Kan niet? Kan wel! Dreams coming true

Op 30 november schreef ik op het eerst op mijn blog over hardlopen (hier dus). Als ik het stuk terug lees, dan voel ik tussen de regels door dat ik het niet meen. Ik wil het wel hoor, hardlopen. Maar op dat moment geloof ik er nog helemaal niets van. Als jij mij had gezien op die 30 november, dan had ook jij me uitgelachen als ik zei dat ik wilde hardlopen. On-mogelijk. Niet dus.


Via weheartit.com

Het was een droom, een grote wens. Het heeft altijd door mijn hoofd gespookt. Het heeft er altijd al in gezeten en is er simpelweg nooit meer uit gekomen. Hardlopen hoort bij mij en ik ga ervan genieten zo lang als dat mogelijk is.

Ik heb gekregen wat ik wilde, maar het heeft zo veel moeite en tijd gekost om simpelweg te beginnen. Ik wilde zeker weten dat het zou lukken, wat dat betreft was dat misschien verstanding (Als in na 1 keer proberen:’zie je wel ik kan het niet’). Aan de andere kant: Ik had weken (of maanden) eerder kunnen beginnen.

Ik kan het wel!!!

Zo dat is eruit. Ik kan veel meer dan ik denk. En als dat niet zo is, dan wil ik daar zelf achter komen. 99 keer op je snuit gaan en een keer een overwinning is beter dan 100 keer toekijken hoe anderen het wel kunnen en zelf niets proberen. Hoeveel vertrouwen heb jij in je lichaam, je verstand en jezelf? Overschat of onderschat je jezelf eerder?

Voor als je iets wil…

When you want something you’ve never had, you have to do something you’ve never done

Ik wil graag werken. Ik heb nog nooit gewerkt en misschien kan ik wel helemaal niet werken met mijn gezondheid. Maar toch wil ik het. Wat ik kan doen zodat ik toch kan werken? Het is zeker weten iets wat ik nog nooit gedaan heb. Maar wat? Er moet toch iets zijn?

Watvoor iets wil jij graag, wat je nog nooit gehad hebt? En wat moet je hiervoor doen?

Uit de comfortzone

Onbewust ben ik hier al een tijd mee bezig. Uit mijn comfort zone komen. Waarom? Ik heb een gevoel dat ik niet vooruit ga als ik niet steeds een stap verder hierin doe.

Terwijl ik nog nergens van wist en nog nooit nagedacht had over de comfort zone, vond ik dit plaatje. Ik keek ernaar. En nog een keer. En nog eens. Hmm, ja daar zit wel wat in. Dit is eigenlijk ook hoe ik dit bekijk.

Wanneer je altijd binnen je comfort zone blijft kom je niet vooruit. Je blijft doen wat je gewend bent. Je blijft alles doen hoe het hoort en hoe het in jouw hoofd zit. Maar het is juist goed om het eens anders te doen, om het eens compleet anders te bekijken dan hoe je normaal zou doen.

Hierbij moet ik wel toegeven, mijn comfortzone is echt heel erg klein in sommige opzichten. Ik word verschrikkelijk snel moe wanneer ik bij andere mensen ben dan normaal. Ook kan ik niet zelf reizen en wanneer iets anders gaat dan gepland raak ik even helemaal in de war. Vervelend, maar hier valt natuurlijk aan te werken.

Vaak wanneer ik op het punt sta iets te doen wat ik normaal niet zou doen denk ik: Maakt het verschil over 5 jaar? Meestal maakt het uiteindelijk weinig of niets uit. En als het weinig of niets uitmaakt, dan doe ik het gewoon. Als ik niets te verliezen heb kies ik liever voor een risico nemen, het anders doen dan hoe ik normaal zou doen. Terwijl ik vroeger zeker weten voor de veilige weg binnen mijn comfort zone had gekozen.

Ik neem vaker de weg buiten mijn comfort zone. Ik kan er nog vele malen verder buiten, maar dat is het mooie hieraan, er is nergens een grens. Je kan altijd verder. En dat wil ik ook. Hoe zit het met jullie comfort zone?