De beperking van regels

Op school moesten we voor Nederlands een betoog schrijven, voor een cijfer. Dat is toch wel een klein beetje mijn ding, schrijven. Een meisje met een blog mag daar natuurlijk geen onvoldoende voor scoren. Ik was erg blij met mijn 7,5. Ik keek mijn betoog in, keek wat de beste man fout gerekend had. De stelling die ik verdedige heb ik ik als een vraag geformuleerd. Fout! In een betoog mag een stelling niet in een vragende vorm, dat hoort niet.

In mijn inleiding was duidelijk wat mijn stelling was en dat ik hierover ging betogen. Alleen omdat er een vraagteken in de zin te vinden was stond er een dikke streep doorheen. Als je het mij vraagt is wat ik gedaan heb helemaal niet fout, het is alleen niet hoe het hoort volgens de regels. Beperken deze vage regels ons niet enorm?

Als je alles zou doen hoe het hoort, als je alles zou doen volgens de regels, hoe ver zou je dan komen? Als je alles doet hoe het hoort, dan kom je niet verder dan alle mensen die alle technieken perfect beheersen. Maakt niet uit waar het over gaat, ook op sport bijvoorbeeld is dit van toepassing.

Een deskundig man is een man die zich volgens de regels vergist
Paul Valéry  Frans dichter (1871-1945)

Heb een keer laks aan alle regels. Doe het een keer op jouw manier, volg je eigen gevoel. Wie weet kom je tot de conclusie dat jouw eigen manier veel beter is dan de manier die iedereen toepast, de manier waarop het hoort. Denk eens out of the box.

Volgens mij zijn regels grenzen waar je niet overheen mag. Maar juist deze grenzen moeten we opzoeken, we moeten ze overschrijden. Als je hetzelfde wil zijn als de rest moet je je aan de regels houden, wanneer je je wil onderscheiden zoek je deze grenzen op en ga je eroverheen.