Jullie denken misschien dat jullie mij kennen, maar ik denk dat er nog heel veel verborgen geheimen zijn over mij! En dan hebben we het nog niet eens over mijn blog… Haha, dat klinkt wel héél mysterieus. Vandaag leren jullie mij weer een klein beetje beter kennen door middel van een aantal feitjes over mij en een aantal over mijn blog!
Er zijn een aantal dingetjes die ik jullie graag even wil vertellen. Gewoon eventjes jullie bijpraten over hoe het met mij gaat. Met mijn werk, blog en gezondheid. Zelf vind ik het altijd leuk om persoonlijke updates te lezen op de blogs die ik volg. Dus, tijd om jullie bij te praten! 😀
Op iPhoto is er een categorie ‘foto’s van de laatste 12 maanden’ en op die manier staan de foto’s van een jaar geleden bovenaan. Laatst zag ik die foto’s en besefte ik me hoe enorm mijn leven is veranderd in die 12 maanden. Het is voor mij fijn om hierop terug te kijken, maar misschien voor jullie ook leuk om te lezen.
Vaak herinner ik je eraan dat je de mensen die je leven minder mooi maken uit je leven moet wissen. Daarbij is een nog belangrijker onderdeel het koesteren van de mensen die je leven mooier maken, de mensen je je energie geven. Vandaag vertel ik over de mensen die mijn leven mooier maken.
Jawel, de Lisanneleeft.nl filmpjes zijn schaars, maar ik heb er weer eentje gemaakt! Met de antwoorden op de vragen die jullie aan mij stelden. Ik doe soms een beetje gek (en zenuwachtig) maar ik hoop dat jullie het toch leuk vinden!
Kun je die video niet zien? Kijk hem dan hier.
Hoe zie ik mijn toekomst? Ik had ooit een terugkomende rubriek “over 10 jaar…”, die vond ik zelf vooral erg leuk. Maar nu ik mijn Havo diploma heb en mijn leven wat vorm begint te krijgen kan ik een serieuzere inschatting maken. Destijds fantaseerde ik over het beginnen van een eigen club of een eigen tijdschrift terwijl ik op een tropisch oord vertoefde. Heel leuk, niet heel serieus! Hoe hoop ik dat mijn leven er over 5 jaar uitziet? Deze keer een serieuzere versie!
We laten allemaal constant sporen achter op het internet, denk aan Hyves, Facebook, Twitter. En tegelijkertijd willen we zo min mogelijk sporen achterlaten, want we houden van dat kleine beetje privacy dat we nog overhebben. Maar door te bloggen laat je ook sporen achter, toch?
De meeste mensen willen dat er zo min mogelijk over ze te lezen valt op het internet. Want bijvoorbeeld halfnaakte foto’s van hyves uit je tienertijd, die wil je echt niet terugvinden als je 30 bent. En persoonlijke informatie, die gooien we ook niet echt graag het net op.
Maar wanneer je blogt, dan wil je juist aanwezig zijn op het internet. Tenminste, ik wel. Ik wil mijn spoor achterlaten. Stel dat ik er morgen niet meer ben, dan wil ik dat mensen voor altijd terug kunnen lezen wat ik schreef. Dat iedereen die dat maar wil, nog zou kunnen lezen wie ik ben.
En jij, laat jij bewust dingen achter op het internet, of sta je hier niet bij stil? Zou Veracamilla over 10 jaar nog trots zijn dat zij schreef over het kappen van haar oerwoud? En zou Serena dan nog trots zijn op haar bizarre 1-april grap? Hun lezers zullen deze stukken, met daarbij de bloggers zelf in beeld, in elk geval niet gauw vergeten.
Daarom misschien wel juist, zodat hun lezers onthouden wie ze waren. Maar wat laat ik van mezelf achter op het web? Ik sta (meestal) wel stil bij wat ik schrijf. Maar of ik daar nog trots op zal zijn over 10 jaar… dat weet nog niemand. En jij?
Onbewust ben ik hier al een tijd mee bezig. Uit mijn comfort zone komen. Waarom? Ik heb een gevoel dat ik niet vooruit ga als ik niet steeds een stap verder hierin doe.
Terwijl ik nog nergens van wist en nog nooit nagedacht had over de comfort zone, vond ik dit plaatje. Ik keek ernaar. En nog een keer. En nog eens. Hmm, ja daar zit wel wat in. Dit is eigenlijk ook hoe ik dit bekijk.
Wanneer je altijd binnen je comfort zone blijft kom je niet vooruit. Je blijft doen wat je gewend bent. Je blijft alles doen hoe het hoort en hoe het in jouw hoofd zit. Maar het is juist goed om het eens anders te doen, om het eens compleet anders te bekijken dan hoe je normaal zou doen.
Hierbij moet ik wel toegeven, mijn comfortzone is echt heel erg klein in sommige opzichten. Ik word verschrikkelijk snel moe wanneer ik bij andere mensen ben dan normaal. Ook kan ik niet zelf reizen en wanneer iets anders gaat dan gepland raak ik even helemaal in de war. Vervelend, maar hier valt natuurlijk aan te werken.
Vaak wanneer ik op het punt sta iets te doen wat ik normaal niet zou doen denk ik: Maakt het verschil over 5 jaar? Meestal maakt het uiteindelijk weinig of niets uit. En als het weinig of niets uitmaakt, dan doe ik het gewoon. Als ik niets te verliezen heb kies ik liever voor een risico nemen, het anders doen dan hoe ik normaal zou doen. Terwijl ik vroeger zeker weten voor de veilige weg binnen mijn comfort zone had gekozen.
Ik neem vaker de weg buiten mijn comfort zone. Ik kan er nog vele malen verder buiten, maar dat is het mooie hieraan, er is nergens een grens. Je kan altijd verder. En dat wil ik ook. Hoe zit het met jullie comfort zone?
