Een goed idee komt wanneer je het niet verwacht

Inderdaad. Goede ideeën kunnen komen op het moment dat je het niet verwacht. Je kunt jezelf overtreffen door na te denken over iets nieuws. En dan vooral op het moment dat je er geen zin in hebt en een enorm gebrek aan inspiratie hebt. Zo ook bij het bloggen.


Via weheartit.com

Dat is dan ook mijn idee achter dagelijks bloggen. Gewoon door blijven gaan in de hoop dat je iets briljants schrijft. En geloof me maar, dat gebeurt. En als je me niet gelooft, dan heb je het vast niet geprobeerd.

Zo zijn er bijvoorbeeld ook stukken waaraan ik enorm heb getwijfeld. Moet ik dat nou wel online gaan zetten? Is dat niet te privé? Krijg ik daar geen rare reacties op? En juist als je dat denkt, dan heb je beet! Mensen vinden lezen over privé zaken van anderen namelijk bijster interessant. En te privé, bestaat dat eigenlijk wel? Zo scheef ik bijvoorbeeld over mijn grootste angst.

Daarom vind ik dat elke blogger dagelijks zou moeten bloggen. Niet wachten tot er eens iets leuks naar boven komt. Gewoon elk moment aanpakken voor het schrijven van iets briljants. Dus… ik doe elke dag weer een poging, jullie ook? En ehh… het geldt niet alleen voor bloggen, ook voor andere ideeën, deze komen ook wanneer je het niet verwacht!

Nog heel even…

Nog heel even moet ik volhouden. Nog 84 dagen om precies te zijn, dan is het voorbij. Nog een beetje te doen, wat voor mij als heel veel voelt, en dan kan ik dit afronden. Ik heb het over school. Mijn Havo diploma, die ik dit jaar zo onwijs graag wil halen.


Flickr / Beverly & Pack

 Nog 6 toetsen, een presentatie, een luistertoets en 2 PO’s. En 5 examens, maar dat komt wel goed. En dan ben ik klaar. Dan heb ik hem, mijn diploma. Dat papiertje, wat aan de ene kant weinig voorstelt, maar tegelijkertijd de wereld betekent.

Je moet weten dat ik me op dit moment niet zo goed voel, een PO, 2 toetsen en een presentatie loop ik achter. Ik moet eerlijk toegeven dat hierdoor me de moed af en toe een beetje in de schoenen zakt. Want voor mij is dit en beetje veel. Een beetje erg veel.

Tegelijkertijd is dat het enige wat ik achterloop. Bijna niets als je het vergelijkt met vorig jaar! En ik heb er nog wel eventjes de tijd voor. Eventjes, maar het moet lang genoeg zijn. Desnoods haal ik een paar keer een 3, ook geen ramp.

Ik ga het halen, wat er ook gebeurt. Over de examens zelf maak ik me geen zorgen, over alle toetsen en andere dingen wel, die moeten gedaan zijn voor de examens. Maar let op, over een paar maanden lezen jullie op mijn blog dat ik mijn diploma heb!

Hard werken

Voor het eerst in tijden kan ik weer zeggen dat ik echt hard heb gewerkt. Aan de schoolkrant. Ik ben echt onwijs blij dat ik dit kon! Maar heb ik nu geen spijt dat ik niet meer tijd heb besteed aan mijn eigen schoolwerk en alles wat ik nog in moest halen?


Via weheartit.com

Ik ben de hele avond naar de profielwerkstuk presentaties geweest zodat ik hiervoor een stuk kon schrijven. Daarnaast heb ik nog een stuk geschreven over The Secret voor in de schoolkrant. Na de profielwerkstuk presentaties heb ik meteen alle foto’s op de computer gaan zetten en ben ik als een malle gaan schrijven. Nog meer werk geklaard!

De complete dag was ik bezig! Oke, ik heb wel een half uurtje op mijn bed gelegen en ik heb uitgeslapen, maar ik heb niet het gevoel dat ik weinig heb gedaan vandaag.

Maar ik heb dingen gedaan die ik leuk vond, die ik het beste kon doen in het belang van de schoolkrant. Kon ik niet beter proberen een toets te leren? Of een van de vele dingen maken die ik nog moest inhalen? Kon ik niet beter aan mezelf denken? In plaats van aan de mensen om mij heen?

Tot ‘s avonds laat heb ik keihard gewerkt aan de schoolkrant. Wat ik ervoor terug kreeg? Niets, een blanco pagina. De persoon die in de account van de leraar kan heeft per ongeluk mijn pagina overgeschreven. Kan gebeuren helaas. Maar shit, nu heb ik spijt. Hoewel ik misschien niet eens iets aan school kon doen, ik had dat eerst moeten proberen.

Is dit een teken dat ik meer aan mezelf moet denken en minder aan andere mensen op school? Of is het een teken dat ik nog harder moet werken of dat ik iets fout heb gedaan? Laten we uitgaan van het eerste. Misschien moet ik, totdat ik alles heb ingehaald, niets meer voor de schoolkrant doen. Hard werken aan mezelf en niet voor een ander. Tsja, dan ben ik maar even egoistisch.

Tv kijken

In de post 35 manieren om het beste uit jezelf te halen noemde ik het al, minder tv kijken. Af en toe is up to date blijven handig, of een programma samen met andere Tweeps volgen leuk. Maar verder kan die tv eigenlijk het beste het raam uit.


Foto door James Good / Flickr

Iets wat ik standaard deed als ik aan het laptoppen was, was de tv aan. De tv was al-tijd aan. Oke, voorheen had ik niets te doen en zocht ik dingen om de tijd mee te doden. Maar nu ben ik veranderd, ik ben een persoon geworden die wel dingen te doen heeft. En nog veel dingen ook.

En toch ging uit automatisme die tv steeds weer aan. Elke keer als ik bezig was met een stukje schrijven, stond de tv aan. Elke keer als ik voor school bezig was, stond de tv aan. Deze week heb ik die tv gewoon even uit gelaten. Ik heb op donderdagavond Wie is de Mol? gekeken en op vrijdagavond The Voice Of Holland. En dat was het.

De tv was uit. Rust. Stilte. En wat er deze week aan typ en schrijfwerk uit mijn handen gekomen is, dat is ongelooflijk. Ik wist zelf niet dat ik het kon. Het komt door mijn motivatie, maar het komt ook door die tv die me niet afleidde. Zelfs toen ik niet echt iets moest doen, ging ik iets doen, omdat de tv me niet bezig hield.

Misschien zou het beter voor me zijn als ik geen tv zou hebben. Dan zou ik gewoon alles terug kijken op internet wat ik echt graag wilde zien, want dat kan natuurlijk gewoon tegenwoordig. Maar toch laat ik mijn televisietje nog even staan. Omdat het hoort.

Wellicht een tip voor jullie. Gewoon niet meer standaard die tv aanzetten, of hem meteen uit het raam gooien. Want eigenlijk is het gewoon een rotding. Mijne is namelijk nog spuuglelijk ook. Kijk jij (te) veel tv? Of ben je helemaal niet zo’n tv-kijker?

Mijn beste voornemen

Maandagavond had #blogpraat als onderwerp een terugblik en een vooruitblik, omdat de volgende Blogpraat in het nieuwe jaar valt. Bij de vooruitblik werd er gevraagd naar goede voornemens voor de blog. Het eerste wat ik dacht zei ik: Volgend jaar, eind 2011 heb ik minstens 10 keer zo veel bezoekers als nu.


Foto door swisscan op Flickr

Nu zul je misschien denken, huh blogpraat, wat is dat? Ik zal het je vertellen. Elke maandagavond komen wij, als bloggers, van 20.00 tot 21.00 bij elkaar om te praten over bloggen. Via Twitter. Steeds weer verbaas ik me weer over wat voor geweldige ideeen en motivatie ik hiervan krijg.

Maargoed, terug naar mijn verhaal. 10 keer zo veel bezoekers. Om eerlijk te zijn wilde ik 100 zeggen, maar de kans is iets kleiner dat ik dat waar kan maken. Dus speelde ik op safe en zei 10 keer. Of dit iets te optimistisch is? Nee hoor, helemaal niet. 2011 wordt namelijk mijn jaar.

Ambition is the path to success. Persistence is the vehicle you arrive in.
Bill Bradley

Nu vraag jij je natuurlijk af, hoe veel bezoekers moet je dan hebben? Ik heb op het moment tussen de 100 en de 200 bezoekers per dag (met af en toe wat uitschieters tot de 600 per dag, maar die laat ik even buiten beschouwing). Ja, het is niet zo heel veel, dat weet ik. Maar wees gerust, over een jaar zal ik jullie vertellen dat deze tussen de 1000 en de 2000, of (nog veel) hoger zit.

De bezoekersaantallen waren niet het enige waar ik aan dacht hoor. Ook ben ik van plan om kansen te krijgen door het bloggen, opdrachten als ik mijn diploma heb, of speciale dingen doen, die mensen zonder blog niet doen. Kansen krijgen en ze benutten dus. Ook niet gek toch?

Mijn doel is dus hoofdzakelijk het omhoogkrikken van mijn bezoekersaantallen. Maar ik vraag me af: Wat wil jij? Wat zijn jouw goede voornemens op bloggebied? Een blog beginnen, jouwe verbeteren, op welke manier? Ik ben benieuwd.