Tegenslagen: Heel hard huilen en dan weer verder gaan

Tegenslagen kennen we allemaal, helaas. Misschien was je het je al opgevallen aan mijn blog, maar ook mijn leven kent tegenslagen. Maar het is gek om het te zeggen, maar het went. Op een of andere manier ben ik er steeds beter mee leren omgaan. Hoewel…


Via weheartit.com

Het begon natuurlijk een aantal jaren geleden, toen ik ziek werd. Ik wist maar liefst 5 jaren lang niet wat mij mankeerde, terwijl er behoorlijk wat mis was met me. In deze jaren heb ik heel erg veel tegenslagen gehad op medisch gebied.

In eerste instantie denk je dat de dokter je kan beter maken als je je niet goed voelt, logisch is dat (toch?). Dan denk je gevonden te hebben wat het is, het gaat vanzelf over of je krijgt een pilletje en het gaat over. En dan is het toch wel een vette klap in je gezicht als dat niet zo blijkt te werken. En dat heb ik regelmatig meegemaakt.

Dokters die beweren de oplossing te hebben. En dan blijkt dat toch uiteindelijk niet zo te zijn. Of ik kreeg eindelijk pijnstillers, ik was zo blij! Die pijnstillers zorgde helaas alleen nog maar voor meer pijn, en dat 3 keer achter elkaar.

Och er zijn zo veel keren geweest dat ik weer teleurgesteld werd. Het grootste moment was natuurlijk het moment dat ik besefte dat ik niet meer beter zou worden, daar moest ik zelf achter komen. Niemand vertelde dat aan me want niemand wist wat ik had.

Ik raakte eraan gewend.

Gek genoeg was ik op dat moment gewend aan tegenslagen. Toen ik hoorde dat ik een half jaar opgenomen zou worden in een revalidatiecentrum, was de eerste reactie NEEE!, de tweede, 2 minuten later: Waarom niet? Als het helpt doe ik het gewoon. Zelfde met het biopt uit mijn spier, dat was ook geen pretje, maar het was voor een goed doel.

Oh ik kan niet meer fietsen? Dan maar niet. Ik kan niet meer schrijven? Ach… Ik kom de trap niet meer op. Goh, dan neem ik gewoon de lift. M’n oude vrienden nodigden me niet meer uit. Dan maar geen vrienden, ik ken nog wel andere mensen. Er was na een tegenslag, nadat ik even down was, altijd een positieve gedachte bij mij.

Soms was er tussen de tegenslag en de acceptatie nog een grote huil-en-vreet-bui, maar daarna had ik weer hoop. Op dit moment begin ik wat te beseffen dat ik langzaamaan toch een ander leven krijg dan mijn leeftijdsgenoten. Ik heb namelijk geen school meer en ook geen werk. Ik zit thuis. Gatver wat klinkt dat naar. Misschien is dat wel een van de eerste dingen die ik niet zomaar even kan accepteren. Omdat ik hier wél zelf iets aan kan doen, wish me luck.

Vallen met opstaan

Iedereen gaat weleens keihard op zijn plaat bij het bereiken van een doel. Wanneer iets gewoon niet lukt kun je ongelofelijk balen, opgeven en aan iets nieuws beginnen. Maar je kunt ook opstaan, nieuwe moed verzamelen en doorgaan.

Om eerlijk te zijn kent mijn leven behoorlijk veel tegenslagen. Elke keer als ik merk dat weer voel dat het slecht gaat, ik weer een dag in mijn bed lig, voelt dit als een enorme klap in mijn gezicht. Het valt altijd zo tegen wanneer het weer niet lukt. Ik wil zo veel, maar ik kan zo weinig.

Maargoed, over het opgeven en doorgaan. Hierin heb ik zelf weinig keus, ik kan moeilijk de hele dag niets doen en mijn school opgeven. Dat kan ik niet omdat ik het niet wil. Ik wil leven, dus kies ik altijd voor weer opstaan, hoe moeilijk dit ook is.

Maar juist om dat opstaan gaat het. Elke keer als je valt is dit een domper. Maar wanneer je jezelf weer bij elkaar weet te rapen, opnieuw moed weet te verzamelen om door te gaan, maak jij jezelf weer sterker. Bij elke keer dat jij na het vallen weer opstaat, groei je.

Dat is ook het positieve van elke tegenslag, je leert ervan. Ik ben dan ook een compleet ander persoon geworden door de fibromyalgie. En ik weet zeker dat meer chronisch zieke mensen dit hebben. Daarnaast ga je het steeds meer waarderen als je niet valt. Steeds wanneer ik vergeet te genieten ga ik weer op mijn plaat en word ik eraan herinnerd dat ik, wanneer er geen tegenslagen zijn, ik hiervan moet genieten.

Houd dit in je achterhoofd waneer je baalt. Balen mag, keihard janken en schreeuwen ook. Als je daarna maar weer opstaat en weet wat je hiervan geleerd hebt. Onthoud dat niets vanzelf gaat en dat als je iets echt wil, je hiervoor zult moeten werken. Elke tegenslag maakt jou een wijzer mens.