Zoals jullie de afgelopen paar dagen hebben gemerkt was ik echt achterlijk moe. Het ware de echte slechte dagen. Dagen dat ik van vermoeidheid niets te doen had, en me kapot verveelde. Maar toen werd ik vanmorgen gek genoeg om half 8 al wakker, dat gebeurt normaal echt nooit. Normaal heb ik moeite met om 10 uur wakker worden. Maar ik voelde me opeens weer goed!

Voor sommige mensen misschien niet te begrijpen hoe ik hier zo blij om kan zijn. Maar de afgelopen dagen waren verschrikkelijk. Uit pure verveling ging ik sims 2 spelen. En ja, dan verveel ik me echt heel erg.

Er zijn trouwens mensen die altijd zo onwijs moe zijn. Ik ga een keer voor jullie opschrijven hoe een dag van iemand die echt goed chronisch vermoeid is eruit ziet. Het lijkt misschien alsof het niet bestaat, maar er zijn echt veel (ook jonge!) mensen die dit hebben.

Maargoed, terug naar mijn verhaal. Gister heb ik me de hele dag verveeld van vermoeidheid. Als je moe bent is er echt niets leuks wat je kunt doen. Eigenlijk zou ik vandaag om 2 uur scheikunde gaan maken, maar gister heb ik besloten om dit niet te doen. En van leren kwam echt helemaal niets meer.

Vandaag werd ik wakker, om half 8 dus. Ik voelde me weer redelijk normaal en er was een stemmetje in mijn hoofd dat zei: dit is je kans! Scheikunde! Dus om 10 uur ben ik naar school gefietst en heb ik gewoon mijn scheikunde toets gemaakt. Gewoon zonder te leren. Ik ben er al niet goed in, het ging ook niet super, maar ik heb het maar weer achter de rug. Dat is het belangrijkste.

Dit geeft toch weer een beetje hoop. Hoe ik zo van de ene op de andere dag zo van energielevel kan verschillen. Dus het hopen op betere dagen is echt niet voor niets. Dat heeft mijn lichaam maar weer bewezen. Op naar nog meer betere dagen!