Stiekem weet ik wel dat er weinig mensen echt te vertrouwen zijn. En toch maak ik steeds weer dezelfde fout, ik heb te veel vertrouwen in mensen. Te veel in de verkeerde mensen, in plaats daarvan zou ik mijn vertrouwen aan iemand anders moeten geven, vind ik.
Wanneer ik iemand net ken, vertel ik meteen alles wat ze me vragen. Open en eerlijk als ik ben vertel ik alles wat er te vertellen valt. En hoewel je ook een heleboel op mijn blog kunt lezen, is dat in het echt toch anders. Als het tegen een bepaald persoon is, is het toch een beetje meer jezelf blootgeven.
Maar jezelf blootgeven aan mensen die je eigenlijk helemaal niet kunt vertrouwen, is dat wel een goed idee? Volgens mij niet. Op een of andere manier voelt dat als een klap in je gezicht wanneer blijkt dat je bepaalde dingen beter niet had kunnen vertellen. Terwijl je van tevoren wist dat het de verkeerde keuze was.
Iets wat ik dus nog moet leren, mijn mond houden tegen bepaalde mensen. Maar tegen welke mensen? Dat is voor mij een hele moeilijke vraag. Er is maar een persoon in de wereld waar je altijd op kunt (en zelfs moet!) vertrouwen. En dat ben je, hoe cliche dat ook klinkt, zelf.