Mijn vriend en ik willen graag een kindje, maar dat is nog best een uitdaging met een chronische ziekte en veel medicatie. Eerder vertelde ik al over de eerste stappen, naar de gynaecoloog, onze afspraken bij andere specialisten en het afbouwen van medicatie. Waar zijn we nu?
Foto door Reproductive Health Supplies Coalition via Unsplash
Gestopt met de pil
Na onze vakantie in april ben ik gestopt met de pil. Niet omdat ik meteen zwanger wilde worden, maar omdat ik weet dat het best een tijdje kan duren voordat je cyclus weer normaal is. En ik wilde natuurlijk weten of het allemaal nog wel werkt zoals het hoort te werken, dat is niet vanzelfsprekend. Voor niemand is dat vanzelfsprekend, maar als je meer lichamelijke problemen hebt is het (denk ik) extra spannend.
Het eerste wat ik merkte bij het stoppen met de pil is dat ik echt wel aan mijn huid merk dat ik hem niet meer slik! Er is echt wel iets veranderd. Mijn huid is ineens veel vetter en gevoeliger voor pukkeltjes. Dat is niet erg, maar wel opvallend en een teken dat het echt wel iets veranderd heeft.
Enigszins teleurstellend is wel dat ik na het stoppen met de pil één keer ongesteld ben geworden (direct na het stoppen), maar daarna helaas niet meer. Nu dus al ongeveer drie maanden niet. Het is wel normaal om niet meteen een regelmatige cyclus te hebben, maar het zou toch beter voelen als ik dat wel had gehad.
Afbouwen
Gelukkig is het nog geen tijd om te proberen om zwanger te raken, want de medicatie die ik móet afbouwen is er nog niet af. Midazolam moet ik helemaal mee stoppen, daarvan heb ik nog een klein deel over. Ik denk dat ik deze door middel van taperingstrips wil afbouwen. Doordat je op die manier elke dag een minibeetje minder neemt worden de ontwenningsverschijnselen geminimaliseerd. En dan heeft het geen afkickeffect zoals de vorige keren dat ik met grote stukken in de weer ging.
Verder moet ik diazepam en tramadol zo veel mogelijk afbouwen, maar dat moet ik zelf aanvoelen. In theorie zou ik die kunnen blijven slikken en zou het dus niet heel schadelijk zijn als ik ondanks dat ik nog niet klaar ben toch zwanger zou raken. In een ideale situatie is dat natuurlijk niet zo, maar als het zou gebeuren is het niet erg.
Ik heb verder ook geen haast met afbouwen, ik heb het gevoel dat ik nog wel tijd heb. Omdat Bernard nog een tijdje in between jobs was en dus niet (heel veel) werkte konden we nog gezellig leuke dingen doen en wilde ik niet ziek worden van het afbouwen. En nu ben ik even aan het wennen aan het feit dat ik weer veel alleen ben, dus wil ik ook niet ziek worden van het afbouwen. We doen het rustig aan.
Neuroloog
Er staat een afspraak gepland in augustus bij de neuroloog voor mijn epilepsie in combinatie met zwangerschap. Ik ben benieuwd wat ze daar gaan zeggen, daar ben ik best nerveus voor. Best spannend!
Eerdere blogposts in project kinderwens teruglezen
- Het begin
- Voor de eerste keer bij de gynaecoloog
- Over mijn medicatie op de POP-poli
- Afkicken en tegenvaller
Ik kreeg op Instagram een paar vragen of ik misschien zwanger ben, daar kan ik heel kort over zijn: nee, en ik ga ervan uit dat dat echt nog wel een tijd gaat duren. Dat vind ik helemaal niet erg, we hebben wel geduld.
Vind t knap hoe open je hierover bent, kan mij de zenuwen en de spanningen goed voorstellen. Ook lijkt t mij heel vervelend omdat je al weet wat afkicken van medicijnen met je doet dit positief in te gaan ook al weet je dat t voor een super leuk doel is. Ik geloof in je(jullie) dus zet em op, ook als t even of een tijdje tegen zit
Wat lief, dankjewel Jessy!
Spannend inderdaad! Maar juist goed om jezelf geen druk op te leggen en de dingen rustig aan te doen 🙂
Dat denk ik ook, hopelijk helpt het haha 🙂
Wat knap dat je zo open je ervaringen deelt. Ik ben zelf gediagnostiseerd met een auto-immuunziekte, maar wel pas na de geboorte van mijn twee kinderen. Je hebt het helaas niet altijd voor het zeggen in het leven. Het is soms confronterend dat je lichaam niet alles meer aan kan en je soms wat uit handen moet geven. Echter mijn liefde voor mij kinderen is net zo sterk als dat van een gezonde ouder.
Hopelijk is het jullie ook gegund. Veel sterkte.
Vervelend zeg, je kan inderdaad niet zelf kiezen wat je voorgeschoteld krijgt. Fijn dat je gezegend bent. met twee kinderen, ook al kun je misschien niet altijd alle zorg voor ze doen die je zou willen kun je wel alle liefde geven 🙂 Dankjewel!
Ik duim en hoop zo dat jullie kinderwens mag uitkomen.
Dankjewel, heel lief!
Bizar hè hoeveel tijd het je lichaam kost om weer in zijn natuurlijk cyclus te komen.
Knap van je dat je alles gewoon stapje voor stapje doet!
Ja, ik had het wel verwacht, want had erover gehoord. Maar hoopte stiekem toch dat ik een succesgeval zou zijn waarbij het magisch in een keer goed zou gaan, haha. Dankjewel!
Het is zeker iets waar je lichaam aan moet wennen en bij iedereen anders verloopt. Stapje voor stapje kom je er wel. Vind het heel tof dat je dit zo open deelt en ons meeneemt in jullie reis.
Dat vind ik heel leuk om te horen 😀
Ikzelf werd na het stoppen met de pil ook niet ongesteld: dit heeft uiteindelijk meer dan twee jaar geduurd. Ik kreeg in de tussentijd de diagnose PCOS, maar had eigenlijk altijd al het gevoel dat ik niet helemaal in het plaatje paste (de typische PCOS’ers vis ik er zo uit). Met begeleiding van een hormoontherapeut en gespecialiseerde diëtist heb ik toen weer mijn cyclus teruggekregen. Weet dat het echt even kan duren voordat de cyclus terugkomt na stoppen met de pil. Zo niet, ook dan kan je nog veel zelf doen om de cyclus terug te krijgen (ook al zeggen gynaecologen van niet en raden zij vaak medisch traject aan). Succes!