Hoe vaak ik op school wel niet hoor van mijn medeleerlingen hoe verschrikkelijk ze school vinden. Ze haten het en ze zouden het liefst gewoon elke dag vrij hebben. Hoe komt het dat ik daar geen snars van snap?
Oke, voor mij is school een middel om in de bewoonde wereld te blijven. Elke dag ga ik naar school zodat ik onder de mensen blijf. En ik vind het leuk, ik heb het gezellig met mijn vrienden en ik leer een beetje nieuwe mensen kennen.
Maar ik zit op school voor mijn diploma, dat HAVO papiertje waar ik het al oneindig vaak over gehad heb, dat wil ik gewoon. Dat papiertje, de zekerheid van een diploma, dat wil ik zo snel mogelijk, maar met naar school gaan is niets mis.
Ik snap wel dat zij, mijn medescholieren, liever leren voor wat ze leuk vinden. Maar je hebt een basis nodig voordat je kunt beginnen met je focussen waar je echt goed in bent. Op school wordt deze basis misschien niet perfect gelegd, maar het hoort zo, het is nu eenmaal zo, we moeten het ermee doen.
Dat woord moeten, dat is het het hem volgens mij. Ze moeten iets. Ojeej, nu is het meteen niet meer leuk. Is dit dan de reden dat scholieren school altijd haten? School doet alles fout, overal is iets over te klagen, maar is het eigenlijk allemaal wel zo erg als ze beweren? Volgens mij niet. School is een verplichting. Verplichtingen horen niet leuk te zijn, daarom is het niet cool om school leuk te vinden.
Dat is hoe ik denk over scholieren die klagen over naar school gaan. Die elke dag zo gauw mogelijk weer naar huis willen. Ik blijf juist zo lang mogelijk, als dat gezellig is, als dat kan. Maar voor mij is het geen verplichting meer, maar een keuze. Daarnaast ben ik simpelweg blij dat ik het kan. Is mijn gedachtengang belachelijk, of heb ik stiekem gelijk?