Het klinkt zweverig, het klinkt alsof het niet waar is, het klinkt als ‘The Secret’ en het klinkt als een arts die een ‘tussen-de-oren’ verhaal ophangt. En toch is het zo, je bent wat je denkt dat je bent. Als je denkt dat je een pechvogel bent dan voel je je ook zo. Maar of je het dan ook echt bent?
Laatst heb ik gelezen over twee onderzoeken, als je deze bij elkaar optelt zou je een bijzondere conclusie kunnen trekken.
Onderzoek 1: Ben jij een pechvogel?
Bij dit onderzoek werd een groep mensen gevraagd of zij zichzelf zagen als een geluksvogel of juist een pechvogel. Vervolgens moesten zij een dagboek bijhouden met alle negatieve (en positieve) dingen die er gebeurden.
Ik denk dat je het al kan voorspellen, wat de resultaten waren. De mensen die zichzelf als pechvogel zagen hadden helemaal niet meer pech dan de geluksvogels! Dat was puur een gevoel wat zij hadden.
Wat goed hielp voor de pechvogels om zichzelf gelukkiger te laten voelen, was een positief dagboek bijhouden. Misschien herken je het recept van The Secret, maar het is een soort dankbaarheid- dagboek. En ja, hierdoor gingen de pechvogels zich meer als een geluksvogel voelen.
Afbeeldingen via weheartit.com
Onderzoek 2: Hoe vergeetachtig ben je?
Dit onderzoek is gedaan onder een groep ouderen, deze werden tientallen jaren gevolgd voor dit onderzoek. Als eerst werd aan de mensen gevraagd of ze dachten dat ze erg vergeetachtig zouden worden binnen een x aantal jaar. Een aantal dachten erg vergeetachtig te worden, anderen juist niet.
Wat blijkt nu? De mensen die denken dat ze vergeetachtig zullen worden, die worden het ook. En andersom, de mensen die verwachten dat ze super scherp zullen blijven, die blijven dat ook. Bizar, maar waar. Hebben zij er nu zelf voor gezorgd dat ze nu vergeetachtig zijn?
En wat is dan de conclusie?
Ik ben geen onderzoeker, geen wetenschapsjournalist, of iets wat daarbij ook maar enigszins in de buurt komt. Maar ik kan wel zeggen wat ik hierbij dacht en voelde. En dat was dat toch je eigen gedachten veel meer kunnen dan jij denkt dat ze kunnen. Ook het onderzoek over de ouderen heeft een boel duidelijk gemaakt voor mij persoonlijk, namelijk het volgende:
Door deze weetjes zal ik hierdoor nooit meer het woord fibrohersens* gebruiken. En eigenlijk waren deze onderzoeken dus prettig om over te lezen doordat het een bevestiging was.
*Over het algemeen zijn fibromyalgie patiënten ook een stuk vergeetachtiger dan andere mensen. Nu kun je dat natuurlijk niet koppelen aan dit onderzoek (we zijn geen ouderen en het gaat ook niet over een verwachting over 30 jaar). Maar ik denk dat je wel zou kunnen stellen dat als je denkt dat je vergeetachtig bent, en hier de nadruk op legt, dat het alleen maar erger wordt. Maart dit is slechts een gedachte en geen conclusie uit deze onderzoeken natuurlijk, maar het deed me er wel aan denken.
‘The energy flows where the attention goes’, voor mij is dit weer een bevestiging dat die uitspraak echt klopt. Je kan hem natuurlijk op verschillende manieren interpreteren, maar ook hierbij past het weer. Vind je mijn conclusie logisch of denk ik echt in hocuspocus? (dat gevoel heb ik wel een beetje namelijk, had ik beter twee aparte artikelen kunnen maken?) En wat denk jij over deze onderzoeken?
Interessant! Dat van vergeetachtig onthou ik maar, papa denkt dat die dement gaat worden. :/
Ik geloof hier ook wel in, interessant artikel!
Mijn therapeut laat mij ook altijd twee schriftjes bijhouden: een met complimenten en positieve dingen en een andere met negatieve dingen en mijn reactie erop/gevoel erbij en hoe ik had willen reageren.
Ik moet zeggen dat ik het allebei lastig vind om op te schrijven.
Hier geloof ik best wel in! Ik zie mezelf altijd als een geluksvogel en ik merk ook dat ik meer naar de positieve dingen kijk dan de negatieve. Andere mensen die ik ken hebben gewoon hetzelfde geluk als ik maar zien meer de negatieve dingen. Daarom zien ze zich meer als een pechvogel.
p.s. Ik las net je artikel op girlscene, heel erg leuk geschreven!
Mijn moeder zou dit artikel wel geschreven kunnen hebben, ik moet toch maar eens geloven dat ik helemaal geen pechvogel ben. 🙂
Wat een leuk artikel heb je gemaakt zeg over die onderzoeken. Zelf heb ik er nooit bij nagedacht en vind mijzelf niet perse een pechvogel of geluksvogel, maar ik moet er wel meer bij stil staan aan de kleine dingen waarom mijn leven fijn is 🙂
Natuurlijk, het is maar wat je jezelf laat geloven…
Hartstikke logisch!
Zet me wel aan het denken. Ik heb een vorm van chronische depressie. In hoeverre zal dit labeltje me negatiever maken? Enerzijds kan ik de realiteit niet ontkennen, dit is chronisch en ik ben somber. Anderzijds wil ik niet dat het hierdoor erger wordt. Snap je wat ik bedoel?
Interessant!
Maar je conclusie uit onderzoek 2 klopt niet. Dat mensen die dachten dat ze vergeetachtig zouden worden het ook daadwerkelijk werden, betekent niets.
Zij voelden misschien gewoon aan deed het al slechter ging met hun geheugen. Of hebben al heel hun leven last van hun geheugen. OF … er zijn zeer veel verklaringen te geven!
Daar heb je gelijk in! Ik weet niet hoe ze het precies hebben aangepakt, maar op het moment dat ze getest werden waren ze allemaal ‘gemiddeld’. Niets wees erop dat zij een slechter geheugen gingen krijgen…
Maar toch is het wel bijzonder, toch?
Ik geloof hierin. En al bestaat het niet, is het in elk geval leuker denken. 😉
Het klinkt geloofwaardig. Heb ook al meer over ‘the secret’ gelezen. Misschien dat ik het boek zelf ook nog eens ga lezen.
Wat ik van het tweede onderzoek vind weet ik niet, maar het eerste geloof ik sowieso! Doordat jij je op positieve of negatieve dingen focust, besteed je daar meer tijd aan en overwegen die dingen, klinkt heel logisch 🙂
Ik geloof dit wel, maar ik heb het gevoel dat deze ‘pechvogels’ het anders zullen zien. Er zijn namelijk altijd mensen die graag met hun vinger naar een ander wijzen en graag focussen op alles wat negatief is. Ik ben een beetje allergisch voor zulke types, maar ze bestaan wel.