Ik heb mijn Mindfulness box (aanrader) erbij gepakt, aan de hand van de kaartjes daaruit heb ik een aantal adviezen gekozen die daarop stonden. Deze wil ik graag op mijn eigen manier toelichten! Perfectie is wel een dingetje voor mij geweest, dus daar kan ik je best wel iets over vertellen.
foto door Dirk Sebregts
Perfectie lijkt zo mooi. Ik wilde altijd een perfect leven, nouja, een leven dat ik zelf perfect vond, ik wilde het allemaal. Ik wilde een bedrijf (ha, die heb ik nu!) en wilde allemaal grote dingen gaan doen. Ik wilde een perfecte man, een perfect huis, perfecte kinderen en eigenlijk wilde ik dat alles in mijn huis dan ook nog perfect zou zijn. De plaats waar ik woonde moest perfect zijn…
Je snapt mijn punt, ik wilde perfectie.
Carrièreperfectie
Zelfs toen ik al jaren ziek was, wat absoluut niet in de buurt komt bij een perfect leven, had ik nog steeds van die perfecte plaatjes in mijn hoofd. Vooral carrièreplaatjes. Ook wel mannenplaatjes, overigens, hahaha. Maar vooral op het gebied van mijn carrière wilde ik perfectie.
Dat was ongeveer rond het moment dat ik klaar was met de middelbare school. Geen school meer, maar aan het werk. Uiteraard wilde ik een perfecte baan, maar helaas, die bestond niet. Wat een verrassing! Ik was wel oprecht teleurgesteld.
Maar beetje bij beetje heb ik dat perfecte steeds meer naast me neergelegd. Toen ik nog op de middelbare school zat blogde ik al (ja, op deze blog!!!). En bij het bloggen bloggen, en het dagelijks publiceren, kun je de eigenschap perfectionisme niet gebruiken. Een blogpost wordt nooit helemaal perfect. Een foto wordt (vooral als leek) nooit precies zoals je hem had gewild. Helemaal perfect wordt het simpelweg niet.
Ik denk dat Elja eigenlijk wel een van de mensen is die me heeft doen helpen inzien dat imperfectie juist heel erg mooi kan zijn. Dat ik Elja noem is eigenlijk wel heel grappig, sommige kennen haar misschien van #blogpraat, dit is een twitterchat elke maandag van 20:00u tot 21:00u en bestaat al langer dan dat ik blog. Vrij snel nadat ik begon met bloggen stuitte ik op #blogpraat en Elja is de bedenker en initiatiefnemer (en gewoon heel erg leuk). Toen ik voor het eerst meedeed met #blogpraat toen blogde Elja zelf helemaal niet. Of nouja, nauwelijks. Ze blogde voor haar bedrijf, maar juist dat perfectionisme zat haar zo in de weg om te bloggen.
Op een gegeven moment is ze elke dag gaan bloggen en vanaf dat moment heb je die hele leerschool van imperfecties met haar mee kunnen maken via haar blog. Alle gedachten gingen op papier (ehh, op haar blog) en je kon meelezen. En vandaag nog steeds kun je genieten van die imperfectie van ‘gewoon doen’ en bloggen. Elja heeft mij (waarschijnlijk zonder dat ze dat doorhad) heel veel geleerd over de schoonheid van imperfecties in je carrière. En dat perfectie stiekem een beetje saai is. Inmiddels denk ik er ook zo over. Ik ben alles behalve perfect, maar het is allemaal wel goed genoeg.
Hoe denk jij hierover? Moet bij jou alles perfect zijn? Of ben je ook tevreden met ‘goed genoeg’?
Ik probeer me mee te laten voeren met hoe het allemaal gaat, maar ook ik heb er soms moeite om me erbij neer te leggen dat mijn leven niet perfect is. En dan met name op carrière gebied. Ik denk vaak had ik maar een andere studiekeuze gemaakt en gekozen voor wat ik echt wilde en wat echt bij mij past. De studie die ik heb gedaan was dat niet. Na twee jaar werken in die branche hield ik het alweer voor gezien.
Ik heb heel lang gedacht dat alles perfect moest zijn en dat ik vooral perfect moest zijn maar daardoor legde ik de lat heel erg hoog en kon ik feitelijk nooit voldoen aan mijn eigen eisen.
Ik probeer nu te accepteren dat dingen soms goed zijn zoals ze zijn en dat dus niet altijd perfect is. But that”s oké.
Ik had ook altijd een plaatje van hoe mijn leven moest zijn. Een beeld waarvan ik dacht dat ik tevreden zou zijn als ik dat haalde. Gelukkig zou zijn. Maar niks daarvan is uitgekomen. Hoewel ik soms momenten heb dat het een beetje steekt en schuurt, probeer ik nu juist intens te genieten van dat imperfecte leven. De schoonheid van het leven zit hem niet in perfectie. Het is juist de kapotte spiegel die op zoveel manieren de realiteit reflecteert. Telkens zie je iets anders. Tenminste als je het wilt zien en er de tijd voor neemt goed te kijken.
Ik had mijn hele leven uitgestippeld en toen plots die diagnose. Bamm, alles voorbij.. Althans mijn hele toekomst lag aan gort. Ik zou nooit kunnen doen wat mijn grootste droom is… Ik probeer het te accepteren en dat lukt redelijk maar af en toe krijg ik een terugslag en word ik met mijn neus kei gard op de feiten gedrukt.. Het is wat het is.
Iedereen zegt altijd wel “niemand is perfect” en toch streven we er allemaal lange tijd naar. Bewust of onbewust. Het is een verademing op het moment dat je dat streven kan loslaten. Precies wat jij zegt; goed is goed genoeg en zo is het echt.
Ik streef graag naar perfectie maar merk dat dit alleen maar een struikelblok is en vaak de dingen daardoor niet goed genoeg zijn. Tegenwoordig kan ik dat gelukkig veel meer loslaten!
Ja, perfectie mag niet in de weg staan van het goede. Soms heb je de neiging om dingen niet te doen omdat ze ook niet perfect worden, terwijl dat heel erg zonde is. Mooi artikel.
Bij mij moet eigenlijk alles perfect zijn voorral op carrière gebied. (Wat betreft mannen heb ik dit nooit zo gehad.) het is verre van perfect door mijn ziekte, maar toch probeer ik er aan vast te houden. Momenteel probeer ik door therapie mijn faalangst en perfectionisme te laten gaan. Ook qua bloggen merk ik heel erg dat het nooit goed genoeg is, daarom besluit ik vaak maar niets online te zetten. Ik denk dat ‘gewoon doen’ inderdaad de beste manier is om er overheen te komen, dus dat probeer ik steeds vaker te doen. Op mijn kamer hangt de quote: niet perfect is ook goed. En dat is natuurlijk ook zo!
Zelf zit ik ook thuis en ben dus volledig afgekeurd door chronische pijn die ik het overgehouden nadat ik mijn nek 8 jaar geleden brak. Het is destijds en soms nog steeds best lastig dat ik niet het leven leefde zoals ik dat voor ogen had, en voelde me daardoor een nietsnut en dus zeker niet perfect. Nu weet ik dat gelukkig zijn ook uit andere dingen gehaald kan worden en ben ik opzoek gegaan naar andere dingen waar ik mijn passie in kwijt kan. Moet het perfect zijn? Ja voor mij wel, maar als het niet perfect is kan ik daar zeker mee leven
Ik probeer tevreden te zijn met ‘goed genoeg’. Vind het altijd lastig als mensen vragen wat mijn ambities zijn, want waarom mag ik nu niet al heel tevreden zijn? Door mijn blog heb ik geleerd dat iets dat ik ‘mwah’ vind, anderen juist kan inspireren. Te kritisch zijn blokkeert alleen maar, maar dat is wel lastig los te laten. Iedere dag lukt het iets meer!
Heel herkenbaar allemaal. Ik ben nooit tevreden. Mijn blog krijg ik maar niet perfect, omdat ik mijzelf te veel vergelijk met anderen en mijzelf verwijt geen verstand te hebben van computerzaken. Maar ja, het gras is altijd groener aan de overkant. Ik moet mijn blog dus niet meer vergelijken met anderen, maar er zelf iets van maken waar ik tevreden mee ben. Over de rest van mijn leven, vind ik werk ook heel herkenbaar. Het perfecte werk bestaat gewoonweg niet. Er zijn te veel mensen binnen een bedrijf die je kunnen teleurstellen. En helaas maak ik dat iedere keer weer mee. Dus loslaten en tevreden zijn met wat ik heb. Maar dat is wel een leerweg. Komt vast nog wel.
Lastige. Aan de ene kant ben ik erg perfectionistisch, maar aan de andere kant leer ik ook steeds meer genoegen nemen met voor mij “goed genoeg”. Hier heb ik soms best wel moeite mee. Wat nu als ik er niet alles uit haal, omdat ik maar genoegen neem met minder?! Dat vind ik wel eens lastig. Toch weet ik ook wel dat mijn perfectionisme tot nu toe weinig positiefs heeft opgeleverd, haha…
Bij moet het liefst alles perfect zijn. Voordat onze zoon geboren werd had ik het bijna dwangmatig. Maar nu ik een kind hem kan ik het wel meer loslaten, al gaat dat soms verdomd lastig haha.
Maar wat is perfectie??? Ik denk dat die grens voor ieder ergens anders ligt. Wanneer je tevreden bent met hoe het leven nu voor je is, heb je naar mijn idee de lijn(grens) van perfectie al bereikt. Of wil je nog meer uit je leven wilt halen (ongeacht of dit zou gaan ja of nee)….eigenlijk bedoel je dan dat je nog niet tevreden bent of misschien zelfs niet gelukkig.
Ik vind wel dat ik de perfectie grens al heb bereikt, jaren geleden al. Gewoon omdat ik vond dat ik elke dag al kon genieten van alles en iedereen om me heen. Als het zo bleef dan vond ik het prima! In principe is dit ook zo gebleven en geniet nog van dezelfde dingen als toen. Sommige dingen op een andere manier of met een omweg, omdat mijn gezondheid dit niet meer op de oude manier toelaat. Ik vind elke dag een ‘geniet’ moment, soms wel meerdere…dit houdt t leven leuk. Tevreden zijn met wat je hebt en doet is ook een kunst 😉 Ben je tevreden, jouw lijn van perfectie is bereikt denk ik.
Mooi gezegd, ik denk dat verlangen naar perfectie vaak samenhangt met niet tevreden zijn inderdaad!
Yep, hier ook een perfectioniste! Op mijn 32ste worstel ik er nog altijd mee. Maar gaandeweg kan ik het meer en meer naast me neerleggen. Kan ook niet anders met 3 bengels in mijn leven die iedere minuut opeisen. Blijft niet veel tijd meer over dan om nog even dat perfecte kapsel in elkaar te flansen of m’n huishouden er perfect te laten bijliggen of… Laat staan die perfecte carrière. Die heb ik 4jr geleden opgegeven voor een leven als fulltime time mama. Dat was mijn eerste grote stap naar een ‘imperfect’ leven. En naar vrijheid 😉
Ik herken dit heel goed. Gelukkig ben ik er wel vanaf om zo’n perfecte plaatje in mijn hoofd na te streven, want ik ben toch nooit tevreden genoeg. Soms heb ik van die perioden waarmee ik nergens tevreden ben, en in zo’n periode zit ik nu momenteel even. Is even blegh, maar ik kom hier wel weer uit. Het is allemaal zo rot als je lichaam niet meewerkt terwijl je zo veel dingen wilt doen… Ga er weer mee aan de slag, om wat tevredener te zijn met mijn leven op dit moment. Thanks weer voor je inspirerende blog Lisanne!
THERE IS NO FUN IN PERFECTION!!!!!! super goed artikel!
Heel goed en inspirerend artikel! Ik had ook van alles uitgestippeld en er is niets van uitgekomen. Maar ik ben gelukkig en tevreden en dat is wat telt.
Mooi geschreven! Ik zeg altijd: imperfectie maakt de perfectie! 😉
Ik droomde ook altijd van het perfecte en ik was eigenlijk gewoon om te krijgen wat ik wou. Ik kreeg een lieve, knappe man, een leuke dochter en toen werd ik ziek… plots ging niks meer hoe ik het wou, was niks nog perfect, ik ben gaan inzien dat veel dingen wel goed genoeg zijn.
Perfectie is denk ik een valkuil waar iedereen op zeker moment in terecht komt, en uiteindelijk ontdekt ook iedereen dat het niet gaat om het perfecte plaatje maar om je eigen plaatje en hoe jij dat perfect kunt maken 🙂
Heel goede inspirerende post, thanks!
Vroeger (als in: 2004, 2005, 2006) was ik buiten schooltijd al-tijd bezig met het maken van websites en bij tijd en wijle ook bloggen. Op een gegeven moment ben ik gestopt wegens drukte op vervolgstudie en het krijgen van andere interesses.
De laatste tijd spookt het idee om weer een website/blog te starten heel vaak door mijn hoofd, maar perfectionisme is wat me enorm tegenhoudt. Ik zou bijvoorbeeld anoniem willen bloggen en heb niet 1 specifiek onderwerp of niche om het over te hebben, en ben bang weinig bezoekers te krijgen, en dat past allemaal niet in mijn plaatje van een “perfecte” blog. Terwijl ik weet dat ik goede skills bezit op het gebied van schrijven, fotografie, photoshop, wordpress, html/css, social media, etc.
Na het lezen van je blogpost denk ik: misschien moet ik het maar gewoon doen, al is het puur en alleen maar om beter te leren omgaan met mijn perfectionisme. Bedankt voor het inzicht. ^^ ik ga de blog van Elja eens bekijken :).
Hoi,
Mijn leven is ook anders gelopen. In september ben ik, voor mij compleet onverwacht, gedwongen opgenomen. Van de 1 op andere dag hield mijn leven op. Vanaf dat moment verblijf ik, inmiddels alweer ruim een halfjaar, op gesloten afdelingen door heel Nederland.
Op de afdeling waar ik nu zit moet ik nog 6 maanden blijven, daarna hoop ik mijn vrijheid weer terug te krijgen.
Mijn toekomst ligt nog helemaal open. Mijn eerste en enige prioriteit nu is dat ik mijn vrijheid op een dag weer terug hoop te krijgen, de rest is -tot die tijd- voor mij persoonlijk bijzaak.
Liefs!
Tja…perfect is ook niet alles denk ik altijd maar. Goed genoeg vind ik ook prima, of zelfs minder goed vind ik ook goed. Als je je best maar hebt gedaan. Mijn motto? ‘wat niet kan dat kan niet’ =)
Ik ben ook echt veel te perfectionistisch, doe overal veel te lang over omdat het perfect moet zijn en dan is het vaak nog niet goed genoeg. Maar ik probeer hier ook aan te werken, want ik denk dat het een goede eigenschap kan zijn, maar het ook je ook tegen kan houden als het te ver gaat.
Ja, de perfecte baan… Ik ben er ook achter dat die niet bestaat. Ik denk dat, hoe goed je baan ook bij je past, je altijd last zult hebben van stress en het gevoel dat het “werk” is en dat het “moet”.
Ik wil zelf ook wel graag dat dingen perfect zijn, maar nog meer wil ik dat alles een doel heeft. Ik zit er altijd erg mee of mijn levenskeuzes wel de goede zijn, en of ik als ik straks 60 of 70 ben tevreden zal zijn met wat ik allemaal gedaan heb. Uiteindelijk houd je op met bestaan, en word je vergeten. Ik hoop dat ik in mijn leven in ieder geval iets kan doen waardoor ik voor sommige mensen belangrijk kan zijn, iets positiefs mee kan geven aan de wereld, en misschien zelfs nog eventjes niet vergeten zal worden. Maar ja, ook dat werkt belemmerend. Want je wordt pas ergens heel goed in als je het leuk en belangrijk vindt, niet alleen door te willen dat je er heel goed in bent.