Diary: Een dagje Amersfoort

Ik lig in mijn bed, al een tijdje te wachten op het inspiratiemomentje. Deze komt niet, dus ik dacht: ik doe eens iets anders! Gisteren was mijn tweede vergadering van de FES jongerencommissie. De tweede keer alleen met de trein (niet zo’n groot succes), en met een fijn zonnetje (wel een groot succes). Een soort dagboek stukje van gisteren.

Zoals je misschien wel weet is alleen met de trein gaan voor mij een aardige opgave. Sowieso is het druk in de trein, veel geluiden om me heen en dat kost veel energie. Ten tweede levert het stres op, vooral als er sprake is van vertraging.

En die vertraging die was er. Op het station waar ik in moest stappen al, we stonden rustig te wachten en opeens kreeg er iemand een epileptische aanval. Eerlijk toegegeven: ik schrok ervan! Normaal ben ik degene die “omvalt”, en dan is het heel normaal als iedereen gewoon rustig reageert. Maar ik had echt iets van ojeej, wat moet ik nu doen! Beetje gek, hehe. Gelukkig heb ik nog wel even kunnen helpen.

Resultaat was wel dat de trein 20 minuten later vertrok dan gepland en halverwege stopte de trein er helemaal mee, waardoor het uiteindelijk 30 minuten vertraging werden. En daar bleef het gelukkig bij!

Na de overstap vroeg een dronken meneer zich nog af waarom er geen kalkoenen in de wei huppelden. Jep, je beleeft nog eens wat als je met de trein gaat. Moet ik vaker doen, heb ik ook eens wat interessants te vertellen, hahaha.

Vervolgens kwam ik, enkel een half uurtje later dan gepland, aan bij de vergadering. Vooral bezig aan de komende jongerendag. En om eerlijk te zijn ben ik ontzettend benieuwd naar deze dag, ik ga oa. foto’s maken! Het belooft een hele leuke dag te worden.

Omdat we vroeg klaar waren, en een van de dames van de jongerencommissie moest wachten, hielden we haar maar gezelschap. En da’s geen straf hoor, met z’n drieën (Mayke en Anneke, twee onzettend leuke meiden!) op een terrasje in het zonnetje in Amersfoort. Heerlijk!

En ik blijf het maar zeggen: Het is ontzettend gek om mensen tegen te komen die ook fibromyalgie hebben! Sommige dingen, die je vrijwel altijd moet uitleggen, zijn opeens heel vanzelfsprekend. En tegelijkertijd is de fibro bij iedereen heel verschillend, maar dat is ook weer logisch want dat weet je als je het hebt. Bij niemand is het hetzelfde! Snap je het nog?

De terugweg was vooral heel druk, maar ik heb het overleefd. Ik moet zeggen dat ik een stuk relaxter zat dan de heenweg, haha. En thuis lagen er twee pakketjes op mij te wachten, daarover later meer!

Eenmaal thuis gekomen was mijn energiepijl ongeveer 0. En m’n inspiratie was ook 0, vandaar dit blogje. Maar in de enquete gaven jullie aan dat jullie meer over mij persoonlijk wilden weten, dus wie weet valt zo’n blogje toch nog in de smaak. En ik zei gisteren nog wel, ik ga wel een dag van mij in foto’s maken. Dat is het dus geworden, maar dan zonder de foto’s haha. Laat weten wat je ervan vindt!