Zeggen dat het leven begint buiten je comfort zone vind ik erg overdreven. Maar je kunt wel zeggen dat het passeren van de streep en buiten je comfort zone gaan een meerwaarde geeft aan je leven. Het is altijd weer een uitdaging, je zult er altijd van leren. En ook niet onbelangrijk: het geeft je voldoening. Maar waarom zijn we dan nog niet allemaal al ver buiten die comfort zone?
Laatst schreef ik dit artikel over doelen stellen, hierin vind je een perfecte manier om duidelijke doelen te stellen. Hiermee is het makkelijk te meten waar je aan toe bent, hoe ver je op weg bent en hoe lang de weg is die je nog te gaan hebt. Er zijn een aantal doelen die ik dit jaar nog wil bereiken en deze deel ik graag met jullie!
Je zou denken dat een chronische ziekte je alleen maar heel erg beperkt. Ik kan je bij deze vertellen, dit is niet zo. Doordat ik fibromyalgie heb ben ik als mens gegroeid. Ik heb geleerd wat ik wil, dankbaar te zijn, gezond te leven en ik heb leren genieten. Onlogisch? Helemaal niet!
Misschien is het zo dat wanneer je het slechter hebt ervaren, dat je dan dankbaarder wordt als het een klein beetje beter gaat. Een gezond persoon zou ontevreden zijn met mijn gezondheid, dat is een feit. Echt tevreden met mijn gezondheid ben ik niet, zo zou ik het niet durven noemen. Maar ik weet wel dat ik heel erg dankbaar ben dat het nu beter is dan het ooit was. Ik ben dankbaar dat ik nu weer kan leven, in plaats van dat ik moet overleven.
Daarnaast heb ik door mijn beperking een stuk minder energie dan een normaal mens. En dan moeten er keuzes gemaakt worden, wat ga ik wel doen en wat ga ik niet doen? Bij mij is dit allemaal heel erg vanzelf gegaan in het begin, een aantal dingen waren gewoon logisch dat ik deze weg zou strepen. Zo doe ik nu alleen nog de dingen die echt belangrijk voor mij zijn. De dingen die er niet toe doen, die laat ik lekker weg.
Om hier nog even op door te gaan: mijn carriere. Ook hier werd keuzes maken een stuk makkelijker, met mijn verstand en mijn gezonde persoon was alles mogelijk. Zo voelde het in elk geval, ik kon uit elke studie kiezen, ik was overal goed genoeg voor. Toen ik ziek werd had ik iets minder keuze, eerst leken er zelfs geen opties meer over te zijn. Maar nu heb ik wel iets gevonden wat ik kan (3 keer raden wat dat is!). Nu hoef ik ook niet meer te kiezen.
En ik, als persoon, ben veranderd. Het is eigenlijk een heel groot stuk dankbaarheid. Gek is dat, eerst heb je alles en dan ben je nog niet tevreden. Het volgende moment heb je weinig over en ben je dankbaarder dan ooit. Ik ben ervan overtuigd dat dit komt doordat ik heb ervaren wat echt afzien is. Hierdoor weet ik hoe ik moet genieten en ook heb ik hierdoor hard leren werken.
Als je kijkt naar hoe het mij veranderde, dan is de fibromyalgie helemaal niet zo’n negatieve invloed geweest. Het heeft mij wat levenservaring gegeven en het heeft me een hele hoop geleerd. Stiekem ben ik best dankbaar, om wat de fibromyalgie met mijn persoonlijkheid heeft gedaan.
