Lisanne beleeft #32 (met nieuws)

Zo, dat was een gekke week. Een heel gekke week. Ik zette het nieuws over Allard en mij online en Allard verhuisde. Hierdoor hield ik me bezig met andere dingen dan normaal. Ik begon in een dagboekje en lag weer eens een nacht wakker. Ik vertel je er graag meer over…

Ik postte afgelopen week deze foto op instagram met de volgende tekst:

Allard en ik hebben besloten als vrienden verder te gaan.

Ve vinden het heel verdrietig en hadden het zelf ook graag anders gewilde, maar het ging niet meer.

Geen van ons beiden heeft iets vervelends gedaan en we zijn van plan om gewoon vrienden te blijven.

Het is al meer dan een maand geleden dat we dit besluit namen. Nu Allard verhuist komend weekend is het allemaal wel heel heftig en confronterend.

Het voelt een beetje gek om hierover een Instagrambericht te maken, maar ik wilde het toch graag met je delen

Niet zo leuk nieuws, dus. Het was een hectische week vol emoties.

Hier had ik nog niets online gezet over onze break up. Dat komt later in de week pas, vandaar dat het er hier nog niet over gaat.

Een van de muren wil ik graag een ander kleurtje geven. Nu is hij knalroze, ik wil er graag een lichte bruine kleur van maken. Daarvoor nam ik twee kleurtesters mee die ik wil mengen met wat witte verf. Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt! Het is maar een heel klein muurtje, ik ben benieuwd hoeveel kleur er aan mijn wit komt te zitten haha. Als het maar een klein beetje is vind ik het ook niet erg.

Ik had nog steeds veel last van afkickverschijnselen. Heel irritant! Ik ging twee weken geleden van 300 mg Tramadol naar 200 mg Tramadol. Dat is best pittig dus, daar ben ik nu nog steeds niet helemaal fit van.

Door alles wat er deze week nog meer zou gaan gebeuren dat mijn hoofd echt bomvol ideeën en dingen die ik niet moest vergeten. Hierdoor begon ik met alles opschrijven in een boekje. Dit werkte wel heel fijn, zo had ik niet het gevoel dat ik iets moest onthouden want alles stond op papier. Uiteindelijk heb ik er niets van hoeven gebruiken, maar het werkte wel om beter te slapen.

Uiteindelijk viel ik die nacht pas rond 6 uur in slaap, pfoeh! Toen ik nog erg ziek was had ik dit heel erg vaak, nu gelukkig bijna nooit meer.

Ik kon gelukkig wel mijn fotodagboek schrijven. Die kunnen we niet missen he (ik niet en jullie hopelijk ook niet, haha). Ook had ik wat last van mijn ogen waardoor ik mijn brilletje droeg in plaats van mijn lenzen.

In een tijdschrift las ik over hoe slecht het voor je is als je bureau vol ligt. Mijne lag bomvol spullen! Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, zeggen ze ook altijd. Goed, ik ben mijn bureau maar gaan opruimen. Met frisse tegenzin, maar ik deed het wel. En ik ben mezelf dankbaar, haha! Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat er inmiddels weer nieuwe spullen op liggen, oeps. Maar weer opruimen!

Ik had echt weer veel last van de afkickverschijnselen. In het weekend was het wat minder maar hierna ging het weer minder goed. Zo gaat het een beetje met ups en downs. Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat! Ik ben al gehalveerd van medicijnen dus dat is top.

Ik heb twee brillen, de een is van Hans Anders en deze die je hier ziet is van Eye Love. Ik vroeg me af welke bril mijn kijkers leuker vonden, maar na duizenden stemmen was het precies 50% tegen 50%, dat is wel heel toevallig! Ik vind ze beiden leuk, fijn om te kunnen afwisselen.

Van een vriendinnetje kreeg ik een code voor een gratis Hello Fresh box, zo gaaf! Dus er arriveerde een grote doos vol boodschappen.

Ik weet niet wat het is, maar ik voel me altijd heel volwassen als mijn koelkast zo vol boodschappen staat.

En donderdag zette ik het nieuws over Allard en mij online. Dat maakt het wel heel echt, als “de hele wereld” het weet. Eerst was enkel familie en een groepje vrienden op de hoogte.

Dat was niet leuk. Dus ik haalde iets lekkers voor ons bij de winkel. Een muffin voor Allard, dat wilde hij graag. En chocolade voor mij. En een sapje om de ongezondheid te compenseren.

Op de achtergrond zie je een bureau van Allard staan, hij was al druk bezig met dingen verplaatsen naar de schuur. De dag erop, vrijdag, kreeg hij de sleutels van zijn nieuwe huis. En zaterdag al verhuizen!

En dat is waarom ik vrijdag een soepje ging maken. Voor de mannen die hem kwamen helpen verhuizen! Ik vind het altijd wel fijn om, als iemand iets voor je doet, een beetje extra lief voor ze te zijn. En dat doe ik dan maar in de vorm van eten. Dat heb ik van mijn moeder geleerd denk ik, die staat ook altijd voor iedereen klaar met lekker eten, haha.

De nacht van vrijdag op zaterdag was echt een gekke. Daarvoor nam ik valeriaan, dat schijnt ontspannend te helpen, daarvoor neem ik het. Afgelopen weken waren bij ons natuurlijk extra gek door de coronacrisis en de break-up. Gelukkig kunnen we nog goed met elkaar opschieten, dat maakt echt veel verschil.

Zterdag viel er een pakketje op de deurmat van Irisborduurt. Zo lief! Daar ga ik zeker weten veel plezier van hebben. Dat was wel een lichtpuntje op zo’n gekke dag.

Zaterdag was dus de verhuizing, waarbij we superfijn heel veel hulp kregen. Allard nam het tv-meubel mee, waardoor een kant van de woonkamer helemaal leeg is. Gek gezicht, vind ik! Ik blijf gelukkig zelf wel in het huis wonen, dus ik heb een nieuw meubeltje nodig.

De planten en bloemen zorgen ervoor dat het er iets gezelliger uitziet. Dat helpt me wel om me beter te voelen. Gek is dat he?

Zondag deed ik nog wat klusjes en zochten we nog wat spullen uit, maar het was wel bijna klaar. Heel erg raar.

En zo eindigt de week. Aan de ene kant is het beter om uit elkaar te gaan als het niet meer gaat, maar het is ook gewoon heel verdrietig om uit elkaar te gaan. Dat is nooit zo de bedoeling geweest. Maar mijn week stond dus een beetje in het teken van het uit elkaar gaan en de verhuizing. Het voelt heel dubbel.