Het heeft iets magisch, de eerste keer je vakantieappartement of je hotelkamer binnenkomen. Lekker nieuwsgierig op onderzoek uitgaan, op een of andere manier is dat altijd heel leuk. Ik maakte bij dit eerste moment vast de foto’s om aan jullie te laten zien (zonder troep). En na 10 dagen in dit appartement in Cala d’Or op Mallorca vertoeven heb ik natuurlijk ook een mening over het appartement.
Ten eerste wil ik zeggen dat we ontzettend genieten en dat vrijwel alles meezit hier op vakantie. Er zijn twee dingen; de karaoke onder ons is niet heel prettig als we willen slapen. En daarnaast Sudtours. Dat is de reisorganisatie waar we onze vakantie geboekt hebben. Hierbij kunnen wij dus informatie en hulp krijgen indien nodig. Maar zo ongeveer alles wat ze gedaan en waarbij ze ‘geholpen’ hebben is fout gegaan.
Nadat ik meerdere malen had verteld op mijn blog over APS- therapie (onder meer hier en hier en vooral hier!), is Simone het ook gaan proberen. Vandaag vertelt ze hoe haar dit is bevallen. Simone heeft ook fibromyalgie, ze blogt op mythoughtswordsandlife.blogspot.com en is 22 jaar. En ze wilde graag haar ervaring met ons delen! Ze schreef het volgende stuk:
Mijn ervaring aps therapie
Ik had er eerder nog nooit van gehoord. Ik las het op internet, op een blog van een meisje met hetzelfde ziektebeeld als ik. Het klonk veel belovend, maar dat is met zoveel dingen. Dus ik ben op onderzoek uitgegaan. Over de therapie vond ik weinig slechte recensies dus ik besloot de gok te wagen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!
Drie maanden geleden kon ik me niet bedenken dat ik ooit nog op mijn skates zou kunnen staan, dat ik zonder enige moeite uit bed kon komen en dat ik een normaal ritme aankan, net als ieder ander gemiddeld mens. Mijn leven is 180oC gedraaid.
De eerste keer dat ik er heen ging, kreeg ik van te voren een intake. Ik moest een vragenformulier invullen. Voornamelijk ging het over mijn pijnklachten in cijfers. Het stond er maar zielig voor. 10 Was het ergst en 0 geen pijn. Ik begon, als ik mij goed herinner, bij 9. Ze liet me het apparaat zien en vertelde het hoe het in zijn werk zou gaan. En toen was het zover!
Ik hing heerlijk aan de ‘stroomdraden’ en voelde er niets van. Ik dacht ook tegelijkertijd: Moet dit nou serieus werken? Er werd me verteld dat het wel een hele tijd zou kunnen duren voor je überhaupt wat kon merken, dus dat hield ik me dan ook voor. Sterker nog, ik hield me vooral voor dat het niet zou helpen, zoals alle andere therapieën en behandelingen.
Tot ik wonder boven wonder een paar dagen geen pijn ervaarde, maar een ‘slap’ gevoel. Ook was ik niet zo lekker. Maar dat alles hoorde erbij. Ik ging eerst twee keer per week. Maar al snel kon dat één keer per week worden. Ik ging met sprongen vooruit en ervaarde steeds langer minder tot geen pijn. Er van genieten kon ik nog niet, want ik dacht dat dit toch maar weer voor korte duur zou zijn.
Mijn behandelaarster raadde aan toch wat te gaan ondernemen. Want ik klaagde dat ik mijn hoeveelheid energie niet kwijt kon. Ik volgde haar raad op en merkte dat ik toch best veel kon doen. Meer dan ooit ervoor! Tot ik teveel ging doen. Ik kende immers mijn nieuwe grenzen niet en ging daar net wat te vaak over heen. En belandde voor even weer terug in mijn oude positie. Dàt wil ik dus nooit weer.
De therapie volgde. En het werd om de week. Ik had eigenlijk nauwelijks nog pijn. Moe? Wel nee! Energie teveel zul je bedoelen! Ik werd actiever en ging heel veel dingen doen. Nam nieuwe hobby’s aan, ging meer weg. Alles ging zoals het naar mijn idee zou moeten op je 23ste. En dat bleef.
Toen werd eind november/begin december besloten dat ik in principe niet meer terug hoefde te komen voor de maandelijkse afspraak. Nu hoef ik alleen nog maar langs te komen als ik een slechte periode heb (stress, drukte, weersomstandigheden). Dat was goed nieuws! En daarmee verklaarde ik mezelf aps-vrij.
Natuurlijk ben ik niet beter, de beperkingen zullen altijd blijven. Ik kan altijd weer een (enorme) tegenslag krijgen. Het kan ook voor langere duur terugkomen. Natuurlijk hoop ik daar niet op. Om een tegenslag te kunnen voorkomen zal àltijd rekening moeten houden met mijn beperking (fibromyalgie) en op tijd op de rem trappen wanneer iets teveel wordt. Doe ik dit niet, dan kunnen we weer van voor af aan beginnen. Dat wens ik mezelf, en anderen, niet toe. Luister goed naar je lijf!
Omdat ik deze therapie, ondanks wat vervelende bijwerkingen (misselijkheid, duizelig, onrustige gevoel etc), als zeer goed heb ervaren wil ik dit het liefst aan de hele wereld vertellen. Heel veel klachten kunnen behandeld worden. Het is dan wel geen wondermiddel, maar het veranderd wel een hele hoop. En daarvan ben ik een levend bewijs!
Bij mij heeft de APS therapie goed geholpen, maar bij Simone dus ook! Dus, voor het geval je ook fibromyalgie hebt (of andere pijnklachten), misschien kun je het eens proberen. Bedankt dat ik dit stukje op mijn blog mocht plaatsen Simone. En ik hoop dat het zo goed met je blijft gaan!
Waar kies jij voor, geef je je geld uit aan wijntjes of aan schoenen? Ga je een avondje gezellig uit met je vrienden of koop je een mooi paar nieuwe schoenen? Ga je liever op vakantie of koop je een mooie Louis Vuitton tas? Moeilijke vragen, dacht ik eerst.
En toen ging ik erover nadenken. Vooral kiezen tussen de vakantie of de designertas lijkt voor veel meiden een issue. Voor de een is het volkomen vanzelfsprekend om voor de vakantie te kiezen, maar er zijn ook veel dames die liever met een mooie tas aan hun arm lopen.
Vlak nadat ik hierover nadacht las ik ergens dat er onderzocht was waar je nu gelukkiger van wordt. Spullen of ervaringen? De uitkomst was dat je van ervaringen gelukkiger werd. Ik moet eerlijk toegeven dat dat voor mij inderdaad ook zo voelt. Als ik 30 euro had ging ik liever een avondje stappen dan dat ik een paar pumps koop.
Maar weet je wat me nou nog leuker lijkt? Als je een vakantie kan boeken met de wetenschap dat je dan daar een mooie designertas kan kopen. Daar ga ik voor zorgen, dat ik het over een paar jaar gewoon allebei kan! Wat is voor jou belangrijker, iets materialistisch of een ervaring?
Hierboven zie je hoe mijn tanden eruit zagen voor de behandeling.
Jeeeej ze zijn wit, ik ben er echt blij mee! Omdat ik snel een post wilde maken zijn de foto’s ook niet echt super goed, en m’n haar is nog vies van de gummiepasta die ik in het ziekenhuis in m’n haar kreeg.
Ze zijn nu 6 a 7 tinten witter en dit wordt als het goed is nog 1 tintje minder wit. Door mijn bleke huidje lijkt het niet zo heel erg veel witter, maar dat is het zeker wel! Ik post binnenkort nog wel eens een foto waar ik zelfbruiner op heb, dan is het veel duielijker.
De behandeling heb ik gedaan bij WIT in Amsterdam, de brite smile behandeling. Het bestond uit 3 keer 20 minuten met een lamp met een of andere straling op je mond, en alles werd goed beschermd. Ondertussen kon ik Sex & the City kijken. Er was een hele lijst met dingen waaruit je kon kiezen waar je naar wilde kijken, erg handig. Van tevoren nog even een vragenlijstje in gevuld, en achteraf de speciale Tandpasta gekocht. De behandeling was geheel pijnloos en alles zag er mooi uit en de mensen waren erg vriendelijk. Een aanrader wat mij betreft!
