Dat was het dan, het jaar 2011. Voor mij een jaar waarin heel veel gebeurd is. Waarin heel erg veel veranderd is vooral! Positief of negatief? Ik denk dat we daar pas in 2012 achter gaan komen, maar dat houdt het een beetje spannend. Goed, dit waren mijn hoogte en dieptepunten van 2011 in het kort.
In het eerste halfjaar kende voor mij vooral veel hoogtepunten. Ik was goed bezig met bloggen, ik werd steeds enthousiaster. Ik had het geweldig naar mijn zin op de Havo! Ik haalde goede cijfers, had leuke klasgenoten en zag mijn vrienden elke dag! Wat wil een mens nog meer?
Voor hoge cijfers hoefde ik niet perse hard te werken. Ik moest hard werken om uberhaupt ergens een cijfer te kunnen neerzetten! Het was steeds weer een enorme klus om toetsen te maken en handelingsdelen af te ronden. Ik had al twee vakken binnen van het jaar ervoor, maar de overige 5 vakken haalde ik in dit jaar. Ik haalde mijn Havo diploma! Gek is dat, het voelt alweer zo lang geleden. Alsof ik dat papiertje al 5 jaar heb.
Een magisch papiertje! (Wat zitten er een bloed zweet en tranen in dat rotpapiertje zeg!)
Nog een hoogtepunt, op de laatste schooldag, de examenstunt, leerde ik Tim kennen. Mijn lieve vriendje!
Daarnaast ontdekte ik APS- therapie in het ziekenhuis, waardoor ik een heel eind opknapte! Ik kon zelfs weer stukjes hardlopen. Een onbetaalbaar gevoel!
Nadat ik mijn diploma binnen had was ik natuurlijk heel blij! Ik genoot van mijn vrije tijd (een week welgeteld). Ik was het gauw zat en begon aan een thuisstudie copywriting. Verder waren mijn vrienden veel aan het werk in de vakantie, dus die zag ik bijna alleen in het weekend.
Gelukkig had ik mijn vriendje nog! Maar toen alle scholen begonnen, iedereen het drukker kreeg en Tim 6 weken van de aarde verdween voor zijn introductie, kreeg ik het even zwaar. Zoals je misschien wel weet kan ik door de fibromyalgie niet verder studeren, vanwege het reizen en de intensiviteit van zo’n opleiding.
Op 3 januari in 2011 schreef ik een stuk over mijn grootste angst. Je kunt het hier teruglezen. Wat mijn grootste angst is? Eenzaam worden. Die was eigenlijk wel een klein beetje uitgekomen, voor mijn gevoel. En toen de APS- therapie ook nog steeds minder leek te werken, werd ik daar niet vrolijker van. Maandenlang zat ik een beetje in een dipje, zo had ik me al lang niet meer gevoeld!
En nu? Dat heb je hier kunnen lezen! Doordat ik nu iets heb om naar uit te kijken gaat het weer veel beter met me, ik ben weer vrolijk! Ik ben nog niet echt begonnen met al deze leuke dingen, maar 2012 gaat me zeker weten iets goeds brengen! Hoe was 2011 voor jou?
Om 12 uur komt er nog een stuk online. Yay!
Mijn jaar was vreemd genoeg zo goed en veranderlijk. Een beter jaar had ik niet kunnen wensen!
Fijne jaarwisseling 😀
Leuk om te lezen!:D
Superfijn dat het nu weer zo goed met je gaat!
Wat mooi dat je ondanks de dieptepunten toch terug kunt kijken op een mooi jaar!
mooie hoogtepuntjes hoor 😀 2012 wordt vast nog mooier..! Geniet ervan hele fijne Jaarwisseling
Je blogberichtje van 3 januari 2011 had ik nog nooit gelezen (omdat ik je blog toen niet kende). Ik schrok er eerlijk gezegd wel een beetje van. In de eerste plaats omdat ik het niet zo van je ken, en ten tweede omdat het heel erg herkenbaar is voor mij helaas. Hoe 2011 voor mij was kun je op mijn blog lezen.
Een heel fijne jaarwisseling op het eiland van Cesar Manrique. En een mooi en gezonder 2012.
Je mag heel trots op jezelf zijn lisanne!!