Eigenlijk geef ik op mijn blog wel regelmatig praktische tips op het gebied van mindstyle, maar echt specifiek ingaan op een bepaald gevoel ga ik meestal niet. Vandaag wel, en heel eerlijk ook.
Ik voel me niet volwaardig
Misschien iets dat je niet van mij weet, maar ik heb ook weleens momenten waarop ik me niet oké over mezelf voel. Wanneer ik het gevoel heb dat ik tekort schiet, dat ik niet goed genoeg ben.
Dit komt vooral voor in situaties waarbij mijn gezondheid veel invloed heeft. Bijvoorbeeld wanneer iemand anders me moet helpen bij het aan- of uitkleden. Wanneer ik mijn moeder om 3 uur ‘s nachts moet wakker bellen. Wanneer ik niet zelf mijn eten kan maken. Wanneer ik dingen niet meer weet, de meest simpele handelingen niet kan uitvoeren omdat ik niet meer weet hoe het moet. Wanneer ik mijn zakelijke mails een paar maanden lang niet kan beantwoorden. Wanneer Tim graag iets leuks samen met mij wil doen en ik kan het niet. Of nog erger: dat Tim iets niet kan doen doordat hij thuis moet blijven om voor mij te zorgen.
Er is natuurlijk een reden dat dit alles zo is en die reden ligt niet bij mijn persoonlijkheid of bij mijn daden, maar bij mijn gezondheid. Je zou kunnen zeggen dat die oorzaak buiten mijn ‘schuld’ om ligt, maar je zou ook juist kunnen zeggen dat het juist in mij zit, dat zieke lijf. Dat die twee bij elkaar horen, dat je altijd het hele pakketje krijgt.
Ik weet dat ik me wel volwaardig mag voelen
Terwijl ik weet dat je het ook andersom kan zien: ik zit in een ziek lijf. Daar kan ik niets aan doen. Mijn geest kiest niet voor die nare en vernederende momenten, het is mijn lijf die me in die situatie terecht laat komen.
Tegelijkertijd weet ik ook dat ik vergeleken met andere mensen misschien niet heel veel kan en dat voor mij zorgen soms helemaal niet leuk is. Maar misschien ben ik op andere vlakken juist wel meer van waarde en op andere manieren misschien wel leuker dan een gemiddeld ander persoon.
Bijvoorbeeld: als je altijd stil zit en toe moet kijken hoe anderen dingen doen, dan leer je op een heel andere manier naar mensen kijken. Dat is voor mij persoonlijk zo in elk geval! Zo zijn er nog meer eigenschappen van mij die verder zijn ontwikkeld doordat ik ziek ben. Daar krijg ik van jullie vaak ook veel lieve complimentjes over, dus dat vergeet ik niet zomaar.
Dat ik zo ziek ben geeft vooral nadelen, maar het heeft echt ook wel voordelen als je kijkt naar mij als persoon.
En jij?
Op dit moment heb ik een moment dat ik me even niet volwaardig voel, voor mij is het dan heel fijn om het te relativeren zoals ik hierboven schreef.
Maar ik vond het eigenlijk ook wel een heel mooi moment om aan jou te laten weten dat jij ook een volwaardig mens bent. En dat je ook de moeite waard bent. En dat ook al heb je het gevoel dat je op sommige vlakken tekort schiet, die compenseer je weer op andere vlakken, echt waar. Als je dat zelf niet ziet, vraag het eens aan de mensen om je heen!
Heb jij ook weleens momenten dat je je geen volwaardig mens voelt? En waarom dan?
Och lieve Lisanne, wat heftig dat je je zo voelt! Ik weet zeker dat je omgeving, je moeder en vriend bijvoorbeeld, het je echt niet kwalijk nemen en natuurlijk ben jij wel volwaardig! Ik kan me goed voorstellen dat je dat niet zo voelt, maar jij bent als mens met een hele mooie persoonlijkheid echt volwaardig. Sterkte meis!
Oh! Wat herkenbaar. Wat een naar gevoel. Gelukkig weet je het goed te relativeren, want in mijn ogen ben je net zo volwaardig als elk ander mens. Maar ik kan me voorstellen dat er dagen bij zitten die je een ander gevoel geven. Dat soort dagen ken ik ook zeker wel. Hopelijk overheersen die dagen niet!
Zo rot om dat te lezen. Want wat je aan het einde zegt over de lezers eigenlijk en de niet lezers ook. Daar val jij ook onder, je bent inderdaad volwaardig. En heel logisch dat je er soms gewoon de balen in hebt.
Ik heb zelf een chronische ziekte en weet op dat gebied qua emoties heel goed wat jij bedoelt.
Zodra ik ga vergelijken met anderen en andere situaties gaat het mis. Maar hey, soms staat die pet net ff verkeerd en mis ik net die paar uur slaap. Ik omarm me lage vibe en huil er soms gewoon even goed om. En spreek het ook uit. Het is logisch je gevoel maar dat gun ik je niet natuurlijk je zo voelen. Heel knap hoe je relativeert! Dit artikel spreekt me echt aan. Mooi die eerlijkheid.
Heel veel sterkte! XXX
Ja ik herken het ook heel erg! Ik vind het knap dat je het zo kan relativeren al is het gevoel toch vaak wat anders. Ik bedoel, ik kan ook voordelen opnoemen maar of ik die ook echt zo ervaar op het moment dat ik me niet volwaardig voel, nee. Ik vind het daarom ook echt niet fijn voor je je dat je je zo voelt maar ik heb er begrip voor (net als al die lieve zorgende mensen in jou omgeving).
Door het overlijden van mijn vader zit ik ook veel vaker alleen thuis en wil ik het liefst alleen zijn. Dat terwijl mijn vriend het juist leuk vind om samen dingen te doen en wat vaker langs te komen dan 1x in de week (als ik dan niet net een slechte dag heb gehad). Het is wellicht iets heel anders maar ik denk vaak van, “Sophie, moet dit nu” en voel ik mezelf als een enorme last voor hem en mijn omgeving dat ik zo slecht in mijn vel zit wat mij natuurlijk niet echt positiever gaat stemmen. Met een diagnose kun je misschien beter relativeren dat het zo is, maar aangezien ik geen diagnose heb o.i.d. komt het niet echt ‘normaal’ over als ik me weer eens verdrietig voel. Zo hee, wat een lange reactie. Normaal laat ik nooit zoiets langs achter maar volgens mij heb je me geholpen weer eens stukje onvolwaardigheid weg te strepen. Dankje!
Sophie, volgens mij is het juist hartstikke normaal dat je verdrietig bent. Het verliezen van je vader is toch iets heel heftigs? Je hoeft geen gezondheidsproblemen te hebben om je verdrietig te mogen voelen, er zijn meer erge dingen in de wereld dan alleen dat. Als er íets is waarover je je verdrietig mag voelen dan is dit het!
Ik vind het juist knap van je dat ook al voel je je zo verdrietig dat je de moed niet opgeeft. Ik denk dat je vriend het jammer vindt dat je soms iets niet kan doen, maar dat hij ook hartstikke trots is op hoe je het doet!
Dikke knuffel! x
Mooi stuk, en voor iedereen op een gegeven moment wel herkenbaar denk ik. Soms heb je gewoon echt het idee dat je mensen meer energie kost (door bijv. te vertellen over je problemen) dan geeft en dat is lastig. Ik had gisteren ook weer een goed gesprek met een vriend die even later zei ‘oh sorry, nu zadel ik jou er ook nog mee op’, maar dat zie ik liever niet zo. Ook als iemand niet alles kan of iets dergelijks is ‘ie nog gewoon de moeite waard als persoon en dat is ook bij jou, je bent misschien ziek maar je geeft mensen wel op andere manieren energie (bijv. door/op je blog!).
Door mijn ziektes voel ik me heel vaak niet volwaardig. Vooral in de zorg naar onze dochter toe, maar ook in uitjes doen, even weg etc.
Wat lief van je om ons zo positief toe te spreken!
Ik zit hier nu echt moeite te doen om mijn tranen binnen te houden. Ik herken het zo, het niet volwaardig voelen en ik haat het. Echt, ik neem het woord haat niet snel in de mond, maar in dit geval…. Het komt bij mij niet alleen door mijn ziek zijn, maar het speelt wel mee. Het komt in mijn geval ook doordat ik een heel laag zelfbeeld heb. Dan ook nog eens chronisch ziek en psychische klachten erbij en het plaatje is compleet.
Mooi hoe jij het relativeert. Dat stukje over andere kwaliteiten verder ontwikkelen, dat heb ik nu twee keer gelezen. Heel mooi. Dat is ook zo. Daar ben ik zelfs ook wel trots op. Fijn dat je het zo letterlijk benoemt. Ik heb heel veel aan dit soort artikelen, Lisanne. Ook al is nu mijn make-up naar de haaien, dat neem ik dan maar voor lief. X
Ik voel het ook zeker en vooral wanneer mijn gezondheid mij in de steek laat. Afhankelijk zijn van anderen bijvoorbeeld. Of mij schuldig voelen als ik geen puf heb om te sporten.
Prachtig geschreven!
Het gevoel van je niet volwaardig voelen komt mij inderdaad bekend voor. Overigens wil ik tegen jou zeggen dat jouw persoonlijkheid ongelooflijk prachtig is en je eigenlijk nooit zou moeten twijfelen over het volwaardig voelen of niet. Maar ik herken wel waarom je begint te twijfelen. Ik heb het ook als ik iets niet kan en nee tegen iemand moet zeggen. Daar baal ik dan ongelooflijk van, maar uiteindelijk weet ik wel dat het ergens het beste voor mij is. Bij mij is het niet lichamelijk, maar psychische, en om die reden begrijpen mensen het ook nooit. Het begrip is dan ook zo minimaal, waardoor ik mij ook weer minder voel (stel je je gewoon niet aan denk ik dan).. Ik vind het heel mooi dat je dit onderwerp bespreekt: ik denk dat tegenwoordig veel mensen zich niet volwaardig voelen, juist omdat er zoveel van ze verwacht wordt. X
Oja: wat een prachtige foto trouwens… X
Best heftig om dit zo te lezen, maar wat een mooi persoonlijk blogje. Gelukkig weet je wel dat je een volwaardig persoon bent. Alleen ik kan me heel goed voorstellen dat dat soms anders voelt.
Ik herken het (gelukkig) maar uit één vrij korte periode van ongeveer een jaartje toen ik op m’n ziekst was. En op basis daarvan kan ik alleen maar zeggen dat ik het zo knap vind hoe je met dit alles omgaat! Het lijkt me soms echt vreselijk moeilijk.
Wat mooi geschreven! Ik begrijp je op sommige vlakken heel goed. Ik kwam een jaar geleden in een angststoornis terecht waarin ik weken had waarop ik alleen maar kon huilen van angst. Vreselijk om mee te maken en om te zien hoe ik anderen met mijn probleem beïnvloedde. Soms voelde ik me dan een vreselijk mens, maar anderzijds wist ik ook dat ik er niet zelf voor koos en dat het mij ook ongevraagd overkwam. Nu weet ik dat ik er mag zijn en doe ik ook mijn best om dingen voor anderen terug te doen, voor zover me dat lukt. Jouw woorden spreken me weer even dat extra scheutje positiviteit toe wat soms zo hard nodig is! 🙂
Mooi geschreven en ergens ook wel herkenbaar. Ik heb me vlagen geen volwaardig mens gevoeld doordat ik zo ziek was tijdens mijn zwangerschappen en dat mijn kinderen het daardoor zo slecht hadden in mijn buik en veel te vroeg gehaald moesten worden.
Wat naar dat je je zo voelt! Ik herken het helaas ook wel. Ik ben een paar jaar ziek geweest en ik vond het zo naar dat mijn lichaam me zo in de steek liet en dat ik daardoor zo weinig kon en ook mijn vriend beperkte. Hopelijk voel je je snel weer at positiever!
Afhankelijk zijn van anderen en een lijf dat niet wil zijn idd moeilijk dingen. Fijn dat je t zo kan relativeren en inziet dat jij niet je ziekte bent. Is mee kunnen draaien in de samenleving wat je volmaakt maakt? Nee, het is wat jij van het leven maakt. De lichtpuntjes die jij altijd ziet inspireren mij weer! X
Ah, wat knap dat je dit zo met ons deelt. Ik vind het heel knap hoe positief je in het leven staat! <3
Hoi Lisanne, af en toe lees ik nog bij je (ik ben zelf gestopt met bloggen en wil minder online zijn), maar als het gaat over je ziek zijn en/of persoonlijke schrijfsels ben ik nog steeds geïnteresseerd. Ik word eerlijk gezegd best een beetje verdrietig van dit artikel, zo oneerlijk dat een meisje van jouw leeftijd met zo veel beperkingen moet dealen. Natuurlijk is het ook herkenbaar voor mij maar na ruim vijf jaar ziek zijn ben ik wel gewend aan het leven zoals het nu is. Hou je taai lieve dappere Lisanne! Liefs Karin
Heftig om te lezen, maar wel herkenbaar. Op mijn slechte dagen voel ik mij ook niet volwaardig en twijfel ik erg over mezelf.
Ik vind je overigens wel volwaardig. Je probeert er toch altijd weer het beste van te maken en dat vind ik echt heel knap.
Pfoeh, dit artikel kwam wel even hard binnen,, vindt dat je je gevoelens heel erg mooi hebt verwoord & die lieve boodschap voor alle lezers ook! Heel erg knap!
Vanuit mijn opleiding, Ergotherapie, is dit ook een onderwerp dat vaak aan bod komt en eigenlijk ook de kern is; hoe kunnen we mensen helpen zich volwaardig te voelen en wat betekent dat voor hen..
Nogmaals; heel veel respect dat je dit zo goed kan verwoorden!
Heel herkenbaar, lieve Lisanne. Ik vind je echt een prachtig mens; ik volg je niet voor niets. Maar dit soort momenten mogen gevoeld worden. Als je er maar weer uit komt. Want hoewel ik helemaal begrijp dat je het soms zo voelt: wij kunnen zien wat een onzin het is. Je bent mooi. En net zo waardevol als ieder ander.
Wat een mooie post! Inderdaad, dat mindere kanten/gebreken gecompenseerd worden door andere dingen, daar geloof ik echt in. Ook qua karakter en talenten. Niemand is een supermens.
Super mooi geschreven. Ik herken het bij mij ook, alleen komt het bij mij door mijn voedselallergie. De momenten dat ik altijd lekkere dingen miet afstaan is niet altijd makkelijk
Wat ontzettend mooi geschreven. Ik herken mezelf hierin en ik ben blij dat ik erachter ben gekomen dat ik dus niet de enige ben. Bedankt!
Heftig om te lezen dat je je zo voelt, want dat is helemaal niet nodig! Maar ik snap je wel. Het is niet gek dat je af en toe zo’n moment hebt, jij bent gelukkig ook 90% van de tijd super positief!
Ik heb het ook wel eens.. mensen zien mij wedstrijden dansen en op stap gaan, dan verwachten ze soms ook dat ik alles kan en ‘een gewoon leven van een 18 jarige heb’. Wat dus lang niet altijd zo is. Dan voelt het alsof ik hun teleurstel omdat ik niet helemaal, volwaardig zoals jij dat zo mooi zegt, ben.
Jeetje, wat een intenst blogje. Ik denk dat iedereen het wel eens heeft, de een wat vaker dan de ander. Maar het is gelukkig altijd een momentopname. Het wordt naderhand vaak weer beter.
Mensen zien je toch anders dan hoe je jezelf ziet. En daar hou ik aan vast als ik weer eens iets niet zelf kan. Of omdat ik mezelf te dik vind. Mensen zeggen vaak dat het wel mee valt, maar daarmee wordt het beeld dat ik van mezelf heb niet veranderd. Dat moet ik echt zelf doen. Gelukkig voel me vaker wel voorwaardig, dan niet voorwaardig. Positive thinking is key.
Wauw, dit is diep en persoonlijk. Ik kan me niet verplaatsen in jouw leven, maar weet dat ik zelf enorm moeite heb om hulp te vragen, en de situatie waarin jij zit lijkt me dan ook erg moeilijk. En ik vind het knap dat je ondanks alles, er nog een positieve draai aan weet te geven. Kunnen mensen (zoals ik) die eigenlijk maar weinig te klagen hebben wat van leren!
Heel herkenbaar Lisanne. Ik voel me ook regelmatig geen volwaardig mens omdat ik niet kan werken omdat ik 100% ben afgekeurd. Ik baal ervan dat ik sporten niet volhoud met mijn lichaam. Dat ik niet zo veel kan ondernemen en altijd rekening moet houden met mijn lichaam. Dit gevoel heb ik vooral als ik mezelf weer eens vergelijk met gezonde mensen die wel van alles kunnen. Ik moet gewoon nog een weg vinden in hoe ik mijn leven wil invullen. Ik weet ook wel dat als je niet werkt je dat niet minder maakt, ik wil gewoon nog een leuke invulling vinden voor mijn leven 🙂 Maar dat komt vast goed.
Dit is wel heel erg herkenbaar! Het gevoel tekort te schieten omdat je dingen niet kan doen door je gezondheid is eigenlijk absurd… Maar we voelen het allemaal denk ik!
Ik ben uit mezelf al een onzeker persoon, en mijn ziekte heeft het nog erger gemaakt. Omdat ik niet heb kunnen groeien, ontwikkelen, zelfvertrouwen opbouwen zoals andere mensen die wel alle kansen hebben (ik blogde hier ook ooit over).
Ook de maatschappij is zo gericht op presteren, op een goeie job hebben, dingen bereiken. Als je ziek bent is dat veel moeilijker.
Maar natuurlijk zijn we wél heel waardevol. Misschien mogen we zelfs heel erg zeker zijn van onszelf, want onze partners blijven wel bij ons, ook al moeten zij soms ook heel erg opboksen tegen deze vreselijke ziekte, en zijn ze zelf ook heel erg beperkt. Dat ze toch bij ons zijn en voor ons zorgen, dat zegt zo veel. Dat wil zeggen dat wij ook veel te bieden hebben.
Maar toch, erg herkenbaar!!
Lisanne,
Heel erg moedig dat je daar een blogpost over schrijft.
Ik kamp zelf ook met dat soort gevoelens, al heeft het bij mij niet met mijn gezondheid te maken. Zelf durf ik het nog niet aan hier een artikel over te schrijven. Ik weet niet hoe mensen zullen reageren wanneer ik het heb over perfectionisme en faalangst. Wanneer ik er met vriendinnen over praat, zeggen ze wel dat ze het begrijpen, maar ze zien de ernst van de situatie niet in. Dus dan laat ik het maar zo.
Je hoeft je zeker niet minderwaardig te voelen, al is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Heel sterk artikel!
Greetz
Elke
wauww… mooi geschreven! Ik denk dat iedereen zich wel eens niet volwaardig heeft gevoeld, alleen niemand komt daar voor uit.
Ik heb het op momenten dat als ik veel drukke mensen om mij heen. Ik ben zelf vrij rustig waardoor ik soms het idee het dat ik dan te kort schiet en dat ik ook wat drukker moet zijn. Dit jaar heb ik juist geleerd dat mijn ‘kalmte’ juist een kracht is. Hierdoor overzie ik dingen beter en denk ik aan details waar de drukkere mensen vaak niet aan denken.
Prachtig geschreven, mooi artikel en heel herkenbaar! En jij bent absoluut een volwaardig fantastisch persoon! KANJER!!!!
Mooi geschreven meid. Ik herken het helemaal, had laatst ook zo’n momentje en heb daar ook over geschreven op mijn blog. Nu kan ik zelf nog best veel, dus heb ik eigenlijk niks te klagen, maar soms wordt alles gewoon even teveel. Ik vind het echt knap van je en goed van je dat je hierover schrijft. Het is ook helemaal niet erg om je een keer wat minder te voelen. Als je maar blijft beseffen dat jij wel degelijk de moeite waard bent! Maar dat doe je volgens mij wel. En zo zal je het vast snel weer gaan voelen ook. 🙂
Lieve Lisanne, wat een mooi artikel! Je stelt je kwetsbaar op en dat maakt je zo krachtig. Bij deze zin, “dat ik zo ziek ben geeft vooral nadelen, maar het heeft echt ook wel voordelen als je kijkt naar mij als persoon”, moest ik aan een documentaire denken die Alwin heeft gemaakt over hoe een chronisch zieke jongen in het leven staat. In die documentaire zie je zo duidelijk dat hij gewoon is zoals hij is, dat hij zo mag zijn. Zonder zijn ziekte zou hij de persoon niet zijn die hij nu is. Het schoot meteen door mijn hoofd toen ik die zin in je artikel las. Mocht je de docu willen zien kan ik je die doorsturen via mail of DM! Maar even terug naar jou: ik ken je niet eens maar ik vind je een te gek mens. Zo eerlijk en open, dit soort artikelen waardeer ik echt omdat dit soort artikelen iemand menselijk maakt. Velen kiezen ervoor om alleen maar de leuke dingen in het leven te delen, maar het leven is niet alleen maar leuk. Je kan niet 24/7 positief zijn en je helemaal super voelen. Zeker niet als je ziek bent. Deze reactie begint nu wel een beetje lang te worden, maar ik wil gewoon zeggen dat ik het knap vind en zoals je al zegt: het voelt niet altijd zo maar je weet dat je een volwaardig mens bent. Ben je echt! Bedankt voor het delen van dit verhaal! <3
Ik denk dat iedereen zulke momenten heeft, ook de mensen waar anderen tegenop kijken. Ik zie het bij mijn cliënten ook vaak. Leuke vlotte mensen die dan zo minderwaardig over zichzelf kunnen denken. Onwijs zonde. End at vind ik bij jou ook Lisanne! Ik snap dat het kut is om afhankelijk t e zijn van anderen maar kijk eens wat je allemaal wel kan en voor elkaar krijgt! je runt je eigen bedrijf, hebt iedere dag een leuke post, inspireert onwijs veel mensen en dat terwijl je nog superjong bent! Ik zie jou als leuk, inspirerend en volwaardige mens, ik hoop dat je jezelf zo ook kunt zien 🙂
Ik snap heel goed wat je bedoelt. Je bent ziek, daar kan je niets aan doen en mensen kunnen 100 keer zeggen dat je wel volwaardig bent, kun je je alsnog niet volwaardig voelen. Knap dat je er zo over schrijft!
x
Ik herken hoe je je voel. Ik geef je een dikke digitale knuffel ❤️
Deze blogpost is zo herkenbaar! Ik heb zelf cvs en fibro, dus ik kan me volledig inleven in de gevoelens die je beschrijft. Veel sterkte en vooral blijven genieten van de kleine dingen!
Lieve Lisanne, wat mooi dat je dit allemaal zo eerlijk opschrijft. Ik hoop dat jij ook weet dat je heus wel een volwaardig persoon bent. Kijk naar wat je hier opzet en bereikt bijvoorbeeld. En dan gaat het een dagje niet, dat kan.
Ik heb ook zo van die dagen dat ik me minder voel dan andere mensen. Waar ligt dat aan? Aan mijn lage zelfbeeld, aan het feit dat ik mezelf de ruimte niet geef.
Sinds deze morgen hangt er toevallig een briefje in mijn bullet journal waarop staat geschreven: “Wat ik vandaag ook doe, ik ben goed genoeg om liefde en verbonden het te mogen ervaren.” Wat zeg je me daarvan. Dat geldt voor jou evenzeer.
Dus wat je vandaag ook doet, lieve Lisanne, je bent meer dan goed genoeg en absoluut een volwaardig persoon!
Wow Lisanne, die kwam even goed binnen zeg.
Ik snap je echt goed. Ik voel me soms bijna geen mens als ik niet zelf naar de wc kan lopen (die echt drie meter verderop is) of zoveel vergeet dat ik geen gesprek kan volgen of houden. En in nog zoveel meer situaties. Ik voel me ook direct schuldig eigenlijk als ik mensen om gunsten moet vragen, want ik wil niet zo zijn zoals ik nu ben. Lichamelijk dan.
Maar wat je zegt klopt. Lymies die ik ken zijn echte bikkels, doorzetters, krachtpatsers en voor mij eigenlijk de sterkste personen die er zijn. En daar ben jij er 1 van. Omdat jullie mij er ook een beetje doorheen slepen. Positiviteit zien bij iemand die in eenzelfde situatie ziet, is voor mij zo geweldig! Dus voor mij ben je echt een volwaardig persoon, en ik durf niet eens te betwisten dat dat voor je omgeving niet zo is.
Mijn zinnen beginnen een beetje te draaien in m’n hoofd, maar ik wou vandaag wel graag reageren. Dikke knuffel!
Wat eerlijk en stoer geschreven van je. En mooi hoe je omschrijft dat je door stil te zitten beter leert kijken naar mensen.
Hoe naar het ziek zijn ook is er ontstaat inderdaad ook ruimte voor andere dingen.
Wat het het niet ‘waard’ maakt om ziek te zijn, no way!!!, maar wat hopelijk wel lichtpuntjes zijn voor jezelf, dat je persoonlijke ontwikkeling niet stilstaat en dat je op sommige punten misschien wel veel verder bent dan andere mensen.
Veel sterkte en mocht je je morgen nog onvolwaardig voelen:
lees je blogpost even na waarin je vertelde dat je een paar dagen lang 7000 unieke bezoekers hebt mogen ontvangen op je site. 7000 (!!!!) mensen die wilde lezen wat jij geschreven hebt, die jouw tips wilde lezen of gewoon jouw mooie foto’s wilde zien.
Heel herkenbaar.
Ik ben pas nieuw op jou site en heb wel begrepen dat je ziek bent maar wat je hebt en wat t inhoud voor jou weet ik niet, ik zal het ergens op je blog vast kunnen lezen of zien in een filmpje zou je t anders in het kort eens uit kunnen en willen uitleggen??
Ik begrijp heel goed dat je je soms zo voelt en ik kan me er ook behoorlijk goed in herkennen: ook ik heb soms van die dagen waarop niets lukt en dat het zo stom voelt om niets te kunnen, en momenteel veel momenten waarop ik gewoon graag meer wil, alles wil eigenlijk. Is soms heel erg confronterend en heel naar ook, helemaal niet makkelijk. Knap dat je dit deelt, je hebt me geïnspireerd om hetzelfde te doen 🙂
Heel mooi artikel! Ik volg je pas net en weet nog niet precies wat je ziekte inhoudt. Ik merk wel al dat het je leven nogal beïnvloedt zoals je hierboven schrijft!
Knap dat je zo open durft te zijn in ieder geval 🙂
Als je rationeel denkt dan weet je dat je net zo volwaardig bent als ieder ander, maar kan me wel indenken dat dat soms niet zo voelt.
Ik voel me wel eens niet volwaardig omdat ik geen studie heb afgemaakt en geen ‘grotemensenbaan’ heb maar werk bij McDonalds. Als ik me zo voel dan probeer ik te denken aan het feit dat ik wel mn eigen woning ervan betaal en dat ik me geen zorgen hoef te maken over of ik alles wel kan betalen. Dat en het feit dat ik een fantastische vriend, twee geweldige katjes en een paar fantastische vrienden heb, haalt me vaak wel weer uit zo een bui.
Dikke knuffel voor jou wijffie <3
Wat een fijn bericht. Bedankt, ik voel me al minder alleen in dit. En na alle lieve reacties die je hebt gekregen denk ik dat jij je ook even niet alleen voelt. Soms helpt het mij om te kijken naar anderen die er nog slechter aan toe zijn en dat helpt om positief te blijven over je eigen situatie. Misschien kan dit je helpen. Sterkte en geniet van de dingen die je inderdaad nog wel kan. Liefs, Klaartje.
Ik ben er stil van…
Ik ben een beetje een stille lezer op je blog, maar nu moet ik even reageren. Wat een mooie woorden! Dat je uit zo’n negatief gevoel zo iets positiefs kan maken vind ik heel knap! Door mijn ziekte’s voel ik mij ook vaak een minder persoon. Maar je hebt gelijk, juist door die beperkingen ben ik bijvoorbeeld ook veel begripvoller dan andere mensen( van mijn leeftijd!). Je bent een topper Lisanne!
Ik snap je heel goed en vind het knap dat je er zo over schrijft en toch altijd zo positief bent!
Natuurlijk heb ik het zelf ook wel eens. Vooral op het moment dat ik het mega-druk heb en van alles moet doen, regelen en rekening met dingen moet houden. Ik ben nogal iemand die soms té veel rekening met dingen houd en daarom dingen niet voor elkaar krijg. Daar kan ik mij heel vervelend over voelen. Gelukkig heb ik ook genoeg lieve mensen om me heen die mij steunen met alles en waardoor ik goed kan relativeren. Net als dat jouw moeder en je vriend je bijstaan, super fijn!
Zonder twijfel ben je een ongelofelijk sterke vrouw…. Ik volg je al een tijdje op Twitter en je positivisme is een voorbeeld voor iedereen. Ik denk dat iedereen zich wel eens onvolwaardig voelt. We zijn maar mensen… Ikzelf heb ook een chronische aandoening (vasculitis) en begrijp je gevoel heel goed. Anderzijds doet jouw verhaal me relativeren want ik heb nog geen hulp nodig bij het aan- en uitkleden, enkel bij mijn huishoudelijke taken. Door de medicijnen is het momenteel gestabiliseerd en kan ik, mits een goede planning, opnieuw mijn sociale leven een beetje opbouwen. Ik heb enorm veel respect voor jouw openheid. Ik weet dat het een vorm van verwerking is maar … petje af voor jou! Hoe je ermee omgaat, hoe je anderen nog comlimentjes geeft… Heel knap! Goed dat je ook, zoals nu, aangeeft dat het ook soms moeilijk gaat. Ook dat moet je durven zeggen. Het is geen erg om je af en toe eens zwak op te stellen. Positiviteit blijft voornaam zolang het geen masker is! Ik hoop dat je regelmatig kan genieten van kleine dingen en af en toe een pijnloze dag mag hebben. Ik blijf hopen en geloven dat het op een dag beter mag gaan met jou.
Een welgemeende knuffel, Isabelle
Wat goed dat je het zo kan relativeren Lisanne!
Ja ik voel me ook wel eens minderwaardig, ik voel me dan falend omdat mijn lichaam maar vooral ook mijn geest het laat afweten.
De ene keer geef ik eraan toe, de andere keer geef ik mezelf een schop onder de kont!
Hoi Lisanne. Wat mooi dat je hier zo eerlijk over bent. Het zal ervoor zorgen dat je lezers makkelijker kunnen toegeven dat ze zich zelf ook soms zo voelen! Ik herken het wel. Doordat ik borstkanker heb gehad kan ik ook veel niet (meer) zoals ik het vroeger kon. Niet veel kunnen werken zorgt ervoor dat ik me soms nutteloos voel. Maar zoals je schrijft, andere dingen ontwikkel je juist meer. En ik vind het fijn om met mijn blog voor anderen iets te kunnen betekenen. Dat helpt mij me meer volwaardig te voelen. Jij doet dat zeker met je blog! Je bereikt zoveel mensen en daardoor beteken je hartstikke veel! Dus ga zo door kanjer, ik vind je een topper!
Wat mooi geschreven!
Ik reageer weinig op je site, maar lees wel alles, en nu kon ik het niet laten om te reageren.
Misschien omdat het zo herkenbaar is. Ik mankeer niks aan mijn gezondheid, eigenlijk gaat alles heel goed maar toch heb ik vaak van die momentjes dat ik me afvraag wat ik nou waard ben en dat ik daar heel onzeker over kan zijn.
Ik kan in ieder geval zeggen dat ik je blog ontzettend waardevol vind, ik vind dat je zulke originele en eerlijke artikelen schrijft. En je ziet al aan de vorige reacties dat iedereen je juist heel waardevol vind. Soms nog lastig om dat zelf in te zien he (ook zo herkenbaar).
Lieve Lisanne, ik reageer niet zo vaak hier, maar nu wel….omdat je wel een volwaardig mens bent, maar oh wat herken ik de dingen die je schrijft. . Ik lig, vanwege verschillende. Handicaps en ziektes, heel veel op bed, die staat lekker in de woonkamer en vandaar dat ik blij ben, ik heb gewoon geen alaapkamer…ja heb hem wel volstaan met lekker veel spullen en een tagel om af en toe wat te doen, kleuren vind bijv heeerlijk. maar veel kan ik niet, moet net als jij hulp vragen bij aan en uit kleden, je laten helpen met wassen en ga zo maar door. Maar dat maakt ons geen onvolwaardig mens…..dat bewijst juist dat we een volwaardig mens zijn omdat we hulp durven te vragen om er weer wat van te maken, hoe slecht het ook gaat. Je hebt een geweldig log en het is super dat je dat kunt ondanks je ziek zijn …….Als je je af en toe een onvolwaardig mens voelt, net als ik en velen met ons wel eens hebben. Denk dan maar aan je log en alles wat je gedaan hebt en voor elkaar het gekregen, dan voel je je gelijk weer een volwaardig mens, een trots volwaardig mens door alles wat je doet en Tim, die is hartstikke trots op je, dat weet ik zeker.
Dikke kmuffel,
Linda
Sorry voor mijn schrijf fouten, maar dat hoort er momemteel even bij helaas,
Ooh wat fijn dat je dit hebt durven schrijven. Het is heel herkenbaar en voor mij ergens fijn om te zien dat ik niet alleen in dit gevoel ben. Besef je dat je mensen steun biedt met je blog en op die manier van heel veel waarde bent!
Wat een mooi, maar ook wat verdrietige blog….
Weten en voelen zijn twee totaal verschillende dingen.
Zelf heb ik chronische rugklachten waardoor niet alles mogelijk is, tijdens de zwangerschappen ben ik flink ziek geweest met opnames en bedrust. Mezelf niet normaal kunnen verzorgen etc.
Nu heb ik een dochtertje van 8 die altijd moe is, lichamelijk is ze altijd moe en daardoor beperkt. Al gaat ze wel door en kan zij gewoon nog sporten en dergelijke, maar we lopen met grote regelmaat tegen haar moeheid aan.
Liefs,
Nathalie
PS ik vind je zo sterk…. het is niet niets!
Met jouw schrijfsels laat je andere mensen zich weer een beetje meer heel voelen en alleen dat maakt je meer dan volwaardig! Ik ken je niet persoonlijk maar via je blog vind ik je een prachtmens <3
Oh ja Lisanne, ik heb ook gezondheidsproblemen (al meer dan 20jaar nu) en ik herken dit gevoel maar al te goed en rationeel weten we wel beter…Ik voel me zo wanneer ik de leuke dingen moet laten schieten doordat al mijn energie al naar mijn werk ging… of wanneer ik zie dat mijn huis niet piekfijn is zoals (denk ik dan) bij anderen…Hoewel ik werk ,ik doe mijn eigen huishouden en ik ben altijd bezig, Volgens anderen neem ik te weinig tijd voor wat ik echt wil…Ja is zo en toch ook weer niet want moet energie verdelen en dan leer je keuzes te maken maar wat foeter ik vaak opdat verdomde lijf…
Wanneer je een slechte dag hebt, er komen betere en het mag (ik houd me ook altijd sterk) om eens minder sterk te zijn, is alleen maar menselijk… Véél moed en een dikke knuffel…
Alle waardering voor je dat je zo open en eerlijk durft te zijn. Ik denk dat iedereen wel eens met dit gevoel rondloopt. Maar dat maakt het er natuurlijk niet fijner op. Zelf heb ik soms van die dagen (toevallig zit ik nu middenin zo’n moment) dat ik mij af vraag wie ik nou helemaal ben en wat ik toe voeg. Wat doe ik nou helemaal? Ik verwacht soms wat te veel van mijzelf (en soms ook van anderen) En ik moet zeggen dat het weer, wat nu storm- en regenachtig is ook heel erg op mijn gevoel inspeelt. Dat trek ik ook nooit zo goed 😛
Misschien dat je niet alles kan doen wat je zou willen doen, en ook niet op de manier hoe je het zou willen, maar ik vind de dingen die jij doet (die ik zie via internet etc) eigenlijk altijd heel tof! Just so you know!
Ja pff, als ik aan één ding een hekel heb is het wel om hulp moeten vragen of anderen in de weg zitten omdat ik hulp nodig heb. Ik denk dat jouw gevoelens helemaal niet vreemd zijn! Ik vind het echt heel knap van je hoe je dit zo op kunt schrijven en relativeren. Je bent inderdaad wél volwaardig en goed dat je dat ook inziet. jij hebt inderdaad een heleboel prachtige eigenschappen die ervoor zorgen dat jij je wel volwaardig mag voelen, ook al heb je soms wat extra hulp nodig. En bovendien: niemand kan bepalen wat een mens nou volwaardig maakt en wat niet toch?
Ik reageer even om je een hele dikke digitale knuffel te geven. Heeel veel liefs
Xx
Goed geschreven en zeer herkenbaar. Ook ik voel me door mijn lijf vaak niet volwaardig, Ik draai niet mee in de maatschappij zoals dat zou “horen” En tegelijkertijd denk ik, ik hoef niet aan het plaatje te voldoen. Als iedereen dat doet word het enorm saai. Ook ik heb door mijn ziekte veel geleerd en brengt het me naast negatieve dingen ook veel positieve.
En jou blogs inspireren me enorm!!
Ik denk dat jij van waarde ben voor heel veel mensen die je niet kent.
Weet je dat ik heel veel respect voor je heb? Dat ik het onwijs knap vind dat je altijd zo positief bent? Dat je zoveel plezier haalt uit de dingen die je wél kunt? Ik kan daar niet anders dan bewondering voor hebben. Want ik ben ook ziek (hypermobiliteitssyndroom) maar kan wel werken (32 uur). Dat gaat ook niet altijd even van harte, maar ik ga van binnen echt kapot als ik me een keer moet ziekmelden, als ik me niet kan aankleden, dat ik zwaar over mijn eigen grenzen ga om een boterham te smeren. Dat mijn vriend mijn vlees moest snijden omdat ik amper een vork naar mijn mond kreeg. En ik wil er dan niet aan toegeven, wil niet accepteren dat ik soms dingen niet kan, dat ik grenzen moet aangeven. Ik vind het zo verschrikkelijk knap dat jij dat op de meeste dagen wel kunt xo Daisy
Het lijkt me één van de ergste dingen, om (op sommige momenten) compleet afhankelijk te zijn van anderen. Ik heb geen flauw idee hoe ik daar mee om zou gaan.
Ik heb eigenlijk niks te klagen (er zijn op dit moment geen dingen in mijn leven die door omstandigheden onmogelijk zijn) maar wel voel ik me vaak incompatible met deze wereld van orde, structuur en regelmaat.
Ja, voel mij zeker wel eens niet volwaardig, terwijl ik echt wel weet dat iedereen dat wél is. Maarja, gevoel hè? Heeft dan idd ook met gezondheid te maken, dat ik niet meekom met ‘de rest’. Aan de andere kant heb ik wel andere kwaliteiten beter ontwikkelt wat jij ook schrijft, en ik vind dat je daar het beste op kunt focussen, in jouw geval zelfs mooi als je er door je blog zo op gewezen wordt, het valt anderen dus goed op!
Stoer dat je zo eerlijk durft te zijn in dit artikel. En – moet je eens zien? Wát een mooie reacties heb je hierop mogen ontvangen!
Hetgeen je schrijft over je niet volwaardig voelen. Ik herken het. Ik kan inmiddels gelukkig schrijven ik merk dat ik voor alle ellende een heleboel mooie eigenschappen heb terug gekregen. En – dat ik met deze eigenschappen in de toekomst een heleboel mensen blij kan maken. Maar – hetgeen ik in deze periode vooral heb moeten leren? Dat ik mijn zelfbeeld niet mag laten afhangen van zaken waar ik geen invloed op hebt. Ik denk dat dit nog het meest waardevolle aan deze periode was.
Heel erg herkenbaar! Ik heb op dit moment ook zo’n gevoel.. Vooral omdat ik nu, voor het eerst na zoveel jaar, het chronisch ziek zijn weer combineer met een relatie. Je komt dan toch dingen tegen waarin je niet altijd kan zijn wie je wil zijn voor iemand.. Maar wat voor mij vaak helpt is om een situatie om te denken en dan weer vol moed verder te gaan.
Lisanne, jouw blogposts zijn alleen al heel waardevol. Je draagt meer dingen bij aan de levens van mensen dan je misschien verwacht. Ik reageer niet supervaak en ik kijk maar eens in de zoveel tijd op jouw blog, maar je verhalen en positieve houding zijn heel inspirerend! Iedereen draagt op zijn of haar dingen bij aan deze wereld, als je het maar wil 🙂
Ja die momenten heb ik zeker en de redenen zijn hetzelfde als die van jou.
X