Regelmatig lees ik op Facebook in groepen waar veel zieke mensen zitten, dat je beter wordt als je positief denkt. Ik denk dat daar wel iets in zit. In deze blogpost leg ik je exact uit hoe ik erover denk!
Ziek zijn is stom
Laten we als eerst stellen dat ziek zijn stom is. Niemand wil ziek zijn en er is eigenlijk gewoon niets leuks aan ziek zijn.
Ik denk dat iedereen die chronisch ziek is graag beter wil worden. Juist de mensen die veel worstelen met hun ziekte en/of relatief veel beperkingen hebben door hun ziekte. Uitzonderingen zullen er vast zijn, maar ik denk dat je over het algemeen hier wel vanuit kan gaan.
Hoe je beter wordt door positief denken
Ik heb altijd een beetje een HUH momentje wanneer iemand mij vertelt dat positief denken de oplossing voor mijn ziekte is. Soms word ik er zelfs een beetje boos van. Maar tegelijkertijd zit er wel een kern van waarheid in. Een klein kerntje.
Waar ik denk dat je je beter van kan gaan voelen:
- Je leven zo inrichten dat het goed bij jou en je hoeveelheid energie past
- Zorgen dat er niet te veel van je verwacht wordt (dat zorgt ervoor dat je sneller te veel doet namelijk)
- Gezonder leven en beter voor jezelf zorgen, dingen die (waarschijnlijk) beter zullen gaan wanneer je meer positieve gedachten hebt
- Realiseren dat er heel veel dingen in je leven ook wél goed gaan
- Zorgen dat je elke dag iets hebt om voor op te staan, iets waar je blij van wordt en waardoor je het leven leuk vindt!
Ik denk dat deze dingen ervoor kunnen zorgen dat je je beter gaat voelen! Omdat je fysiek gezonder wordt, maar ook omdat op een andere manier kijken naar je situatie je gelukkiger kan maken.
Waarom je niet geneest van positief denken
Maar als je een chronische ziekte hebt, dan heeft dit vaak een fysieke oorzaak. Het is natuurlijk geweldig als dat verholpen kan worden door jouw leven zo passend mogelijk te maken en niet te veel te doen, maar jammer genoeg is dat voor veel mensen niet hoe het gaat.
Wanneer je een ziekte hebt die je erg beperkt, dan genees je van zulke aanpassingen niet. Het kan wel helpen om je beter te voelen, maar verhelpen? Helaas niet. Dat zou wel fijn geweest zijn, als we dat allemaal zelf in de hand zouden hebben.
In deze blogpost heb ik het specifiek over fysieke ziekten, maar ik denk dat het bij psychische ziekten ook wel zo zou kunnen werken. Maar daarin ben ik geen ervaringsdeskundige natuurlijk, als jij daar een idee over hebt, laat het weten! Ik ben wel benieuwd hoe jij hierover denkt: denk je dat voor zieke mensen positief denken kan helpen of genezen? Of denk je dat het weinig uithaalt?
Helemaal met je eens! Zielig in een hoekje blijven zitten, mag best wel even, maar uiteindelijk kom je dan niet verder. Anderzijds pijn maar negeren heeft ook geen zin, je komt jezelf dan toch tegen. Wat je zegt je leven aanpassen naar jouw kunnen is het belangrijkst. En genieten van de kleinen dingen. En als positief denken echt het geneesmiddel zou zijn zou het er heel anders uitzien allemaal. En niemand kiest er bewust voor om ziek te zijn, dus alleen met positiviteit kom je er ook niet.
Het kan helpen, maar zeker niet genezen.
Fijn dat je hierover schrijft. Postitief denken kan zeker helpen! Maar helaas niet genezen. Zelf merk ik wel dat wanneer ik positief denk en niet te veel van mezelf vraag ik me een stuk beter voel lichamelijk (omdat ik mezelf niet uitput) en geestelijk (omdat ik een depressie/dipje voorkom). Toch vind ik het niet altijd even makkelijk om positief te blijven. Een keer in de zoveel tijd heb ik even een instort moment waarop ik het allemaal niet meer zie zitten. Is dit herkenbaar voor andere chronisch zieken?
Als je chronisch ziek bent zal je inderdaad niet ineens ziek worden, maar als je langdurig ziek bent met uitzicht op genezing kan het zeker helpen denk ik!
Een positieve instelling helpt mij enorm. Ik weet dat ik niet beter zal worden, maar door positief te blijven voel ik me stukken beter. Ik kan mijn dagen vullen met opnoemen wat anderen wel kunnen en ik niet, maar ik kan ook kijken naar wat ik nog allemaal wél kan en wat ik allemaal voor moois in mijn leven heb. Die positieve kijk op het leven helpt je absoluut om je een stuk beter te voelen. Waar ik wel echt boos om kan worden zijn mensen die zeggen dat je door je eigen gedachten jezelf ziek maakt/beter kan maken. Was het maar zo’n feest. Mooi artikel, Lisanne.
Mooi stuk heb je geschreven. In alle opzichten helemaal raak. Een kleine kanttekening: Positief denken is tegenwoordig een veel gehoorde kreet die wat mij betreft niet geheel de lading van het leven dekt. De kreet past nogal in de moraal die helemaal modern is gemaakt om mensen aan te zetten meer uit zichzelf te halen dan ze kunnen. De werkelijkheid is een tikje anders. Het leven kent nou eenmaal zijn ups en downs en van veel downs kun je een hoop leren. Vooral hoe je zoiets en volgende keer anders aanpakt. Dat geldt voor mensen met een beperking maar ook voor gezonde mensen. Tussen de woorden positief en negatief, zit het woord realisme. Graag kijk ik met een realistische bril naar beperkingen,Daarmee voorkom je te hoog gestelde verwachtingen en dus teleurstelling. Juist met een realistische kijk, waardoor je leert je verwachtingen niet in te stellen op hoe mensen in je omgeving het doen of wat zij van je verwachten, lukt het te zien dat er nog zoveel moois is in de wereld wat het leven de moeite waard maakt. Persoonlijk ben ik meer gaan genieten van de kleine dingen om mij heen, zoals het geluid van bepaalde vogels, het gescharrel van de kat van de buren of het groen in de buurt. Dat geeft mij dan weer een positief gestemd gevoel.
Ik denk dat je met een positieve instelling inderdaad al de helft verder bent dan met een negatieve instelling. Top dat jij zo positief blijft!
Ik denk er hetzelfde over. Het kan misschien helpen om je leven fijner en makkelijker te maken, maar iets met een lichamelijke oorzaak los je er niet helemaal door op. Ik denk wel dat positief denken wat kan helpen in eventueel herstel, maar dat moet eerst lichamelijk mogelijk zijn. Het geestelijke aspect is denk ik meer een ondersteuning van het lichamelijke in de meeste gevallen.
Als chronische pessimist en ongelukkig persoon is het een echte uitdaging om positief te denken. Het voelt vaak geforceerd. Al is het wel zo dat positief denken veel ongemakken makkelijker kan maken maar tot nu toe is het voor mij geen oplossing.
Ja, positief denken helpt inderdaad wel. Ik voel me er niet beter door, maar het maakt het allemaal wel draaglijker.
Ik denk dat het voor psychische ziekten ook zo werkt: het helpt, maar het geneest je niet. Maar eigenlijk is dat niet verwonderlijk, want veel psychologische ziekten zijn lichamelijk (disbalans van stofjes in de hersenen).
Moeilijk en interessant dit! Ik kan niet uit ervaring spreken, dus durf het ook niet zo goed haha. Maar ik denk dat ik het met jou eens ben: je kan niet genézen door positief te denken, maar ik geloof wel dat je leven met je ziekte zo heel veel meer comfortabeler kan maken waardoor het misschien minder ziek/erg aanvoelt. Dat je door positief te zijn veel beter kan omgaan met je ziekte en die daardoor als een mindere last aanschouwt! X
Ik denk zeker dat positief denken echt kan helpen hierbij. Al is het alleen maar om je beter te voelen. Negatieve gedachtes vreten toch ook heel vaak en veel energie. Positieve gedachtes geven mij juist energie, dus dan is het voor mij ook ‘logisch’ dat het positief ook kan helpen bij chronische ziekte.
Ik ben zelf niet chronisch ziek gelukkig, maar ik geloof zeker dat het kan helpen om alles wat draaglijker te maken, maar genezen door positief denken, daar geloof ik niet in. Dat klinkt ook een beetje alsof ziek zijn je eigen schuld is, om te genezen hoef je immers alleen maar positief te denken? Nee, dat gaat er bij mij niet in.
Ik heb sinds 1,5 jaar de diagnose Fibromyalgie en ben vanuit de reumatoloog doorgestuurd naar een cesar therapeut. Zij heeft mij geleerd wat positief denken voor een verschil kan maken. Ik was altijd een heel negatief meisje met vaak een negatieve instelling waardoor ik altijd bezig was met mijn pijn. En door er aan te denken werd naar mijn idee de pijn alleen maar erger. Nu ben ik verandert naar een veel positievere instelling en merk ik echt dat het verschil maakt in het voelen van de pijnprikkel. Het geneest niet, maar het kan bij sommige gevallen echt een heel groot verschil maken!
Als positief denken chronische zieken zou genezen, dan was jij toch al lang genezen? Ik bedoel als er iemand een positieve instelling heeft dan ben jij het wel! Daarbij krijg ik altijd te horen dat ik ook heel positief er in sta en ik ben ook nog steeds heel erg ziek. Ik geloof zeker in dat positief denken het je gemakkelijker maakt om met je ziekte om te gaan. Ik had het pas ook nog over met een paar chronische zieken op een Facebook pagina dat verdriet en woede heel veel energieverbruik is en dat kun je toch voor iets veel beters gebruiken? Ik denk dus dat positief denken het je vooral iets makkelijker maakt om met je ziekte om te gaan, maar ik kan zo ontzettend boos worden op mensen die me vertellen “denk je wel positief? want positief denken geneest zelfs mensen met kanker.” dan denk ik echt van: dus met andere woorden alle kanker patiënten moeten stoppen met chemotherapie en gewoon positief gaan denken. Ja, dat klinkt heel logisch ja. Hetzelfde met onze soort ziektes, ik geloof niet dat positief denken onze ziekte gaat genezen. Ik vind dit ieder geval een goed artikel!
Eens. Het is denk ik sowieso makkelijker en leuker om er mee te leven als je positief bent. Ik merk ook aan mezelf dat als ik niet zo positief ben ik me ook lichamelijk veel slechter voel en meer pijn heb. Maar genezen gaat niet lukken nee. Helaas, want dat zou wel makkelijk zijn!
Of is het zo dat als je je beroerder voelt het moeilijker is om positief te blijven. Ik denk nl dat je lichamelijke gesteldheid veel invloed op je psyche heeft en andersom.
Ik geloof niet dat je kunt genezen door positief te denken. Ook niet van psychische aandoeningen, weet ik uit eigen ervaring. Positief denken kan zelfs ervoor zorgen dat je jezelf overschreeuwt of klachten niet serieus neemt. Maar ik geloof wel dat oog hebben voor de mooie dingen in je leven en een positieve instelling je kunnen helpen je ziekte beter te verdragen. Maar er mag ook ruimte zijn voor boosheid, verdriet en angst. Ik ben vooral voor een realistische benadering en een dankbare levenshouding. Het houdt de nare dingen niet bij je weg, maar bepaalt je blik wel.
Positief denken helpt altijd, zolang je de realiteit niet helemaal uit het oog verliest. Af en toe het moeilijke negeren mag best, zolang het geen totale ontkenning is. Eerder juist vanuit acceptatie.
Wat psychische ziekten betreft is het een klein beetje anders. Veel mensen denken dat negatief denken een oorzaak is van een depressie. Ik zie dat anders. De negatieve gedachten zijn een symptoom van de depressie.
Maar ook al is het een symptoom, het betekent niet dat je er geen positieve gedachten naast kunt hebben. Zoeken naar lichtpuntjes is moeilijk als je ziek bent. Maar het kan best. Ik kan altijd wel wat positiefs vinden aan mijn dag, hoe erg de depressie ook is. Dit betekent niet dat ik die positiviteit ook voel. Niet op dat moment in ieder geval. Maar toch ben ik ervan overtuigd dat het helpt. Het is alleen niet de oplossing, slechts een klein deel van een strategie om met je beperkingen te leven.
Ik ben het helemaal met je eens dat negatieve gedachten een symptoom zijn van depressie.
Het is zeker een interessant onderwerp.
Door mijn dysthyme stoornis (chronisch depressief …) zijn er hele periodes dat ik niet positief kán denken, maar ik heb geleerd dat ‘het is er nu maar het gaat ook weer over, al voelt het nu niet zo’ al maakt dat ik mezelf mijn bed uit kan krijgen. En als dat eenmaal lukt en ik kan mezelf afleiden, dan ben ik weer een stapje verder. Psychische ziektes zijn wat dat betreft inderdaad moeilijker, omdat die positieve gedachten er vaak gewoon niet zijn.
Ik probeer zoveel mogelijk van mijn goede periodes te genieten, zodat ik herinneringen heb waar ik op terug kan vallen. Positieve herinneringen zijn niet altijd fijn (waarom kan ik mezelf nu niet zo voelen????) maar helpen wel bij het stukje ‘het wordt ook weer fijn, toen was het toch ook even fijn?’
En knuffels helpen. Knuffels van mijn man, of van vrienden, weten dat ik niet alleen ben en dat mensen van me houden, warts, dark spots and all, en dat mensen me vasthouden, even letterlijk en anders in hun hart.
Oei, nu ik het overlees: ik bedoel niet dat psychische ziektes moeilijker zijn, maar dat positieve gedachten bij psychische ziektes … Meh, zoals het er nu staat lijkt het net of ik er een wedstrijdje van maak, en dat is het natuurlijk niet. Mijn hoofd werkt even niet mee geloof ik, het is weer zo’n dag =P
Interessant om over na te denken! Ik denk dat zowel lichamelijke als geestelijke ziekten niet met “positief denken” opgelost kunnen worden. Het helpt natuurlijk wel om je tijdelijk iets beter te voelen en/of te relativeren. Maar – complete genezing?
Ik denk dat positief denken helpt tot een bepaald niveau en het is okay om af en toe een dipje te hebben. Het gaat niet alleen om positief denken, maar ook leuke dingen doen binnen jouw bereik.
Doet me denken aan een reclame op tv over een kruidenmiddel tegen darmproblemen en buikpijn. Ik heb de ziekte van crohn en de zin dat dat kruidenmiddel de oplossing is irriteerde mij. Toevallig kwam 2 dagen later hetzelfde spotje weer op tv met een nieuwe, aangepaste voice-over tekst! Het middel kan voor verlichting zorgen. Veel geloofwaardiger en het stoot mij niet meer tegen de borst.
Gekke anekdote misschien zo bij dit artikel, maar ik denk dat positief denken verlichting kan geven. Het verandert je kijk op de situatie en beinvloedt hoe je het ziek zijn ervaart, hoe je erover denkt. Een oplossing voor het daadwerkelijke ziekzijn vind ik echter een te grote uitspraak. Wel enorm voorstander van een zo positief mogelijke levenshouding 🙂
Daarmee is het eigenlijk net zoiets als die pijnstillers tegen migraine. Ik heb wel een werkgever bij een vakantiebaantje horen zeggen: ‘dan neem je toch zo’n pil? En dan kan je gewoon komen werken!’ Want als ze bij de reclame zeggen dat het helpt is het waar, toch? … Tenminste, er zijn mensen die dat denken.
Heel erg mooi omschreven, Lisanne. Ik geloof zeker dat je béter kunt worden van positief denken, maar (zeker wanneer je chronisch ziek bent) niet zult genézen door positief te denken. Cruciaal verschil dat lang niet iedereen ziet. Heel goed dat je hierover hebt geschreven. 🙂
Persoonlijk vind ik niet dat positief denken iemand kan genezen die een chronische ziekte heeft. Was het maar zo gemakkelijk! Ik denk wel dat een positieve ingesteldheid kan helpen om je leven aangenamer te maken. Ik erger me wel eens aan zieke mensen die altijd maar positief zijn, of beter gezegd: ‘doen’ alsof ze positief zijn, want geloofwaardig is dat niet. Positief zijn is fijn, maar soms mag je gerust eens klagen ook!
Wat een mooi en genuanceerd stuk heb je geschreven! Ik denk zeker dat positief denken belangrijk is, dat je daardoor dingen uiteindelijk positiever ervaart. Zwelgen in nare dingen overkomt je soms, maar je wordt er echt niet beter van. Ik denk wel dat mensen realistisch moeten blijven, je kan niet alles controleren. Niet je gezondheid en niet je gedachten. De meeste dingen overkomen je en daar moet je het maar mee doen. Een positieve instelling zal je dan misschien helpen in de verwerking, maar voorkomt geen nare dingen.
Haha toevallig had ik het hier afgelopen week met mensen over. Ik ben het helemaal met je eens. Helaas zien veel mensen die niet chronisch ziek het anders en bestempelen je dan snel als negatieveling. Daar kan ik dan best boos en verdrietig over worden. Zeker omdat ik ondanks die rote chronische Lyme, zo positief mogelijk probeer te blijven. En veel te genieten van de dingen ik die dag wel kan doen.
Volledig eens! Wat je hebt’kan je vaak niets aan doen maar hoe je er mee omgaat dat beslis jezelf!
Niet altijd gemakkelijk maar zo waar…
Wauw wat mooi je artikel, je slaat de spijker op z’n kop. Wat heb je het toch sterk verwoord en ik kan mij helemaal in je artikel en mening vinden. ‘Zorgen dat je elke dag iets hebt om voor op te staan’, ik hoop dat iedereen dit dagelijks mag voelen en ervaren <3
Ik kan me goed vinden in je blogpost, maar dan rest er nog de vraag: wat versta je onder herstel en Genezing? Dat is voor iedereen anders. Voor sommige mensen is dat geen ziekteverschijnselen hebben, voor anderen er mee kunnen leven. Twee verschillende dingen 🙂
Maar toch: ik ben het met je eens. Goede blogpost!
Ik kan leven met mijn ziekteverschijnselen (het is niet makkelijk, maar het kan wel), maar ik zal nooit zeggen dat ik daardoor genezen of hersteld of iets in die richting ben. Dat lijkt me ook een beetje een gekke manier om er tegenaan te kijken. Maar misschien zijn er mensen die dat zo zien?
Voor mij is genezing dus echt dat dat je geen ziekteverschijnselen meer hebt, of zo weinig ziekteverschijnselen ervaart dat je belasting en energie (of waarin je ook beperkt was) weer op een normaal peil liggen!
Ik ben het wel met je eens Lisanne! Alleen er zitten wel grenzen aan positief denken. Bij bepaalde cognitieve behandelingen voor chronische ziektes is het de bedoeling dat je je pijn negeert en over je grenzen heen gaat. “want je moet je geest je lichaam niet tegen laten houden”. Dat vind ik onbegrijpelijk. Leren luisteren naar je lichaam is juist zo belangrijk voor je herstel! Dus positief denken is prima, maar blijf luisteren naar je lichaam. 🙂
2 jaar geleden heb ik een auto-ongeluk gehad, hierbij heb ik een whiplash gehad. Helaas is dit toen niet opgemerkt. Na een lange tijd vol vage klachten ( wazig zicht, constant hoodpijn en vermoeidheid) is het nu duidelijk, mijn whiplash beïnvloed tot op de dag van vandaag nog mijn leven. Ik zal moeten leren leven met chronische vermoeidheid. Begin dit jaar ben ik gestart met een traject van Ciran revalidatie.
Doel van deze revalidatie is niet het oplossen van de klacht maar het leren leven met je klacht. Wat jij in het kort in deze post beschrijft is wat ik 16 weken lang intensief onder begeleiding van fysiotherapeuten en psychologen in de praktijk heb gebracht. Ben ik er beter van geworden? Ja, ik voel mij energieker omdat ik anders met mijn energie en met mijn klachten om ga. De vermoeidheid is er nog en ik zal elke dag moeten blijven werken aan de punten die jij noemt. Ik vind het een toppost en ik ben blij dat je zo open bent over jouw ziekte, er is nog zoveel onbegrip over chronische ziekten. Maar de ziekte is iets wat je hebt en je mee omgaat het is niet iets wat je leven beheerst.
Dat positief denken kan bijdragen aan een beter leven: absoluut. Dat is een zeer logisch gevolg. Maar genezen? Nee, daar geloof ik niet in.
Absoluut mee eens, ik denk dat positief denken ook heel erg draait om realistisch zijn qua hoe je situatie in elkaar zit en wat daar wel en niet aan mogelijk is. Stella Young zei het een keertje heel mooi: hoe je ook lacht tegen een trap, ze zijn er nog nooit een oprit van geworden! En zo is het maar net 😀
Inderdaad. Ik word alleen wel boos als mensen me vertellen dat ik ziek ben omdat ik niet geloof en niet bid. Dit heb ik ook meegemaakt. Mensen die ‘genezen’ waren door het bidden. Ik geloof best dat positief denken veel invloed kan hebben op hoe je je voelt, maar genezen? Ik weet niet wie dat ooit verzonnen heeft. 😛 Dat zou betekenen dat dit m’n eigen schuld is en ik best beter zou kunnen worden zonder medicatie of wat dan ook. Het idee is leuk, maar als dat zo zou zijn had ik dit natuurlijk allang gedaan!
Ik denk inderdaad dat psychisch dit wel meer effect kan hebben, maar tegelijkertijd is positief denken dan ook weer een stuk moeilijker, anders zou iedereen het wel doen en zou niemand meer ziek zijn, toch? 🙂
Positief met je mogelijkheden omgaan vind ik zeer belangrijk bij een lichamelijke ziekte, je geneest echt van van positief denken maar een positieve instelling maakt je leven wel veel leuker, je leven gaat er echt niet leuker op worden als je constant in een hoekje zit te jammeren,klagen en janken (maar af en toe mag je best je frustratie uiten ; ) ). Wat betreft geestelijke ziektes durf ik geen uitspraak te doen, daar zijn geestelijke ziektes vaak in ingewikkeld voor om daar als leek een uitspraak over te doen
Dat moet dus echt niet zijn bij het positieve denken en genezen. 😉