Hoe groot is de invloed van je kindertijd?

Vaak hoor je over mensen die ware trauma’s hebben opgelopen in hun kindertijd. Seksueel misbruikt, mishandeld, maar ook ouders die gaan scheiden of een grootouder die overleed zou een enorme invloed kunnen hebben. De littekens van toen blijven er de rest van je leven zitten. Maar is het niet zo dat we van alles, hoe klein het ook is, allemaal littekens over houden? Hoe groot is de invloed van je jeugd op de rest van je leven?

Lees meer

Onzeker? Doe het gewoon!

Ben je onzeker of iets wel gaat lukken, of je iets wel kan? Probeer het gewoon, waarschijnlijk heb je niets te verliezen. Waarom zou je het niet durven, wat houdt je tegen?

Ik zelf wil graag gaan werken na mijn examens en natuurlijk wil ik dit gaan combineren met mijn liefde voor schrijven. Oftewel: Een baantje op een redactie van een website of bij een tijdschrift zou perfect zijn. En toen had ik iets gevonden, het lijkt perfect. En toen sloeg de onzekerheid toe.

Kan ik dit wel, is dit wel wat ik echt wil? Ben ik wel goed genoeg en moet ik nu die stap wel gaan nemen? Als ik het niet zou doen zou ik mezelf tegenspreken. Waarom zou ik het niet gewoon proberen.

En toen kwam ik ook nog een filmpje tegen op beautyblog Veracamilla.nl. Zij heeft het hier hoofdzakelijk over het beginnen met bloggen, maar later legt ze uit dat het eigenlijk voor alles geldt. En zo is het maar net Vera!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=hWZalq01tps[/youtube]

Vera heeft het over bloggen en dat je gewoon moet beginnen. Eigenlijk heb ik dit ook gedaan, eerst schreef ik over make- upjes en vond ik het leuk om mijn outfits te showen. Maarja, make-uppen enzo, daar blink ik nu eenmaal niet in uit. Dan maar schrijven over iets anders dan iedereen.

Dus nu heb ik mij ontwikkeld naar wat ik nu ben. Gewoon door te beginnen en wel te kijken waar ik uit kwam. Ik kwam er vanzelf achter wat mijn ding was en ben hierover gaan schrijven. Zo simpel is het!

Over muren

De Berlijnse muur viel jaren geleden. Dit was voor heel veel mensen een teken van vrijheid. Maar hoe zit het met de muren die we allemaal om onszelf hebben staan? Blijven die, of laten we deze op den duur ook vallen? Hoeveel durf jij van jezelf te laten zien?


Door Sofia Torrão / Flickr

Jullie hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik zelf een heel open persoon ben. Iedereen mag (bijna) alles van mij weten. Er zijn weinig vragen over mezelf die ik niet wil of durf te beantwoorden. Eigenlijk moet ik wel zo zijn, om verwarring te voorkomen.

Eigenlijk zie ik geen reden om niet open te zijn over jezelf. En toch zijn er veel mensen die eigenlijk niets kwijt willen over zichzelf. Waarom zou iemand niet mogen weten wie jij bent? Iedereen heeft toch wel iets leuks, iets wat de hele wereld mag weten? Je gaat mij niet vertellen dat al die mensen iets verschrikkelijks te verbergen hebben.

Laat gewoon eens zien wie je bent! Ook als je verder wil komen in je werk moeten mensen toch weten wat jouw kwaliteiten zijn? Ze moeten weten wie jij bent en wat je doet. Wat is er mis met een beetje zelfpromotie?

Je kan wel ergens alleen in een hoekje origineel zitten zijn, maar als niemand weet wat je doet heb je daar niets aan.

Maar tegelijkertijd vertel ik mensen niet zo veel over mezelf. Als iemand aan mij vraagt hoe het gaat, vertel ik altijd dat het goed gaat. Nu is dat natuurlijk een standaard antwoord en soms gaat het ook wel goed hoor. Maar ook als het ronduit slecht gaat probeer ik mezelf te beschermen door te zeggen dat het wel goed gaat. Maar waarom doe ik dat? Niet eerlijk zijn over hoe het gaat? Ben ik bang dat mensen me een zeikerd vinden? Waarschijnlijk wel. En voor mijn doen gaat het ook al gauw “goed”, dus op veel momenten meen ik het ook wel als ik zeg dat het goed gaat. Maar veel andere mensen zouden zeggen dat het slecht gaat, als het niet zo geweldig gaat. Ik niet.

Feit is dus dat ik alles over mezelf wil vertellen, wie ik ben en waarom ik zo ben. Maar tegelijkertijd geef ik mijn mindere kant liever niet toe aan anderen. Het gaat niet altijd goed, maar bijvoorbeeld op mijn blog is niets te zien van de momenten wanneer ik een minder goed moment heb. Ik wil laten zien wat ik wel kan, niet wat ik niet kan. Maar wil niet iedereen zijn goede kanten laten zien en zijn slechte kanten verbergen? Zijn mensen met een enorme muur om zich heen dan zo onzeker dat ze hun eigen goede kanten niet zien?

Iets om naar uit te kijken

Hebben we dit niet allemaal een klein beetje nodig, iets om naar uit te kijken? De een wordt pas vrolijk van een luxe vakantie om naar uit te kijken, de ander kijkt weken uit naar een avondje naar de bios. Ik kijk ook ergens naar uit…


Foto door Tobias Schlitt / Flickr

Voortdurend kijk ik uit naar de zomer. Ik kan er niets aan doen, ik houd nu eenmaal van het zonnetje. En zomervakantie klinkt me ook niet verkeerd in de oren. En dan ook nog OP vakantie, dat zou helemaal perfect zijn.

Maar het meest kijk ik uit naar de tijd na mijn examens. Dan begint mijn vakantie en dan ben ik verlost van de last die op mijn schouders ligt. Eigenlijk is het niets voor mij, het is allemaal onzeker wat ik ga doen. Ik was altijd een meisje dat op zeker speelde.

Wat ik ga doen na mijn examens is een groot raadsel. Misschien ben ik zelfs nieuwsgierig naar die tijd. Ik ga bloggen, mezelf verbeteren, echt gezond eten, sporten. Ik ga alle dingen doen die ik wil doen. Ik kan ook gewoon alles doen wat ik wil, op dat moment.

Ik kijk dus uit naar de tijd na mijn examens. De tijd dat niets moet en alles kan. Naar welk moment kijk jij uit? En hoe belangrijk is dat voor je?