Lisanne beleeft #242

Als ik terugkijk naar mijn foto’s word ik een beetje sip. Het leven haalde me een beetje in, ik kon het allemaal niet aan. Eigenlijk moet ik heel blij zijn dat ik niet hard gevallen ben of iets anders naars heb meegemaakt, maar ik ben vooral teleurgesteld dat het me niet is gelukt om meer te doen. Zelfs de lichtpuntjes zoeken en zien lukte niet zo goed.

Vorige week zondag zette Bernard met een vriend de steiger voor ons huis neer om de gevel te schilderen. Daar is hij tot en met vandaag mee bezig, negen dagen in totaal dus. En dat kon ik to-taal niet aan. Ik heb me in tijden niet zo verschrikkelijk gevoeld.

Misschien vraag je je af: waarom kun je daar niet tegen? Ik denk dat het vooral de extra prikkels zijn. Extra mensen over de vloer (maar wel heel fijn, de hulp), extra rommel in huis, extra geluiden van de steiger en het schuren, de hele dag (wanneer ik Bernard zie) gaat het alleen maar over het schilderen. Dat kostte bij elkaar zo veel energie dat ik een paar dagen kermend van de pijn in bed heb gelegen en een paar dagen met koorts in bed lag ‘s avonds. Het stelt me teleur dat ik daar zo veel moeite mee heb terwijl ik helemaal niet meegeholpen heb. Dat vind ik echt heel jammer. Maar het is niet anders.

Wat we tussendoor nog wel even hebben kunnen doen is bloedprikken voor mijn schildklier, ik heb de ziekte van Hashimoto, een auto-immuunziekte aan de schildklier. Hierdoor werkt mijn schildklier niet/nauwelijks meer. En door het bloedprikken hebben we misschien wel een van de oorzaken gevonden van het feit dat ik me niet top voelde. Mijn schildkliermedicatie was veel te hoog ingesteld in februari, waarschijnlijk doordat ik wat kilo’s ben afgevallen. Ik was toen helemaal onrustig en voelde aan mijn lichaam dat het niet goed was.

Dus toen ben ik van 150 microgram schildklierhormoon naar 125 microgram gegaan. Eigenlijk heb ik dat specifieke gevoel niet echt meer, maar mijn schildklierwaarden zijn nog slechter geworden! Dus ik moet nog een stuk naar beneden met mijn schildklierhormoon. Ik ben heel benieuwd wat het gaat doen als we dat aanpassen. Mijn vermoeden is dat de huisarts me naar 100 microgram wil hebben, dat lijkt me wel een heftige verandering in een half jaar, maar als het nodig is… ik houd je op de hoogte!

Wel iets héél leuks in deze week: we hebben nog een minivakantie gepland! We gaan binnenkort naar Twente, in een huisje op een boerderij, echt heel leuk. Ik heb er echt heel veel zin in. In juli begint Bernard met zijn nieuwe baan, dus daarvoor gaan we nog even samen op pad voor een paar daagjes. Ik heb echt al heel leuke tips gekregen, we gaan bijvoorbeeld naar een aardbeienkweker, een kaasboerderij en een pluktuin. Verder heb ik gehoord over een theehuis, een knutselwinkel en een spelletjeswinkel. En natuurlijk gaan we even in Enschede en/of Hengelo kijken en naar Duitsland. Het wordt vast heel erg leuk!

Bernard bracht pioenrozen mee om me op te vrolijken. En het hielp! Dit zijn misschien wel mijn favoriete bloemen, ze zijn zo mooi.

Ik ben begonnen aan de serie Bridgerton op Netflix. Ik heb nog maar twee afleveringen gezien en zit er nog niet helemaal in, maar ben wel benieuwd geworden!

Zaterdag voelde ik me wat beter, na een nachtje slapen voel ik me steeds wel ietsje beter. Zondag niet, zondag was geen leuke dag, toen heb ik veel extra medicatie moeten nemen. Maar komende week komt als het goed is de rust weer terug! En ik ga natuurlijk mijn schildkliermedicatie aan laten passen. Het wordt uiteindelijk allemaal weer makkelijker.