Eind 2022 besefte ik: ik ben te zwaar. Alle kilo’s die je te veel weegt, moet je ook elke stap die je zet meedragen. En daar had ik niet meer zo’n zin in, het leek me fijner om weer wat minder te wegen. Als chronisch zieke is dat zware gevoel helemaal niet fijn. Na 35 kilo aankomen besloot ik wat te gaan afvallen.
Tigger warning: ik ga in deze blogpost praten over gewicht en getallen noemen.
Hoe ik ben aangekomen
Ik ben heel erg ziek geweest en in mijn slechtste periodes kon ik nauwelijks meer eten. Daarvoor had ik van die handige nutri-flesjes met drinkvoeding, zodat het wat makkelijker ging om calorieën binnen te krijgen. Op mijn lichtst woog ik 49 kilo. Dat is niet veel voor iemand van 1.75, voor mij was dit ook geen gezond gewicht.
Vervolgens ben ik begonnen met een medicijn waarvan bijna iedereen aankomt, als bijwerking. In mijn geval was dat helemaal niet zo’n probleem! Je krijgt er een enorme eetlust van en je gaat er dus lekker veel van eten, haha. Zo kwam ik langzaam aan, in totaal wel 36 kilo, reken maar uit: ik was 85 kilo!
En dat vond ik te zwaar. Niet om hoe ik eruit zag, ik vind het me absoluut niet misstaan. Als ik in de spiegel keek zag ik wel dat ik wat zwaarder was dan voorheen, maar om hoe ik eruit zag had ik (wat mij betreft) niet hoeven afvallen.
Maar iedereen met vermoeidheid of pijnklachten kent het gevoel denk ik wel dat al je ledematen zwaar voelen en dat elke stap zetten ontzettend veel moeite kost. Het voelt een beetje alsof je dagenlang niet geslapen hebt en nouja, dat alles dus zwaar voelt! Als je dan ook nog weet dat je daadwerkelijk te zwaar bént, dan is het wel een fijn idee om dat gevoel van zwaarte wat minder te hebben. Dat is eigenlijk mijn motivatie geweest om te gaan afvallen.
Mentale ruimte om goede keuzes te maken
En om dat te kunnen moet je fysiek en mentaal je goed genoeg voelen, zo gaat dat bij mij in elk geval. Gelukkig had ik er mentaal genoeg ruimte voor. Niet constant, maar steeds een beetje. Het is namelijk absoluut niet zo dat ik de afgelopen jaren alleen maar gezond heb gegeten, haha.
Als je je slecht voelt is het veel moeilijker om verstandige keuzes te maken wat betreft eten. Vooral als een koekje of een snoepje het enige lichtpuntje in je dag is. Moet je dat dan opgeven? Dat is écht heel lastig.
Als je de ruimte in je hoofd hebt gaat afvallen zo veel makkelijker dan wanneer je je heel erg slecht voelt.
Gezonde keuzes maken
Wat ik heb gedaan om af te vallen? Dat is eigenlijk heel simpel:
- Ik ben mijn gevoel dat ik moet eten gaan negeren, dat moet wel met de medicijnen die ik slik. Hoe langer ik dit doe, hoe meer ik eraan gewend raak. Inmiddels ervaar ik veel minder drang om constant te eten, dat is echt heel fijn, want dat maakte het supermoeilijk om af te vallen. Ik had echt een onstilbare honger, de hele dag.
- Minder tussendoortjes. Ik heb tussendoor geen koekje, snoepje, chipje, of snackje nodig om de dag door te komen.
- Vooral omdat ik niet zo lang op een dag wakker ben (ik slaap veel), verbruik ik niet zo veel energie als een actief persoon, daar moet ik rekening mee houden. Vooral alle snacks hebben geen functie (fruit en nootjes uitgezonderd). Met alleen de hoofdmaaltijden krijg ik genoeg voedingsstoffen binnen!
- Verder kies ik het liefst voor volkoren producten, biologische groenten en fruit als die keuze er is en zo min mogelijk suiker.
In een ideale wereld eet ik precies wat mijn lichaam nodig heeft, niet meer en niet minder. Als ik me goed voel kan ik me daar heel goed aan houden op het moment, omdat ik mentaal fit ben. Als ik me heel slecht voel krijg ik enorm veel zin in chocolade, haha. Dat kan best een keertje, maar omdat ik mijn lichaam zo gezond mogelijk wil hebben doe ik dit zo min mogelijk. Ook in verband met mijn PCOS diagnose wil ik dit graag.
Bewegen heeft voor mij niet echt een rol gespeeld, als ik me goed voel doe ik dat heel graag. Maar als ik me fysiek niet goed genoeg voel, wat heel veel dagen zo is geweest, dan deed ik dat niet. Het is voor mij geen optie om te kiezen voor meer beweging, maar meer een kwestie van geluk.
Op dit moment weeg ik iets minder dan 65 kilo, precies 20 kilo verschil met mijn hoogste gewicht dus! Ik heb weer een gezond gewicht en minder buikvet (dat schijnt erg ongezond te zijn, heb ik gelezen).
Qua uiterlijk zie ik wel verschil, maar eigenlijk toch vooral in mijn gezicht! Maar zoals ik al zei: ik vind het vollere niet perse minder mooi dan hoe ik er nu uitzie.
Dus, wat ik zou aanraden voor als jij ook 20 kilo wil afvallen? Zorgen dat je mentaal ruimte krijgt om zo gezond mogelijk te eten. En geluk dat je er misschien ook nog bij kan bewegen! Op het internet hoor ik allemaal mensen over calorietekorten en “de knop omzetten” en dat werkt natuurlijk ook. Maar het is niet vanzelfsprekend dat zomaar iedereen dat kan toepassen!
Ik kan zeggen dat ik, nu ik lichter ben, me ook lichter voel. En dat vind ik heel erg fijn!
Kan me voorstellen dat lopen en bewegen zwaarder gaat aanvoelen als je te zwaar bent. Hoop dat het bewegen nu ook wat lichter word, ondanks de chronische ziekte. En nee: ik eet ook niet altijd precies wat mijn lichaam nodig is. Hoe doe je dat uberhaupt, haha.
Bewegen gaat echt weer een stukje makkelijker nu! Op slechte dagen voelt alles nog steeds zwaar natuurlijk, maar ik weet dat ik er in elk geval alles aan heb gedaan om dat gevoel te verminderen, dat vind ik wel fijn 🙂
Knap dat je hier zo hard aan hebt gewerkt. Zelf ben ik niet bewust bezig met afvallen, wel met gezonder eten en meer bewegen/sporten. Dat zal vast op de weegschaal te zien zijn over een tijdje 🙂
Dankje! Als je gezond leeft zie je vanzelf inderdaad ook wel resultaat op de weegschaal 🙂
Goed verhaal van je. Ik heb er wel wat aan wegens aardig wat overgewicht en minder bewegen door rugklachten.
Ik ga aan de slag!
Dankjewel.