De vorige keer vertelde ik over mijn PCOS-diagnose en het feit dat we werden doorverwezen naar de fertiliteitsafdeling van het ziekenhuis. Eigenlijk wilde ik deze blogpost pas schrijven als ik goed nieuws had, maar zo ver zijn we helaas nog niet, haha. Soms hoop je gewoon op een goede portie geluk! Ik zal je vertellen hoe het er wél voor staat nu met onze kinderwens en de weg naar een zwangerschap.
Naar de voortplantingsgeneeskunde
Op naar het ziekenhuis, weer een nieuwe arts! Deze keer eentje gespecialiseerd in voortplanting. Aangezien ik de diagnose PCOS heb gekregen, ik een extreem lange cyclus heb én we nog niet echt geprobeerd hadden was het wel duidelijk dat de focus op mij moest liggen.
Maar Bernard werd ook onderzocht. Alles goed. Dat is heel fijn!
Wel is duidelijk dat het bij mij niet helemaal goed zit, daar gaat de nieuwe arts bij helpen. Eerst maar eens kijken wat het probleem is en dan natuurlijk hoe we dit kunnen oplossen.
De cyclus en de eisprong monitoren
De eerste stap om te kijken wat het probleem is, is dat we de cyclus gaan monitoren. Dat betekent elke week naar het ziekenhuis voor echo’s en bloed prikken. Normaal gesproken is een cyclus van een vrouw tussen de 21 en 45 dagen. Mijn cyclus was tijdens deze keer monitoren ongeveer 60 dagen.
Dat betekent dat je véél minder kansen hebt om zwanger te worden dan een gemiddeld persoon. Daarnaast is het bij mij ook heel wisselend, dus inschatten wanneer mijn ovulatie is, is ook een grote uitdaging. Ik doe wel wékenlang ovulatietests, maar die zijn bij mij niet heel betrouwbaar (het hormoon dat de tests meten is bij mij altijd wat verhoogd).
En de vraag was ook: heb ik überhaupt wel een ovulatie? Mijn vorige arts dacht van niet.
Deze arts dacht vanaf het begin al van wel (dat was meteen al een geruststelling) en heeft tijdens het monitoren de conclusie getrokken aan de hand van mijn bloed dat er zeer waarschijnlijk gewoon een eisprong is.
Geen grote ziekenhuisstress meer
Vorige keren vertelde ik dat ik toch een klein trauma heb overgehouden aan mijn vorige ervaringen in het ziekenhuis. Ik moet zeggen dat dat wel voorbij is. Het nare gevoel dat me bekroop tijdens elk ziekenhuisbezoek heb ik niet meer.
Wel ben ik, logisch, weleens nerveus voor wat er te zien is op een echo of in het bloed. Maar ik ben er zó veel meer ontspannen onder, dat is echt heel fijn. Dat komt natuurlijk ook door de arts en de assistenten waar we nu mee te maken hebben, de mensen op de afdeling zijn echt heel vriendelijk.
Medicijnen of geen medicijnen
Onze arts raadt medicijnen aan. De vraag is nu: ga ik medicijnen gebruiken die mij een regelmatigere cyclus kunnen geven gebruiken? Dat zou de kans op een zwangerschap wel vergroten.
Maar er kleven ook nadelen aan, bijvoorbeeld bijwerkingen. Daar gaan we nog even goed over nadenken!
hoe dan ook, er is nog veel mogelijk, dat geeft ons hoop. We hebben er wel vertrouwen in dat het gaat lukken.
Eerdere blogposts in project kinderwens teruglezen
Als je nog niet op de hoogte bent en je hebt een vraag, het antwoord staat ongetwijfeld tussen mijn vorige blogposts. Hier kun je in elk geval alles teruglezen:
- Het begin
- Voor de eerste keer bij de gynaecoloog
- Over mijn medicatie op de POP-poli
- Afkicken en tegenvaller
- Gestopt met de pil
- Terug naar het ziekenhuis
- Ik heb PCOS
Fijn dat je meeleest met onze reis naar hopelijk ooit een zwangerschap en een kindje. Omdat het een gevoelig onderwerp is, snap ik dat je misschien een sterke mening hebt. Maar ik wil je vragen rekening te houden met onze gevoelens, wij zijn namelijk ook maar gewoon mensen.
Lieve Lisanne,
Ik heb ook PCOS en medicatie geslikt. Ik heb zelf op een beetje hoofdpijn na geen bijwerkingen gehad. De eerste x was de dosis te laag, de 2e keer was de dosis goed, zagen ze een eisprong in mijn bloed… en ben ik die ronde zwanger geraakt.
Misschien heb je iets aan deze goede ervaring?
Ook ik had een cyclus van rond de 60 dagen. Heel frustrerend.
Heel veel sterkte!
Heel fijn om jouw ervaring te lezen, bedankt voor het delen! 🙂
Fijn dat je niet meer zoveel ziekenhuisstress hebt inmiddels. Wel een pittig traject is het. Ik gun jullie in ieder geval dat portie geluk wat jullie nodig hebben.
Ja, dat is echt wel heel erg fijn, daar ben ik erg blij mee! Dankjewel 🙂
Hopelijk wordt 2025 jullie jaar. Ik duim! Heel erg veel succes met alle onderzoeken en dit gehele proces.
Lief, dankjewel!
heel dapper, ik heb ook pcos en hebben een heel traject doorlopen wij waren bezig met de hormoonbehandelingen toen ze ontdekte dat ik baarmoederslijmvlieskanker had en daardoor het nu voor ons helemaal niet meer mogelijk is, ik hoop dat het jullie gegund is. (mijn verhaal staat ook op mijn blog)