Laat schreef ik een stukje over m’n roze bril. Eigenlijk komt het erop neer dat je dingen dan alleen bekijkt vanaf de zonnige kant. De negatieve dingen zie je niet en die wil je ook niet zien. Is dat nu wel zo’n goed idee?
Op dit moment ben ik bezig de APS therapie, tegen de pijn. Hierbij moest ik in het begin een vragenlijst invullen over hoe ik me nu voelde. Alles vergeleken met de mensen om je heen. Ik moest bijvoorbeeld aankruisen in hoeverre de uitspraken ‘ik ben net zo gezond als alle mensen om mij heen’ en ‘mijn klachten weerhouden mij er niet van om sociale activiteiten te ondernemen’ bij mij pasten. Die passen ongeveer 0,00 bij mij. En zo nog meer van dat soort vragen.
Ze hadden me net zo goed kunnen vragen of ik kon vliegen, vanzelfsprekend dat dat niet kan! Domme vragen! Nu klinkt dat misschien heel gek, maar ik werd toch wel even met mijn neus op de feiten gedrukt. Want ik hoor helemaal niet hetzelfde te zijn als al die mensen en ik kom niet in de buurt ook.
Het is dan misschien wel de waarheid, maar ik word er liever niet aan herinnerd. Ik zit liever in mijn eigen wereldje, met mijn eigen mogelijkheden. En ookal zijn dat er vergeleken bij normale mensen triest weinig, in mijn wereldje zijn het enorm veel mogelijkheden.
Eigenlijk realiseerde ik me dit pas toen ik dit vragenlijst invulde. Ik weet dat ik er nog eentje in moet vullen aan het eind van de therapie. Maar ik hoop bij deze dat dat voorlopig de laatste keer is dat ik zulke vragen moet beantwoorden.
Ik krijg een naar gevoel van de waarheid. Laat mij maar lekker geloven dat alles goed gaat, alles leuk is en er niets mis is. Mijn wereldje is gewoon veel leuker dan die waarop we eigenlijk echt leven. Zo lang niemand me eraan herinnert zit ik in een fantasiewereld. Jeetje wat klinkt dat zweverig. Hoe zit dat bij jullie?
Ik ben nu echt benieuwd naar hoe jouw fantasie wereldje is! 🙂 Ik houd ook liever van een geromantiseerde versie.
Nu je het zegt…
Ik doe dat ook wel. Maar bij mij is het meer dagdromen… dan stel ik me voor dat ik heel knap ben, hoge cijfers, veel vrienden.
Maar eigenlijk is het het tegenovergestelde.
Maar het is dan fijn om je voor te stellen dat dat niet zo is.
Oke dat klinkt heel wanhopig;D
Er is niet zoiets als de absolute waarheid. Iedereen heeft wel dingen waar hij trots op is en dingen die hij anders zou willen zien. Er is altijd wel iemand slechter af, maar ook altijd iemand beter af.
Ik vind niet dat je concentreren op de goede dingen in het leven een fantasiewereldje moet zijn. Het is een keuze die je maakt. En geloof me, een heel lastige. Hoe gemakkelijk is het niet om over alles te klagen? Ik vind het persoonlijk heel sterk van je dat je, gezien je moeilijkheden, je niet vaak laat gaan en je toch de wereld trotseert. Er zijn genoeg mensen die het nog half niet zo moeilijk hebben als jou en het hebben opgegeven.
Wat een mooie conclusie (: Ik vind het ook heel herkenbaar. Ook ik heb dat soort vragenlijsten ingevuld. Ik bewonder jouw kracht enorm.
Ik ken het! Lastig als je opeens zo geconfronteerd wordt met alles wat je niet kunt. En dan moet je ook nog aangeven in hoeverre je het niet kunt wat het allemaal nog erger maakt. Ik ben ook niet steeds bezig met wat ik niet kan. Zoals je vaak genoeg geschreven hebt je moet kijken naar je mogelijkheden, talenten, kwaliteiten. Dat betekend niet dat je in droomwereld leeft, maar er was voor mij ook een periode dat ik liever ook helemaal niet geconfronteerd werd met alle andere spannende leuke plannen van anderen. Studie (in het buitenland), speciale trainings, cursussen, reizen etc! Ondertussen maakt het me niet zoveel meer uit. Ik groei zelf ook en kom steeds dichter bij wat ik wil. Hoe gek het ook klinkt ik doe nu precies wat ik nu zou willen doen. Vaak willen we direct rennen terwijl we nog moeten leren lopen. Wat een straf zou het zijn iets te moeten forceren waar je helemaal nog niet klaar voor bent. . Dus een droomwereld?? Nahh.. Ben gewoon gestopt mezelf te vergelijken met anderen. Niemands leven loopt hetzelfde en de een heeft meer te ” dragen” dan een ander. Doe het me maar na denk ik dan 😉 Ik kom er sowieso wel!
Ik heb ME/CVS en heb hiervoor een halfjaar cognitieve gedragstherapie gehad, en moest toen ook vééééééél vragenlijsten invullen, heel confronterend inderdaad.. maar misschien is de vragenlijst die je aan het eind moet invullen al veel positiever, en dan is het wel weer leuk om te vergelijken!
Hoi Lisanne,
Kwam min of meer toevallig op je blog terecht. Het blogje “ik houd mezelf voor de gek, jij ook?” sprak me wel héél erg aan. Ik heb CVS en probeer daar zo goed mogelijk mee om te gaan (wat niet altijd lukt). Daarom word ik liever ook niet aan de waarheid herinnert maar stop liever mijn hoofd in een hele grote berg zand. Verder vind ik dat je mooi schrijft en een positieve instelling hebt wat ik erg knap vind.
Groetjes Karin