Hoe kom je uit een neerwaartse spiraal?

Je kent het wel, je hebt nergens zin in waardoor je niets doet. Hierdoor heb je nog minder zin ergens in en daardoor doe je nog minder. En zo gaat het maar door. Nu is de vraag: hoe kom je hier uit? Op welke manier los je dit op?


Via weheartit.com

Vooral bij chronisch zieke mensen speelt dit vaak. Je hebt weinig dingen die je kunt doen, je doet weinig, pijn wordt erger, hierdoor kun je nog minder doen en doe je dus minder en de pijn wordt nog erger. En zo is het rondje rond.

Ik geloof dat ik mezelf een ervaringsdeskundige mag noemen op dit gebied en daarom wil ik mijn tips graag met jullie delen.

  • Probeer zo actief mogelijk te blijven. Zoek naar iets wat je wel kunt doen, maar je moet het natuurlijk wel leuk vinden. Als eerste moet je iets hebben wat je kunt doen als je je goed voelt. Ga sporten, hardlopen of bij een sportclub bijvoorbeeld. Als je chronisch ziek bent zoals ik, probeer dan bijvoorbeeld elke dag een rondje te wandelen.
  • Daarnaast heb je iets nodig dat je ook op een slechte dag kunt doen. Als je niet chronisch ziek bent kun je dat zien als een soort ontspanning of beloning. Bijvoorbeeld het spelen van een spelletje of het kijken van je favo serie.
  • Probeer bezig te blijven. Lang in bed liggen is zo onwijs verleidelijk als het kan (ja, geloof dat maar!), maar doe het niet! Begin er gewoon niet aan. Als je eenmaal in een fout ritme komt kom je er heel erg moeilijk weer uit. Bedenk de dag van te voren hoe laat je uit bed gaat en wat je dan gaat doen.
  • Ook door te zitten mokken en zeggen dat je niets te doen hebt schiet je niet op (ik ben schuldig). Ga kijken wat je wel kunt, vraag desnoods hulp van iemand om met je mee te denken.
  • Bedenk hoe je toekomst eruit ziet als je zo door gaat. En bedenk hoe deze eruit ziet als je in actie komt. Wat heb je liever?

Goed, de inspiratie voor dit stukje is niet  uit de lucht komen vallen. Het kriebelt bij mij om aan de slag te gaan maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Overigens moet ik ook nog wachten op een afspraak en tot mijn APS van volgende week voorbij  is. Maar ik ben klaar om iets nuttigs te gaan doen! Gelukkig heb ik nog een LOI thuisstudie liggen, dus zo zielig ben ik helemaal niet.

Een neerwaartse spiraal is iets wat iedereen kan overkomen. Eruit komen is alleen behoorlijk pittig. Een jaar geleden is het me gelukt, door een duwtje in de goede richting (B12 injecties die opeens even erg goed werkten). Nu probeer ik het weer, alleen zonder duwtje. Hebben jullie ervaring met zo’n neerwaartse spiraal? Wat heb je eraan gedaan? Tips zijn heel erg welkom!

Te kritisch

Je kent ze wel, mensen die overal iets op aan te merken hebben. Dit is niet goed, dat doe je fout. Dat kan vele malen beter, en dit ook. En daar is ook nog iets. Dat heb je niet goed gedaan en dat klopt ook al niet. En dat de hele dag door. Verschrikkelijk. Maar ik moet oppassen dat ik zelf niet zo’n persoon word.


Foto door jonmcgovern op Flickr

Nu ik zelf blog ben ik ook meer andere blogs gaan bezoeken. Blogs met heel veel spelfouten, een rommelige indeling, een layout die voor geen meter werkt, en linkjes die het niet doen. Wanneer ik op een blog zo’n rommeltje bij elkaar zie ben ik natuurlijk meteen weg.

Maar wat nu als iemand een leuke blog heeft, maar slechts een van deze dingen klopt niet? Dan blijf ik deze bezoeken. Maar wanneer ik dan een spelfout tegenkom moet ik dit zeggen. Welliswaar omdat ik dat irritant vind, maar ook om te helpen.

Wanneer de plaatjes niet kloppen, of de layout klopt niet, dan krijg ik ook de neiging om dit heel vaak te zeggen. Maar waarom zou ik dit doen? Ik heb geen idee. Als ik een blog niet leuk genoeg vind, dan kom ik er toch gewoon niet meer?

Zulke fouten getuigen niet van professionaliteit, maar een persoonlijke blogger is ook vaak niet professioneel. Waarom moet ik dan verwachten dat alles perfect is? Ik ben toch zelf ook niet perfect?

Ik begin aan te voelen dat het vervelend wordt. Na 10 keer op dezelfde blog te zeggen dat elke post vol met spelfouten zit, en dit wordt nieteens verbeterd nadat ik er iets over gezegd heb, wat doe ik dan nog op die blog? Niks, want als iemand zijn blog niet wil verbeteren door middel van mijn opbouwende kritiek, tsja, dan houdt het op.

Ook ik maak spelfouten. Gister schreef ik nieuwschierig, en niemand wees me daarop! Ja, mijn moeder, haha. Ik kan mijn energie beter besteden door kritsch voor mezelf te zijn. Want mijn eigen kritiek kan ik zelf veel beter gebruiken. Mezelf blijven uitdagen om beter te worden. En dan vooral in het bloggen natuurlijk. 

Ik moet gewoon leren mijn mond te houden. Soms zal ik toch een blog tegenkomen die wat opbouwende kritiek nodig heeft. Maar nu ga ik mijn energie daar niet meer aan besteden. Energie kan beter naar de positieve punten gaan! En naar mezelf, natuurlijk. Focussen van negatief naar positief.  Wat vind jij van jezelf, ben jij te kritisch voor anderen? En voor jezelf?