Hardlopen. Iets wat ik stiekem heel erg graag wil. Onmogelijk met fibromyalgie? Wie zegt dat? Ik denk dat het wel goed voor me is, misschien. Ik kan het toch altijd proberen? Voor wie is een beetje conditie niet goed? (met de nadruk op een beetje)

Foto door vestman op Flickr Oja, ik ga nog maar niet op hakjes, haha.

Vanaf dat ik een mini-lisannetje was stond ik al 2 keer per week op de atletiekbaan. Het was misschien niet altijd aan mijn houding te merken (ik had het ook heel gezellig!), maar ik vond hardlopen heerlijk. Sowieso al het sporten, maakte niet uit wat voor sport het was. Dat was echt mijn ding gewoon, tot mijn 13e. Nu helaas niet meer.

Natuurlijk kan ik niet nu meteen gaan hardlopen. Ik kan op dit moment nauwelijks buiten vertonen, veel te koud. Al lopend in super warme kleding verkramp ik al helemaal. Maar ik wacht gewoon op mooier weer!

Als ik het heel langzaam opbouw,  en dan bedoel ik echt heel erg langzaam, misschien kan het dan wel. Mijn ouders lachen me uit als ik het erover heb. Maar ik wil het. Dus ik ga het gewoon proberen.

Dus wanneer ik mijn HAVO diploma binnen heb wil ik gaan hardlopen. Of het me gaat lukken? Je merkt het als je na mijn examens nog mijn blog bezoekt! Het maakt niet uit hoe, maar het gaat me heus wel lukken hoor (ja, lach maar!). Wat heb jij met sport?