De vorige keer vertelde ik je al over onze kinderwens terwijl ik chronisch ziek ben. Onze uitdagingen en de weg die we moeten bewandelen voor het einddoel: een kindje. Door de huisarts werd ik verwezen naar de gynaecoloog, vorige week hadden we deze afspraak. Dat vond ik héél spannend, want ik had geen idee hoe groot de uitdaging zou worden en uiteindelijk wat onze kansen gaan zijn.
Samen met Bernard ging ik naar de gynaecoloog hier in Alkmaar. Ik was zó zenuwachtig, ik ben zelden zo zenuwachtig een ziekenhuis binnengelopen. En dat zegt heel wat, want ik ben toch zeker honderden keren een ziekenhuis binnengelopen, haha.
Het gesprek met de gynaecoloog
De arts hadden we al gegoogled, het is een vrouw en in het echt bleek ze net zo vriendelijk te zijn als ze eruit ziet. Dat is altijd fijn, maar in dit geval vond ik het toch wel extra fijn.
Ze vroeg de standaard dingen, over mijn gezondheid, mijn medicatie, mijn belastbaarheid. Ik heb haar eigenlijk mijn hele levensverhaal moeten vertellen, zoals dat altijd gaat bij een nieuwe arts, haha. Ze luisterde en was erg begripvol. Dat was een prettige ervaring.
Het kan nét wel of nét niet
Ik vertelde haar over hoe ik erover dacht. Voor mijn gevoel is het echt erop of eronder, mijn lichaam kan het nét wel of nét niet. Dan heb ik het uiteraard over het dragen van een kindje, maar zeker ook het verzorgen ervan. Dat maakt het extra spannend, want zo’n grote wens naast je neerleggen is natuurlijk een enorme beslissing. Dat hoeft gelukkig nog niet.
Daarnaast is Bernard er ook van bewust dat hij veel extra moet doen, en is hij ook zeker bereid om dat te doen. Dat geeft een heel fijn gevoel.
Wat betreft een bevalling hebben ze manieren waarop ze het makkelijker kunnen maken voor als je lichaam minder aan kan. Daar houden ze ook rekening mee, net als het feit dat een chronisch ziek lichaam langer moet herstellen, heel bijzonder en fijn hoe daarover nagedacht wordt.
Hoe het verder gaat
De POP-poli zit in Alkmaar, dat is echt heel erg fijn. Over een tijdje heb ik een afspraak bij de psychiater, deze is meer gespecialiseerd in de medicatie. Welke kan ik blijven nemen? Welke moet vervangen worden? Wat moet helemaal worden afgebouwd?
Verder vraagt de gynaecoloog informatie op bij het AMC voor nog wat meer medische gegevens van mij die ze nog niet had. Dat kan allemaal even duren, dus over twee maanden kom ik terug bij mijn gynaecoloog.
Ik vroeg tussendoor wat zij dacht over het afbouwen of vervangen van de medicatie. Ze wees er ééntje aan die sowieso weg moest, eentje die idealiter geminderd moet worden en eentje waarover ze twijfelde. Dit is niet waar ze zich dagelijks mee bezig houdt, dus ze wist het niet zeker, maar het was een indicatie. Dat klonk wel heel rooskleurig, als je bedenkt dat het dan toch niet zo extreem wordt als ik dacht (ik dacht: alles weg). Nu moeten we natuurlijk niet te vroeg juichen, want misschien zegt de psychiater wel iets heel anders, maar ik kijk er sinds deze afspraak een beetje optimistischer naar. Heel fijn!
Je snapt: wij gingen gerustgesteld weer vanuit het ziekenhuis terug naar huis. Ik houd je op de hoogte van deze weg van onze kinderwens.
Fijn en wie weet voel je je tijdens een mogelijke zwangerschap wel helemaal op en top en super fit (was bij mij het geval terwijl ik toen nog niet wist dat ik lyme had). Ook bij mijn latere zwangerschappen voelde ik me super sterk. Ik hoop voor jullie dat het jullie gegund is.
Dit heb ik vaker gehoord, dat lijkt me geweldig! Maar het is helaas niet voor iedereen zo, dus erop hopen doen we wel, maar we kunnen er (helaas) niet vanuit gaan, haha.
Wat een spannende afspraak moet dat geweest zijn. Heel fijn dat je er wat geruster vandaan bent gekomen. Sterkte met afwachten tot de volgende afspraak.
Wat een fijne poli als artsen met je meedenken.
En nét wel of nét niet, dat klinkt als een simpele zin maar zó alles levensbepalend. Dat lijkt me heel moeilijk om zo heen en weer geslingerd te worden maar een goede begeleiding hierin moet volgens mij enigszins wat rust bieden.
Ik wens jullie heel veel succes in jullie kinderwens. En ik vind het heel leuk om de ontwikkelingen te mogen lezen via deze blog.
wat fijn dat je een goede ervaring hebt gehad, dat is al een hele stap. Ik hoop dat het jullie gegund is en dat het zowel lichamelijk als mentaal mogelijk is….
Wat mooi dat er op deze manier met je wordt meegedacht en dat je hier zo open over schrijft! Ik ga met je meelezen in dit traject. Ik wens jullie ontzettend veel succes met alles wat gaat komen <3