopt te spelen op het strandje 200 meter verderop, terwijl ik zit uit te puffen van een korte wandeling.
Ik laat me ook echt niet tegen houden door mijn ziekte. Ik ga gewoon leuke dingen doen, naar de dierentuin bijvoorbeeld. Maar dan leen ik gewoon een rolstoel en geniet ik net zo hard van de dierentuin als toen ik het lopend kon. Want hey, ik ben toch wel mooi in de dierentuin!
Ik denk dat mijn ziekte mij ook veel geluk heeft gebracht. Ik hoef geen dure dingen te hebben, verre reizen te maken of allerlei grote feesten af te gaan. Ik ben ook heel gelukkig als ik lekker met mijn vriend een weekendje door brengt op de bank met allerlei leuke series en films. Ik kan genieten van de kleine dingen, zoals een zonnetje door de ramen naar binnen schijnt, lekker in de tuin liggen met een boek omdat ik niet naar een terrasje kan of een mooie bos bloemen op tafel.
Ik vind het heerlijk om op vakantie te gaan en alleen maar in de tuinstoel te zitten buiten of op de bank te liggen terwijl ik naar de vogeltjes en eekhoorns kijk. Mensen vragen dan wel eens wat ik gedaan heb en dan heb ik bijna niets gedaan en ze snappen dan niet dat ik een leuke vakantie heb gehad, want niets doen is toch hartstikke saai? Verveel ik me dan niet? Nee totaal niet, ik haal daar ook mijn geluk uit.
Dus ja, ik voel me zeker een gelukkig mens en vind mezelf ook zeker positief!
Wat een onwijs mooie comment, Mar! Super dat je de moeite hebt genomen om iets over jezelf te laten zien, leuk om te lezen! Je klinkt als een echte optimist 🙂
Hoop dat het wat betreft je gezondheid gauw beter met je zal gaan, ik duim voor je hoor!
Óeee lastig! Hoe optimistisch ben ik!?!?!
Ik denk redelijk. Zodra ik iets irritant vind of moeilijk ben ik dat minder. Maar misschien heeft iedereen dat? Ik ben wel een enorme doorzetter, als ik iets wil dan wil ik het ook bereiken, 🙂
Ik denk dat ik nog meer optimistisch kan zijn, wel beter en je wordt er ook volgens mij veel vrolijker van!
Ik vind het knap dat je zo positief ingesteld bent, je straalt dat in je blogjes ook echt uit. Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik positief ben ingesteld, ligt een beetje aan de situatie. Ik hoor wel vaak dat ik een doorzetter ben. Mijn studie loopt al jaren niet zo heel lekker en toch zet ik door, terwijl ik van anderen vaak hoor dat zij allang het bijltje erbij neer zouden hebben gegooid. Dan zal ik toch wel wat positiviteit bezitten, anders lukt je dat niet 😉
Ik heb het idee dat ik wel redelijk optimistisch ben. Ik heb ook vaak pijn door mijn hernia, maar laat me daar niet vaak door tegenhouden. Dan loop ik wel even een rondje (zeker fijn als het zonnetje schijnt!) of ik loop net wat minder ver hard. Tja… Het leven is niet altijd alleen maar leuk, maar laten we vooral het beste ervan maken! Ik heb wel echt bewondering voor jouw positiviteit en karakter.
Knap dat je zo positief kan blijven, ik weet niet of ik dat zou kunnen als ik ziek was. Met andere tegenslagen ben ik wel positief, ik kan dingen makkelijk naast me neerleggen en ga niet bij de pakken neerzitten 🙂
Mooi geschreven en een goed punt om over na te denken! Dankje!
Mooi geschreven!
Optimistisch in het leven staan is supergoed.
Mooi geschreven 🙂
Ik probeer altijd ergens voor te gaan en het positief te bekijken en ik geloof ook wel dat als je ergens voor gaat het ook lukt en als het niet lukt dan heb je niet hard genoeg eraan gewerkt of het misschien niet echt graag wilt. Dit slaat natuurlijk niet op ziektes etc waar je echt niks aan kunt doen. Daarnaast kijk ik altijd terug, hoe ging het toen, ik merk dat het altijd goed komt, misschien lopen dingen niet zoals jij wilt, maar je moet er zelf het beste van maken en anders was je nu niet waar je nu bent.
Ik heb mijzelf ook aangeleerd om optimistisch te zijn. Het heeft me helpen overleven in diepe dalen en heeft het naast dat het voor mij draaglijker werd, ook voor mijn omgeving draaglijker gemaakt. Door mijn optimisme blijf ik uit een isolement, ook al kan ik weinig. Ik zie overal mogelijkheden, soms schiet ik daar wat in door, maar daar werk ik aan. Ik vind het een herkenbaar artikel en wat je zegt, ik volg jou mede door jouw optimisme. Dat werkt gewoon aanstekelijk!
Keep your head up van Ben Howard!
Dit is echt heel herkenbaar! Ik zou er zonder mijn optimisme ook niet meer zijn geweest idd. Optimisme heb je als je een chronische ziekte hebt, echt wel nodig wil je eigenlijk de dag kunnen doorkomen..
Mooi geschreven! Ik denk inderdaad dat als je een chronische ziekte hebt, je wel optimistisch moet zijn.