Kerstvakantie!

Jawel jawel, ik heb kerstvakantie! Eindelijk! Ik moet zeggen dat we er wel echt aan toe waren zeg. Maar ik kan opgelucht adem halen. Ik ga een aantal dingetjes doen in de vakantie, niet speciaal, maar ik ga het jullie toch vertellen.


Foto door kelp1966 op Flickr

  • Als allereerst heb ik gisteravond muffins gebakken, yum! Iets wat ik normaal niet doe omdat ik liever mijn energie aan school besteed, maar nu had ik er gewoon even zin in. En het kon.
  • Vandaag ga ik shoppen met mijn lieve mamsje, gewoon eventjes een rondje lopen. Natuurlijk ook voor de gezelligheid.
  • Vanavond heb ik een verjaardag, van Nathasja. Ze wordt 16 jaar, gefeliciteerd Nathas! Ja, dat wordt weer een gezellig avondje.
  • En dan kerstmis, dat wordt vast heeeel gezellig. Kerst is niet echt mijn ding, maar gezellig wordt het vast wel.
  • Belangrijker vind ik oud en nieuw! Dan kunnen we tenminste echt feesten. Gezellig met vrienden, hoewel ik nog niet precies weet wat het plan is.
  • Verder ga ik beginnen aan mijn profielwerkstuk. Moet half januari af zijn en daar moet ik dus nog aan beginnen. Fijn als ik dan weer wat extra rust in mijn hoofd heb.
  • Dan nog wat bijwerken voor de vakken op school, want ik heb aardig wat gemist de afgelopen weken. Maar dit gaat niet heel veel tijd kosten denk ik.
  • Verder schrijven voor de schoolkrant, want de eerste schoolkrant is een feit. Natuurlijk moeten we verder voor de tweede. Over de eerste plaats ik nog wel een stukje!
  • En als laatste heel erg veel uitrusten. En dan bedoel ik slapen, maar dan bedoel ik ook rust in mezelf vinden.

Zo, dat was dan mijn lijstje. Zeker geen speciale dingen, maar er komen vast en zeker nog veel dingen bij. En anders heb ik zeker weten genoeg te doen. Wat gaan julile doen in de vakantie?

Fibromyalgie was geen klap in mijn gezicht

Een tijdje geleden vielen er wat boekjes over fibromyalgie op de deurmat. Ik ben er wat in gaan lezen. Het verhaal dat ik heel vaak gelezen heb is dat de diagnose fibromyalgie een klap in het gezicht was. Bij mij voelde dit totaal niet zo.

5 jaar geleden begon voor mij de ellende. Toen wist ik alleen niet dat fibromyalgie de boosdoener was. De dokters wisten het niet, ik weet van 1000 dingen dat ik het niet heb. Maar wat ik wel had? Ik moest gewoon leren leven met iets. Maar wat dat iets was, wat mij zo verschrikkelijk dwars zat, dat wist ik niet.

Langzaamaan ben ik het gaan accepteren, en ben ik me gaan realiseren dat het niet meer weg zou gaan. Ik zou gewoon de rest van mijn leven zo ziek blijven, ookal had het geen naam. Dat realiseren is eigenlijk vrij langzaam gegaan, het is niet zo dat ik dat in een keer dacht. Het besef kwam met de tijd.

fibromyalgie-opluchting
Foto door green umbrella op Flickr

In de maand mei van het jaar 2010 heeft een dokter het licht gezien. Het was eigenlijk heel logisch, maar alle dokters hebben het altijd ontkend. Ik was er te jong voor, want fibromyalgie is voor oude mensen. Yeah right. De reumatoloog in Rotterdam kon mij in een keer vertellen dat ik fibromyalgie had.

Maar wat gebeurde er toen met mij? Met mij van binnen? Eerst was ik heel erg opgelucht, eindelijk wist ik het! Maar het was ook wel heel definitief, ik werd niet meer beter. Nooit meer. Fibromyalgie voor de rest van mijn leven. Nouja, het was in elk geval wel heel duidelijk.

Maar toch ben ik me er altijd van bewust geweest dat er heel misschien nog wel een oplossing is. Wie weet vindt iemand ooit nog iets uit waardoor wij, mensen met fibromyalgie, allemaal beter worden. Want we weten eigenlijk nog nieteens wat fibromyalgie nou eigenlijk is. Volgens mij kan er nog een hele hoop uitgezocht worden, en misschien ook nog wel de oplossing.

Fibromyalgie was dus geen klap in mijn gezicht, maar het gaf me gemengde gevoelens. Gelukkig speelde de opluchting een grote rol. En ik had duidelijkheid! Nu er gewoon het beste van maken, want ik kan nog zo veel wel. Maar stiekem heb ik ook nog wel een beetje hoop. Ik leef nog lang, dus ze hebben nog de tijd om iets uit te vinden.