Je kent het wel, je hebt nergens zin in waardoor je niets doet. Hierdoor heb je nog minder zin ergens in en daardoor doe je nog minder. En zo gaat het maar door. Nu is de vraag: hoe kom je hier uit? Op welke manier los je dit op?
Vooral bij chronisch zieke mensen speelt dit vaak. Je hebt weinig dingen die je kunt doen, je doet weinig, pijn wordt erger, hierdoor kun je nog minder doen en doe je dus minder en de pijn wordt nog erger. En zo is het rondje rond.
Ik geloof dat ik mezelf een ervaringsdeskundige mag noemen op dit gebied en daarom wil ik mijn tips graag met jullie delen.
- Probeer zo actief mogelijk te blijven. Zoek naar iets wat je wel kunt doen, maar je moet het natuurlijk wel leuk vinden. Als eerste moet je iets hebben wat je kunt doen als je je goed voelt. Ga sporten, hardlopen of bij een sportclub bijvoorbeeld. Als je chronisch ziek bent zoals ik, probeer dan bijvoorbeeld elke dag een rondje te wandelen.
- Daarnaast heb je iets nodig dat je ook op een slechte dag kunt doen. Als je niet chronisch ziek bent kun je dat zien als een soort ontspanning of beloning. Bijvoorbeeld het spelen van een spelletje of het kijken van je favo serie.
- Probeer bezig te blijven. Lang in bed liggen is zo onwijs verleidelijk als het kan (ja, geloof dat maar!), maar doe het niet! Begin er gewoon niet aan. Als je eenmaal in een fout ritme komt kom je er heel erg moeilijk weer uit. Bedenk de dag van te voren hoe laat je uit bed gaat en wat je dan gaat doen.
- Ook door te zitten mokken en zeggen dat je niets te doen hebt schiet je niet op (ik ben schuldig). Ga kijken wat je wel kunt, vraag desnoods hulp van iemand om met je mee te denken.
- Bedenk hoe je toekomst eruit ziet als je zo door gaat. En bedenk hoe deze eruit ziet als je in actie komt. Wat heb je liever?
Goed, de inspiratie voor dit stukje is niet uit de lucht komen vallen. Het kriebelt bij mij om aan de slag te gaan maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Overigens moet ik ook nog wachten op een afspraak en tot mijn APS van volgende week voorbij is. Maar ik ben klaar om iets nuttigs te gaan doen! Gelukkig heb ik nog een LOI thuisstudie liggen, dus zo zielig ben ik helemaal niet.
Een neerwaartse spiraal is iets wat iedereen kan overkomen. Eruit komen is alleen behoorlijk pittig. Een jaar geleden is het me gelukt, door een duwtje in de goede richting (B12 injecties die opeens even erg goed werkten). Nu probeer ik het weer, alleen zonder duwtje. Hebben jullie ervaring met zo’n neerwaartse spiraal? Wat heb je eraan gedaan? Tips zijn heel erg welkom!
Sterkte en veel succes met alle dingen die op je staan te wachten:)
Verder: goed artikel. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat je niet in zo’n spiraal moet blijven hangen. Toch is dat, helemaal als je chronisch ziek bent lijkt me, soms lastig. Maar dingen zoals bijvoorbeeld die 30 dagen challenge waar je gister een artikel over plaatste zouden dan erg goed kunnen helpen.
Jup, heel herkenbaar. Ik heb de neiging om elke dag dat ik thuis zit met een film/boek in mijn bed te kruipen. Overdag ben ik te lui om iets anders te gaan doen, en ‘s avonds heb ik een hekel aan mezelf omdat de dagen zo omvliegen terwijl ik niks leuks/boeiends/herinneringswaardig (dat is aan de rode golfjes te zien geen officieel woord, maar you get the point) gedaan heb. Na je post met het filmpje van die man die elke 30 dagen iets nieuws probeert ben ik ook weer helemaal gemotiveerd om dingen te doen. Mijn eerste uitdaging wordt bloggen! Ik ga morgen mijn eerste stukje online zetten (omdat het dan de eerste van de maand is, het is geen uitstel-smoes) en stiekem vind ik het nu al eng, haha!
Leuk dat je gaat bloggen! Dat is pas een goede uitdaging! Ik moet zeggen dat ik dat nu ook steeds zwaarder begin te vinden. 😛
Erg herkenbaar. Heb zulke down periodes ook gehad en wat voor mij dan helpt naast geloof en gebed. Is gewoon accepteren dat het zo is. Iedereen heeft wel eens zo een periode. Het feit dat ik het accepteer en dat het er mag zijn geeft al meer rust en ruimte. Dat zorgt ervoor dat ik daarna ook weer stapje voor stapje aan de slag kan met de dingen die me zo gelukkig maken.
Heel herkenbaar voor mij, als mede-chronisch-zieke. Ik worstel dagelijks met dit probleem. Ik vind je tips overigens heel goed, daar kun je echt wat mee. Alleen soms mis ik de discipline mijzelf een schop onder de kont te geven en bewust, positief en actief te blijven. Ik wil jou in ieder geval veel kracht wensen, wanneer je dat nodig hebt (:
Je kunt er ook pas uitkomen als je dat zelf wilt en je er echt voor wilt gaan. Dan pas lukt het, hoe andere mensen je ook proberen te helpen.
Heel herkenbaar! Iedereen maakt zich hier wel eens schuldig aan, zeker als je chronisch ziek bent. De laatste tijd heb ik wel een goed ritme, behalve dat ik deze week al twee keer te laat naar bed ben geweest en daar moet ik voor boeten…
Ik ben begonnen met de 365 photo challenge om elke dag in ieder geval iets te doen en dat werkt heel fijn. Ik zit nu op dag 244 en heb nog maar vier dagen gemist 🙂 Misschien ook wat voor jou? Je kunt in principe altijd wel een foto maken. Zo zijn er fotografen geweest die foto’s bleven maken ook als ze erg ziek werden en in het ziekenhuis lagen. Een stukje wandelen werkt ook goed en kan meestal wel (als ik naar mijn moeder kijk die fibro heeft). En als je een fotoproject hebt is het ook wel zo handig om een stukje te wandelen, want om nou steeds in je eigen huis en tuin te fotograferen…
Heel herkenbaar! Ik heb dat nu ook een beetje. Want doordat ik vakantie had, ging ik steeds laat naar bed. En de volgende dag nog later, en werd ik elke keer ook heel laat pas wakker. Maar omdat ik over een weekje weer naar school moet moet ik maar weer even beginnen mijn schoolritme op te pakken. Maar dat is echt moeilijk! (eigenlijk best raar dat het moeilijk is optijd naar bed te gaan..) Jij ook succes ermee!
Heel herkenbaar. Tis gewoon bijna eng! Maar je hebt ook zeker gelijk. Ik merk ook heel erg dat als ik geen plannen heb ook maar mijn slaap uitstel tot heel laat zodat de volgende dag niet zo lang is…. Heel slecht, ik weet het. Probeer dat nu ook wel weer te verbeteren! 🙂
Goeie tips zeg… heel herkenbaar ook..!
Ik herken het probleem heel erg. Ik heb ook “iets”, dit heeft nog steeds geen naam, maar ik ben erg moe en heb veel pijn door het gehele lichaam. Eens in de zoveel maanden komt er weer een periode dat ik zeker een week aan huis gekluisterd zit en even niet veel kan doen en wel depressief lijk. Deze ‘buien’ gaan meestal vanzelf over, maar in die periode voel ik me behoorlijk minder prettig. Ik probeer wel zo gewoon mogelijk te doen, maar net als vandaag loop ik om 2 uur in de middag nog steeds in mijn pyama rond. Je tips zijn in theorie heel goed, maar in de praktijk een stuk moeilijker.