Aangezien ik veel vragen heb gehad waarom ik niet meer blog, nu toch maar een update. Ik hou niet van excuses bedenken om niet te hoeven bloggen (in de vorige post heb ik er genoeg genoemd, dacht ik zo). Toch wil ik graag even kort uitleggen waarom ik de laatste tijd weinig (nouja… niet) geblogd heb. Laat ik maar eens eerlijk zijn tegen jullie!
Oké, eerst de volle emmer. Zoals je misschien wel hebt kunnen merken ging het niet zo lekker. Iedereen is weer begonnen met school of werk. Ik niet, ik heb nog geen werk. En daar baal ik ontzettend van, dat geef ik maar gewoon toe. Ik ben het zat om thuis te zitten en niet verder te kunnen. Iedereen begint weer, heeft elke dag dingen te doen die gewoon moeten, maar die tegelijkertijd ook heel gezellig zijn. Ik niet, m’n vrienden gaan allemaal verder, zo natuurlijk ook mijn ouders. En dan zit ik thuis. En zo voelt het op het moment ook, thuis zitten.
Daarnaast ben ik de afgelopen weken bezig geweest met de APS therapie, waar ik ook bepaald niet vrolijk van werd. Op een of andere manier reageer ik heel sterk op de therapie (dat is negatief onder de therapie, maar daarna juist positief). Wat wil zeggen dat ik onder de therapie extreem moe ben, maar ook bijvoorbeeld mijn eetlust is ver te zoeken.
En de druppel. Ik ben hard bezig geweest met het zoeken van werk. Ik heb gekeken naar bedrijven die een mogelijkheid voor mij zouden kunnen zijn. Ik heb zelfs brieven geschreven. Vorige week maandag zou ik hiermee verder gaan met iemand waarvan ik hulp krijg. Door een stomme fout van iemand anders ging dit niet door en moest ik weer een week langer wachten. Ik neem het niemand kwalijk, iedereen maakt weleens een foutje, maar dat was gewoon de druppel.
Ik blijf vaak enthousiast met waar ik mee bezig ben en weet mezelf altijd weer op te vegen, maar nu ging dat gewoon niet zo snel. Er waren gewoon even te veel dingen tegelijk die niet gingen. En het overkomt me niet vaak en daarnaast geef ik het ook niet graag toe, maar m’n gevoel won het gewoon van mijn verstand. Ik doe m’n best maar ik kan niets beloven.
Sterkte Lisanne!
och meid wat balen, van ‘t werk. Kan me voorstellen dat je nu wel even zoiets hebt van ,ik wil ook weer wat gaan doen. Doe het rustig aan meid en veel succes.
ik kan me best voorstellen dat het soms teveel wordt, je ziet iedereen doorgaan en jij blijft hangen… ik hoop dat je snel weer een beetje beter voeld..!
Ik wens je veel sterkte na deze tegenslagen. Geef niet op, want ook jij komt er. Ik geloof dat je na verloop van tijd zult zien waarom deze periode je sterker gemaakt heeft en wat het je uiteindelijk heeft gebracht. Ik ga zelf ook door een rotperiode, dus ik ken het gevoel, ook al is de oorzaak totaal iets anders.
Ik begrijp precies wat je bedoeld. En het eerste stukje wat je schrijft over thuis-zitten, het lijkt wel of ik over mezelf lees.
Ik ben inmiddels al bijna 5 jaar thuis. Dat klinkt inderdaad niet hoopvol, maar goed, het ging niet anders. Wel altijd dingen geprobeerd hoor.
Ik zou het gewoon niet opgeven. Eens vind je de juiste weg voor jou. Dus koppie op, het komt wel goed! 🙂
Je hebt toch ook nog die studie van LOI?
misschien kun je daar anders mee beginnen, toch?
Wie weet is het wel hartstikke leuk en interessant;)
Tja, heel herkenbaar dat je je gevoel bij tijd en wijlen niet onder controle heb ook al doe je zo je best. Sterkte.
Jeetje, wat vervelend dat allemaal! Veel sterkte <3
Heel begrijpelijk dat het bloggen daarom even niet ging. Neem je tijd!
Heel veel sterkte
Lisanne, Lisanne, stop niet in elke zin het woordje “gewoon” alsof je je excuses moet aanbieden. Het ging even niet, klaar. Dat begrijpen wij best en al deden we dat niet, dan is dat ons probleem. Richt jij je nu maar op je herstel, op je wat beter voelen als is het maar een klein verschil. Je kan het! Ik ken de frustratie van “iedereen gaat door behalve ik” maar al te goed. Mijn klasgenoten van de havo hebben nu hun HBO diploma en mijn klasgenoten van het MBO, wat ik noodgedwongen heb geprobeerd, zitten nu in het laatste jaar. Maar het gaat niet om hun, je kunt hun situatie niet met de jouwe vergelijken. Jij gaat ook stralen, op je eigen manier en op je eigen tempo. Je leert met tegenslagen omgaan en dat is ook waardevol. Succes meid!
Ahhw, sterkte!
Sterkte meis! Het komt vast goed! Niet op geven en gewoon doorgaan! Op internet zoeken naar een baantje en kijken wat bij je past. Zo veel mogelijk sollicitaties doen! Heel veel sterkte! <3
xx