Buiten je comfortzone komen is iets geweldigs, waar je alleen maar gelukkiger van zult worden, denk ik. Het buiten je comfortzone gaan klinkt heel simpel als je niet weet wat het inhoudt. Maar als je wel weet wat het inhoudt dan ben je bij de titel enthousiast geworden en hongerig naar meer tips! Voor de minder hongerige lezers zal ik uitleggen wat ik nu precies bedoel. En daarna zal ik jullie mijn tips geven!
Beginnen. Iets nieuws gaan doen. Ik vind het doodeng. De Havo heb ik achter de rug, klasgenoten gaan allemaal iets nieuws doen. En ik? Een thuisstudie. Ehh… ja, daar vermaak ik me niet genoeg mee. Maar aan iets nieuws beginnen? Hmm…
Bijna al m’n vrienden verhuizen, naar plaatsen verdeeld over het hele land. Een enkeling gaat zelfs naar het buitenland. Ik blijf lekker in Den Helder. En die vrienden komen in het begin vast wel terug in de weekenden. Maar je weet hoe dat gaat, uiteindelijk wonen ze gewoon niet meer hier.
En dan zit ik nog gezellig hier. Misschien wel een klein beetje alleen. Alleen, eenzaam. Ken je mijn grootste angst al? Zo niet, dan ken je hem nu.
Het wordt dus tijd voor mij om ook aan iets nieuws te beginnen. Iets nieuws waarmee ik nieuwe mensen ontmoet en iets nieuws waar ik gelukkig van word. Maar ook niet geheel onbelangrijk: iets waarmee ik mijn dromen kan gaan waarmaken. Een baantje? Goed idee. Wat voor baantje? Geen idee. (Of nouja, misschien toch wel.)
Wat zou jij doen als je geen angsten kende?
Wat zou je doen? Een wereldreis maken in je eentje? Op je geheime liefde afstappen? De wereld vertellen wat je er nu echt allemaal van vindt? In vreemde kleren lopen? Zonder make up de deur uit gaan? In de allerengste achtbaan stappen? Ontslag nemen? Verhuizen? Een punt zetten achter je relatie? De waarheid vertellen? De dromen waarmaken? Vertel…
Nee, ik ga niets vertellen over hoe ik valentijn vier, over hoe erg ik valentijn haat, of hoe commercieel valentijn is. Ik ga jullie vertellen dat ik het anders doe. Mijn valentijn is de allerbelangrijkste persoon in mijn leven. Ik zelf.
Stiekem voel ik me wel een klein beetje alleen. En jullie weten wat mijn grootste angst is, dus ik voel me hier niet echt heel erg prettig bij. Maar stel dat ik nu echt alleen zou zijn, dan ben ik altijd nog met de belangrijkste persoon in mijn leven. De enige persoon waar ik echt op kan vertrouwen.
Eerder schreef ik al over hoe belangrijk houden van jezelf eigenlijk is. Nog steeds sta ik hier achter, je moet eerst houden van jezelf, voordat je van iemand anders kan houden. Maar ook moet je houden van jezelf zodat er iemand van jou kan houden. Wat is er nu aantrekkelijker dan een vrouw met vertrouwen in zichzelf?
Daarom laat ik deze valentijn niet voorbij gaan met een rotgevoel, maar juist met een goed gevoel. Een goed gevoel omdat ik houd van mezelf, wat stiekem veel belangrijker is dan houden van wie of wat dan ook. En om toch nog maar eventjes terug te vallen op het standaard valentijnverhaaltje, wat doen jullie met valentijn?
Door dit filmpje van Sjoerdgerritsen.com ben ik aan het denken gezet. In dit filmpje is Sjoerd onwijs open over een angst van hem. Ik vind zijn openheid heel mooi en herkenbaar en daarom wil ik met jullie mijn grootste angst delen. Eenzaam worden, dat is mijn grootste angst.
Jullie weten dat ik fibromyalgie heb. Daardoor kan ik veel dingen niet doen. Straks na de HAVO ga ik niet studeren, dat kan ik op dit moment niet. Maar kan ik wel werken? En als ik niet naar school ga en niet studeer, word ik dan niet eenzaam? Ooit wil ik op mezelf wonen en een baan hebben. Maar wat als ik dat niet kan? Wat als op mezelf wonen al een dagtaak op zich wordt? Wat gebeurt er dan met mij? Zit ik dan de hele dag alleen thuis? Het zou zomaar kunnen gebeuren. Ik denk er niet heel vaak aan, maar het is wel iets wat in mijn achterhoofd zit.
Misschien is het nogal dramatisch om dit zo te vertellen, maar het is wel de waarheid. Het is natuurlijk eigenlijk allemaal alleen een rampscenario. Natuurlijk word ik niet eenzaam, hoe zou ik nou ooit eenzaam kunnen worden? Via het internet alleen al kun je geweldige vriendschappen opbouwen. En iets van mij horen zullen jullie de komende jaren zeker. Dus wat zeur ik nou?
Eigenlijk zou ik er helemaal geen aandacht aan moeten besteden. Maar omdat ik Sjoerd Gerritsen zijn openheid zo mooi vond, en hij me aan het denken gezet heeft, wil ik dit ook met jullie delen. Maar wat ik me nu afvraag, wat is jouw grootste angst?
Laatst kwam ik een stukje tegen waarvan de titel was 100 things to develop your mind. Het eerste punt was Do the Thing You Fear the Most. Misschien zit daar wel iets in.
If there’s one thing that will change your thoughts quicker than anything else, it’s facing your fears.
Waarom zouden we niet doen waar we bang voor zijn? Wat hebben we te verliezen? Wat kan ons overkomen? Waarschijnlijk zijn er weinig goede redenen om het niet te doen.
Waarom we bang zijn om dingen te doen die we eigenlijk wel willen? Dat is voor mij een raadsel. Maar ik weet wel dat je het gewoon moet doen, omdat je het wilt, en omdat er niets is om echt bang voor te zijn.
Foto door pattylagera op Flickr
Op twitter stuurde ik een tweet, ik wilde namelijk tips voor een afbeelding bij dit stukje. Maar op mijn tweet kreeg ik een bijzonder antwoord van Allungaa. Mijn vraag was waar de meeste mensen bang voor zijn.
Het antwoord dat ik kreeg: @LisanneLeeft Hun echte dromen achterna gaan
Volgens mij heeft ze gelijk. En daarom moeten we doen waar we bang voor zijn. We moeten risico’s nemen, gaan waar we voor willen gaan.
Ik ben overgehaald. Dankzij dit filmpje van sjoerdgerritsen.com kwam ik bij het stukje waardoor ga ik doen waar ik bang voor ben. Waar ben jij bang voor? Wat wil jij eigenlijk wel doen, maar je doet het niet? En is er eigenlijk wel een goede reden waarom je het niet doet?
