Challenge: It's healthy time again!

Lisanne / / 8 reacties

Ik had mezelf beloofd om, wanneer ik meer tijd had, gezonder te gaan leven. En ik geloof dat dit het moment is, ik heb meer dan genoeg tijd. Voor mezelf en mijn fibromyalgie is het gewoon goed om zo gezond mogelijk te leven. Dus dat ga ik dan maar doen! Ik heb een uitdaging voor mezelf.


Via weheartit.com

Conditie
Het is dramatisch, mijn conditie. Heb ik even geluk dat ik sporten leuk vind! Ik ga weer beginnen met sporten, helaas vind ik vooral het beginnen moeilijk. Maar een sportmaatje vinden op mijn niveau is ook niet zo’n succes geweest. Hoewel ik zelfs voor een fibromyalgie patient een zielige conditie heb, ga ik eens laten zien dat dat beter kan. Ik wil een conditie waar die gemiddelde fibropatient u tegen zegt!


Via weaheartit.com

Food
Ook op dit gebied kan het stukken beter.  De laatste tijd heb ik alles gewoon in m’n mond gestoken met m’n verstand op nul. Natuurlijk is gezond eten gewoon veel beter voor me. 100% gezond kun je nooit eten (vooral niet als je aan alle fibro- eisen wilt voldoen, haha!), maar beter kan het op dit moment zeker. Ongezond eten of drinken is toegestaan, maar ik móet ervan genieten. Als iemand nog simpele lekkere gezonde recepten heeft, tell me!


Via weheartit.com

Medicijnen
Zelf zie ik hier niet zo’n probleem, maar de huisarts maakte zich zorgen over de hoeveelheid pijnstillers die ik gebruik. Voor iemand die zo veel pijn heeft als ik is het helemaal niet veel, eerder weinig, maar goed. De dokter beweert dat ik verslaafd ben en dat ik afkickverschijnselen zou krijgen als ik ga minderen of stoppen. Geloof ik niet in. Ik zal weleens laten zien dat ik niet verslaafd ben!

Een gezonder leven dus. Volgens mij is dat een heel goed idee. Ik ben benieuwd wat ik ervan ga maken, ik ga mijn best doen. Ik probeer het vol te houden, maar het mag niet ten koste gaan van de kwaliteit van leven. Ik kan zonder pijnstillers, dat is een feit, maar als ik dan enkel in bed lig dan wil ik dat natuurlijk niet. Hoe gezond leef jij?

Valeriaan: mijn held op stinksokken

Lisanne / / 13 reacties

Valeriaan. Als je het kent, dan weer je precies wat de titel betekent. Dit goedje stinkt namelijk onwijs naar vieze, hele, hele vieze stinksokken. Maar toch is het een medicijn dat mij heeft geholpen. Misschien is het wat raar om over een medicijn te schrijven, maar omdat deze zonder recept te krijgen is doe ik het toch maar.

valeriaan

Wat vinden jullie van mijn onwijs mooie foto? Zelf vind ik hem helemaal fantastisch, je zou bijna denken dat ik een photoshop talentje ben. Het potje komt trouwens bij De Tuinen vandaan.

Maargoed, terug naar het medicijn. Een homeopaat (eigenlijk heeft het een andere naam, maar die weet ik niet, maar het komt neer op zoiets of natuurgeneeskundige ofzo), die tevens ook de beste dokter is die ik ooit gehad heb, zei mij dat dit goedje mij weleens zou kunnen helpen. Dus mijn vader is zo lief geweest om dit te halen.

Valeriaan is een goedje dat rust geeft en ontspant. Het gaat nu om pure valeriaan, er zijn ook veel middelen op de markt die erop lijken (valdispert), maar het gaat puur en alleen om de valeriaan. Mijn spieren waren zo gespannen dat het pijn deed. Niet zomaar pijn, maar heel erg pijn. Nu ik dit spul heb genomen voel ik me compleet anders, wat fijn! Alles voelt opeens zo licht. Of eigenlijk: eerst voelde alles zo zwaar en nu een stuk lichter!

Nu is het helaas wel zo dat medicijnen bij mij vaak eventjes werken. Een week is het helemaal geweldig en ben ik beste vrienden met het medicijn, maar daarna laten ze me altijd in de steek. Ik heb geen idee wat ik fout doe, maar het effect zakt dan gewoon af. Hopelijk is dit met mijn nieuwe beste vriend, valeriaan, niet het geval.

Valeriaan is mijn held op stinksokken. Neus dicht en innemen die vieze dingen. En nu maar genieten voor zolang het werkt. En wie weet blijft het wel werken, omdat dit een natuurlijk medicijn is. Dankjewel Valeriaan (het is een combinatie van Adriaan en Valerio, dus het is mannelijk), je bent mijn nieuwe beste vriend voor zolang het duurt!

Dansen van geluk

Lisanne / / 4 reacties

Geloof het of niet, maar op het moment dat ik dit typ voel ik me beter. Normaal voelt alles zo zwaar, nu voelt alles veel minder zwaar! En wat gebeurt er dan? Ik krijg zin om te dansen.


Via weheartit.com

Dansen is iets wat ik normaal alleen doe op de zaterdagavond, wanneer ik dit kan. Dan zit er namelijk een beetje alcohol in mijn bloed. Dan kan ik weer dansen, maar met moeite. Vanavond ga ik (hopelijk) dansen zonder moeite!

Maar waar ik meteen weer aan dacht nu ik me zo voelde, was salsa! Ik heb ander half jaar geleden 5 lessen salsa gedanst, wat ik onwijs leuk vond. Het was gezellig, de mensen waren leuk en de muziek is zo vrolijk en zomers. Daar hou ik van! Helaas hield ik het op dat moment niet vol. Wellicht iets voor als ik me na de examens nog steeds zo fijn voel.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=OvNrWp8bo_I[/youtube]
Ik vind batchata zo leuk! Om naar te kijken en om zelf te dansen, ookal kan ik er (nog) weinig van.

Vanavond houd ik het nog bij gewoon dansen bij het uitgaan. Dansen om het leven te vieren! Doen jullie met me mee? Dansend of niet, hoe vieren jullie het leven dit weekend?

De knop ging om

Lisanne / / 22 reacties

Misschien heb je een klein beetje gemerkt dat ik de laatste paar dagen niet lekker in mijn vel zat. Het ging steeds slechter, had meer pijn en was erg moe. Toen ik nog meer slecht nieuws kreeg zag ik het even helemaal niet meer zitten. Maar wat doe ik op zo’n moment?


Via weheartit.com

Ik lag huilend van de pijn in bed. Ik kon niet slapen. Het enige wat ik kon was huilen. Heel, heel, heel hard huilen. En de dag erna was het weer hetzelfde verhaal. En de dag daarna weer. Totdat ik eindelijk naar de dokter ging.

De ene dokter vertelde me dat ik de druppels die ik voorheen nam weer kon gaan nemen. En deze dokter gaf me een B12 injectie. Ik ben van mening dat prikjes niks voorstellen, het doet gewoon nauwelijks pijn en ik ben natuurlijk wel wat gewend. Deze keer had ik echter al zo veel pijn dat deze prik de druppel was, ik werd kotsmisselijk, heel erg duizelig,  ik zag niks meer en mijn oren zaten dicht. Dat had ik nou nog nooit gehad bij een simpele injectie.

De arts van hierboven gaf me ook nog iets tegen de pijn. Dankuwel dokter. Op naar de volgende, die voor mij gaat uitzoeken wat er mogelijk is aan pijnbestrijding. Er is een hoop mogelijk naar mijn weten, dus ik ga ervan uit dat ik doorverwezen word. Ze gaat het voor me uitzoeken. Dankuwel andere dokter.

En nu zit ik op mijn kamer, extreem vermoeid en met heel veel pijn. Maar ook met pijnstillers, druppels, een B12 injectie en wellicht een verwijzing naar een arts die iets tegen mijn pijn kan doen. Gister zat ik hier huilend en wanhopig. Nu zit ik hier met hoop voor morgen.

Huilen van geluk

Lisanne / / 8 reacties

Volgens mij heeft iedereen weleens een geluksmomentje. Een momentje dat voor een ander totaal niet bijzonder of interessant is, maar voor jou de hele wereld betekent. Zo’n moment heb ik ook, ik heb er meerdere, maar over een hele bijzondere wil ik jullie iets vertellen.


Via weheartit.com

Vaak doe ik wel alsof het me niet zo veel doet, dat ik met fibromyalgie moet leven. Zo voelt het direct ook helemaal niet. Zo is mijn leven gewoon, niets aan te veranderen en er gewoon het allerbeste van proberen te maken.

Maar ik voel het wel altijd dat het er is hoor. Altijd ja, altijd voelt alles heel erg pijnlijk. Alles voelt heel zwaar, mijn armen, benen, hoofd, al ik deze optil voelt het 100 keer zo zwaar dan ze eigenlijk zijn. En hoofdpijn, die is er altijd. Daarentegen is mijn concentratie er juist nooit, haha.

Dus wanneer ik een momentje heb waarop ik mijn arm kan optillen zonder dat ie zwaar voelt, of mijn vingers kan bewegen zonder dat ze zeer doen zit ik meteen met een vette glimlach op mijn gezicht mijn arm en vingers te bewegen voor zo lang dat moment duurt (een paar seconden, haha). Dat is gewoon even een geluksmomentje, dat ik weer eventjes kan voelen hoe het eigenlijk hoort.

Er zijn duizenden pijnstillers op de markt. De zwakke werken niet, de medicijnen die wel helpen krijg ik niet. Ik ben 18 en ik ben veel te jong om pijnstillers te slikken. Ben ik oud genoeg om altijd pijn te lijden? Blijkbaar. Maargoed, veel artsen willen mij geen pillen geven, want dat hoort niet bij jonge meisjes.

Maar dit jonge meisje slikte toch laatst een pil die ze eigenlijk niet mocht slikken. Een pil die in 2006 verdikkie het meest voorgeschreven medicijn was in Nederland. Een pil waar ik van ga huilen zo fijn voelt het als ik er eentje slik. Ik voelde me veel normaler, ik voelde me eindelijk weer een beetje mens. Maar ook dit is een pil waar ik te jong voor ben, want jonge meisjes horen geen pijnstillers te slikken.

Ik werd dus eventjes zielsgelukkig door het slikken van een pil die bij half Nederland wordt voorgeschreven, bij bijvoorbeeld wat stress of slaapprobleempjes. En bij mij niet. Maargoed, genoeg over mij. Wanneer heb jij zulke geluksmomentjes?

Verslaafd aan slapen

Lisanne / / 2 reacties

Al eerder schreef ik over een van mijn verslavingen. Die keer vertelde ik al dat dat niet mijn enige verslaving was. Dit moment is het juiste moment om over mijn volgende verslaving te bloggen. Ik  ben op dit moment namelijk behoorlijk verslaafd aan slapen.


Foto door pepe50 op Flickr

Eerder vertelde ik dat het niet echt goed ging met mij. Om eerlijk te zijn gaat het nu nog steeds niet beter. Ik slaap de hele dag. Het enige wat ik op een dag doe is een blogje schrijven, toch nog goed van mij, haha.

Door dat ik met mijn fibromyalgie en epilepsie en ziekte van Hashimoto (mooi rijtje, haha) wat minder energie heb dan de rest slaap ik veel. En dan niet iets meer dan iemand anders, maar echt veel. En op dit moment doe ik niets anders.

Ik weet dat het slecht is en dat ik het niet zou moeten doen, maar ik heb gewoon nergens energie voor. Dan maar slapen. Want als ik zelfs geen energie heb om achter de computer te zitten, dan klopt er iets niet.

Het is niet iets waar ik vrolijk van word. Niet iets waarvan mijn hart een sprongetje maakt. Het is simpelweg pure noodzaak, ik heb geen keus. Het allerliefste zou ik willen dat ik 2 uur slaap nodig had en dan alle energie van de wereld had. Maar helaas, zo een iemand ben ik niet. Maargoed, slapen is toch uiteindelijk best fijn.

Nu hoop ik dat jullie niet zelf moe worden van mijn ik-ben-moe gezeur, maar ik heb op dit moment niet veel beters te melden. Hoewel, ik droom veel, misschien moet ik daar iets mee doen. Maargoed, ik ben dus verslaafd aan slapen, vooral op dit moment. En oja, dit was niet de laatste verslaving, jullie zijn nog niet van mijn verslavingen af. Wat zijn jouw verslavingen?

Morgen zal het beter zijn

Lisanne / / 2 reacties

Oke ik geef het niet graag toe, maar ik heb alweer mijn dag niet. Ik ben blijkbaar allergisch voor mijn nieuwe medicijnen. Het enige wat ik de hele dag doe is slapen, ookal wil ik nog zo graag iets anders doen. Maar morgen zal ik niet meer slapen.


Foto door bayat op Flickr

Van mijn nieuwe medicijnen krijg ik eczeem, bultjes en overal jeuk. Ik voel me de hele dag heel erg warm (het voelt koortsig, maar het is het niet). Daarnaast ben ik zo moe dat ik niets anders doe dan slapen.

Er is contact geweest met het AMC, met de arts die de epilepsie heeft vastgesteld en de medicijnen heeft voorgeschreven. Het is een wonder dat we contact met haar konden krijgen, want ze heeft het altijd enorm druk. In eerste instantie zeiden ze in het AMC dat we naar de huisarts moesten, maar toen de boodschap werd doorgegeven aan de dokter (of eigenlijk professor), heeft zij even gebeld. Heel erg lief.

Daarom zijn er nu nieuwe medicijnen doorgefaxt naar de apotheek. Dus de medicijnen kunnen vandaag nog opgehaald worden. Ik vind het geweldig.

Nu kan ik het vrij letterlijk nemen dat ik me morgen vast beter voel. Maar normaal gesproken als ik mijn slechte dagen heb dan zit er ook iemand in mijn hoofd die me vertelt dat ik me morgen vast en zeker beter kan voelen. En dat de slechte dag vast gauw voorbij is. En wanneer het de volgende dag dan niet veel beter is, dan vertelt dit stemmetje gewoon weer precies hetzelfde. En altijd geloof ik hem weer.