Nog heel even…

Nog heel even moet ik volhouden. Nog 84 dagen om precies te zijn, dan is het voorbij. Nog een beetje te doen, wat voor mij als heel veel voelt, en dan kan ik dit afronden. Ik heb het over school. Mijn Havo diploma, die ik dit jaar zo onwijs graag wil halen.


Flickr / Beverly & Pack

 Nog 6 toetsen, een presentatie, een luistertoets en 2 PO’s. En 5 examens, maar dat komt wel goed. En dan ben ik klaar. Dan heb ik hem, mijn diploma. Dat papiertje, wat aan de ene kant weinig voorstelt, maar tegelijkertijd de wereld betekent.

Je moet weten dat ik me op dit moment niet zo goed voel, een PO, 2 toetsen en een presentatie loop ik achter. Ik moet eerlijk toegeven dat hierdoor me de moed af en toe een beetje in de schoenen zakt. Want voor mij is dit en beetje veel. Een beetje erg veel.

Tegelijkertijd is dat het enige wat ik achterloop. Bijna niets als je het vergelijkt met vorig jaar! En ik heb er nog wel eventjes de tijd voor. Eventjes, maar het moet lang genoeg zijn. Desnoods haal ik een paar keer een 3, ook geen ramp.

Ik ga het halen, wat er ook gebeurt. Over de examens zelf maak ik me geen zorgen, over alle toetsen en andere dingen wel, die moeten gedaan zijn voor de examens. Maar let op, over een paar maanden lezen jullie op mijn blog dat ik mijn diploma heb!

Omdat ik het wil

Dit is een vervolg op het stuk van gister, over hard werken. Toen vertelde ik over hard werken en hoe zinloos dit was geweest. Hoe stom het van mezelf was dat ik niet eerst aan mezelf dacht, in plaats van aan de schoolkrant. Maar toen ik in bed lag wist ik dat ik geen gelijk had.


Via weheartit.com

Ik werk hard omdat ik het wil. Omdat ik ervan geniet. Omdat het voldoening geeft. Hard werken, dat is iets wat ik wil blijven doen, de rest van mijn leven. Hard werken voelt zo goed, dat ik dit gevoel nooit meer kwijt wil raken.

Maar hard werken voor de schoolkrant is stiekem wel heel erg leuk. Lekker schrijven over de dingen die ik leuk vind. En die de leerlingen bij mij op school leuk vinden natuurlijk.

Door de profielwerkstukpresentaties heb ik het eerst geproefd aan het ondervragen van andere mensen voor mijn stuk. Interviewen kan ik het nog niet echt noemen, maar dat komt nog, haha! Het hoorde ook een beetje bij het uit mijn comfortzone komen. Mensen die ik niet of een beetje ken, daar stap ik gewoon niet gauw op af. Deze keer deed ik het wel, omdat ik me beter voelde. Het zit helemaal niet in mij, dat verlegen meisje, maar zo lijkt het wel door mijn vermoeidheid. Gekke vermoeidheid.

Ik geef het toe: ik vind het heerlijk. Stukjes schrijven voor de schoolkrant. Maar ook stukjes schrijven voor mijn blog vind ik geweldig. Ik vind schrijven gewoon geweldig! Maar is dit waar ik mijn werk van wil maken? Is dit iets waar ik mijn werk van kan maken?

Ik hoop met heel mijn hart dat ik me zo kan blijven voelen. Dat ik de rest van mijn leven kan werken voor wat ik wil, voor waar mijn passie ligt, waar dat ook mag zijn. Ik wil hard werken, is dat ook iets voor jou?

Voor als je iets wil…

When you want something you’ve never had, you have to do something you’ve never done

Ik wil graag werken. Ik heb nog nooit gewerkt en misschien kan ik wel helemaal niet werken met mijn gezondheid. Maar toch wil ik het. Wat ik kan doen zodat ik toch kan werken? Het is zeker weten iets wat ik nog nooit gedaan heb. Maar wat? Er moet toch iets zijn?

Watvoor iets wil jij graag, wat je nog nooit gehad hebt? En wat moet je hiervoor doen?

Mijn beste voornemen

Maandagavond had #blogpraat als onderwerp een terugblik en een vooruitblik, omdat de volgende Blogpraat in het nieuwe jaar valt. Bij de vooruitblik werd er gevraagd naar goede voornemens voor de blog. Het eerste wat ik dacht zei ik: Volgend jaar, eind 2011 heb ik minstens 10 keer zo veel bezoekers als nu.


Foto door swisscan op Flickr

Nu zul je misschien denken, huh blogpraat, wat is dat? Ik zal het je vertellen. Elke maandagavond komen wij, als bloggers, van 20.00 tot 21.00 bij elkaar om te praten over bloggen. Via Twitter. Steeds weer verbaas ik me weer over wat voor geweldige ideeen en motivatie ik hiervan krijg.

Maargoed, terug naar mijn verhaal. 10 keer zo veel bezoekers. Om eerlijk te zijn wilde ik 100 zeggen, maar de kans is iets kleiner dat ik dat waar kan maken. Dus speelde ik op safe en zei 10 keer. Of dit iets te optimistisch is? Nee hoor, helemaal niet. 2011 wordt namelijk mijn jaar.

Ambition is the path to success. Persistence is the vehicle you arrive in.
Bill Bradley

Nu vraag jij je natuurlijk af, hoe veel bezoekers moet je dan hebben? Ik heb op het moment tussen de 100 en de 200 bezoekers per dag (met af en toe wat uitschieters tot de 600 per dag, maar die laat ik even buiten beschouwing). Ja, het is niet zo heel veel, dat weet ik. Maar wees gerust, over een jaar zal ik jullie vertellen dat deze tussen de 1000 en de 2000, of (nog veel) hoger zit.

De bezoekersaantallen waren niet het enige waar ik aan dacht hoor. Ook ben ik van plan om kansen te krijgen door het bloggen, opdrachten als ik mijn diploma heb, of speciale dingen doen, die mensen zonder blog niet doen. Kansen krijgen en ze benutten dus. Ook niet gek toch?

Mijn doel is dus hoofdzakelijk het omhoogkrikken van mijn bezoekersaantallen. Maar ik vraag me af: Wat wil jij? Wat zijn jouw goede voornemens op bloggebied? Een blog beginnen, jouwe verbeteren, op welke manier? Ik ben benieuwd.

Ik wil hardlopen

Hardlopen. Iets wat ik stiekem heel erg graag wil. Onmogelijk met fibromyalgie? Wie zegt dat? Ik denk dat het wel goed voor me is, misschien. Ik kan het toch altijd proberen? Voor wie is een beetje conditie niet goed? (met de nadruk op een beetje)


Foto door vestman op Flickr Oja, ik ga nog maar niet op hakjes, haha.

Vanaf dat ik een mini-lisannetje was stond ik al 2 keer per week op de atletiekbaan. Het was misschien niet altijd aan mijn houding te merken (ik had het ook heel gezellig!), maar ik vond hardlopen heerlijk. Sowieso al het sporten, maakte niet uit wat voor sport het was. Dat was echt mijn ding gewoon, tot mijn 13e. Nu helaas niet meer.

Natuurlijk kan ik niet nu meteen gaan hardlopen. Ik kan op dit moment nauwelijks buiten vertonen, veel te koud. Al lopend in super warme kleding verkramp ik al helemaal. Maar ik wacht gewoon op mooier weer!

Als ik het heel langzaam opbouw,  en dan bedoel ik echt heel erg langzaam, misschien kan het dan wel. Mijn ouders lachen me uit als ik het erover heb. Maar ik wil het. Dus ik ga het gewoon proberen.

Dus wanneer ik mijn HAVO diploma binnen heb wil ik gaan hardlopen. Of het me gaat lukken? Je merkt het als je na mijn examens nog mijn blog bezoekt! Het maakt niet uit hoe, maar het gaat me heus wel lukken hoor (ja, lach maar!). Wat heb jij met sport?

Jurkjes voor mijn diploma uitreiking?!

Zoals jullie misschien wel weten wil ik, na 7 jaar op de HAVO, heel graag slagen. Hoewel ik er ook 8 jaar over mag doen wil ik niets liever dan dit schooljaar mijn diploma bemachtigen. Maar bij mijn diplomauitreiking hoort een jurkje. Ookal is mijn diplomauitreiking pas in juni, ik ben al volop aan het rondkijken!

Elke keer als ik een feestjurkje zie dan denk ik meteen aan mijn diplomauitreiking. Ik had al wel een jurkje gekocht, maar die gaat nu aan naar een gala (of twee gala’s). Hij kan dan natuurlijk ook aan naar mijn diplomauitreiking, maar een nieuw jurkje voor zo’n speciale gelegenheid is natuurlijk veel leuker.

Daarom ben ik op zoek gegaan naar leuke feestjurkjes. Het is niet zo dat ik er meteen een moet uitkiezen, want ik heb nog wel even de tijd. Maar kijken is altijd leuk!

Jane Norman, H&M, Lipsy, Jane Norman, H&M, Jane Norman, Lipsy, Lipsy, Jane Norman. Welke vind jij het leukste? Of heb je nog een ander perfect jurkje?

Nu zijn het vooral donkere jurkjes overal in de winkels vanwege de kerst, maar dit maakt het zeker niet minder leuk. Maar ik hoef geen typisch winterjurkje voor in  juni, haha.

Het halen van mijn diploma is echt niet uit mijn hoofd te krijgen. Ik ga het gewoon doen, hoe zwaar het ook wordt, ik wil het! Heb jij ook zoiets? Iets wat je zo graag wil dat je er voor de volle 100% voor gaat?