Ben ik een emo-eter?

Na het afvallen van 9 kilo kun je nog niet uitsluiten dat je een emo- eter bent. Ik ben er namelijk pas achter gekomen dat ik wel degelijk een emo- eter ben, ik eet mijn emoties weg. Maar hoe dan zo opeens?


Foto door Santos op Flickr

Voordat je echt kunt gaan afvallen moet er een knop om gaan. Iets in jouw hoofd moet zeggen: Nu is het genoeg, stoppen met dat ongezonde eten, en opletten op wat je in je mond steekt! En dat kun je dan ook.

Dat leest je ook in mijn afvalverhaal. Mijn knop ging om, ik hoorde van meerdere kanten dat ik te dik was, en ik begon zelf ook te zien. Toen we een weegschaal kochten en ik zag dat ik 10 kilo zwaarder was dan voorheen gingen er alarmbellen rinkelen. Zo ging ik van 70 kilo, terug naar 61. In de zomervakantie was ik weer helemaal op gewicht.

Maar nu het weer donkerder is, het wordt buiten steeds kouder wordt mijn beweging gewoon minder. Door de fibromyalgie en epilepsie stap ik niet meer zomaar overal naartoe op de fiets en ik ga minder makkelijk een rondje lopen, vanwege de kou en de regen.

Daarnaast gaat het ook gewoon met mijzelf ook minder goed. Mijn gezondheid gaat wat achteruit in de winter. En wanneer ik me kapot verveel binnen en mijn humeur is niet op zijn best dan gebeurt er iets. Dan ga ik eten. Eten om vrolijk te worden. Mijn emoties wegeten. En eten uit verveling. Ongezond eten.

Dus ik ben een meisje dat 9 kilo kan afvallen, maar tegelijkertijd ben ik ook een emo-eter. Best apart, dat dat samen kan gaan als je het mij vraagt. Maar wanneer het weer beter is, of als ik me gewoon beter voel, dan weet ik zeker dat het gezonde eten ook makkelijker gaat. Ben jij een emo-eter? En merk je ook dat je ongezonder eet in de herfst en winter?