Project kinderwens – het begin

Al eerder heb ik het in een blogpost genoemd, ik wil graag moeder worden. Ik ben nu 31 en ik ben chronisch ziek en slik een hele lijst met wel 10 verschillende soorten medicatie. Hoe gaat dat? Kan ik deze wens in vervulling laten gaan? Of is het iets wat ik maar moet laten? In deze blogserie komen we daar samen achter.

Foto door Christian Fickinger via Unsplash

Een stabiele relatie en een fijn huis

Ik heb nooit eerder het gevoel gehad: nu is het moment. Nu heb ik dat wel. Ik heb altijd al moeder willen worden en ik heb nu het gevoel dat de tijd daar is.

We hebben een fijn huis en we hebben de meest fijne en stabiele relatie waar ik ooit in heb gezeten. Ik ben er helemaal zeker van dat een betere partner dan Bernard niet bestaat. En dat is natuurlijk het gevoel dat je wil hebben voordat je beslist om ouders te willen worden!

Mijn gezondheid

Met mijn gezondheid gaat het relatief goed. Niet geweldig hoor, maar het was redelijk stabiel totdat ik mijn schildkliermedicatie moest aanpassen en beginnen met ijzertabletjes vanwege een tekort.

Voor als je hier nieuw bent: ik heb op mijn 13e een tekenbeet gehad en ben daarna nooit goed behandeld voor de ziekte van Lyme. Uiteindelijk ben ik wel behandeld en zou ik mijn ziekte post Lyme noemen. Met wel wat cadeautjes erbij: De ziekte van Hashimoto, glutenintolerantie, epilepsie, aangezichtspijn en chronische pijn en chronische vermoeidheid. Daar moeten we het nu mee doen.

Ik werk niet in loondienst, maar wel een paar uurtjes per week aan mijn eigen bedrijf. Sporten kan ik niet. Ik ben ook niet heel erg mobiel, bijvoorbeeld deelnemen aan het verkeer kan ik ook niet.

Inmiddels heb ik een paar keer de vraag gehad hoe ik dan voor een kind ga zorgen. Het antwoord is simpeler dan je denkt: Ik ga niet voor een kind zorgen, wij gaan dat samen doen. Bernard en ik zijn een heel goed team! Misschien hebben we uiteindelijk wat hulp nodig, maar wij geloven erin dat het goed gaat komen. Je kan de toekomst niet voorspellen, maar de wens is groter dan de angst dat het niet lukt.

Mijn medicijnen

Ik slik dus ongeveer 10 soorten medicijnen, waarvan een deel hooikoortsmedicatie is, eentje een ijzertabletje, vitamine D en schidklierhormoon. Daar zie ik geen problemen.

De problemen liggen bij de zwaardere pijnstillers, zo slik ik bijvoorbeeld tramadol, codeïne, olanzapine, diazepam en slaapmedicatie: dormicum. Dat zijn geen grapjes.

Al die medicatie heb ik gekregen om mijn leven leefbaar te maken. Een medicijn weglaten zou betekenen dat ik me minder goed voel. Maar zomaar alles blijven slikken tijdens een zwangerschap zonder daar kritisch naar te kijken is ook niet mogelijk. Daar ligt dus een grote uitdaging!

Het plan

Ik ben naar de huisarts gegaan en heb daar gevraagd om een verwijzing naar de POP-poli. Dat is een polikliniek in het ziekenhuis waar drie artsen samenkomen: een gynaecoloog, een psychiater en een kinderarts.

Eigenlijk is dit bedoeld voor mensen met psychiatrische problematiek, maar je bent er ook welkom als je zo’n grote cocktail aan medicijnen hebt als ik. Ze kijken daar welke medicijnen je kunt blijven slikken, welke je kunt vervangen voor minder schadelijke varianten en welke je echt moet afbouwen. Een doorsnee gynaecoloog zou misschien zeggen: alle medicijnen afbouwen. Dat zeggen ze daar niet meteen, daar duiken ze er wat meer in en kijken naar mogelijkheden.

Door mijn huisarts werd ik verwezen naar een gynaecoloog, daar had ik deze week een afspraak. Ik zal je er volgende week meer over vertellen!

DELEN:

24 reacties

  1. Irene 6 maart 2024 / 10:18

    Wat spannend en intens allemaal. Fijn dat we mee mogen volgen met jullie “project”. Ik had het er laatst met mijn schoonzus nog over (omdat ik autisme heb en me zorgen maakte of ik een tweede kindje wel aan kan) en ze zei dat als die wens er is en je de middelen hebt, je altijd wel een manier vindt om het aan te kunnen.
    En zoals je zegt, je bent niet de enige persoon die voor de baby zal zorgen.
    Ik hoop heel erg dat het jullie gegund is!

    • Lisanne 6 maart 2024 / 14:49

      Dat snap ik wel! Een kindje is al veel, een tweede is echt niet vanzelfsprekend (dat lijkt het bij sommige mensen weleens vind ik, online dan!). Lief dat je schoonzusje zo positief is en je er met haar over kan praten, dat helpt al heel veel.

  2. Simone 6 maart 2024 / 11:19

    Wat een spannende tijd! Ik ben erg benieuwd hoe het gaat.

  3. Wendy Grader 6 maart 2024 / 13:12

    Wat een spannende periode, heel veel geluk voor jullie🩷

  4. Marrita 6 maart 2024 / 13:47

    Wat eerlijk en dapper dat je dit deelt. Ik hoop dat het jullie gegund is!

  5. Nelletje 6 maart 2024 / 14:03

    Spannend avontuur en zo goed dat je het deelt, want ik weet zeker dat er andere vrouwen zijn die hier iets aan hebben. Ik blijf je avontuur volgen 🩷

  6. P 6 maart 2024 / 14:10

    Wat spannend!
    Je kunt misschien straks niet altijd alle (praktische) zorgtaken uitvoeren. Maar je kunt je baby wel alle liefde geven! En dat is toch het allerbelangrijkst. Zorgtaken kunnen andere mensen wel bij helpen. Heel veel succes!

  7. Patricia 6 maart 2024 / 14:15

    heel spannend, ik hoop dat het jullie gegund is. Wij zitten op moment in de beginfase van pleegzorg, ik heb zelf door pcos 2 jaar een kinderwenstraject gevolgd maar hierbij is een kwaadaardige vorm van baarmoederslijmvlieskanker gevonden en hier ben ik eind januari aan geopereerd alles eruit baarmoeder en eierstokken dus biologische ouders worden wij nooit meer, dus de meest voorhand liggende keuze voor ons is nu pleegzorg hier blog ik ook over… Ik ben benieuwd naar jullie verhaal

    • Lisanne 6 maart 2024 / 14:46

      Jeetje, wat ontzettend heftig zeg! Ik vind het heel knap dat jullie pleegzorg als optie zien, mooie keuze. Dat is niet vanzelfsprekend! Hopelijk kunnen jullie alsnog alle liefde geven aan de kinderen die het hard nodig hebben.

  8. Hilde Pasman 6 maart 2024 / 14:59

    Wat mooi dat je dit wilt delen, ben heel benieuwd hoe het verder gaat. Veel geluk gewenst! 💗

  9. Rozemarijn Brynaert 6 maart 2024 / 15:26

    Ik zit momenteel in een gelijkaardige situatie
    Volgens mijn pijnarts zou oa de diazepam en de hoge pijnstillers niet nodig zijn tijdens de zwangerschap omdat je bepaalde hormonen aanmaakt die dat compenseren.
    Nu, ik ga sowieso nog een andere opinie vragen e.d. maar het zou geen probleem mogen zijn
    Veel succes

  10. Luus 6 maart 2024 / 15:27

    Dankjewel dat we mogen meelezen met jullie avontuur! Ik hoop dat jullie wens werkelijkheid mag worden. Fijn dat er poli’s zijn die gespecialiseerd zijn in je hulpvraag, dat geeft straks een zekerder gevoel denk ik. Ik duim dat jullie wens in vervulling mag gaan. En als je voor je gevoel al met 1, 0 achterstaat door het chronisch ziek zijn, word je misschien juist wel creatief in het bedenken van oplossingen 🙂 Als de wil er is, dan ben je denk ik al een heel eind. Heel veel succes samen!

  11. Wanda 6 maart 2024 / 17:34

    Wat mooi, je gaat er inderdaad samen voor zorgen! En wat pakken jullie het samen goed aan, serieus kijken wat kan kwa medicatie en hulp vragen waar nodig.
    Hopelijk een positieve uitslag mbt de medicatie zodat je zwanger kunt raken en zijn zonder zelf teveel in te hoeven leveren!!
    Veel succes in deze spannende periode!

  12. Hilde van Ginhoven 6 maart 2024 / 18:45

    Lieve Lisanne,

    Ik volg jou al een hele tijd en ik heb veel bewondering voor hoe je je leven leeft en het met ons deelt.

    Heel mooi hoe jullie het aan gaan vliegen en hoop echt dat het jullie gegeven is om ouders te mogen worden.

    Heel gaaf ook dat er mogelijkheden zijn om het in overleg te kunnen doen met deze artsen en met de steun van je lieve man gaat het een mooie reis worden.

    Wat mooi dat je het zo deelt, zal een steun zijn voor anderen die in dezelfde positie zitten.

    Liefs, Hilde

  13. Zo simpel is dan geluk 6 maart 2024 / 18:53

    Mooi dat je deelt hoe dit avontuur voor jullie gaat zijn. Fijn dat er zo’n poli bestaat! Ik wist dat niet, maar ben blij het te weten met oog op mijn werk! (doktersassistente bij een huisarts)

    • Lisanne 6 maart 2024 / 20:07

      Dat is zeker fijn om te weten! Hier in Alkmaar zit gewoon zo’n poli (terwijl het geen academisch ziekenhuis is), dus het bestaat vast op veel meer plekken 😀

  14. Stephanie 6 maart 2024 / 20:25

    Dapper dat jullie dit aangaan! Zelf ook chronisch ziek (Hashimoto, trage schildklier en migraines), maar inmiddels 2 kindjes rijker. Ja, het is zwaarder nog dan voor een ‘normaal / gezond gezin’, maar met hulp gaat het wel (oa Wmo). Succes met dit traject! En belangrijk dat je schildklier goed ingesteld is. Zodra je zwanger bent is het vaak gelijk je medicatie (levothyroxine) met 30% ophogen (in overleg met de internist). Zodra je bevallen bent kun je weer terug naar de oude dosis. Ik wist dit bij de 1e zwangerschap niet en ben slecht voorgelicht waardoor ik door alle wisselingen in hormonen een postnatale depressie kreeg. Nu bij de 2e vooraf idd ook hulp gezocht op de pop poli om met hulp de zwangerschap door te komen. Ik sta nog overeind.. dus het kan wel!

    Heel veel succes, is jullie gegund!

  15. Naomi 7 maart 2024 / 09:11

    Wat een spannende stap en wat mooi dat je ons erin meeneemt. Ik vind deze zin heel treffend: de wens is groter dan de angst dat het niet lukt.
    Liefde is het belangrijkst en dat hebben jullie genoeg te bieden.

  16. Lija 7 maart 2024 / 09:23

    Ik wens jullie alle geluk. Ik voel de warmte uit jouw woorden en ik lees vanuit positiviteit mee met jullie reis. Prachtig hoe je het omschrijft: Ik ga niet voor een kind zorgen, wij gaan dat samen doen. En zo is het net, top team! Bemoeizuchtige mensen zullen zulke opmerkingen waarschijnlijk minder snel maken naar een man toe.

  17. Marieke Rooda 7 maart 2024 / 10:27

    Hoi Lisanne, inderdaad zware medicatie die je gebruikt, wat fijn dat er een speciale poli is in Alkmaar. Om daar vanaf te komen en/of te minderen zal al een hele onderneming zijn vermoed ik. Zelf heb ik volwassen kinderen maar ook al doe je het samen, het is evengoed veel werk en je leven is nu heel regelmatig en je kunt alle rust nemen die je wilt en nodig hebt. Met een kindje is het een en al liefde begrijp me niet verkeerd maar voor jou heeft het misschien ook een keerzijde? Je hebt misschien niet meer zoveel tijd voor jezelf. Je zult ook afhankelijk zijn van degenen die jullie kindje ook verzorgen maar dat zal vast goedkomen. Wel is mijn ervaring dat je echt wel wat op je bord krijgt en dat fitheid ook heel belangrijk is. Een kindje heeft 24/7 verzorging nodig. Misschien kom ik wat zwaar op de hand over maar dat komt vast omdat mijn eerste 2 kinderen tweeling zijn…ik wens jullie heel veel succes bij de poli en in jullie beslissing.
    Groeten Marieke Rooda

  18. Geeske 7 maart 2024 / 10:30

    Spannend voor jullie! Een kinderwens kan zo diep gaan. Ik ben ook chronisch ziek en ben zwanger geworden, voordat ik wist hoe lang mijn klachten zouden blijven. Ik ben thuisblijfmoeder en opvoeden is het moeilijkste en mooiste wat ik ooit gedaan heb. Mijn zoon is nu 15 en heel zelfstandig. Vanwege mijn klachten en medicatie hebben wij het wel bij 1 kind gehouden, hoewel ik graag meer kinderen had gehad.
    Veel succes met jullie traject!

  19. Nicole 7 maart 2024 / 15:32

    Spannende tijden! Ik ken een moeder met me/cv’s en ik weet nog wel dat ik in eerste instantie twijfels had of het moederschap wel zo’n goed idee was maar het is a) sowieso niet aan mij en b) ze is er zo gelukkig mee, dat het ook veel kwaliteit van leven geeft voor haar. Natuurlijk is het niet makkelijk maar het gaat hartstikke goed. Haar kinderen weten niet beter en komen zeker geen liefde en aandacht tekort en daar gaat het tenslotte om.

  20. Eva 8 maart 2024 / 07:25

    Vind het echt een dapper besluit!
    Je gebruikt echt flinke nare medicatie zeg. Werkt het nu wel voldoende om met de bijwerkingen te dealen? Soms is de kwaal van de bijwerking erger.
    Ik ben nu 1,5 jaar moeder. Moest wel voor de zwangerschap met 1 medicatie stoppen. Heb ontzettend de mazzel gehad dat ik goed reageerde op de zwangerschapshormonen en zo goed als migraine/ hoofdpijnvrij ben geweest.
    Daarna weer aan mijn medicatie begonnen. En nkan het 1,5 jaar later nog steeds goed af met de helft van de dosering en ook de migraine/ hoofdpijn is tot nu toe minder gebleven. ( geef geen borstvoeding ivm medicatie)
    Hoop zo voor je dat het mocht jullie wens lukken dat je lichaam ook goed reageert op de zwangerschaps hormonen en ook zeker daarna.
    Hoe zie je het samen doen voor je? Want mijn partner kon een poosje thuis blijven maar daarna natuurlijk gewoon aan het werk.
    Ik ken wel een meid metc flinke epilepsie ( wel gewoon voor een deel werkzaam) maar kreeg ook in het begin geen ( extra) hulp met de baby.
    Een trigger voor bijv migraine is te weinig rust etc.. nou met een pasgeboren baby ben je meer wakker dan dat je slaapt. De nachten worden onrustig en onderbroken. Wat doet epilepsie daarop? Maar hopelijk als je met de pittige medicatie kan stoppen krijg je een dot energie erbij want kan me voorstellen da the van die bijwerkingen wel snel vermoeid raakt.. een dosis energie ( en koffie!!!) heb je zeker nodig.
    Ik duim voor jullie!!

  21. Heidi 9 maart 2024 / 17:21

    O, herkenbaar.
    Niet bij me zelf maar bij mijn zus, ze heeft ook een ziekte dat de spieren. En nam ook super veel medicatie en ik moet zeggen dat het bij hun goed gelukt is om een dochter op de wereld te zetten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.