Lisanneleeft bestaat 10 jaar, daarom deel ik 10 lessen die ik leerde in de afgelopen 10 jaar. Tien jaar geleden was ik een beetje verloren. Ik wist niet zo goed wat ik met mijn tijd in bed moest doen. Toen ik bedacht dat ik een nieuwe hobby nodig had, kwam ik al snel bij het bloggen uit.
Foto door Emma Matthews Digital Content Production via Unsplash
Tien jaar geleden was ik 18 en ik was al zeker vijf jaar mijn grote hobby kwijt: sporten. Ik was echt een heel sportief meisje voordat ik ziek werd op mijn dertiende.
Ik sportte drie a vier keer per week: atletiek! Plus de gymlessen op school, die ik heel erg leuk vond. Gym was mijn lievelingsvak, weet ik nog. Ik dacht er zelfs over om zelfs de opleiding te gaan doen om zelf gymleraar te worden.
Toen ik dertien was en ineens niet meer kon sporten was dat dus even flink zuur. Ik heb er dagen om gehuild, ik was niet alleen mijn grote hobby kwijt, maar ik had ook het gevoel dat ik een deel van mijn identiteit kwijt was, sporten was zo’n groot deel van mijn leven!
Voor de volledigheid: ik werd ziek. Ik kreeg de ziekte van Lyme waardoor ik geen fysieke dingen meer kon doen. Ik voelde me constant uitgeput en had veel pijn. Daardoor lag ik veel in bed.
Wat ik ben gaan doen in plaats van sporten? Ik heb heel veel films gekeken, tijdschriften gelezen en… heel veel blogs gelezen! In het begin heb ik het vooral bij lezen gehouden.
Maar toen ik 18 was besloot ik zelf ook te gaan bloggen. Ik las vooral beautyblogs, die waren er ook het meest. Ik besloot om te gaan bloggen over andere dingen dan beauty, dat paste beter bij mij.
En zo werd Lisanneleeft geboren!
Het leek me de perfecte hobby, ik kon het doen vanuit mijn bed. Ik kon mijn ei kwijt! En het mooie aan bloggen is dat je het helemaal op je eigen manier kan doen. Wil je zelf foto’s maken? Kan! Maar het moet niet, als het niet gaat dan gebruik je een foto uit een beeldbank. En teksten typen kon ik bijna altijd wel.
In het begin, zeker de eerste vijf jaar, heb ik elke dag een nieuwe blogpost online gezet. Bizar, toch? Nu zet ik er een of twee per week online.
In de tijd dat ik echt heel erg ziek werd en niet meer achter mijn laptop kon zitten heb ik een tijdje helemaal niet geblogd. Bloggen was de perfecte hobby, maar op een gegeven moment was het gewoon op. Vandaar de bijna in de titel. Bloggen kan niet écht altijd. Maar wel bijna altijd.
Bloggen was, en is nog steeds, de perfecte hobby. Niet helemaal meer een hobby, maar zo voelt het nog wel. Het fijne is dat het allemaal op mijn eigen voorwaarden kan, precies hoe het op dat moment bij me past.
Herkenbaar!
Al heb ik het niet die tien jaar volgehouden besef ik me bij vlagen steeds weer hoe fijn het is. Jij bent meer die sprinter die blijft doorgaan terwijl ik als stoptrein af en toe pauzeer maar mooi om te lezen hoe bloggen ook voor jou zo’n mooie uitlaatklep blijft!
Zo las ik 3 jaar geleden jouw blog al vaak met plezier en vind ik t super dat bij terugkomst you’re still going strong!
Tof!
Dat moet heel heftig zijn geweest, van sporten als hobby en uitlaatklep naar dat niet meer kunnen. Bloggen is bij mij een beetje om dezelfde reden ontstaan als bij jou. Ik werkte niet meer en las veel blogs en het kriebelde. En ja, dat het dan op je eigen voorwaarden kan, is wat mij betreft echt perfect.