Kan niet? Kan wel! Dreams coming true

Op 30 november schreef ik op het eerst op mijn blog over hardlopen (hier dus). Als ik het stuk terug lees, dan voel ik tussen de regels door dat ik het niet meen. Ik wil het wel hoor, hardlopen. Maar op dat moment geloof ik er nog helemaal niets van. Als jij mij had gezien op die 30 november, dan had ook jij me uitgelachen als ik zei dat ik wilde hardlopen. On-mogelijk. Niet dus.


Via weheartit.com

Het was een droom, een grote wens. Het heeft altijd door mijn hoofd gespookt. Het heeft er altijd al in gezeten en is er simpelweg nooit meer uit gekomen. Hardlopen hoort bij mij en ik ga ervan genieten zo lang als dat mogelijk is.

Ik heb gekregen wat ik wilde, maar het heeft zo veel moeite en tijd gekost om simpelweg te beginnen. Ik wilde zeker weten dat het zou lukken, wat dat betreft was dat misschien verstanding (Als in na 1 keer proberen:’zie je wel ik kan het niet’). Aan de andere kant: Ik had weken (of maanden) eerder kunnen beginnen.

Ik kan het wel!!!

Zo dat is eruit. Ik kan veel meer dan ik denk. En als dat niet zo is, dan wil ik daar zelf achter komen. 99 keer op je snuit gaan en een keer een overwinning is beter dan 100 keer toekijken hoe anderen het wel kunnen en zelf niets proberen. Hoeveel vertrouwen heb jij in je lichaam, je verstand en jezelf? Overschat of onderschat je jezelf eerder?

8 reacties

  1. samira 20 augustus 2011 / 15:19

    Super stuk! Ik zeg alles dat alles mogelijk is, het zit tussen je oren meer niet 🙂

  2. Petra 20 augustus 2011 / 15:39

    mooi stukje!!
    een mooie quote die ik ken uit een mooi nummer is:
    “Impossible is not a word, it’s just a reason for something not to try.”
    Deze zin is een samenvatting van jou stukje:P

  3. xx_Patries_xx 20 augustus 2011 / 17:15

    hardlopen… tja dat zou ik ook wel willen maar helaas kan het hier niet vanwegen mn knieeen 🙁 heb het wel geprobeerd maar helaas.
    super van je dat het jouw wel lukt! zet hem op

  4. Kimmsallabimm 20 augustus 2011 / 22:47

    Wat een doorzettingsvermogen. Petje af.

    Ik ben sinds 6 weken gaan fietsen. Momenteel is het nog erg pijnlijk maar hoop er ooit vanaf te raken.
    Daarbij moet je weten dat ik altijd een hekel aan fietsen heb gehad. Ik heb vanaf mijn 15e niet meer een heel stuk gefietst.

    De vrijheid die ik ervoor terug krijg is de pijn echt waard. Grenzen verleggen maakt gelukkig!

    Liefs, Kimm

  5. Susanne 21 augustus 2011 / 05:45

    Super stuk! Zou ik af en toe ook wat vaker moeten doen

  6. Anne 21 augustus 2011 / 07:17

    Ik zie dat hierboven al Impossible = I’m possible staat. Daar moest ik ook meteen aan denken 🙂 Wat goed van je! Soms onderschat ik mezelf omdat ik te voorzichtig ben. Maar dat is voortgekomen uit overschatten en te ver over mijn grenzen gaan. Ik ben nog altijd op zoek naar de balans, grenzeloos als ik ben 😉

  7. retro-elke 21 augustus 2011 / 11:32

    Wat super! Zo zie je maar wat je allemaal kan met de wilskracht er voor! Doe zo voor meid! 😀

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.