Chronisch ziek, veel medicatie, maar toch een kinderwens? Voor ons is het de realiteit. Ik neem je mee in de reis die wij afleggen onderweg naar hopelijk ooit een zwangerschap. Het is alweer maanden geleden dat ik je voor het laatst een update gaf over project kinderwens en dat heeft een reden.
Aan de medicatie
De vorige keren vertelde ik over het feit dat ik niet alleen de (voor mij normale dagelijkse) uitdagingen heb met mijn lichaam en de medicatie, maar dat ik ook PCOS heb. Dat betekent in mijn geval dat mijn cyclus heel lang is (rond de 70 dagen, als het meezit, maar het wisselt erg). Dat maakt dat zwanger raken nog lastiger wordt.
Daarom hebben we in samenspraak met onze arts op de voortplantingsgeneeskunde besloten om medicatie te proberen. Dit is medicatie die een eisprong opwekt. De meeste vrouwen hebben er tijdens het slikken wat hormonale klachten van, dat kan een nadeel zijn. Sommige vrouwen merken er niets van.
De bijwerkingen
En dan heb je mensen zoals ik. Ik voelde me voordat ik hiermee begon (januari?) eigenlijk best goed. Maar toen ik eenmal aan de pillen begon werd dat steeds minder. Ik had veel minder energie, kreeg meer pijn en was hormonaal. De hele cyclus, niet alleen tijdens het slikken van de medicatie.
De gynaecoloog vertelde dat dat eigenlijk niet typisch is voor de bijwerkingen van deze medicatie, die waren er vooral tijdens het slikken van de pillen. Het zou eventueel wel kunnen komen doordat ik weer een “normale” cyclus had, dus meer hormonen in mijn lijf.
Hoe het echt zit weet ik niet, maar ik ging eigenlijk steeds verder achteruit. En elke keer dacht ik: je moet er iets voor over hebben, je moet het volhouden. Op een gegeven moment waren we bijna elke week in het ziekenhuis te vinden voor echo’s en bloedafname. Meestal met resultaten die tegenvielen, ik had een hogere dosis nodig. En weer. Dan moet je weer nare pillen slikken om een onttrekkingsbloeding op te wekken om opnieuw te beginnen met de pillen die een eisprong opwekken.
Helemaal op
Mijn lichaam trok dat niet meer. Mijn hoofd overigens ook niet, ik had elke dag vreselijke huilbuien. Of het de hormonen waren of dat ik gewoon moest huilen van pure ellende, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat het niet fijn was.
Sommige dagen lag ik de hele dag op bed en kon ik eigenlijk niet meer naar de wc lopen. En als je me al langer volgt, dan weet je: ik heb ooit een wc naast mijn bed gehad omdat ik zo uitgeput was dat ik de vijf meter naar de wc niet redde. Dat wil ik nooit meer.
Ik was niet meer fit genoeg om verder te gaan.
Probeer het later nog eens (een pijnlijke beslissing)
Toen onze gynaecoloog bemoedigend maar op serieuze toon vertelde dat er weer geen eisprong aan zat te komen en ik toch echt een hogere dosis medicijnen nodig had vertelde ik haar waar ik het uitgebreid met Bernard over had gehad: we stoppen ermee.
Ik hield het niet meer vol. Nu al niet meer. Sommige mensen zijn hier jarenlang mee bezig, maar mijn lijf gaf het nu al op.
Flinke tegenvaller. Weer huilen natuurlijk. En nu ik dit schrijf wéér.
Nu wil ik even focussen op het weer zo fit mogelijk krijgen van mijn lichaam, dat heb je immers ook nodig om überhaupt een kind te dragen. Zo veel mogelijk gezond eten, zo veel mogelijk bewegen en weer een beetje conditie opbouwen, want die maanden met die medicijnen hebben me niet goed gedaan.
En dan gaan we daarna weer verder. Of niet. We weten het nog niet.
Eerdere blogposts in project kinderwens teruglezen
Als je nog niet op de hoogte bent en je hebt een vraag, het antwoord staat ongetwijfeld tussen mijn vorige blogposts. Hier kun je in elk geval alles teruglezen:
- Het begin
- Voor de eerste keer bij de gynaecoloog
- Over mijn medicatie op de POP-poli
- Afkicken en tegenvaller
- Gestopt met de pil
- Terug naar het ziekenhuis
- Ik heb PCOS
- Op de fertiliteitsafdeling
Natuurlijk vind ik het heel fijn als je meedenkt en mij steunt. Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is, maar ik vraag je in de reacties ook rekening te houden met onze gevoelens.
Wat verdrietig Lisanne. Ik hoop dat je je snel weer beter zult voelen. Respect voor jou en Berhard hoe jullie dit ook delen met de buitenwereld.
Ach Lisanne en Bernard. Wat een hartverscheurend nieuws. Veel liefs voor jullie
Heel veel liefs!
❤️
Lieve Lisanne en Bernard, wat een ontzettende moeilijke, maar ook super moedige beslissing! Ik begrijp zo goed wat er nu door jullie, maar vooral door jou heen gaat. En hoe reusachtig groot de teleurstelling is! Ik ben zelf ook bekend met diverse chronische ziektes (11 in totaal) en heb daardoor ook een gigantisch ondergewicht! Ik heb tweemaal een miskraam gehad en wilde ook via medicatie ondersteuning een kind krijgen. Maar vanwege mijn vele ziektes en mijn ondergewicht werd dat geweigerd. Ik kreeg zelfs het dwingende advies niet meer zwanger te worden. Dus mijn partner is “geholpen”, want een zwangerschap zou voor mij fataal kunnen zijn. Daarom begrijp ik jou heel erg goed! Vooral jouw pijn en verdriet. Graag wil ik jullie, en jou in het bijzonder, heel veel sterkte wensen! Ik hoop van ganser harte dat jullie op enig moment in de toekomst de trotse ouders zullen zijn van jullie luefdeskindje! Het is jullie zo van harte gegund! Nogmaals heel veel sterkte!
Heel veel liefs
❤️
Heel veel sterkte.
En ik vind het heel stoer en mooi dat je dit stukje deelt. Zwanger worden is zo niet maakbaar, en dat geeft veel onzekerheid en gedoe. Daar mag best aandacht voor zijn.
Ik vind je zo dapper! Alle respect en liefs voor jullie!
Knuffel…❤️
Wat vervelend dat je (voor nu) moet stoppen door dat stomme zieke lijf van je! Vind jou natuurlijk niet stom maar jou lijf wel, had voor jou (en ook voor mezelf 🤭🙈) graag een gezond lichaam besteld zonder pijn en andere klachten! Ik worstel zelf heel erg met een kinderwens maar met 22 uren op bed moeten liggen is dit gewoon weg niet mogelijk, maar wat een verdriet doet dat! Snap het dus heel goed dat huilen!! Wens je (naja jullie) veel kracht en liefde toe ❤️
Liefs Femke
Ook van mij een knuffel voor jou en jullie❤️
Ik krijg er zelf tranen van in de ogen. Wat moet het pijnlijk en moeilijk zijn wanneer je eigen lichaam en gezondheid zo’n struikelblok zijn in het vervullen van je kinderwens. Hopelijk vinden jullie veel steun bij elkaar ❤️ Heel veel goede moed en succes in de reis naar een gezonder lijf!
Ah jeetje, wat vreselijk verdrietig en naar dat de pillen zoveel stomme effecten geven! 💔 Een heel naar besluit zal dit zijn geweest, maar wat goed dat jullie naar je gevoel hebben geluisterd. Heel veel sterkte en liefs!
Omdat ik even niet goed weet wat te zeggen gewoon even een knuffel voor jullie!
Sterkte Lisanne <3
Ach meis, wat ontzettend naar voor jullie! M’n gedachten en gebeden zijn bij jullie!
Jee wat verdrietig en naar voor jullie en als chronisch zieke en zelf ook altijd last van bijwerkingen van medicijnen snap ik hoe erg dit voor jouw en Bernard moet zijn. Je lijf die je weer in de steek laat en dan toch dit stuk te kunnen schrijven met jullie beslissing, respect.
Ik hoop dat het jullie ooit gegund wordt en wens jullie veel sterkte en liefs toe
wat naar voor jullie.Het is niet onlogisch dat het te zwaar (en te snel) is voor je lichaam. maar je hebt de beste beslissing genomen.
dan denk ik gelijk misschien adoptie overwegen. maar dan denk ik ook dat dat niet makkelijk zal zijn.
ik wens je voor nu eerst veel beterschap en kracht om te herstellen
Zeer veel liefs en een dikke knuffel. Wij zijn een koppel dat ongwild kinderloos zijn mede door mijn ziektes . Ik weet hoeveel pijn het doet om de wens naar kinderen los te laten. Ik hoop zo dat jullie droom wel gaat uitkomen.
(achtermijnlach.com)
Wat een moeilijk, verdrietig besluit. Heel veel liefs voor jullie!
Een hele dikke knuffel voor jullie!
Wat heftig, Lisanne, dat je zo te lijden had door de medicatie die je eigenlijk zou moeten helpen. Dan is het niet haalbaar hé om ermee door te gaan, ten koste van je gezondheid.
Maar dat maakt de beslissing natuurlijk niet minder moeilijk. Hopelijk kan je de komende tijd weer wat op je effen komen en je weer wat beter voelen.
Heel veel sterkte voor jullie <3
Herkenbaar.
Mijn hart zegt ja, mijn lichaam schreeuwt nee.
Praten is de allerbeste tip, pijnlijk, maar het helpt.
Mocht je er behoefte aan hebben mag je altijd een berichtje sturen!
Wat lastig deze keuze, maar een weloverwogen. Knuffel!