Misschien heb je een klein beetje gemerkt dat ik de laatste paar dagen niet lekker in mijn vel zat. Het ging steeds slechter, had meer pijn en was erg moe. Toen ik nog meer slecht nieuws kreeg zag ik het even helemaal niet meer zitten. Maar wat doe ik op zo’n moment?
Via weheartit.com
Ik lag huilend van de pijn in bed. Ik kon niet slapen. Het enige wat ik kon was huilen. Heel, heel, heel hard huilen. En de dag erna was het weer hetzelfde verhaal. En de dag daarna weer. Totdat ik eindelijk naar de dokter ging.
De ene dokter vertelde me dat ik de druppels die ik voorheen nam weer kon gaan nemen. En deze dokter gaf me een B12 injectie. Ik ben van mening dat prikjes niks voorstellen, het doet gewoon nauwelijks pijn en ik ben natuurlijk wel wat gewend. Deze keer had ik echter al zo veel pijn dat deze prik de druppel was, ik werd kotsmisselijk, heel erg duizelig, ik zag niks meer en mijn oren zaten dicht. Dat had ik nou nog nooit gehad bij een simpele injectie.
De arts van hierboven gaf me ook nog iets tegen de pijn. Dankuwel dokter. Op naar de volgende, die voor mij gaat uitzoeken wat er mogelijk is aan pijnbestrijding. Er is een hoop mogelijk naar mijn weten, dus ik ga ervan uit dat ik doorverwezen word. Ze gaat het voor me uitzoeken. Dankuwel andere dokter.
En nu zit ik op mijn kamer, extreem vermoeid en met heel veel pijn. Maar ook met pijnstillers, druppels, een B12 injectie en wellicht een verwijzing naar een arts die iets tegen mijn pijn kan doen. Gister zat ik hier huilend en wanhopig. Nu zit ik hier met hoop voor morgen.