Je kent ze wel, mensen die overal iets op aan te merken hebben. Dit is niet goed, dat doe je fout. Dat kan vele malen beter, en dit ook. En daar is ook nog iets. Dat heb je niet goed gedaan en dat klopt ook al niet. En dat de hele dag door. Verschrikkelijk. Maar ik moet oppassen dat ik zelf niet zo’n persoon word.

Foto door jonmcgovern op Flickr

Nu ik zelf blog ben ik ook meer andere blogs gaan bezoeken. Blogs met heel veel spelfouten, een rommelige indeling, een layout die voor geen meter werkt, en linkjes die het niet doen. Wanneer ik op een blog zo’n rommeltje bij elkaar zie ben ik natuurlijk meteen weg.

Maar wat nu als iemand een leuke blog heeft, maar slechts een van deze dingen klopt niet? Dan blijf ik deze bezoeken. Maar wanneer ik dan een spelfout tegenkom moet ik dit zeggen. Welliswaar omdat ik dat irritant vind, maar ook om te helpen.

Wanneer de plaatjes niet kloppen, of de layout klopt niet, dan krijg ik ook de neiging om dit heel vaak te zeggen. Maar waarom zou ik dit doen? Ik heb geen idee. Als ik een blog niet leuk genoeg vind, dan kom ik er toch gewoon niet meer?

Zulke fouten getuigen niet van professionaliteit, maar een persoonlijke blogger is ook vaak niet professioneel. Waarom moet ik dan verwachten dat alles perfect is? Ik ben toch zelf ook niet perfect?

Ik begin aan te voelen dat het vervelend wordt. Na 10 keer op dezelfde blog te zeggen dat elke post vol met spelfouten zit, en dit wordt nieteens verbeterd nadat ik er iets over gezegd heb, wat doe ik dan nog op die blog? Niks, want als iemand zijn blog niet wil verbeteren door middel van mijn opbouwende kritiek, tsja, dan houdt het op.

Ook ik maak spelfouten. Gister schreef ik nieuwschierig, en niemand wees me daarop! Ja, mijn moeder, haha. Ik kan mijn energie beter besteden door kritsch voor mezelf te zijn. Want mijn eigen kritiek kan ik zelf veel beter gebruiken. Mezelf blijven uitdagen om beter te worden. En dan vooral in het bloggen natuurlijk. 

Ik moet gewoon leren mijn mond te houden. Soms zal ik toch een blog tegenkomen die wat opbouwende kritiek nodig heeft. Maar nu ga ik mijn energie daar niet meer aan besteden. Energie kan beter naar de positieve punten gaan! En naar mezelf, natuurlijk. Focussen van negatief naar positief.  Wat vind jij van jezelf, ben jij te kritisch voor anderen? En voor jezelf?