Jongens, ik maak me een beetje zorgen. Zoals jullie weten is Lisanneleeft.nl voor mij echt mijn kindje, ik houd van mijn kindje en ik denk dat ik niet meer zonder zou kunnen. Al eerder heb ik eens uitgelegd dat op mezelf wonen eigenlijk geen optie is met mijn gezondheid. En nu ik wat meer vastigheid heb, hebben we toch besloten het gewoon te gaan proberen. Het geweldige nieuws vertelde ik jullie zaterdag al! We kunnen niet meer terug, hihi. Maar: het wordt een enorme uitdaging, dat is zeker.
Waarom dan?
Nu vraag je je misschien af waarom dat moeilijk zou zijn, dat begrijp ik wel, ik zal het proberen uit te leggen. Ik kan eigenlijk, ook nu ik nog bij mijn ouders woon, niet voor mijzelf zorgen. Ik heb veel hulp nodig. En ik vind het helemaal niet leuk om dat toe te geven, maar ik kan er gewoon niet omheen. Het lukt mij bijvoorbeeld ‘s ochtends niet om een ontbijt voor mezelf te maken, ik ben gewoon nog te stijf en heb te veel pijn als ik net wakker ben. Wanneer ik dan heb gepresteerd om uit bed te strompelen en mijn medicijnen te nemen is het eigenlijk meteen tijd om te eten. En als ik niet op tijd eet word ik niet goed, en dat ontbijt komt niet uit de lucht gevallen, hehe. Maar dat zal natuurlijk lang niet het enige zijn waar ik tegenaan ga lopen.
Nouja, ik kan er een lang verhaal van maken, maar het komt er dus op neer dat er een boel uitdagingen zijn waarvoor een oplossing gevonden moet worden. Ik heb een lieve vent en twee ouders die me graag helpen, maar Tim werkt gewoon full time en mijn ouders zitten natuurlijk op afstand. Niet heel ver weg, maar ook niet letterlijk om de hoek. Daarnaast is er natuurlijk ook nog een compleet huishouden dat gerund moet worden. Ook hierbij kan ik hulp krijgen, maar alles laten doen door een ander is natuurlijk onmogelijk.
De conclusie: misschien komt er minder aandacht voor Lisanneleeft.nl. Ik weet nog niks zeker, maar het is voor mij niet prettig om dit nog te moeten uitleggen wanneer ik als een halfgare op bed lig en er ‘moet’ nog een blog voor de volgende dag komen. Vandaar dat ik het vast graag aan jullie wilde vertellen! Aan de andere kant kan het natuurlijk ook zo zijn dat ik door de rust van een eigen plekje juist weer meer opknap en ik opeens elke dag een hele hoop geweldige blogs uitpers. Kortom: alles is mogelijk, haha.
En de inhoud?
Maar misschien dat je ook verandering zult gaan zien wat betreft de onderwerpen. Misschien blijft alles gewoon hetzelfde, op een paar kiekjes van mijn interieur na. Maar wie weet word ik wel een soort huishoudkoningin of interieurchick die daarover gaat schrijven. En natuurlijk recepten, er moet ‘s avonds natuurlijk ook nog gekookt worden!
Alle tips zijn overigens welkom wat betreft op jezelf wonen, koken en een huishouden runnen in combinatie met veel pijn en vermoeidheid. Ik weet dat er veel van mijn lezers zijn met ervaring, dus als jullie tips hebben, heel graag 😀 Ik kan dus nog niets met zekerheid zeggen, maar wilde dit gewoon wel vast even kwijt, ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen.
Spannende uitdaging, ik denk dat je vooral de eerste weken heel goed aan jezelf moet denken door je te focussen op 1 ding. Het verhuizen, inrichten en een weg vinden waar je het beste op doet. Een planning maken voor huishouden, zoveel mogelijk hulp daarin vragen. Denk vooral aan jezelf en dat er dan (tijdelijk) wat minder artikels voorbij komen is dan even jammer, je vaste bezoekers blijven echt wel komen. Jouw gezondheid is het belangrijkst. Verhuizen kost voor iedereen veel energie, en toen ik hierna toe verhuisde was ik de eerste maand erna helemaal kapot. Tja en in bed blijven liggen kan niet met twee kinderen dus eruit moest ik. Nou dan bleef de was eens liggen of dweilde ik dag later.
Het is (voor mij) heel begrijpelijk, ik loop er namelijk zelf nu ook tegen aan. Door de revalidatie en alle afspraken lukt het mij nauwelijks om dagelijks iets online te krijgen. Maar misschien kan je voor jezelf een structuur in krijgen, misschien om de dag een artikel. Ik geloof er in dat jij dat kan en dat het helemaal goed gaat komen! Topper! X
Wat spannend. Hopelijk lukt het allemaal! Wel gaaf dat jullie het gewoon gaan proberen.
Wat een lastige situatie. Ik moet zeggen dat er heel veel tips en trucs zijn om het huishouden makkelijker te maken, maar uiteindelijk heb je nog steeds wel veel op je bordje. Huishouden, werk èn je blog gaat een uitdaging worden waar je nog wel een paar maanden mee zoet bent, en ongetwijfeld moet er één inbinden. Niemand kan voor je voorspellen hoe dat gaat, dit wordt jouw eigen ‘reis’. 🙂 En je moet zeker even van tevoren met Tim (en daarna je ouders) aan tafel gaan zitten om de bekende hulpmomenten te bespreken, zoals het ontbijten. Beter dat je nu een plan uitwerkt en later kunt aanpassen, dan dat je de eerste dag daar volledig over de rooie gaat.
Ohja, wat ik nog wil toevoegen: als je plek en geld hebt voor een vaatwasser, do it! Ik was elke dag zooooo veel energie kwijt aan het doen van de vuile vaat, zelfs met z’n tweeën was het nog een vermoeiende rotklus waar ik pijn aan overhield. We hebben al twee jaar een klein goedkoop model (waar de grote borden niet in passen, lol!) en mijn lief wast nu in zijn eentje dagelijks de pannen, grote borden af en maakt de keuken schoon. Is ‘ie met twintig minuten klaar mee i.p.v. een uur met z’n tweeën. Je kunt wel zeggen dat de vaatwasser mijn leven heeft veranderd. 🙂
ben ik het mee eens lydia , ik ben dan nog alleen en heb een oude van mijn ouders maar het schilt veel in werk , oja tip voor ontbijt ik weet niet wat je eten maar je kunt zoveel mogelijk in de avond klaar zetten schilt werken als je nog erg stijf bent van het uit bed komen !!
Heel begrijpelijk hoor als er minder artikelen komen, daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen! Meer recept artikelen lijken me leuk trouwens, haha 🙂
Wat knap dat je hier eerlijk over kunt zijn, en dan bedoel ik vooral eerlijk daarover kan zijn naar jezelf toe 🙂 dat je dat kunt toegeven, en dat je daar al stapjes voor neemt. Ook vind ik het duiden op kracht en sterkte dat je wel de uitdagingen aan wilt gaan, vind dat echt top! En neem je tijd, en als je wat minder blogt, so be it, als jij maar doet wat voor jou op dat moment nodig is 🙂
Wat goed van je dat je hier over verteld! Het is begrijpelijk als je niet elke dag een artikel online kan zetten. Het is niet zomaar iets op jezelf wonen en al helemaal niet als je allerlei klachten hebt en chronisch ziek bent. Ik begrijp het helemaal. Ik vind het ook vervelend dat mijn moeder mijn brood smeert en drinken geeft maar als ik uit bed kom voel ik me net een zombie en kan ik bijna niks. Dus snap dat als je op jezelf woont het toch nog een stuk moeilijker is. Maar positief blijven!! Misschien een klein ideetje om een ontbijtkoekje of fruit klaar te leggen s’avonds? Je vind vast een manier waarop het goed zal gaan! In ieder geval heel veel succes met je huis en geniet ervan. En probeer positief te blijven! Je lezeressen blijven met plezier je artikelen lezen al zou je niet zoveel plaatsen. Dat weet ik zeker! 🙂 Liefss
Het wordt een spannende tijd Lis, en je moet voor jezelf kiezen als het niet lukt. Ik vind het super knap dat je de beslissing hebt genomen om samen met Tim te gaan samenwonen en ik weet ook zéker dat het je gaat lukken allemaal. Keep your head up! xoxoxo
Succes met deze grote verandering! Bij mij ging het redelijk soepel. Ik moest in één week verhuizen en dat ging niet goed, ik ben nog maanden extra moe geweest. Maar het oppakken van het huishouden ging oké. Het is hier niet super schoon, maar het blijft acceptabel. Ik zal eens nadenken of ik tips heb… Mijn moeder heeft trouwens kort nadat ze hoorde dat ze fibro had een tijdje een ergotherapeut over de vloer gehad. Die gaf haar dan tips over hoe ze het beste kon stofzuigen en het bed opmaken. En ook bijvoorbeeld over hoe ze het beste haar fiets uit de schuur kon halen. Heb je daar nog wat aan, of weet je dat soort dingen al? X
Ik heb wel veel ergotherapie gehad, maar dat was toen ik 15 (of 16?) was! Toen had ik natuurlijk ook helemaal geen huishoudelijke taken 🙂 Dat is wel een goede om aan te denken als ik er zelf niet helemaal uit kom, thanks Anne 🙂
Ik heb je net een hele waslijst gemaild met tips, o..a ergotherapie die komt langs en helpt met het plannen en uitvoeren van je huishouden om het jou makkelijker te maken!
Dankjewel Nem, super lief!
Fijn dat je hierover verteld! Je moet doen waar je je goed bij voelt en als er daardoor minder artikels komen, dan is dat zo 😉
Als je maar naar je gevoel luistert, dan komt alles goed!
En mocht dat betekenen dat er minder updates komen, dan is daar echt wel begrip voor!
Geniet van alle momentjes die komen kijken bij het uit huis gaan en samenwonen!
Wat een spannende uitdaging zo, maar het gaat je vast lukken. Tja, dan staat je blog voorlopig even op een lager pitje, dat maakt niet uit. De wereld vergaat niet dan, en je trouwe lezers komen wel terug hoor. Het belangrijkste is dat jij nu eerst samen met Tim en misschien nog je ouders een weg gaat vinden in je nieuwe leven, in jullie eigen huisje. Er is vast overal een oplossing voor, maar het toverwoord is ‘communiceren’. Vertel waar je tegenaan loopt en zoek samen naar oplossingen. Je zou (als je het geld hebt) een huishoudster kunnen nemen voor de grote klussen, een paar uurtjes in de week. Qua ontbijt zou je eens kunnen kijken of je het ‘s avonds klaar kunt (laten) maken, zodat je het ‘s morgens alleen maar hoeft te pakken en op te eten. Ik hoop dat je door de rust van het op jezelf wonen ook zelf meer tot rust komt, maar trek daar wel een paar maanden voor uit voordat alles op z’n plek valt. Heel veel succes meid, en geniet ook van deze nieuwe stap in je leven!
Het lijkt me echt best lastig voor jou, ik had eigenlijk niet echt door dat je ‘s morgens niet eens je eigen ontbijt kan maken maar inderdaad al die kleine dingetjes moet je dan toch zelf gaan doen. Of nouja, je ontbijt kan je misschien de avond ervoor alvast klaarmaken, maar het gaat om het idee. Als je blog dan op een wat lager pitje komt te staan, snappen we dat allemaal wel hoor. Uiteindelijk gaat het er natuurlijk om dat je gezond op jezelf kan wonen en niet dat je blog zo goed mogelijk blijft lopen voor die periode. 🙂
Lieve Lisanne, wat knap dat je ons zo vertelt! Ik weet helemaal hoe je je voelt! Ik heb CVS en kon thuis ook nog niet eens voor mezelf zorgen, alles werd voor mij gedaan. Ik zag er daarom ook ontzettend tegenop om samen te gaan wonen en alles zelf te moeten regelen.
En ik moet eerlijk zeggen, het gaat echt goed!
Ik zorg dat ik samen met mijn vriend eens per week boodschappen doe, zodat ik dat de rest van de week niet meer hoeft te doen. Mijn vriend gaat mee en die kan dan alle zware tassen tillen. We hebben een vriezer dus ik gooi het brood en vlees in de vriezer en qua groenten kijk ik wat het langste houdbaar is en zo.
Daarbij kook ik vaak extra en gooi ik dat in de vriezer zodat ik op een slechte dag het alleen maar op hoeft te warmen.
Op dit moment ontbijt ik iedere ochtend met havermout en yoghurt. Ik doe het ‘s avonds in een kommetje, zet het in de koelkast en de volgende ochtend hoef ik alleen nog maar het kommetje te pakken. Een voordeel is dat de havermout zo ook veel lekkerder is!
En toen ik nog brood at en ik te ziek was om brood te smeren, smeerde mijn vriend het de avond van te voren. Soms heb ik dagen dat ik nauwelijks uit bed kan komen ‘s morgens en dan legt mijn vriend voordat hij naar zijn werk gaat, mijn brood en een beker drinken naast mijn bed. Samen met de afstandbediening en een goed boek en ik kan lekker een tijd blijven liggen.
Het huishouden valt ook zeker mee! Stofzuigen voor mij is erg zwaar, daarom heb ik ook geen vloerbedekking in huis, want dat is nog zwaarder stofzuiger. Ik heb wel een bezem en een swiffer, zodat ik op slechte dagen gewoon eventjes de bezem of swiffer door het huis kan halen. Stuk minder zwaar dan stofzuigen, maar het word er wel schoon van.
Je vind vanzelf je weg er wel in. Jullie wonen samen en het wordt dan echt niet zo vies. Wassen hebben wij ook niet zo veel. We hebben een wasmachine met een knopje ‘Licht strijken’ er op. Als ik een fijne was wast met dat knopje, hoef ik nauwelijks meer shirten en blouses te strijken, werkt ook weer mee dus!
Misschien heb je zelfs wel recht op een huishoudster? Ik weet niet of jij een uitkering heb, maar als je arbeidsongeschikt bent verklaard, kan je volgens mij wel via de thuiszorg een huishouders aan vragen?
Als je er ruimte voor hebt, neem een vaatwasser! Vraag aan je lieve vriendje of hij de vaatwasser in wilt ruimen na het eten, zet hem ‘s nachts aan en de volgende dag kan je hem uitruimen als je daar energie voor hebt.
Ik snap helemaal dat je er tegenop ziet, maar echt, het komt goed en het valt mee! Gewoon alles op je gemak doen en niet persé alles willen. Kan je vandaag een keertje niet de was opvouwen? Dan haalt Tim het maar van de waslijn als hij iets nodig heeft en kijk je morgen wel weer of je de was kan vouwen. Ik doe ook lang niet iedere dag iets in het huishouden, dat kan ik ook niet. Vond ik moeilijk, maar ik heb het maar los gelaten.
Succes meid, ga er lekker van genieten en je zult zien dat alles op zijn pootjes terecht komt!
En anders maar lekker om de dag een artikel online zetten of misschien iemand zoeken die af en toe ook een artikel voor jou wilt schrijven?
Ik hoop dat je wat aan mijn tips heb!
Ik snap wel dat je hierdoor minder aandacht aan je blog kunt besteden, waarschijnlijk zullen je andere volgers dit ook begrijpen. Iedereen zet zijn of haar gezondheid op nummer 1, wanneer je tijd en kracht over hebt kun je altijd nog een bericht op je blog schrijven. Het hoeft echt niet iedere dag!
Ik snap dit heel goed lieve Lisanne.
Denk vooral goed aan je zelf, de blog komt wel.
Heel veel sterkte en succes gewenst! <3
De zenuwen voor het verhuizen snap ik helemaal. Knap ook dat je durft aan te geven dat je hulp nodig hebt. Het huishouden inplannen helpt daar een stuk bij! Ik kan bijvoorbeeld het grote bed niet opmaken ivm pijnklachten. We hebben een vaste dag om te verschonen ik doe het bed afhalen en in de was en mijn vriend legt het schone goed er weer op. De dingen die ik kan doe ik en de andere zaken doen we gepland samen. Het is den beetje je weg zien te vinden. de eerste tijd zal het vast nietwaar zoals je wil, maar gaandeweg vind je vanzelf creatieve oplossingen en leer je er vrede mee hebben als je de was die dag niet kan doen ofzo.
Heel veel succes en zet jezelf op nummer 1!
Op jezelf wonen is natuurlijk altijd een hele uitdaging, voor iedereen… En gelukkig zijn er genoeg mensen die tips kunnen geven! Delen is leren, wat dat betreft!
Een tip die ik zelf meegeef is: je MOET niks, maar MAG alles. Dwing jezelf niet teveel te doen op een dag, maar spreid het. Het maakt heus niet uit dat de stofzuiger er morgen doorheengaat in plaats van vandaag. Gewoon rustig aankijken wat je op een dag kan en wil doen!
Qua ontbijt: misschien de avond ervoor al klaarmaken? Of gaan voor een makkelijker ontbijt als cornflakes?
En wat avondeten/boodschappen betreft: koop bakjes en vries dingen in. Kliekjes die je over hebt, maar ook grootverpakkingen. Scheelt in de kosten!
Geen zin in sjouwen? Koop zo’n fout omakarretje. Mijn moeder heeft die van mij overgenomen, toen die van haar kapot ging.. En hoewel het misschien niet heel charmant is, ze zijn ontzettend handig! En je hoeft niet meer te tillen!
Leuk om alle reacties en tips hier te lezen! Ik denk dat je er vooral vertrouwen in moet hebben 🙂 En meer dan eens denken ‘meer dan m’n best kan ik niet doen’ haha. Geef alles de tijd en kijk met je blog lekker hoe het loopt, iedereen begrijpt dat heel goed!
Lijkt me een mega grote stap, maar ook heel leuk
Ik denk dat jullie er samen wel uit komen, goed naar jezelf luisteren en alles stapje voor stapje doen. Zolang jullie blijven communiceren komt het denk ik wel goed! EN geniet vooral van alle mooie veranderingen die komen gaan
Ik hoop voor je dat het meevalt en gun je natuurlijk dat je gezondheid vooruit gaat. Maar het is wel wijs dat je het wel probeert maar je er ook bewust van bent dat het moeilijk zal zijn. Dat is wat ik altijd zo mooi vind aan je blogs, je probeert alles wel te doen maar steekt niet je kop in het zand en erkent wel dat het allemaal niet makkelijk is.
Voel je maar niet schuldig als het niet lukt te bloggen. Ik vind het hartstikke leuk om te lezen maar zie het als een cadeautje om je site te lezen. Ik doe er niets voor, dus het is ook vreemd van je te eisen dat je moet bloggen.
Ik kan me voorstellen dat dat allemaal even behoorlijk spannend is. Zelf woon ik nog bij mijn ouders, dus ik heb geen tips voor je. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je goed naar je lichaam luistert en aangeeft wat niet gaat. Maar ik denk dat je daar vanzelf wel een weg in vindt. Heel veel succes in ieder geval!
En dat je blog daardoor misschien even op een lager pitje komt te staan is helemaal niet erg. Eerst aan jezelf denken! 🙂
Ik herken je verhaal. En op jezelf wonen is helaas een hele kunst. Nu ikzelf in een slechte periode zit is het op mezelf wonen ook erg lastig. Zo erg dat ik regelmatig bij mijn ouders bivakkeer voor de zorg. En daarnaast komen ze ook regelmatig naar mij toe om mij te helpen.
Je blog is geen moeten, het is je hobby. Trek daar gewoon een strakke lijn in. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Met een eigen huis krijg je toch iets andere prioriteiten 🙂
herkenbaar! Ik woon nu samen met mijn vriend (die full-time werkt) en heb zelf ME.
En jaa, dan schiet het huishouden er wel eens bij in.. Wel heb ik voor mezelf al wat “trucjes” ontdekt waardoor het wat makkelijker gaat. Zo hebben wij bijv. een bartafel in de keuken staan met barkrukken. Maar die barkrukken gebruik ik ook tijdens t koken/afwassen, zo hoef ik minder lang te staan (krijg ik rugpijn).
En zo zul jij die ook wel vinden 🙂 Ik weet zeker dat t je wel gaat lukken!
Lisanne, zal ik jou even mailen? met alll mijn tips?
Wat goed dat je zo eerlijk bent, veel succes en geluk toegewenst. ♥ Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen en ik begrijp heel goed dat er minder blogs kunnen komen.
oei spannend! succes met alle keuzes!
zet m op! ik denk dat je lezers daar zeker wel begrip voor hebben!
Het is zeker een moeilijke stap, maar wel een onwijs leuke natuurlijk! Ik snap wel dat het dan wat lastiger word om elke dag wat online te zetten, maar kies vooral voor jezelf, trouwe lezers komen echt wel terug! Ik kan je al tip geven (al zou je dat denk al wel weten) als je iets doet, het steeds stapje voor stapje doen, als je dan even niet meer kan, kan je stoppen zonder teveel troep achter te laten. En wat ik zelf ook veel doe is zitten tijdens het koken en afdrogen. Ook al helpt het niet optimaal, een beetje wel in ieder geval
Op jezelf gaan is idd een hele stap. Mijn tip, maak bv op zondag (of een andere dag in de week wanneer je tijd hebt) eten klaar voor de rest van de week. Ga alvast groente snijden, dingetjes uitvullen, zodat je het op de dag zelf alleen nog maar bij elkaar hoeft te gooien.
Verder moet je natuurlijk zelf kijken hoeveel fut je nog hebt voor de blog. Maar probeer het te zien als iets leuks en niet als een verplichting. Leuke dingen moet je blijven doen, daar krijg je energie van. Je kunt de frequentie van artikelen afbouwen, niet meer elke dag bijvoorbeeld.
Succes en geniet ook van de drukke tijd die komt, bedenk dat het altijd goed komt, hoe gestresst iedereen ook is 😉
Hé meis, geen zorgen. Ik snap dat het voor jou een hele stap is om op jezelf te gaan (of eigenlijk te gaan samenwonen) en daar mag je op zich al trots op zijn! Als daardoor het bloggen iets achteruit gaat, is dat geen probleem. Ik denk dat wij als bezoekers dit heus begrijpen 🙂
Gewoon al dat huishoudelijke werk niet krampachtig proberen te doen is een advies wat ik je kan geven. Zelf ook lichamelijke problemen en hier gaat alles ook niet zo in het huishouden zoals sommige anderen het zouden doen(de spic en span afdeling) maar als je een slechte dag hebt gewoon de boel de boel laten…dan ligt er maar eens een laagje stof op de meubels en zijn de ramen niet kraakhelder so what…zo lang je niet vervuilt is er niets aan de hand. Sterkte xxxx
Tof dat je weer zo open durft te zijn Lisan!
Dit is zeker een hele uitdaging en zal best pittig zijn maar je blog is geen verplichting he 😉 De meeste volgers zullen heus begrijpen als je nu wat minder schrijft, eerst voor jezelf zorgen en wennen aan je ‘nieuwe’ leventje 🙂
Qua koken is het misschien een idee om in grotere porties te koken (of op een goede dag vooruit te koken) en dan in te vriezen zodat je op een slechtere dag wel eten achter de hand hebt?
En hé, jij schrijft zo leuk, zelfs als interieurchick of huishoudkoninging zijn je blogs vast leuk om te lezen ^^
ik woon niet op mezelf, maar je moet voor je eigen lichaam en gezondheid zorgen! die blog blijft heus wel in de running, of je nu maar 4 blogs per week schrijft of 20. doesn’t matter! zolang jij aan jezelf denkt is het goed.
Misschien kan je een aantal makkelijke dingen de avond van tevoren bereiden (bijvoorbeeld een smoothie en die in een glas in de koelkast zetten) zodat je het ‘s ochtends meteen kan opeten/drinken? Dan heb je sowieso al iets gegeten en zou je als je iets minder stijf bent nog wat anders klaarmaken? Succes in ieder geval met alles!
Wauw wat ontzettend knap van je dat je dit aangaat! En het geeft natuurlijk helemaal niks dat je misschien wat minder tijd voor je blog hebt. Je gezondheid moet altijd op de eerste plaats komen. Onwijs veel succes, en het gaat vast helemaal goed komen. 🙂
Meid, ik geef je groot gelijk! Je lichaam is het aller belangrijkst en dat weet je zelf ook! Misschien is het goed om gewoon om de dag te gaan bloggen i.p.v iedere dag. Dat zal je misschien net wat meer rust geven. Het is natuurlijk zonde als je er net te lang mee door gaat en dat je dan op een punt komt en het echt niet meer trekt.
Heel erg veel succes en je lezeresjes zullen je vast gaan suporten!
Goh, wat een uitdaging! Erg leuk, maar natuurlijk ook vrij zwaar. Heel erg veel succes in de komende tijd en vooral ook heel erg veel plezier!
Heel spannend en begrijpelijk! 🙂
Ugh, ik volg je blog te weinig. Elke keer neem ik het me voor om al je artikelen te lezen, want zo nu en dan kom ik eens iets van je tegen en ik vind dat je onwijs leuk schrijft. Maar goed, met dat warhoofd van mij komen daar dan weer 1000 dingen tussen 😉 Ik wilde in ieder geval even zeggen dat ik het supertof vind dat je dit avontuur aangaat en dat het vast helemaal goed komt als je je weg een beetje hebt gevonden 🙂 Alle begin is moeilijk. Ik woon al sinds m’n 16e niet meer thuis maar ik heb helaas geen tips waar je wat aan hebt vrees is, mijn huishouden is namelijk verre van ideaal. Hoewel ik steeds bij leer. Ah, misschien toch een tip: verlang niet naar een perfect huishouden waarbij alles spik en span is en mooi opgeruimd, een beetje rommel mag best! Ik wens je veel succes en plezier met alles.
Ik heb dit artikel gisterenavond gelezen en eens nagedacht over tips. (voor je blog van, want voor het huishouden heb ik er geen want het lijkt me idd moeilijk in jouw situatie, super knap dat je het desondanks toch gaat doen!)
* Misschien kan Tim eens per week iets schrijven voor je blog? Een ‘jongenskijk’ op bepaalde dingen. Je zou dan een rubriek kunnen maken waarin lezers iets kunnen vragen aan ‘een jongen’ en dan kan Tim zo’n vraag beantwoorden bijv.
* Misschien kan je eens per week een ‘gastblogger’ op je blog laten schrijven. Ik ontdek vaak andere blogs door dat bloggers daarover beginnen en op deze manier geef je iemand anders de kans om zich voor te stellen bijv.
* Je kan misschien juist artikelen/vlogs maken over hoe je met jouw aandoening toch kan samen wonen, dit is heel leerzaam en inspirerend voor veel lezers denk ik.
* Je kunt misschien (tijdelijk) je aantal posts per week verlagen (dus op vaste dagen geen posts). Dan is het voor de lezers duidelijk en geeft het jou misschien meer rust?
* Misschien kan je een forum maken (bij je blog), dan doen de ‘lezers’ het werk voor je omdat zij op elkaar reageren.
* Misschien kunnen vriendinnen van je eens per week of maand een blogje schrijven? Wie weet maken zij bijzondere dingen mee die ze eens kunnen posten.
* Als laatste, misschien kun je vragen of je ouders eens iets willen schrijven over hoe het is om een dochter te hebben met deze aandoening?
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Veel succes de komende tijd!
Take care xx
Ik vind het super knap dat je ondanks de dingen die niet lukken, toch op jezelf gaat wonen. Het is een uitdaging, maar natuurlijk wel iets wat je moet proberen! Ik hoop heel erg dat jullie het samen fijn gaan hebben in jullie nieuwe huisje. Misschien dat het dan met bloggen niet altijd lukt, maar wie weet vind je daar wel een goede weg in. Anders is het heel begrijpelijk en helemaal niet erg als er een keer geen artikel online staat. Ik denk dat heel veel mensen al hebben laten zien dat ze je helemaal begrijpen. 😀
Ik vroeg me al af hoe je dit ging doen, op jezelf wonen. Begrijp me niet verkeerd!! Niet omdat ik niet denk dat jij het niet aankan, nee lieve Lisanne ik vind het juist heel dapper van je dat je deze stap hebt genomen. Maar omdat ik ook op mezelf woon en ook fibromyalgie heb en ook nog reumatoide artritis, dus ik kan me helemaal in jouw situatie inleven. Het is niet altijd even makkelijk en ik loop tegen heel veel dingen aan! Maaaaarrrrr… ik kan je zeggen als je eenmaal op jezelf hebt gewoond wil je nooit meer terug naar je ouders! (ookal zijn ze nog zo lief), het is zo heerlijk om op jezelf te wonen, doen waar jij zin in hebt en geen rekening te hoeven houden met anderen (behalve je vriend natuurlijk). De vrijheid vind ik echt heerlijk. Qua huishouden…tsja ik kan het nooit bijhouden helaas en als perfectionist zijnde is dat niet altijd even makkelijk maar ik laat het stapje bij beetje los. Ik ben nu aan het sparen voor een vaatwasser, want ohhh wat een ***klus vind ik dat altijd! En het kost zoveel energie.. dat wil je daar toch niet aan besteden? De tips die ik je zo 123 kan geven zijn hier boven allemaal al gegeven! Verder heb je Tim natuurlijk die je helpt in de huishouding en die de wat zwaardere dingen kan doen. 1 x in de week grote boodschappen doen is ook echt een tip. Je schrijft dat je hulp krijgt, krijg je hulp vanuit het wmo? Ik heb vorige week een aanvraag gedaan namelijk en ik heb huishoudelijke hulp gekregen van 2 uur per week, omdat de grote dingen mij ook echt niet lukken. Dit kun je altijd aanvragen, wie niet waagt wie niet wint 😉 Of als dat niks is dan je ouders vragen om zo nu en dan bij te springen met grote dingen. Stoffen kun je denk ik zelf ook wel, stapje bij beetje.. hoeft niet in een keer natuurlijk.
Als je eens wilt kletsen of vragen hebt kunt je me altijd mailen! xxx ps. maak je niet druk om je blog, krijg eerst je leven maar eens op de rit en kijk dan hoe je je blog daar bij in kunt passen. Zorg er voor dat het geen moeten wordt! Ik heb zelf sinds kort ook een blog, maar ik doe het eerst even rustig aan… hopelijk gaat het later allemaal ook allemaal wat beter zodat ik ook meer kan gaan bloggen 🙂
Dankjewel voor je uitgebreide reactie, Michelle!
Ik heb geen hulp vanuit de WMO, geen idee of ik dat kan aanvragen oid, daar ga ik nog wel eventjes naar kijken. Ik bedoelde de hulp van mijn ouders, zij helpen me nu heel erg veel en zullen dat waarschijnlijk voorlopig ook wel blijven doen 🙂
En dankjewel, als ik vragen heb (of tips nodig of iets in die richting) dan zal ik je een mailtje sturen! 😀
Graag gedaan! Je kunt bij de site van de gemeente (het Digitaal Loket) een aanvraagformulier invullen. Dan nemen ze contact met je op en komt er iemand op huisbezoek. Je vertelt dan je verhaal, ze vragen wel of je hulp kan krijgen vanuit je omgeving. En omdat je samenwoont zullen ze daar ook wel naar gaan kijken (maar als tim doordeweeks weg is zal dat ook wel mee spelen) en fibromyalgie vinden ze altijd een lastige ziekte want het is niet erkend, maar ik kan me herinneren dat je nog een aantal dingen hebt die meespelen (hoop dat ik dat goed hebt onthouden), daar kun je het ook altijd nog opgooien. Na zo’n gesprek kan zij al aangeven of je hulp kan krijgen of niet en wordt er een aanvraag gedaan (sowieso altijd aanvraag aanvragen ook al vind zij dat je er geen recht op heb). Ik had maandag dat gesprek en donderdag had ik al iemand in huis om me te helpen. Je betaalt een eigen bijdrage per maand maar heel veel kan dat niet zijn!
En zeker doen! een mail sturen als je vragen hebt! Xx
ik vond het ook moeilijk om hulp te vragen, maar eenmaal die drempel te hebben genomen> was het binnen een maand voor elkaar, een heel goed gesprek met alle in en outs van van ik wel en niet kan, en welke hulp ik zelf kan regelen, had ik zonder problemen een op maat afgestelde> rolstoel en rollator, huishoudelijke hulp zat er niet in > omdat mijn man thuis is, de wat minder dingen die ik niet goed kan is strijken ! maar heb een paar lieve buurvrouwen die met alle liefde mij helpen , als tegen prestatie > wat ze vaak niet willen, maken zij weer gebruik van mijn wasdroger bv, of hulp van mijn man bij een klusje. een bloemetje ofzo op zijn tijd geeft mij weer een goed gevoel !
weet uit ervaring hoe intensief een site bij houden is,
heb na mijn operatie in mei 2010 ook bijna dagelijks , en na een paar weken wekelijks
blogs geschreven , op de meningeoom-site over het wel en wee, van ons gezinnetje en hoe zij omgaan met mijn “beperking” tips gegeven en gekregen , was soms een dagtaak om alles te lezen en te beantwoorden ! veel vrienden hier door gemaakt, maar ook veel vrienden , die mijn beperking niet aankonden > dus ontvrienden die hap , vooral op HYVES toen
maar ook hoe ik zelf de revalidatie ervoer , die pas 8 maanden febr, 2011, na de operatie plaats vond , door
ik werd steeds meer moe, bloed, emg’s ecg’s etg’s OF HOE HET ALLEMAAL MAG HETEN , foto’s scans , mri’s , alles werd uit de kast gehaald ! ze zagen wel wat , wat wisten niet WAT. toen ik eigenlijk een soort flash-backs kreeg van > huh dit herken ik > van mijn vader toen .alle fibromen die ineens tig keer zo groot werden en pijn gingen doen , en ja hoor de NF1 WAS IN ALLE HEVIGHEID TERUG GEKOMEN. ik had een lijstje met tijden wanneer ik wat en hoeveel moest innemen, welk middel mag niet met dat en die , en hoeveel tijd er tussen elk middel moest zitten !!! Ik werd er bijna GEK van, liep soms met een pieper rond , wanneer het weer tijd was voor de volgende PIL, BELACHELIJK
OEPS, DRUKTE OP EEN KNOPJE , EN TOEN STOND MIJ BERICHTJE ER AL , TIS EEN HEEL VERHAAL , MAAR NOG NIET AF > HET MOOIE EN FIJNE , VOORAL NU POSITIEVE KOMT NOG !!!
toen eindelijk de diagnose NF1 definitief was , werd ik naar een team in Rotterdam gestuurd, ( febr,2012) dit stukje ontbreekt in de 1e tekst na de tekst , dat de NF1 weer opspeelde>
de neuroloog schreef mij dus allerlei middeltjes voor tegen de jeuk, pijn, en slapeloosheid !
dat ellenlange lijstje met div, medicatie werd ik dus bijna gek van , zomer 2012 liep ik als een ZOMBIE door het huis en af en toe in de tuin ! ondanks dat ik oma werd in maart 2012 kon ik amper van het wonder genieten.
kon bijna niet meer lopen, laat staan fietsen of met mijn kleinkind spelen, in sept, 2012 heb ik eigengereid dat ik ben zelf bijna alle medicatie afgebouwd !!! en binnen 4a 6 weken zag en voelde ik mij al veel beter, de HA kwam langs en stelde manuele therapie voor met een dry needling, SUPER .
voor het eerst in een jaar kon ik weer kleine stukjes fietsen, de therapie/fysio werd uitgebreid, naar kracht en conditie > FOUTE BOEL dus weer, toen beland bij een PMT-THERAPEUTE , die eindelijk aanvoelde en begreep hoe ik mij voelde !en zich heeft verdiept in NF1, door het fantastische boek te lezen > DE PIJN DE BAAS ik kom op plekken waar ik jaren niet meer ben geweest, ( zelfstandig) , okay na een ritje van een half uur tot een uur , voel ik het wel , je hoeft niet de kracht maar wel de beweging maken , en dat voel je . sta nu een stuk POSITIEVER in mijn doen en laten. HET WEER SPEELT NATUURLIJK OOK MEE, waardoor je meer naar buiten gaat. geluk bij een minder leuk iets, is dat mijn man nog steeds werkloos is en mij heel veel dingen uit handen neemt, zodat ik mij kan focussen op de dingen die ik WEL kan en niet hoef te balen van de dingen die ik NIET kan.
al met al dus een lang verhaal geworden en af en toe denk ik als ik het lees , soms een beetje warrig !
maar wil er mee zeggen dat wij hier allemaal, zo ook een steentje kunnen bijdragen aan de site en verhalen kunnen plaatsen , plaats dan ook leuke verhalen , ook al zullen er dagen bij zijn die niet zo goed gaan, die zijn er ook , en dan kunnen we er voor elkaar zijn ! zo dit was mijn ( LANGE) verhaal. vragen ? stel ze gerust ! ben nu qua denken en uiterlijk weer bijna de oude van voor maart 2010 , alleen het lijf niet ,
ik ken iemand van wie haar man alle boterhammen voor de hele week smeert op zondagavond (ook die voor de lunch op hun werk!) en alles in de vriezer gooit… Klaar voor de hele week. Misschien een idee voor je ontbijt.
Zelf ga ik vaak zitten tijdens de was opvouwen of ophangen (we hebben zo’n wasrekje). Scheelt een hoop energie. En eis niet van jezelf dat jullie elke dag verse groenten eten (dat deed ik eerst wel). Je kunt best 1x/week een pizza in de oven gooien, of een pot mexicaanse bonen in een wrap rollen en in de magnetron opwarmen. Dat laatste is nog gezond ook. Of een blikje sperziebonen nemen ipv verse gaan doppen en koken bijvoorbeeld.
Enne, ik weet niet of ik een uitzondering ben, maar elke dag je blog lezen lukt me niet eens, dus ik ben er niet rouwig om als de frequentie wat naar beneden gaat ;-).
Jeetje Lisanne, als je jouw blog zo af en toe leest vergeet je dat je een meisje bent met beperkingen, of dat het in praktijk misschien wel meevalt. Maar nu je het zo hebt opgeschreven wordt weer eens goed duidelijk dat het helemaal niet meevalt. Tegelijkertijd ben ik er van overtuigd dat het wel goed komt. Heel veel succes met alles.
Hee Lissanne,
Je hebt al zoveel reacties en weet niet of je deze leest maar ik wil toch ff reageren.
Ikzelf werk al 3 jaar als hulp in de huishouding bij de thuiszorg en het is heel leuk om te doen.
Vooral de jongere mensen die en handicap of aandoening hebben en daardoor niet alles zelf kunnen vind ik het leukste? En weet je waarom? Omdat ze lekker open en eerlijk zijn en ook nog aardig!
Misschien is het dus een idee om thuiszorg aan te vragen zoals hierboven al is geschreven!
dan hoef je niet meer alles zelf te doen, en komt in een slechte week ook niet alles op tim of je ouders aan.
Verder heb ik als tip voor eten dat je een grotere portie voor 4en kunt koken en de helft in te vriezen. dan hoef je het alleen nog op te warmen. Scheelt een hoop energie denk ik.
Je kunt natuurlijk ook je moeder vragen grotere porties te koken en aan jullie te geven eens in de zoveel tijd.
Een grotere portie koken is namelijk niet veel werk, maar als je de volgende keer alleen hoeft op te warmen scheelt het wel veel werk.
Je blog vind ik nog steeds super en ik kan de posts niet allemaal bij houden, net zoals zo veel hier, dus minderen is geen probleem.
Heel veel succes en natuurlijk plezier,
Met jullie leuke huisje en geniet van elkaar!
heel dapper zeg dat je deze stapt toch neemt ondanks je ziekte!! en je moet maar zo denken, overal zijn oplossingen voor
Kies altijd voor jezelf, een keer geen blogpost is niet erg.
Neem tijd voor jezelf, zorg goed voor jezelf.
zeer leuk en volg je hart !
http://www.lieseltje.be 🙂