We laten allemaal constant sporen achter op het internet, denk aan Hyves, Facebook, Twitter. En tegelijkertijd willen we zo min mogelijk sporen achterlaten, want we houden van dat kleine beetje privacy dat we nog overhebben. Maar door te bloggen laat je ook sporen achter, toch?
De meeste mensen willen dat er zo min mogelijk over ze te lezen valt op het internet. Want bijvoorbeeld halfnaakte foto’s van hyves uit je tienertijd, die wil je echt niet terugvinden als je 30 bent. En persoonlijke informatie, die gooien we ook niet echt graag het net op.
Maar wanneer je blogt, dan wil je juist aanwezig zijn op het internet. Tenminste, ik wel. Ik wil mijn spoor achterlaten. Stel dat ik er morgen niet meer ben, dan wil ik dat mensen voor altijd terug kunnen lezen wat ik schreef. Dat iedereen die dat maar wil, nog zou kunnen lezen wie ik ben.
En jij, laat jij bewust dingen achter op het internet, of sta je hier niet bij stil? Zou Veracamilla over 10 jaar nog trots zijn dat zij schreef over het kappen van haar oerwoud? En zou Serena dan nog trots zijn op haar bizarre 1-april grap? Hun lezers zullen deze stukken, met daarbij de bloggers zelf in beeld, in elk geval niet gauw vergeten.
Daarom misschien wel juist, zodat hun lezers onthouden wie ze waren. Maar wat laat ik van mezelf achter op het web? Ik sta (meestal) wel stil bij wat ik schrijf. Maar of ik daar nog trots op zal zijn over 10 jaar… dat weet nog niemand. En jij?
Hmm ik heb er nog niet zo over nagedacht… maar vind het wel fijn om mijn sporen achter te laten nu ik er zo over denk. 😉
Ik ben dol op mijn privacy. Vind het erg belangrijk. Echte ‘sporen’ zijn de sporen van liefde die ik wil achterlaten bij de mensen om mij heen of die ik tegen kom in real life 🙂
Ik denk er wel over na ja. Ik had een paar jaar geleden ook een blog en daar had ik persoonlijke dingen op gezet. Die heb ik er nu afgehaald, want ik wil niet dat iedereen dat weet. Dus nu denk ik er meer over na wat ik wel of niet erop zet.
Geloof maar dat ik over 10 jaar niet trots ben op wat ik op internet heb gegooid, behalve mijn blog dan.
Slim bedacht deze blog 😉
hmm ik hecht veel waarde aan mijn privacy vandaar dat ik ook niet op social media e.d mijn achternaam en persoonlijke informatie vermeld. En ik denk wel bewust na waarover ik blog. Zodat ik geen spijt krijg.
P.s ik laat je reactie op mijn blog! Lijkt me gaaf dat power 90. Kun je me er wat meer over vertellen? Hoe lang ben jij al bezig en zie je al resultaat en hoe volg je het? Via internet (zo ja link?) of op een andere manier? Ik ben heel nieuwsgierig geworden! Alvast bedankt voor je antwoord!!
Ik ben erop gekomen via het forum van beautygloss.nl! Daar staan ook links naar downloads en kun je tegelijkertijd beginnen met een groepje zodat je niet “alleen” bent!
Ik probeer mij zo bewust mogelijk te zijn van wat ik op internet achterlaat aan informatie. Maar ik ben zelf ook totaal niet handig met computers en internet en ben hierdoor wel chronisch paranoïde voor ongewild uitgelekte informatie.
Mooi geschreven!!
Ik heb er nog nooit zo bewust over nagedacht. Ik plaats ook geen echt extreme dingen op het net. Misschien dat dat wel een beetje de reden is dat ik er niet bewust mee bezig ben 🙂 Ik denk dat ik meer een soort van “anonieme” internetter ben. Dat ik wel dingen kwijt wil aan de wereld, maar dat ik er niet direct aan gelinkt wil worden ofzo. En misschien is dat wel het stukje privacy dat ik wil bewaren… Je zet me wel aan het denken!! Goed gedaan! 🙂
Ik probeer op al die profielensites zo min mogelijk persoonlijke dingen achter te laten, dus foto’s of emotionele uitspattingen. Ik roep ook niks in het rond over politiek of andere erge kwesties, omdat ik niet wil dat dat ooit tegen me gebruikt kan/zal worden. Ook met mijn blog kijk ik nu wel goed uit. Ik heb een heleboel dingen offline gezet en probeer nu ook wel te letten op de foto’s zie ik in mijn blogjes plaats. Ik laat liever niet teveel zien. Beetje mysterieus ook wel goed 🙂
Ik heb een haat-liefde verhouding met het gevalletje privacy op internet. Zelfs als openhartig blogger. Hoe vaak ik op mijn voorgaande blogs wel niet over dit dilemma heb geschreven. Zeker nadat het blog van mijn vriendin en mij door een kennis doorgespeeld werd aan GeenStijl en we ineens duizenden bezoekers kregen. Tot die tijd wist ik wel ongeveer wie mijn blog lazen, maar toen dus ineens compleet vreemden, dat voelde raar.
Inmiddels ben ik meer bezig met de vraag, als ik er niet meer ben, vinden mijn nabestaanden het dan prettig om nog zoveel foto’s en schrijfsels van mijn hand te vinden, zoals ik nu regelmatig nog wordt geconfronteerd met de facebook pagina van mijn overleden schoonmoeder? Elke keer als haar account onverwachts op mijn scherm getoond wordt door facebook moet ik even slikken. De foto op de kast kan ik handelen, maar haar account, alsof ze er nog is, op een interactieve site als facebook… dat klopt voor mijn gevoel niet. Maar goed, wat betreft mijn blog staat er al zoveel online, haal ik er zoveel plezier uit en uit de reacties die ik krijg, maak ik op dat mijn lezers mijn blog ook van toegevoegde waarde vinden. Dus ik schrijf lekker door.