Lisanneleeft bestaat 10 jaar, daarom deel ik 10 lessen die ik leerde in de afgelopen 10 jaar. In de meest zware tijden van mijn leven heb ik geblogd. Ik schreef elke dag een blog, soms over hoe ik me voelde, soms over iets dat me blij maakte. Maar het was altijd heel puur, omdat inspiratie van heel diep kan komen als je elke dag blogt. Dat zorgde weleens voor heel kwetsbare momenten. Maar is dat erg?
Door opnieuw tien dagen achter elkaar elke dag te bloggen voel ik me zelfs al een beetje kwetsbaar. Je komt wel heel dichtbij, doordat ik je een kijkje geef in mijn hoofd. Omdat ik met je deel wat ik geleerd heb. Daar zitten namelijk ook best wel privé dingen bij. Dingen die mij kwetsbaar maken.
Maar ik kan me nog heel goed herinneren hoe bang ik voor sommige stukken was, om ze te publiceren. En eerlijk? Het viel al-tijd mee.
In 2011 schreef ik over mijn grootste angst, dat is denk ik de eerste keer dat ik merkte hoe lief, begripvol en ook open mensen worden als je je kwetsbaar durft op te stellen. Lees de reacties maar eens.
Elke keer daarna, als ik eigenlijk niet durfde omdat het te naakt voelde, heb ik aan dat moment teruggedacht.
Tot nu toe is het ook elke keer dat ik me kwetsbaar op durfde te stellen zo geweest dat het grootste deel van de mensen heel lief en begripvol was. Maar ook dat ik verhalen terugkreeg, waardoor ik me minder alleen en misschien daardoor wel minder kwetsbaar voelde. Misschien is minder kwetsbaar niet de juiste benaming, comfortabeler kwetsbaar. Het voelde niet meer zo negatief, de kwetsbare positie waarin ik was.
Eigenlijk heb ik daarna vaker gebruik gemaakt van dat gevoel. Omdat ik het vertrouwen had dat het goed zou komen. Dat ik kwetsbaar niet meer als iets negatiefs zag hielp daarbij zeker.
Inmiddels voel ik me misschien weer iets meer kwetsbaar, want niet iedereen is altijd lief en aardig. En dan word je toch iets voorzichtiger. Wat dan weer een beetje zonde is, want ik vind je open en kwetsbaar op durven stellen iets super moois, wat ik geleerd heb door te bloggen.
Mijn voornemen is dus eigenlijk om me weer vaker kwetsbaar op te stellen. Dingen delen, omdat het fijn kan zijn voor andere mensen én voor mezelf.
Het mooie van kwetsbaarheid is dat het je zelf vaak helpt én dat het anderen vaak ook nog eens kan helpen.
Wat mooi dat je dit zo hebt ervaren. Ik kan het ook eigenlijk wel beamen. Ik ben ook (op een aantal blogaccounts terug) best wel open geweest en me dus kwetsbaar op stelde. Nu doe ik dat nog steeds wel eens en de reacties zijn toch iedere keer weer een verrassing (in positieve zin).
Een mooie omschrijving; comfortabel kwetsbaar. Ik heb inmiddels ook een paar blogs waarin ik (vind ik) aardig wat van mezelf laat zien en was best nerveus na het publiceren ervan. Wat zouden de reacties zijn? En de reacties die ik kreeg waren juist heel positief! Lezers bedankten me voor het delen en de eye-openers die ik ze gaf.
Jammer dat je die comfortabele kwetsbaarheid een beetje weer kwijt bent door reacties van anderen. Helaas krijg je die. Onthoudt dat het merendeel van je lezers wél achter je staan! Blijf delen en schrijven waar jij je goed bij voelt.Juist omdat dat wat je deelt anderen misschien kunnen helpen.
Groetjes,Petra